Lingua Aramaica
| Lingua Aramaica ארמית Arāmît, ܐܪܡܝܐ Armāyâ
| ||
|---|---|---|
| Taxinomia: | lingua e divisione Semitica familiae Afrasiaticae | |
| Status: | lingua exstincta; parens linguarum Aramaicarum mediaevalium et hodiernarum | |
| Sigla: | 1 —, 2 —, 3 | |
| Usus | ||
| Aevum: | millennium I a.C.n. | |
| Situs: | lingua in imperio Persarum officialis et postea sub imperiis Seleucidarum Parthorumque adhibita in varietatibus recentioribus etiamnunc viva
| |
| Litterae: | Litterae Aramaicae | |
| Scriptura: | Abecedarium Aramaicum | |
 | ||
Lingua Aramaica[1][2] seu Aramaea[3] (sed et Chaldaea[4] vel Chaldaica[3] sive Syrochaldaica[2] dicta) est lingua Semitica cum historia annorum trium milium. Aramaica lingua aliquarum partium Bibliorum est, item lingua procurationis regnorum et lingua divina adorationis fuit. Praeterea lingua vernacula Iesu fuisse videtur (vide Marcum 5:41) ac lingua Talmud. Etiam hodie multae parvae communitates Aramaica utuntur lingua prima.
Lingua Aramaica ad familiam Afro-Asiaticam pertinet.
Nexus interni
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Ephemeris 2004
- ↑ 2.0 2.1 Lamy, Introd. in Sacr. Script. Pars 2 (ed. 4a, Mechliniae, 1887, p. 215 Indian Christianity apud www.indianchristianity.com
- ↑ 3.0 3.1 Conradus Gesnerus, Mithridates: de differentiis linguarum (1555) textus f. 9v; Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 193-201
- ↑ Johann Dinckel, De lingua chaldaea et syriaca
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Gernot Windfuhr, "Iran, vii. Non-Iranian languages (10). Aramaic" (2006) in Encyclopaedia Iranica Online
 |
Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes! |