ფრანსუა მორიაკი

ფრანსუა მორიაკი
ფრანგ. François Mauriac
დაბადების თარიღი	11 ოქტომბერი, 1885(1885-10-11)
დაბადების ადგილი	ბორდო
გარდაცვალების თარიღი	1 სექტემბერი, 1970(1970-09-01) (84 წლის)
გარდაცვალების ადგილი	პარიზის XVI რაიონი
დასაფლავებულია	Cimetière de Vémars
ფსევდონიმი	Forez და François Sturel
საქმიანობა	მწერალი , ჟურნალისტი, პოეტი , რომანისტი, დრამატურგი , სცენარისტი, ლიტერატურული კრიტიკოსი და ბიოგრაფი
ენა	ფრანგული ენა
მოქალაქეობა	საფრანგეთი
ალმა-მატერი	ქარტიის ეროვნული სკოლა, Sainte-Marie Grand Lebrun და University of Bordeaux
ჟანრი	მემუარები და ესე
Magnum opus	Thérèse Desqueyroux, Q3222573?, Q2744849?, Vipers' Tangle, Le mystère Frontenac : roman, Questions of Precedence, La Fin de la nuit, The Dark Angels, A Woman of Pharisees, Q3094732?, L'Enfant chargé de chaînes, La Robe prétexte, La Chair et le Sang, Le Fleuve de feu, Genitrix, Destins, Ce qui était perdu, Le mystère Frontenac : roman, Les Chemins de la mer, Les arbres et les pierres, L'Agneau, Un adolescent d'autrefois, Maltaverne, Asmodée, Les Mal-aimés, passage du malin და Le Feu sur la terre
ჯილდოები	ნობელის პრემია ლიტერატურაში , საპატიო ლეგიონის დიდი ჯვრის ორდენის კავალერი, საფრანგეთის აკადემიის გრან-პრი რომანისათვის , Prix Émile Augier და Q3114795?
მეუღლე	Jeanne Mauriac
შვილ(ებ)ი	Claude Mauriac, Luce Mauriac, Claire Mauriac და Jean Mauriac
გავლენა მოახდინეს :::მორის ბარესი
ხელმოწერა
ფრანსუა მორიაკი ვიკისაწყობში

ფრანსუა მორიაკი (ფრან. François Mauriac; დ. 11 ოქტომბერი, 1885 — გ. 1 სექტემბერი, 1970) — ფრანგი მწერალი, დრამატურგი, კრიტიკოსი, პოეტი, ფრანგული აკადემიის წევრი (1933 წლიდან), ნობელის პრემიის ლაურეატი ლიტერატურის დარგში (1952). 1958 წელს იგი დააჯილდოეს საპატიო ლეგიონის ორდენით.

ბიოგრაფია

ფრანსუა მორიაკი, ფრანგული ლიტერატურის ერთ-ერთი დიდი წარმომადგენელი, კათოლიკე მწერალია. იგი დაიბადა 1885 წელს ბორდოში, მდიდარ ბუღჟუაზიულ ოჯახში. დაამთავრა ბორდოს უნივერსიტეტის ჰუმანიტალურ–ფილოლოგიური ფაკულტეტი. ლექსების პირველი კრებული თავის ხარჯზე გამოსცა 1909 წელს. 1913 წელს გამოსცა პირველი რომანი „ბავშვი ბორკილებში“, რომელშიც უკვე რელიგიური პრობლემებია წამოჭრილი. მორიაკმა მიიღო მონაწილეობა პირველ მსოფლიო ომში. ომის შემდეგ გამოცემულ ყველა რომანში კათოლიკე მწერლის მსოფლმხეფველობა და მისწრაფება ჩანს; მისთვის მთავარია ადამიანის ვნებებსა და რწმენას შორის კონფლიქტის დაძლევა ღმერთის აღიარებით. მისი რომანებიდან გამოირჩება „კეთროვანის ამბორი“, „ტერეზ დესკეირუ“, „ასპიტთა ბუდე“, „თამის დასასრული“ და სხვა.

მორიაკის მრავალრიცხოვან ესეებს შორის აღსანიშნავია „ჟანრასის ცხოვრება“, „ღმერთი და მამონა“ და სხვა.

მეორე მსოფლიო ომის დროს მორიაკი „წინააღმდეგობის“ მონაწილე იყო და ფორეზის ფსევდონიმით გამოაქვეყნა წიგნი „შავი რვეული“. არაგონთან ერთად იღვწოდა გაზეთ „ლეტრ ფრანსეზის“ არსებობისათვის და ფრანგი მწერლების ნაციონალური კომიტეტის წევრი გახდა.

მორიაკმა პირველი პიესა „ასმოდე“ 1938 წელს გამოსცა. პიესების წერა განაახლა საფრანგეთის განვითარების შემდეგ და გამოაქვეყნა: „ცეცხლი მიწაზე“, „ავი სულის გარდმოვლენა“ და სხვა.

1950 წლიდან დაიწყო მთელი რიგი სტატიების ბეჭდვა ჟურნალებში ლიტერატურის საკითხებზე. დიდი ნაშრომი მიუძღვნა დე გოლს. დაწერა რამდენიმე წიგნი მემუარებისა: „შინაგანი მემუარები“ და „ახალი მემუარები“.

1925 წელს მორიაკს მიენიჭა საფრანგეთის აკადემიის ლიტერატურის პრემია, 1933 წელს აკადემიის წევრად იქნა არჩეული, ხოლო 1952 წელს ნობელის პრემია მიენიჭა.

მორიაკი გარდაიცვალა 1970 წელს, პარიზში.

ჯილდოები და ღირსებები

• 1926 — Grand Prix du roman de l'Académie française
• 1933 — საფრანგეთის აკადემიის წევრი
• 1952 — ნობელის პრემია ლიტერატურის დარგში
• 1958 — საპატიო ლეგიონის ორდენი

ლიტერატურა

• ფრანგული ნოველა ორ ტომად – ტომი II;გამომც. საბჭოთა საქართველო, 1976; გვ: 543–544

სქოლიო

ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:

ფრანსუა მორიაკი