memnûh

Kurmancî

Rengdêr

memnûh

1. derbend, qedexe, yasax, heram, tişta/ê ku nabe bê kirin (bi taybetî li gor qanûnê)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. îlegal, neqanûnî, qaçax^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• memnû
• memnû'

Jê

• (Lêker) memnûh bûn
• (Lêker) memnûh kirin
• (Navdêr) memnûhbûn
• (Navdêr) memnûhkirin
• (Rengdêr) memnûhbûyî
• (Rengdêr) memnûhkirî
• memnûhî
• memnûhker

Etîmolojî

Ji erebî [skrîpt hewce ye] (memnû).

Werger

• Almanî: ^?gesetzeswidrig → de, ^?gesetzwidrig → de
• Îngilîzî: illegal → en, illicit → en, ultra vires → en, unlawful → en
• Tirkî: yasak → tr