katibî

Kurmancî

Navdêr

katibî mê

1. nivîskarî, nivîsevanî, edîbî, nivîsîn, rewşa katibbûnê

Etîmolojî

Ji katib + -î

Ji wêjeya klasîk

• Dîsa li bedrê katibî
  Dîsa li bedrê katibî — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Werger

• Tirkî: kitabet → tr, sekreterlik → tr, katiplik → tr