Τοῦ † Μητροπολίτου Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ 2025
Πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Χριστώνυμον Λαόν τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
«Προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι, τῷ προϊόντι Χριστῷ ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς Νυμφίῳ, καί συνεορτάσωμεν ταῖς φιλεόρτοις τάξεσιν, ΠΑΣΧΑ ΘΕΟΥ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ»
(Τροπάριον Κανόνος Ἀναστάσεως)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2671
Μεγάλη Παρασκευὴ βράδυ
18 Ἀπριλίου 2025
Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 870(2)
Μεγάλη Παρασκευὴ πρωὶ
18 Ἀπριλίου 2025 (2002) (μετὰ τὶς Ὧρες)
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
«Οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, ἡμεῖς δὲ ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει» (Ὥρα ἕκτη – Ἠσ. 53,4)
(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και τα νοήματα του Μεγάλου Σαββάτου)
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
«Τω Αγίω και Μεγάλω Σαββάτω, την θεόσωμον ταφήν και την εις Άδου κάθοδον του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν, δι’ ών της φθοράς το ημέτερον γένος ανακληθέν προς αιωνίαν ζωήν μεταβέβηκε». Σύμφωνα με το ιερό συναξάρι αυτήν την άγια ημέρα τιμάμε και προσκυνάμε την ταφή του Κυρίου μας και την εις Άδου Κάθοδόν Του.
«Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα, καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.
Πάσχα τὸ τερπνόν· Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· Πάσχα πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλε· Πάσχα, ἐν χαρᾷ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα· ὦ Πάσχα λύτρον λύπης· καὶ γὰρ ἐκ τάφου σήμερον, ὥσπερ ἐκ παστοῦ, ἐκλάμψας Χριστός, τὰ Γύναια χαρᾶς ἔπλησε λέγων· κηρύξατε Ἀποστόλοις».
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει γεμᾶτος μὲ τὴν χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως:
(Κακοδοξία, η οποία στρεβλώνει πλήρως το μυστήριο της Θείας Οικονομίας)
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, την ιερότερη αυτή εορτολογική περίοδο της Εκκλησίας μας συνοδοιπορούμε, με τη χάρη του δι’ ημάς Παθόντα, Θανόντα, Ταφέντα και Αναστάντα Κύριό μας Ιησού Χριστό, προς τον Γολγοθά και το κενό Μνημείο, να προσκυνήσουμε τα Σεπτά Παθήματά Του, να βιώσουμε τις αστείρευτες σωτήριες δωρεές, που απορρέουν από αυτά και να πανηγυρίσουμε την εκ των νεκρών λαμπροφόρο Ανάστασή Του. Το κατανυκτικό κλίμα αυτών των αγίων ημερών μας δίνει το έναυσμα να αναλογιστούμε το ανυπολόγιστο μέγεθος της θείας δωρεάς, η οποία απορρέει από το απολυτρωτικό Πάθος, την σταυρική θυσία, του Σωτήρα μας Χριστού, καθότι, σύμφωνα με τον ιερό υμνογράφο: «Τω πάθη σου Χριστέ παθών ηλευθερώθημεν και τη αναστάσει σου εκ φθοράς ελυτρώθημεν»[1].
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Το σταυρικό Πάθος και ο θάνατος του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού είναι η πεμπτουσία της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους από τη δουλεία της αμαρτίας και τα αιώνια δεσμά του άδη. Ο φρικτός Γολγοθάς είναι το κύριο σημείο αναφοράς, πάνω στον οποίο συνήφθη η νέα διαθήκη μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου με το τίμιο Αίμα του «εσφαγμένου Αρνίου» (Αποκ.12,11), του μόνου «αμώμου ιερείου» (Α΄Πετρ.1,19), του Χριστού. «Διαθήκης καινής μεσίτης εστιν, όπως, θανάτου γενομένου εις απολύτρωσιν των επί τη πρώτη διαθήκη παραβάσεων, την επαγγελίαν λάβωσιν οι κεκλημένοι της αιωνίου κληρονομίας» (Εβρ.9,15-17)Η ορθόδοξη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, στηριζόμενη στην Αγία Γραφή, διδάσκει απερίφραστα πως «ουδενί άλλω εστι η σωτηρία», παρά δια του «υπέρ της του κόσμου ζωής» θυσιασθέντος Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
«Σοῦ ὑψωθέντος Χριστέ ἐν Σταυρῷ ἑκουσίως, ὁ ἥλιος ἐκρύβη, ἡ γῆ ἐσείσθη καί αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν ἐξαιτίας τῆς ὕβρεως· ὁ ληστής ἐθεολόγη καί ἐσώζετο ἐξομολογούμενος».
Τά ἄχραντα Πάθη, ἁγία γερόντισσα, εἶναι ἡ ὁριστική νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ θανάτου· ἡ αἰώνια λειτουργία τοῦ Ἀρχιερέως Μεσσίου ὅπου ἐπιτελεῖται ἡ λύτρωσις καί ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Παρέσθημεν, βιώνουμε ἐμπειρικά κι ἐμεῖς ἀδελφοί σήμερα στήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, μέ καθαρή ἐσωτερική ὅραση, δακρυσμένη ματιά, γεμάτη ἐλπίδα, κρατῶντας τήν ματωμένη σινδόνα ἀπό τό αἷμα πού ρέει στίς πληγές τοῦ μόνου ἀθώου καί ἀναμαρτήτου Θεανθρώπου, Σωτῆρος Ἰησοῦ, πού ἔγινε ὀ Ἴδιος πληγή γιά νά ἰαθεῖ ἡ Πληγή, ὁ ἄνθρωπος. Τό βλέμμα, μέ λατρεία προσηλωμένο στό ματωμένο θεανδρικό Σῶμα, ἰλιγγιᾶ γιά τήν συγκατάβαση τοῦ Ἰησοῦ καί τή θυσία Του γιά χάρη μας.
Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Β. Ἐμμανουήλ, Ἀναγνώστης
Ἡ κατ’ οὐσίαν «χιλιαστικὴ» διδασκαλία περὶ τὴν «Θείαν Λειτουργίαν», τοῦ Μητρ. Περιστερίου Γρηγορίου
«Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν πατρίδα μου καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ἐνεργήσω κι ὅ,τι θέλουν ἄς μοῦ κάνουν» (Φωνὴ Μακρυγιάννη)
(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και τα νοήματα της Μεγάλης Παρασκευής)
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου –
Καθηγητού
«Τη Αγία και Μεγάλη Παρασκευή τα άγια και σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού επιτελούμεν΄ τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τους ήλους, την λόγχην και προ πάντων τον σταυρόν και τον θάνατον, α δι’ ημάς κατεδέξατο΄ έτι δε και την του ευγνώμονος ληστού, του συσταυρωθέντος αυτώ, σωτήριον εν τω σταυρώ ομολογίαν». Το ιερό συναξάρι της αγίας αυτής ημέρας αναφέρει με λεπτομέρεια τι τιμούμε και προσκυνάμε αυτή την αγία ημέρα.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Θά ἔλθη καιρός, πού ὅλοι ἐμεῖς θά κληθοῦμε σέ ἀνοικτή ἐξέτασι ἐνώπιον ὅλου τοῦ κόσμου. Δηλαδή στό φοβερό Βῆμα τοῦ Χριστοῦ, ὅπου ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος τώρα μᾶς καλεῖ ὅλους κοντά Του, τότε θά καλέση κι αὐτούς πού δέν ἦλθαν ἐδῶ στήν πρόσκλησί Του.
Νά φοβούμεθα ἐκείνη τήν ὥρα, διότι εἶναι πράγματι πολύ φοβερά, στήν ὁποία δέν θά μᾶς προστατεύσουν οὔτε ὁ ἀδελφός, οὔτε ὁ συγγενής, οὔτε ἡ ἐξουσία, οὔτε ὁ πλοῦτος, οὔτε ἡ κοσμική δόξα. Θά εἶναι μόνο: ὁ ἄνθρωπος καί τά ἔργα του.
Δημοσιεύουμε τώρα τὸ τρίτο μέρος τῆς σειρᾶς.
Ἡ πρόθεση λοιπὸν τοῦ Σκοτεινοῦ Κόσμου ἔχει ἀπὸ αἰώνων τριπλῶς διατυπωθεῖ:
1. Νὰ περιπέσουν σὲ ἀνυποληψία οἱ θρησκεῖες[1] – καὶ οἱ χριστιανικὲς «Ἐκκλησίες». Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πρώτη!
2. Ἐν συνεχείᾳ νὰ καταρριφθοῦν – νὰ γκρεμισθοῦν – οἱ βωμοὶ τῶν ναῶν[2] καὶ τὰ ἱερὰ θυσιαστήρια τῶν ἐκκλησιῶν!
3. Νὰ ἔλθει ὁ «Ἄλλος» «Χριστός», ἕνας ἀντίχριστος ἢ ὁ προφητευμένος Ἀντίχριστος, ὡς ὁ Μεγάλος Ἐκπαιδευτὴς ἢ ὡς ὁ Ματρίγια ἢ μὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο ὄνομα, χθεσινὸ ἢ προχθεσινὸ ἔρχεται. Διότι τὸν ἀναμένουν οἱ ἐνδιαφερόμενοι «μαθηταί» του.
«Πατέρα μου, ἄν εἶναι δυνατόν, ἄς μὴν πιῶ αὐτὸ τὸ ποτήρι· ὅμως ἄς μὴ γίνει τὸ δικό μου θέλημα ἀλλὰ τὸ δικό σου».
(Ματθ. κστ΄39)
Ἐπειδὴ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἀληθινὰ ἄνθρωπος, ἀληθινὰ ἐκπλήρωσε ὅλα ὅσα ἀνήκουν στοὺς ἀνθρώπους. Ἔτσι, λοιπόν, καὶ κατὰ τὸν καιρὸ τοῦ πάθους ζητεῖ νὰ ἀποφύγῃ τὸ ποτήριο, δείχνοντας ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὁρμοῦμε ἑκούσια στοὺς κινδύνους, ἀλλ΄ ὅταν ἔρχονται νὰ τοὺς ὑπομένουμε μὲ καρτερία. Γι΄ αὐτὸ, ὅταν σχεδιαζόταν ἡ σταύρωση, ζητοῦσε νὰ τὴν ἀποφύγῃ, ὅταν ὅμως ἀποφασίσθηκε, παίρνοντας τὸν σταυρὸ στοὺς ὤμους Του, προχώρησε μὲ τὴ θέλησή Του ὡς νικητής.
Ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου
Γράφει ὁ κ Διογένης Βαλαβανίδης,
πρόεδρος τοῦ «Κέντρου Προστασίας τῆς Χριστιανικῆς Ταυτότητος»
Στὶς 26 Μαρτίου, τὸ Κέντρο Γεωστρατηγικῶν Μελετῶν διοργάνωσε διεθνὲς συνέδριο στὸ Βελιγράδι μὲ τίτλο: Τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως ὡς ὄργανο τῆς πολιτικῆς: ἡ καταστροφικὴ δραστηριότης τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Στὸ συνέδριο μίλησαν:
«Ἔγειρε τὸ κεφάλι καὶ παρέδωσε τὸ πνεῦμα».
(Ἰω. θ΄30)
Ἄν καὶ πέθανε ὡς ἄνθρωπος ὁ Χριστὸς καὶ ἡ ἁγία Του ψυχὴ χωρίστηκε ἀπ΄ τὸ ἄχραντο σῶμα, ἡ θεότητα ὅμως παρέμεινε ἀχώριστη καὶ τῶν δύο, τῆς ψυχῆς δηλαδὴ καὶ τοῦ σώματος. Καὶ οὔτε ἔτσι ἡ μία ὑπόσταση διαιρέθηκε σὲ δύο ὑποστάσεις· διότι μία εἶναι ἡ ὑπόσταση τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ ποτὲ δύο. Ἄν καὶ τοπικῶς, λοιπόν, ἡ ψυχὴ χωρίστηκε ἀπ΄ τὸ σῶμα, παρέμεινε ὅμως ἑνωμένη ὑποστατικῶς διὰ τοῦ Θεοῦ Λόγου.
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ
Αυστρία: Ισλαμική «έκρηξη» στα σχολεία – 41,2% οι μουσουλμάνοι μαθητές
Οι μαθητές με χριστιανική πίστη φθάνουν συνολικά το 34,5%
Τα παιδιά ισλαμικής πίστης δεν είναι μόνο η μεγαλύτερη ομάδα στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Βιέννη, αλλά το μερίδιό τους έχει επίσης αυξηθεί ελαφρώς στο μέσο όρο της Αυστρίας.
Αυτή τη στιγμή είναι 41,2%, πριν από ένα χρόνο ήταν περίπου δύο ποσοστιαίες μονάδες λιγότερο.
“Οὗτοι εἰσιν... κύματα ἄγρια θαλάσσης
ἐπαφρίζοντα τάς ἑαυτῶν αἰσχύνας...”
Ιούδα 13
Επισκεπτόμενοι ο Παύλος με τον Σίλα την πόλη των Φιλίππων με σκοπό να κηρύξουν το ευαγγέλιο, από την πρώτη κιόλας στιγμή βρίσκονται αντιμέτωποι με τους αντιπράττοντες. Τους σκαιούς εκμεταλλευτές, ψυχής τε και σώματος.
Μία δυστυχισμένη δούλη, κυριευμένη από πονηρό πνεύμα, δηλαδή μία δαιμονισμένη, έδινε πληροφορίες σε περίεργους ανθρώπους, αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές. Όλα φυσικά αυτά προς κερδοσκοπία των αφεντικών της. Των αφεντικών που είχαν στήσει μία πρωτότυπη επιχείρηση με εύκολο πλουτισμό γι΄ αυτούς. Όμως ο υποκρυπτόμενος Διάβολος που ενέπνεε την ταλαίπωρη παιδίσκη για να μαντεύει, αντικρίζοντας τους Αποστόλους και υπολογίζοντας την ζημιά που θα υφίστατο απ΄ αυτούς στο δολιοφθορικό του έργο, χρησιμοποίησε την δούλη σαν διαφημιστή της δράσης των προτέρων, με πονηρές όμως προθέσεις.
 |
| Φωτογραφία ἀρχείου |
Θλῖψις συνέχει ἡμᾶς τήν ἐφετινήν Κυριακήν τῶν Βαΐων: Ἕν καταφύγιον θεραπείας πλήττεται εἰς τήν γῆν τοῦ οὐρανίου ἰατροῦ ψυχῶν καί σωμάτων.
Ἱεροσόλυμα, 13 Ἀπριλίου 2025
Κατά τήν διάρκειαν τῆς ἁγίας ἡμέρας τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, καθώς πάντες οἱ πιστοί εἰς ὅλον τόν κόσμον ὑψοῦν βαΐα εἰς ἀνάμνησιν τῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς Ἱεροσόλυμα – εἰσόδου, ἡ ὁποία δέν ἐπραγματοποιήθη ἐν βιαίᾳ κατακτήσει, ἀλλ’ ἐν πραότητι, εἰρήνῃ καί θείᾳ καταλλαγῇ, αἰσθανόμεθα βαρυτάτην θλῖψιν εἰς τάς καρδίας ἡμῶν διά τόν πόνον, ὁ ὁποῖος ἐκτυλίσσεται εἰς τήν γῆν, ὅπου ἔστησαν οἱ πόδες τοῦ Κυρίου.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Γιά τούς νεκρούς δέν πρέπει νά κλαῖμε τόσο πολύ, ἀλλά περισσότερο πρέπει νά προσευχώμεθα καί νά κάνουμε ἐλεημοσύνη.
Γιά τούς Ἁγίους Ἀποστόλους εἶναι γραμμένο ὅτι, τήν ὥρα πού προσκυνοῦσαν τόν θεῖο Διδάσκαλο καί Κύριό τους, ἀνελήφθη στούς οὐρανούς. Καί, ἐνῶ Τόν ἀγαποῦσαν μέ ὅλη τήν δύναμι τῆς ψυχῆς καί τῆς καρδίας τους, ἐπέστρεψαν στήν Ἱερουσαλήμ μέ μεγάλη χαρά, μέ τήν ἐλπίδα ὅτι κάποτε πάλι θά ἐπανέλθουν οἱ δεσμοί τῆς ἀγάπης μαζί Του, ἐνῶ μέ τόν πνεῦμα τους δέν ἀποχωρίσθηκαν ἀπ᾿ Αὐτόν, οὔτε καί μετά τήν Ἀνάληψί Του (Λουκ.24,52).
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Το Κολλυβαδικό Κίνημα είναι η συνέχεια του Ησυχαστικού Κινήματος και αποτελεί μια από τις πλέον γνήσιες εκφάνσεις της ορθοδόξου πνευματικότητας. Ταυτόχρονα αποτέλεσε και μια ισχυρή πνευματική αναγέννηση, σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία για την Εκκλησία μας, κατά την οποία απειλούνταν το εκκλησιαστικό πλήρωμα από τους εξισλαμισμούς και η σώζουσα αλήθεια της Ορθοδοξίας μας από την άλωση της κακόδοξης δυτικής παράδοσης. Ένας από τους πρωτεργάτες του κινήματος υπήρξε και ο άγιος Μακάριος Νοταράς, μια μεγάλη πνευματική και εκκλησιαστική μορφή του 18ου αιώνα.
Εἶναι ἡ ἀρχαιότερη ὁμιλουμένη χωρίς διακοπή, ἐδῶ καί 4.000 χρόνια – Ὕμνος ἀπό 88 κράτη πού ἀπεφάσισαν, μέ πρωτοβουλία τοῦ πρέσβεως Κουμουτσάκου, τήν καθιέρωση παγκόσμιας ἡμέρας γιά τόν ἑορτασμό της – Αὐτό πού δέν ἐκτιμᾶμε ἐμεῖς πού βαρβαρίζουμε, τό ἀναγνωρίζουν ξένα ἔθνη
ΕΦ’ ΕΞΗΣ ἡ 9η Φεβρουαρίου θά εἶναι σημαντική ἡμέρα γιά τόν ἑλληνισμό. Μέ ὁμόφωνη ἀπόφαση πού ἔλαβαν χθές τά μέλη τοῦ Ἐκτελεστικοῦ Συμβουλίου τῆς UNESCO, ἡ ἡμέρα αὐτή κηρύσσεται «Παγκόσμια Ἡμέρα τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης». Τό ἐντυπωσιακό εἶναι ὅτι ἡ ἀπόφασις συνοδεύεται ἀπό μιά τεκμηρίωση, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ διθύραμβο γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα, ἀφοῦ ἐξαίρει τό γεγονός ὅτι ἔχει ἀδιάσπαστη συνέχεια 4.000 ἐτῶν, ἐχρησιμοποιήθη ἀπό ἀπαράμιλλες ἱστορικές προσωπικότητες, ἔχει τεραστία ἐπίδραση σέ πολλές ἄλλες γλῶσσες καί ἀκόμη σήμερα παραμένει ἀνεξάντλητη πηγή γιά τήν διεθνῆ ἐπιστημονική ὁρολογία.
(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και το νόημα της Μεγάλης Πέμπτης)
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
«Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι θείοι Πατέρες, αλληλοδιαδόχως εκ τε των θείων Αποστόλων και των ιερών Ευαγγελίων παραδεδώκασιν ημίν τέσσερά τινα εορτάζειν΄ τον ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον (δηλαδή την παράδοσιν των καθ’ ημάς φρικτών Μυστηρίων), την υπερφυά Προσευχήν και την Προδοσίαν αυτήν».
Αυτό είναι το συναξάρι της Μεγάλης Πέμπτης. Η αγία μας Εκκλησία τιμά την γία αυτή ημέρα όσα έλαβαν χώρα στο υπερώο της Ιερουσαλήμ και όσα ακολούθησαν μετά το Μυστικό Δείπνο.
Γράφει ὁ κ. Παν. Δ. Παπαδημητρίου, 31/3/2025[1]
2ον
Ἔτσι καὶ ἐδῶ, διὰ τῆς γνησίας θυγατέρας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,[2] τῆς Λειτουργικῆς Κινήσεως ἤ Ἀναγεννήσεως ἤ Ἀνανεώσεως κτλ. (ἐδῶ καὶ περίπου ἕνα αἰῶνα), Λειτουργικά βιβλία, Ἱερατικά, Λειτουργικές παραδόσεις, ἀλλάζουν νεωτεριστικῶς, ἀμφισβητῶντας καὶ καταπατῶντας τὴν παραδοθεῖσα ἐκκλησιαστικὴ καὶ λειτουργικὴ παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, ἐλευθέρως. Καὶ ἐνῷ στὸ Κολυμβάριον ὑπῆρξαν ὀρθόδοξες φωνὲς ἐνάντια στὶς διγλωσσίες, τοὺς διπλωματισμοὺς τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἐδῶ, στὶς πολυχρόνιες μεθοδεύσεις τῆς Λειτουργικῆς Ἀναγεννήσεως, λόγῳ τῆς προωθουμένης ὑπ’ αὐτῆς γλυκιᾶς ἐπάρσεως καὶ ἐπιδείξεως (Κληρικαλισμοῦ),[41] ἐλάχιστοι κἂν ἀντιδροῦν.
