Zlatoje Martinov
Zlatoje Martinov (1953) graduated economics (BS) at the University of Belgrade. He is director of the cooperative Res Publica, was assistant for several years and last editor-in-chief of the magazine Republika. His reports, reviews and essays are regularly also published in magazines such as Sveske (Serbian: Notebooks), Krovovi (Serbian: Roofs), Fenster (German: Windows) and some others. His critical articles reflect social, political, cultural and historical themes of Serbian society.
Zlatoje Martinov was the director of the Documentation Center of Germans of Vojvodina (Centar za dokumentaciju o vojvođanskim Nemcima) from 1994 to 2002, and during this time he promoted cultural dialogue between Serbian majority and German minority. In 2000 and 2003, he participated as a Serbian representative at the Danube Swabian symposia ARDI in Vienna. He is interested in Esperanto culture since several decades, member of the Esperanto PEN center in La Chaux-de-Fonds and editor-in-chief of the Esperanto magazine Literatura Foiro. The writer lives in Belgrade.
Bibliography (selection)
Prose
Osmeh Emi Majer (The Smile of Emi Majer; short stories), Banatski Forum, Pančevo 2002, ISBN 86-902963-1-X.
Preljubnička biblija: priče (Adulterous Bible: short stories), Mali Nemo, Pančevo 2004, ISBN 86-83453-40-5.
Poetry
Svetu na dar: antologija srpske poezije za decu (A Gift to the World: Anthology of Serbian Poems for Children), in Serbian and Esperanto, Strategia, Belgrade 1996.
Essays
Ideja, egzistencija i savremeni problemi međunarodnog jezika (Idea, Existence and Problems of Modern International Language), Društvo prijatelja međunarodnog jezika esperanto, Pančevo 1980.
Esperanto: jezik i pokret (Esperanto: Language and Movement), Međunarodni centar zu usluge u kulturi, Zagreb 1985.
U podnožju demokratskih propileja: izbori u Srbiji 1990–2000 (On the Base of Democratic Propylaea: Elections in Serbia 1990 − 2000), Res Publica, Belgrade 2000.
Nemački uticaj na ishranu Srba u Banatu (The German Influence on Nutrition of Serbs in Banat), Mali Nemo, Pančevo 1997 and 2004, ISBN 86-83453-47-2.
Hermeneutika književne estetike (Hermeneutics of Literary Aesthetics; collected reviews), Mali Nemo, Pančevo 2006, ISBN 86-83453-84-7.
Sloboda kao ponornica: Republika 1907–2013 (Undercurrents of Freedom), Res Publica, Belgrade 2013, ISBN 978-86-86487-07-0.[11]
Gavrilo Princip – heroj ili terorista? (Gavrilo Princip – Hero or Terrorist?), Rosa Luxemburg Foundation Southeast Europe, Belgrade 2014.[12]
Articles
Zašto Kosovo nije "srce Srbije"? (Why Kosovo Is Not the "Heart of Serbia"?), Republika No. 426-427, Belgrade 2008.[13]
Začarani krug (Vicious Circle), newsletter of Medija Centar Beograd (Медија Центар Београд), Belgrade 2011.[14]
Međunarodni jezik esperanto – jezik budućnosti (International Language Esperanto − a Language of the Future), Kulturni heroj, Novi Sad 2016.[15]
Drama
Kobno pismo: tv drama (The Fatal Letter), Orion Art, Belgrade 2016, ISBN 978-86-6389-035-0.[16]
Zlatoje Martinov was the director of the Documentation Center of Germans of Vojvodina (Centar za dokumentaciju o vojvođanskim Nemcima) from 1994 to 2002, and during this time he promoted cultural dialogue between Serbian majority and German minority. In 2000 and 2003, he participated as a Serbian representative at the Danube Swabian symposia ARDI in Vienna. He is interested in Esperanto culture since several decades, member of the Esperanto PEN center in La Chaux-de-Fonds and editor-in-chief of the Esperanto magazine Literatura Foiro. The writer lives in Belgrade.
Bibliography (selection)
Prose
Osmeh Emi Majer (The Smile of Emi Majer; short stories), Banatski Forum, Pančevo 2002, ISBN 86-902963-1-X.
Preljubnička biblija: priče (Adulterous Bible: short stories), Mali Nemo, Pančevo 2004, ISBN 86-83453-40-5.
Poetry
Svetu na dar: antologija srpske poezije za decu (A Gift to the World: Anthology of Serbian Poems for Children), in Serbian and Esperanto, Strategia, Belgrade 1996.
Essays
Ideja, egzistencija i savremeni problemi međunarodnog jezika (Idea, Existence and Problems of Modern International Language), Društvo prijatelja međunarodnog jezika esperanto, Pančevo 1980.
Esperanto: jezik i pokret (Esperanto: Language and Movement), Međunarodni centar zu usluge u kulturi, Zagreb 1985.
U podnožju demokratskih propileja: izbori u Srbiji 1990–2000 (On the Base of Democratic Propylaea: Elections in Serbia 1990 − 2000), Res Publica, Belgrade 2000.
Nemački uticaj na ishranu Srba u Banatu (The German Influence on Nutrition of Serbs in Banat), Mali Nemo, Pančevo 1997 and 2004, ISBN 86-83453-47-2.
Hermeneutika književne estetike (Hermeneutics of Literary Aesthetics; collected reviews), Mali Nemo, Pančevo 2006, ISBN 86-83453-84-7.
Sloboda kao ponornica: Republika 1907–2013 (Undercurrents of Freedom), Res Publica, Belgrade 2013, ISBN 978-86-86487-07-0.[11]
Gavrilo Princip – heroj ili terorista? (Gavrilo Princip – Hero or Terrorist?), Rosa Luxemburg Foundation Southeast Europe, Belgrade 2014.[12]
Articles
Zašto Kosovo nije "srce Srbije"? (Why Kosovo Is Not the "Heart of Serbia"?), Republika No. 426-427, Belgrade 2008.[13]
Začarani krug (Vicious Circle), newsletter of Medija Centar Beograd (Медија Центар Београд), Belgrade 2011.[14]
Međunarodni jezik esperanto – jezik budućnosti (International Language Esperanto − a Language of the Future), Kulturni heroj, Novi Sad 2016.[15]
Drama
Kobno pismo: tv drama (The Fatal Letter), Orion Art, Belgrade 2016, ISBN 978-86-6389-035-0.[16]
less
Uploads
Papers by Zlatoje Martinov
To delovanje je ostvarivano na dva načina: postupnom infiltracijom nacionalističkih, verskih i uopšte desnih ideja unutar samog Saveza komunista, s jedne strane, i delovanjem u sferi društva, pre svega u kulturi, nauci (naročito istorijskoj), odnosno u legalnim institucijama poput akademija nauka, instituta, nacionalnih matica, udruženja pisaca i slično, s druge strane.
Ekonomska kriza izazvana nedovoljnom unutrašnjom akumulacijom, a izostankom spoljne, uz narasle dužničke obaveze, u znatnoj meri je snizila društveni ali i životni standard stanovništva nakon Titove smrti odnosno tokom deset poslednjih godina postojanja socijalističke Jugoslavije.
Ustavne reforme iz 1969. (amandmani) i 1974. (nov Ustav) kao i niz ekonomskih mera usmerenih na dalji razvoj samoupravljanja i podizanje efikasnosti celine jugoslovenske privrede, nisu bili praćeni odgovarajućim stepenom neophodne obazrivosti od strane komunista u jugoslovenskim republikama. Jedni su želeli čvrstorukaštvo, unitarizam i striktnu centralizaciju privrede i društva, a drugi decentralizaciju i gotovo etatističku samostalnost republika. Optimum između dve krajnosti nikada nije pronađen. Rasprave oko ovih pitanja trajale su godinama, završavale su se smenama kadrova, ali ne i njihovih ideja koje su uporno opstajale da bi osamdesetih godina pokazale svoju žestinu. To je bilo pogodno tlo za nacionaliste svih boja da se uključe u društveni i politički život zemlje. Postepeno su osvajali ideološki napuštena društvena i politička polja od strane komunista i nametali društvu svoj pogled na svet. Krajem osamdesetih godina nacionalisti će prevladati i u samom Savezu komunista što će dovesti do njegovog definitivnog nestajanja kao prvog cilja nacionalnih oligarhija, da bi potom te oligarhije izazvale sukobe i rat zarad pljačke društvene svojine kao svog drugog i nesumnjivo najvažnijeg cilja.
višedecenijskog postojanja nekritičkog odnosa u našoj javnosti, ali i u
značajnom delu naše istoriografije, o ulozi koju je imala Nedićeva Srbija
za vreme okupacije (1941-1944), kao i u revidovanju odavno dokazanih
istorijskih činjenica i na toj osnovi pokušaja ne samo političke nego i
istorijske rehabilitacije saradnika nacifašističkih okupatora poput Milana
Nedića, Dimitrija Ljotića i Draže Mihailovića.
Nedić i njegova vlada, međutim, i te kako snose ogromnu krivicu za holokaust u Srbiji posle koga je nemački vojni zapovednik Bader izražavo ogromno zadovoljstvo proglašavajući Nedića za “istinskog srpskog nacionalistu, srpskog Petena“, istovremeno šaljući depeše u Berlin kako je Srbija prva zemlja u Evropi koja je u maju 1942. godine bila Juden Frei (očišćena od Jevreja).
Autor je u ovom radu prikazao uporednu analizu dve tvorevine koje su stvorili nacifašisti: Nedićeve Srbije i Nezavisne Države Hrvatske, kako bi se, na osnovu njihovog odnosa prema drugim narodima (Srbima, Hrvatima, Jevrejima, Romima), odnosu prema političkim i ideološkim neistomišljenicima unutar sopstvenog naroda (komunistima) , ali i odnosu prema strukturi i organizaciji sopstvenog društva u Hitlerovoj “budućoj Novoj Evropi“, sagledala njihova zajednička nenarodna i zločinačka uloga u Drugom svetskom ratu, i po tom osnovu i određena međusobna sličnost.
Drafts by Zlatoje Martinov
Ujedinjenje kao ideja bilo je pozdravljeno od svih južnoslovenskih naroda pa i od hrvatskog i crnogorskog, kao ostvarenje viševekovnog sna o zajedničkoj državi srodnih bratskih naroda, ali način na koji je do njega došlo umnogome je kompromitovao ovu inače istorijski veliku ideju.
S druge strane, dvadesetak godina zajedničkog života u prvoj Jugoslaviji usled takvih temeljnih promašaja, posledično odnosno zakonomerno je obeleženo nesporazumima, nesuglasicama, i međunacionalnom mržnjom, što je kulminiralo ubistvom vođe hrvatskog naroda Stjepana Radića i još dvojice hrvatskih poslanika u Narodnoj Skupštini, 20. juna 1928. godine. Uvođenjem šestojanuarske diktature kralja Aleksandra međunacionalni odnosi su još više pogoršani, što je direktno vodilo stvaranju ustaškog pokreta (1929).
Sporazum Cvetković-Maček iz 1939. došao je suviše kasno, u vreme početka novog svetskog rata. Trajao je jedva godinu i po dana i mnoge njegove odredbe nikada nisu realizovane. Bilo je to prekratko vreme da se osnaži jedinstvo i spase zajednička država. Deseti april (formiranje ustaške NDH), četrnaesti april (bekstvo kralja i vlade iz zemlje) i sedamnaesti april 1941. (bezuslovna vojna kapitulacija) su to jasno pokazali.
Books by Zlatoje Martinov
n this monograph, the author gives a clear distinction between the
categories of “Fascism” and “National Socialism”, and shortly describes the rise of popularity of these two ideologies and political and
social-economic systems in Italy and Germany during the 1930s. The
author of this monograph, for the most part, deals with Fascism and
National Socialism as social and state models in the Quisling regimes
of the Independent State of Croatia and Nedić’s Serbia, which will enable the two regimes to be an integral part of the future Hitler’s “New
Europe”.
By using the public speeches of Ante Pavelić and Milan Nedić, different essays and works of their close collaborators and intellectuals,
Quisling media, sociological and political literature of that time, the
author made a mosaic of wishes, desires and hopes of Quisling regimes regarding the future state and social order in both entities.
By analyzing historical sources and literature, the author clearly
pointed to the great similarity regarding their social organization (and
in the case of the Independent State of Croatia of the state organization, too) with the fascist Italy and national-socialist Germany. In that
regard, both quisling entities used the experience of their political Nazi-fascist allies, Italy and Germany, but the German national-socialist
model as the optimal social and economic state order was a dominant
one in both entities. The author states that, in this regard, the authoritarian, nationalist state with one person as an omnipotent leader was
advocated, as well as the absolute national sovereignty of the state. In
the social point of view, the capitalist relation with private property
was preserved, but it was incorporated into the national borders to
serve exclusively to the national and state interests. Having in mind
this fact, the author states that, according to that model, capitalists and
workers could not be understood as antagonistic classes, but they had
2.
Abstract
12
to harmonize their interests with the interests of the whole nation in
the so called “national community”: In Nedić’s Serbia – The Serbian
Work Community, in the Independent State of Croatia – The Croatian
national community.
The author clearly and unambiguously concludes that these systems
of “people’s (national) socialism” did not solve the problem of class
decomposition of society and the exploitation of labor imposed by the
capital even in model countries (Italy and Germany), and therefore,
in The Independent State of Croatia, occupied Serbia and other countries, as well as the Nazi-Fascist epigones across Europe.
The aim of this research was to clearly show, and according to the
historical evidence and documents to prove, that the two entities (The
Independent State of Croatia and Nedić’s Serbia as an occupied region)
although in different international law positions, had great similarities
regarding their state organization, which was a “copy” of the German
National-Socialist model. It was characteristic of many occupied and
fascist European countries. It has been claimed in this monograph that
Nedić and his government in the occupied Serbia were not only mere
vassals of the German occupier, but that they intended, after the German victory in the war, which they strongly believed in, to build a society according to the German model and join Hitler’s “New Europe”,
while Pavelić did not hide this intention even in the 1930s, and later it
was realized in the Independent State of Croatia.
To delovanje je ostvarivano na dva načina: postupnom infiltracijom nacionalističkih, verskih i uopšte desnih ideja unutar samog Saveza komunista, s jedne strane, i delovanjem u sferi društva, pre svega u kulturi, nauci (naročito istorijskoj), odnosno u legalnim institucijama poput akademija nauka, instituta, nacionalnih matica, udruženja pisaca i slično, s druge strane.
Ekonomska kriza izazvana nedovoljnom unutrašnjom akumulacijom, a izostankom spoljne, uz narasle dužničke obaveze, u znatnoj meri je snizila društveni ali i životni standard stanovništva nakon Titove smrti odnosno tokom deset poslednjih godina postojanja socijalističke Jugoslavije.
Ustavne reforme iz 1969. (amandmani) i 1974. (nov Ustav) kao i niz ekonomskih mera usmerenih na dalji razvoj samoupravljanja i podizanje efikasnosti celine jugoslovenske privrede, nisu bili praćeni odgovarajućim stepenom neophodne obazrivosti od strane komunista u jugoslovenskim republikama. Jedni su želeli čvrstorukaštvo, unitarizam i striktnu centralizaciju privrede i društva, a drugi decentralizaciju i gotovo etatističku samostalnost republika. Optimum između dve krajnosti nikada nije pronađen. Rasprave oko ovih pitanja trajale su godinama, završavale su se smenama kadrova, ali ne i njihovih ideja koje su uporno opstajale da bi osamdesetih godina pokazale svoju žestinu. To je bilo pogodno tlo za nacionaliste svih boja da se uključe u društveni i politički život zemlje. Postepeno su osvajali ideološki napuštena društvena i politička polja od strane komunista i nametali društvu svoj pogled na svet. Krajem osamdesetih godina nacionalisti će prevladati i u samom Savezu komunista što će dovesti do njegovog definitivnog nestajanja kao prvog cilja nacionalnih oligarhija, da bi potom te oligarhije izazvale sukobe i rat zarad pljačke društvene svojine kao svog drugog i nesumnjivo najvažnijeg cilja.
višedecenijskog postojanja nekritičkog odnosa u našoj javnosti, ali i u
značajnom delu naše istoriografije, o ulozi koju je imala Nedićeva Srbija
za vreme okupacije (1941-1944), kao i u revidovanju odavno dokazanih
istorijskih činjenica i na toj osnovi pokušaja ne samo političke nego i
istorijske rehabilitacije saradnika nacifašističkih okupatora poput Milana
Nedića, Dimitrija Ljotića i Draže Mihailovića.
Nedić i njegova vlada, međutim, i te kako snose ogromnu krivicu za holokaust u Srbiji posle koga je nemački vojni zapovednik Bader izražavo ogromno zadovoljstvo proglašavajući Nedića za “istinskog srpskog nacionalistu, srpskog Petena“, istovremeno šaljući depeše u Berlin kako je Srbija prva zemlja u Evropi koja je u maju 1942. godine bila Juden Frei (očišćena od Jevreja).
Autor je u ovom radu prikazao uporednu analizu dve tvorevine koje su stvorili nacifašisti: Nedićeve Srbije i Nezavisne Države Hrvatske, kako bi se, na osnovu njihovog odnosa prema drugim narodima (Srbima, Hrvatima, Jevrejima, Romima), odnosu prema političkim i ideološkim neistomišljenicima unutar sopstvenog naroda (komunistima) , ali i odnosu prema strukturi i organizaciji sopstvenog društva u Hitlerovoj “budućoj Novoj Evropi“, sagledala njihova zajednička nenarodna i zločinačka uloga u Drugom svetskom ratu, i po tom osnovu i određena međusobna sličnost.
Ujedinjenje kao ideja bilo je pozdravljeno od svih južnoslovenskih naroda pa i od hrvatskog i crnogorskog, kao ostvarenje viševekovnog sna o zajedničkoj državi srodnih bratskih naroda, ali način na koji je do njega došlo umnogome je kompromitovao ovu inače istorijski veliku ideju.
S druge strane, dvadesetak godina zajedničkog života u prvoj Jugoslaviji usled takvih temeljnih promašaja, posledično odnosno zakonomerno je obeleženo nesporazumima, nesuglasicama, i međunacionalnom mržnjom, što je kulminiralo ubistvom vođe hrvatskog naroda Stjepana Radića i još dvojice hrvatskih poslanika u Narodnoj Skupštini, 20. juna 1928. godine. Uvođenjem šestojanuarske diktature kralja Aleksandra međunacionalni odnosi su još više pogoršani, što je direktno vodilo stvaranju ustaškog pokreta (1929).
Sporazum Cvetković-Maček iz 1939. došao je suviše kasno, u vreme početka novog svetskog rata. Trajao je jedva godinu i po dana i mnoge njegove odredbe nikada nisu realizovane. Bilo je to prekratko vreme da se osnaži jedinstvo i spase zajednička država. Deseti april (formiranje ustaške NDH), četrnaesti april (bekstvo kralja i vlade iz zemlje) i sedamnaesti april 1941. (bezuslovna vojna kapitulacija) su to jasno pokazali.
n this monograph, the author gives a clear distinction between the
categories of “Fascism” and “National Socialism”, and shortly describes the rise of popularity of these two ideologies and political and
social-economic systems in Italy and Germany during the 1930s. The
author of this monograph, for the most part, deals with Fascism and
National Socialism as social and state models in the Quisling regimes
of the Independent State of Croatia and Nedić’s Serbia, which will enable the two regimes to be an integral part of the future Hitler’s “New
Europe”.
By using the public speeches of Ante Pavelić and Milan Nedić, different essays and works of their close collaborators and intellectuals,
Quisling media, sociological and political literature of that time, the
author made a mosaic of wishes, desires and hopes of Quisling regimes regarding the future state and social order in both entities.
By analyzing historical sources and literature, the author clearly
pointed to the great similarity regarding their social organization (and
in the case of the Independent State of Croatia of the state organization, too) with the fascist Italy and national-socialist Germany. In that
regard, both quisling entities used the experience of their political Nazi-fascist allies, Italy and Germany, but the German national-socialist
model as the optimal social and economic state order was a dominant
one in both entities. The author states that, in this regard, the authoritarian, nationalist state with one person as an omnipotent leader was
advocated, as well as the absolute national sovereignty of the state. In
the social point of view, the capitalist relation with private property
was preserved, but it was incorporated into the national borders to
serve exclusively to the national and state interests. Having in mind
this fact, the author states that, according to that model, capitalists and
workers could not be understood as antagonistic classes, but they had
2.
Abstract
12
to harmonize their interests with the interests of the whole nation in
the so called “national community”: In Nedić’s Serbia – The Serbian
Work Community, in the Independent State of Croatia – The Croatian
national community.
The author clearly and unambiguously concludes that these systems
of “people’s (national) socialism” did not solve the problem of class
decomposition of society and the exploitation of labor imposed by the
capital even in model countries (Italy and Germany), and therefore,
in The Independent State of Croatia, occupied Serbia and other countries, as well as the Nazi-Fascist epigones across Europe.
The aim of this research was to clearly show, and according to the
historical evidence and documents to prove, that the two entities (The
Independent State of Croatia and Nedić’s Serbia as an occupied region)
although in different international law positions, had great similarities
regarding their state organization, which was a “copy” of the German
National-Socialist model. It was characteristic of many occupied and
fascist European countries. It has been claimed in this monograph that
Nedić and his government in the occupied Serbia were not only mere
vassals of the German occupier, but that they intended, after the German victory in the war, which they strongly believed in, to build a society according to the German model and join Hitler’s “New Europe”,
while Pavelić did not hide this intention even in the 1930s, and later it
was realized in the Independent State of Croatia.