mezlûm

Kurmancî

Navdêr

mezlûm mê û nêr

1. Kesa/ê ku zilm lê hatiye kirin, bindest, jêrdest
   • Xweş bi heqqê xwe gehiştim »ena bi-l-qetli heqîq«
     Qet neko qetle dikim bê guneh û mezlûm e
     »Reşeqetnî bi-nibalin we-remetnî bi-remîq« — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha

• mazlûm
• Mazlum

Bide ber

• mehkûm
• mehrûm

Etîmolojî

Ji erebî مَظْلُوم‎ (maẓlūm).

Jê

• mezlûmî
• mezlûmîtî
• mezlûmtî

Werger

• Erebî: ^?مظلوم‎ → ar
• Farisî: مظلوم‎ → fa, ظلم دیده‎ → fa
• Îngilîzî: downtrod → en
• Tirkî: mazlum → tr

Rengdêr

mezlûm

1. bindest, jêrdest
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Werger

• Erebî: ^?مظلوم‎ → ar
• Farisî: مظلوم‎ → fa, ظلم دیده‎ → fa
• Îngilîzî: downtrod → en
• Tirkî: mazlum → tr