Jump to content

transeunt

E Victionario

Discretiva

transeunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
trānseunt tertia pluralis praesens activa indicativus trānseō (trānsīre)
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈtraːnseunt/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·e·unt — morphologica: trans-eunt

Loci

[+/-]
Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.

  • His morbis praecipue contrarium est id genus, quod cardiacum [καρδιακὸν] a Graecis nominatur, quamvis saepe ad eum phrenetici transeunt: siquidem mens in illis labat, in hoc constat. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • sed quae recta in exortu suo consurgunt signa longiore tractu tenent lucem; quae vero obliqua, ociore transeunt spatio. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, XIX. [[1] ] — transeunt
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: transeunt.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 17, [81] — transeunt