neşir

Kurmancî

Navdêr 1

neşir mê

1. weşan, belavok, belavkirin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• neşr

Jê

• (lêker) neşir bûn
• (lêker) neşir kirin
• (navdêr) neşirbûn
• (navdêr) neşirkirin
• (rengdêr) neşirbûyî
• (rengdêr) neşirkirî
• neşirker

Etîmolojî

Ji erebî نشر‎ (neşr, “belavkirin, çapkirin”) ji ن ش ر‎ (n-ş-r-, “belav bûn, pelate bûn”), hevreha aramî נשׁ‎ר‎ (n-ş-r-, “belav bûn, pelate bûn”) .

Werger

• Farisî: نثر‎ → fa, چاپ‎ → fa, نشر‎ → fa
• Tirkî: neşir → tr, yayım → tr

Navdêr 2

neşir mê

1. Guhartoyeke heşir.

Tirkî

Navdêr

neşir

1. weşan, weşanek, pexş, neşr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. belavkirin, reşandin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)