Al!reza Lotf!’s review published on Letterboxd:
ویدیویی هست از دیدار علی خامنه‌ای و یه تعدادی کارگردان، برای زمانیه که ضرغامی رئیس صداسیما بود. کارگردانا ردیف وایسادن، ضرغامی معرفی‌شون میکنه و خامنه‌ای سان میبینه. تو این جمع عیاری هم هست، اگه اشتباه نکنم چون اونموقع روزگار قریب در حال پخش بود. رفتار کارگردانا متفاوته، یکی دست به سینه خم میشه، سلحشور تا کمردولا میشه و دست خامنه‌ای رو میبوسه، یکی شونه‌هاش رو میبوسه و همینجور. رفتار عیاری ولی به نظرم بیشتر از همه بیرون میزنه از این فضا، صاف وایساده و خیلی محترمانه و رسمی با خامنه‌ای دست میده و میگه خوش‌بختم و خیلی خوشحالم. با صدای عیاری برای لحظه‌ای میشه تصور کرد که عیاری و خامنه‌ای کت و شلوار مشکی تنشونه و پیرهن سفید و کروات سرخ و این یه دیدار خیلی رسمی دولتیه، در حالی که فضا همون سادگی و خودمونی بودن اغراق‌شده‌ی مورد پسند خامنه‌ای رو داره.
فکر میکنم این بهترین تصویریه که بشه گذاشت کنار این فیلم و باهاش فهمیدش، اینکه چطور عیاری بدن بازیگرای زن رو به شدیدترین شکل سانسور میکنه فقط به خاطر اینکه دلش به کلاه‌گیس خوش باشه.