Artur Gunia
Artur Gunia (MA, MSc) joined the Department of Cognitive Science in October 2012. Previously, he received the following degrees:
2012 Master’s Degree at Silesian University: Philosophy with major in Philosophy of Culture and Politics. Thesis title “Posthuman trapped in the Panopticon”.
2010 Bachelor's Degree at Silesian University: Philosophy. Thesis title “Globalization aspects in Francis Bacon's work New Atlantis”.
2010 Master's Degree at University of Economics in Katowice: Informatics and Econometrics (specialization: Business Informatics). Thesis title: “Integrated information system supported by expert system”.
2012 Master’s Degree at Silesian University: Philosophy with major in Philosophy of Culture and Politics. Thesis title “Posthuman trapped in the Panopticon”.
2010 Bachelor's Degree at Silesian University: Philosophy. Thesis title “Globalization aspects in Francis Bacon's work New Atlantis”.
2010 Master's Degree at University of Economics in Katowice: Informatics and Econometrics (specialization: Business Informatics). Thesis title: “Integrated information system supported by expert system”.
less
InterestsView All (37)
Uploads
Papers by Artur Gunia
czy zastanawialiście się kiedyś, jak będzie wyglądał świat za dziesięć, pięćdziesiąt, sto, tysiąc lat? W jakim środowisku będziemy żyli, jaki będzie wtedy człowiek – no właśnie, czy w ogóle będziemy jeszcze istnieć jako ludzkość? A może po lekturze utopijnej powieści czy też seansie filmu science fiction byliście pełni nadziei bądź trwogi na myśl o przyszłości, jaka nas czeka. Może uda się usprawnić nasze ciało, wyeliminować choroby, poprawić jakość życia, sprawić, by trwało ono dłużej niż przeciętnie siedem lub osiem dekad, a ostatnie lata nie były naznaczone zniedołężnieniem i bólem; może uda się także usprawnić nasz umysł, usunąć niewiedzę, okiełznać niepożądane emocje. Takie zmiany wydają się, jeśli nie nieuniknione, to przynajmniej prawdopodobne. Rozwój nauki i techniki, jaki dokonuje się na naszych oczach, już przeobraził nasze otoczenie i nas samych. W ostatnim stuleciu znacznie poprawiła się przeciętna długość i jakość życia, podniósł się poziom i dostępność wiedzy. Ten gwałtowny rozwój ma też swoje ciemne strony. Rozszczepienie atomu przyniosło elektrownie, ale i broń nuklearną. Przemysł i środki komunikacji ułatwiają nam życie, jednocześnie jednak trują środowisko i przyczyniają się do efektu cieplarnianego. Genetyka obok pożytecznej wiedzy dostarczyła metod nieetycznego doskonalenia gatunku poprzez eliminację jednostek niepasujących do przyjętych wzorców. Internet ułatwił nam dostęp do informacji, ale też dał możliwość szerzenia nienawiści. Za dalszy postęp być może przyjdzie nam zapłacić jeszcze większą cenę. Mogąc zmieniać człowieka, dążąc do coraz większej doskonałości, być może wyjdziemy poza wszelkie znane nam horyzonty wyobraźni, za którymi może nas czekać życie wspaniałe, albo też ziści się jedna z najgorszych antyutopii, jakiej nawet najbardziej kreatywni wizjonerzy nie przewidzieli. A może czeka nas trochę jednego i drugiego. To, w jaki sposób potoczy się rozwój ludzkości i jaka będzie kondycja człowieka w bliższej lub dalszej przyszłości, zależy od naszych dzisiejszych działań, również od tego, w jakim stopniu roztropnie i rozsądnie będziemy podejmowali kolejne kroki w drodze do przyszłości. Stąd wraz z rozwojem wielu technologii, zwłaszcza takich jak nanotechnologia, biotechnologia, informatyka ze sztuczną inteligencją czy neuronauki, musi iść adekwatna refleksja filozoficzno-etyczna nad ich wpływem na nasze życie. W ostatnim w tym roku numerze „Filozofuj!” spróbujemy zastanowić się nad ideą i ewentualnymi konsekwencjami zmiany natury człowieka za pomocą ingerencji technologicznej. Problem ten szczególnie jest analizowany przez ruch filozoficzno-kulturowy (czasem trochę ideologiczny) zwany transhumanizmem. Transhumaniści, mając do dyspozycji osiągnięcia nauki, chcą zaprojektować nowego, doskonałego człowieka, wyzwolonego od chorób, niewiedzy czy cierpienia. Uznają, że tylko poprzez ścisłą symbiozę człowieka z technologią możliwe jest zniesienie ludzkich niedoskonałości. Nasi autorzy pochylą się nad wyzwaniami, jakie stawia przed nami transhumanizm, rozważą jego często niejednorodne perspektywy i nurty, odnosić się będą do różnych filozoficznych źródeł tego ruchu, rozważą też, czy i ewentualnie w jakim stopniu powinniśmy dążyć do ziszczenia się wizji transhumanistów. Podniesione zostaną także wątpliwości, czy idące coraz dalej znoszenie naszych ograniczeń nie pozbawi nas czegoś ważnego, np. zdolności do refleksji nad życiem. Czy wraz z wydłużaniem życia nie będzie nam doskwierać nuda i nie przysporzy nam to dodatkowych cierpień? Czy modyfikacje genetyczne nie są zgubną zabawą w Boga? Rozważania nad pozytywnymi i negatywnymi aspektami transhumanizmu znajdziecie w części tematycznej numeru, ale i w naszych stałych działach: sztuka argumentacji, problemy etyczne w literaturze, filozofia w filmie, a także w transhumanistycznym eksperymencie myślowym. Zapraszamy zatem do lektury i do rozważań nad przyszłością ludzkości.
Redakcja
Filozofuj!
W trakcie wykładu przedstawię ideę wzmocnienia poznawczego, metody jej wdrażania, możliwe korzyści i potencjalne konsekwencje zarówno indywidualne jak i społeczne.
Wymienione koncepcje odnoszą się do superinteligencji cyfrowej i pozabiologicznej, która miałaby tworzyć nową tożsamość (kwestia transferu umysłu domaga się odpowiedzi czy będziemy doświadczać oryginału umysłu czy jego kopii). Trzecią drogą w osiąganiu superinteligencji jest wzmocnienie poznawcze (ang. cognitive enhancement) – które w odróżnieniu do poprzednich koncepcji nie jest hipotetyczne, lecz w coraz większej mierze dotyczy obecnie żyjących ludzi. Na przestrzeni najbliższych lat metody wzmocnienia będą na nas wymuszać, do jakiego stopnia zechcemy usprawniać nasze władze poznawcze. Problematyka usprawniania funkcjonowania umysłu towarzyszy nam od zarania dziejów. Jednak intensywne wykorzystanie zdobyczy naukowych w tym celu zostaje zaakcentowane na początku XXI wieku w raporcie Converging Technologies for Improving Human Performance. Kilka lat później Anders Sandberg i Nick Bostrom w serii artykułów definiują wzmocnienie poznawcze jako wieloaspektowe i interdyscyplinarne podejście mające na celu usprawnienie władz poznawczych człowieka, takich jak: wnioskowanie, zmysły czy procesy decyzyjne. Realizacja wzmocnienia poznawczego ma odbywać się przy wykorzystaniu zaawansowanych technologii.
W pierwszej części mojego wystąpienia chce ukazać jak strategia wzmocnienia poznawczego miałaby zaowocować nowym poziomem umysłowości (umysł 2.0). Wymaga to w pierwszej kolejności wskazania limitów poznawczych oraz analizy ludzkiej przestrzeni epistemicznej, by następnie określić obszary możliwe do wzmocnienia. W drugiej części chcę poddać analizie aktualne i hipotetyczne metody wzmocnienia poznawczego. Natomiast w podsumowaniu wskażę na etyczną powinność polepszania własnego umysłu oraz towarzyszące temu konsekwencje.
W trakcie wykładu przedstawię ideę wzmocnienia poznawczego, metody jej wdrażania, możliwe korzyści i potencjalne konsekwencje zarówno indywidualne jak i społeczne.
W trakcie referatu przedstawiona zostanie idea wzmocnienia poznawczego oraz metody jej wdrażania. Główny problem badawczy koncertuje się na konsekwencjach społecznych wynikających z aplikacji rozwiązań mających usprawniać funkcjonowanie umysłu. Podejmowane kwestie to: 1) czy należy usprawniać naturę, czyli jakie korzyści i zagrożenia płyną ze wzmocnienia poznawczego dla jednostki i społeczeństwa, 2) czy wzmocnienie nie jest narzędziem nowej eugeniki, czyli kogo powinno dotyczyć wzmocnienie poznawcze, 3) wzmocnieni kontra niewzmocnieni poznawczo, czyli jaka powinna być dostępność środków służących wzmocnieniu poznawczemu, 4) wzmocnienie poznawcze jako narzędzie biopolityki, czy technologie usprawniające ludzkie władze poznawcze mogą być środkiem kontroli społecznej.
Powyższą tezę można potwierdzić społecznymi zjawiskami takimi jak: przywiązanie (a niekiedy uzależnienie) do mobilnych urządzeń, możliwość przywrócenia utraconych członków bionicznymi protezami, podtrzymywanie życia dzięki respiracyjnej aparaturze czy oddziaływanie technologii na procesy poznawcze jak percepcja, pamięć czy proces uczenia się. To tylko niektóre zjawiska, które sprawiają, że w coraz większym stopniu jawimy się jako sztuczni ludzie. Cyborgi w których podstawą jest wprawdzie biologiczne ciało, a zwłaszcza mózg, lecz w którego ciele funkcje organiczne są wspomagane bądź pełnione przez systemy i układy cybernetyczne, cyfrowe lub wirtualne. Wspomaganie technologiczne, które wpływa zarówno na sferę fizyczną jak i mentalną.
Problem który zamierzam przedstawić to fenomen w jaki sposób umysł, a także ciało adaptują się do wspomnianych technologicznych udogodnień. Do wyjaśnienia tego zjawiska posłużę się znanymi w badaniach kognitywnych teoriami poznania rozszerzonego i ucieleśnionego, które m.in. pozwalają wyjaśniać sposób rekonfiguracji umysłu do technologicznych udogodnień. Analiza bazować będzie głównie w oparciu o teorie A. Clarka, D. Chalmersa czy V.S. Ramachandrana. Analiza zostanie rozszerzona także o teorie wzmocnienia władz poznawczych rozważanych w projektach transhumanistycznych.
Poprawa zdolności poznawczych i zmysłów człowieka, jest znacząco akcentowana w nurcie filozofii transhumanistycznej i odnosi się do nadrzędnej koncepcji wzmocnienia ludzkiego (ang. human enhancement) – uzyskanie długowieczności, większej witalności, ogólnego dobrobytu i super-inteligencji. Szczególnym przypadkiem wzmocnienia ludzkiego jest wzmocnienie poznawcze/kognitywne (ang. cognitive enhancement). Zdaniem transhumanistów poprawa zdolności władz umysłowych człowieka obejmować powinna: zwiększenie pamięci, inteligencji, polepszenia myślenia abstrakcyjnego i logicznego, a także winna obejmować: rozszerzenie zasięgu ludzkich zmysłów, udoskonalenie układu nerwowego, uzupełnienie kory mózgu nowym „metamózgiem”, mogący wpływać na czucie somatyczne tym samym zwiększając samoświadomość i dając możliwość przestrajania emocji, redukcję popędów oraz wysubtelnienie niektórych stanów emocjonalnych, przekraczanie poza typowe ludzkie zmysły, czy też przekroczenie środowiska naturalnego poprzez stopniową wirtualizację życia, w której człowiek będzie żył na granicy świata realnego i wirtualnego.
Metody mające wzmacniać procesy poznawcze oraz ludzkie zmysły, można podzielić na następujące grupy: biotechnologiczne (neurofarmakologia, genetyka), informatyczne (sztuczna inteligencja, nanotechnologia, robotyka, komunikacja human-computer interaction), niefarmakologiczne (mnemotechnika, medytacja, sen, trening mentalny, odżywianie), innym podziałem jest wydzielenie metod inwazyjnych i nieinwazyjnych.
W moim wystąpieniu skupiam się analizie metod i technologii (dostępnych i teoretycznych) mających usprawnić ludzkie poznanie zmysłowe. Przedstawiam w jaki sposób dochodzi do udoskonalenia ludzkich zmysłów oraz jak możliwy jest odbiór niedostępnych zmysłów. Ponadto rozważam również, konsekwencje takich działań w kontekście etycznym i społecznym.
"
Prezentacja składa z 4 części.
a) Problemy etyczne w neuronaukach. Powołanie do życia neuroetyki.
b) Poszerzenie rzeczywistości. Czym są systemy BCI i AuR
c) Jakie pojawiają się wątpliwości (neuro)etyczne w związku z nowymi technologiami
d) Jakie wybrać stanowisko wobec nowych technologii.
Jean Baudrillard
„Symulakry i Symulacja”
Każdy kto obejrzał film Matrix, mógł zadać sobie pytanie czy świat wokół mnie istnieje naprawdę czy jest doskonałą iluzją, symulacją. Zanim powstał film braci Wachowskich, dwie dekady wcześniej francuski postmodernista Jean Baudrillard, dokonywał analizy świata ponowoczesnego. Dostrzegł, że współczesnym mu świecie nie sposób dostrzec sytuacji, które byłyby niezapośredniczone, wszystko już było i nie sposób dotrzeć do istoty rzeczy. Swoimi spostrzeżeniami podzielił się w książce „Symulakry i Symulacja” (Simulacres et simulation), która miałaby się stać kluczem do demaskowania świata w którym wszystko jest symulowane.