Карл Павлович Брюллов

Карл Павлович Брюллов

Карл Павлович Брюллов (23.12.1799, Санкт-Петербург — 23.6.1852, Италия, Марчано, Рим маңы) — орыс кескіндемешісі, суретші. Санкт-Петербург көркемсурет академиясында оқыған. 1823 — 35 жылы Италияда жұмыс істеп оралды. 1836 жылы Көркемсурет академиясының профессоры болып тағайындалды. 1850 жылы Италияға қайта кетеді. Брюллов шығармашылығы 1830 — 40 жылы орыс сурет өнерінде аса ірі жаңалық болды. Оның өнеріне тән ерекшелік — адам жан дүниесінің сұлулығы мен ой-сезімінің қуаттылығын терең толқу, толғаныс немесе азап, үрей үстінде ашу. Брюлловтың даңқын шығарған басты туындысы — “Помпейдің ақырғы күні” (1830 — 33). Кескіндемеде қаланың Везувий жанартауы атылған кездегі апатқа ұшыраған сәті бейнеленген. Cуретші тарихи оқиғаны, кейіпкерлерінің жан тазалығын, рухани дүниесін психологиялық шындық тұрғысынан бұлжытпай бере білген. Брюллов — “Италиядағы тал түс” (1827, Орыс музейі), Вирсавия (1832, Третьяков галереясы) сияқты картиналардың авторы. Ол, сондай-ақ, сән-салтанатты портрет салудың хас шебері ретінде де белгілі (“Атқа мінген қыз”, “Дж. Пачинидің портреті”, 1832; “В.А. Перовскийдің портреті”, 1837; Третьяков галереясы; “Апалы-сіңлілі Шишмаревалардың портреті”, 1839; “Амацилия Пачинимен бірге тұрған Ю.П. Самойлованың портреті”, 1839 — 40, Орыс музейі, т.б.). Сондай-ақ, ол орыс зиялыларының танымал өкілдерінің (И.А. Крыловтың (1839), А.Н. Струговщиковтың (1840), А.М. Лангидің (1851), И.П. Виталидің, В.А. Жуковскийдің портреттері, автопортрет (1848), бәрі де Третьяков галереясында), сериялы портреттерін салған.

Дереккөздер

“Қазақ Энциклопедиясы”, 2-том