Petrus Damianus
Petrus Damianus (Italice Pier Damiani seu Pietro Damiani; Ravennae natus anno 1007; Faventiae die 21 aut 22 Februarii 1072 mortuus), fuit monachus et postea episcopus ac cardinalis a papa Stephano X creatus. Ecclesia Catholica eum sanctum veneratur et festum eius die 21 Februarii celebrat. Opus eius celeberrimum est De divina omnipotentia. Anno 1828 Petrus a papa Leone XII Doctor Ecclesiae factus est.
In Divina comoedia, poëta Italicus Dantes Alagherius se Petro Damiano in septimo caelo Paradisi incurrere fingit.[1]
Opera
[recensere | fontem recensere]
- Vita Romualdi
- Liber gratissimus
- Disceptatio synodalis
- Liber Gomorrhianus
- De sancta simplicitate
- De divina omnipotentia
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Vide paginam "Pier Damiano, santo" apud Enciclopedia dantesca. (Italice)
Lege etiam
[recensere | fontem recensere]- V. Poletti, Il vero atteggiamento antidialettico di S. Pier Damiani, Faventia, 1953.
- J. Leclercq, Studi su San Pier Damiani, Faventia, 1961.
- M. Della Santa, Ricerche sull'idea monastica di San Pier Damiani, Camaldoli, 1961.
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Petrum Damianum spectant. |
- Friedrich Wilhelm Bautz, "DAMIANI, Petrus" in Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon vol. 1 (Hammonae, 1975; reimpr. 1990. ISBN 3-88309-013-1) , columnae 1203–1205 (Theodisce)
- De Damiano in Lexico Oecumenico Sanctorum (Germanice)
 |