Burghetu Burbaia

comüne lìgüre inta pruvéincia 'd Lisandria
NV
Sta pàgina l'è scrita in nuvaize, inta variante da Val Burbaia
Ei Burghetu
cumüne
Ei Burghetu – Veduta
Ei Burghetu – Veduta
Ei paîze dei Burghètu inta Val Burbàia vistu da l'òtu (ciàintru stóricu)
Localizaçión
StâtoItàlia Itàlia
Región Piemonte
Provìnsa Lisandria
Aministraçión
ScìndicoDomenico Franco Angelo Saporito (lista civica "Insieme per il comune di Borghetto") da-o 9-6-2024
Teritöio
Coordinæ:44°43′49″N 8°56′40″E
Altitùdine295 m s.l.m.
Superfìcce39,4 km²
Abitanti1 905[1] (31-5-2024)
Denscitæ48,35 ab./km²
FraçioìnCasté, Serài, Suràigu, Iüvé, Munesté, Munteggiu, Persi, Rivarussa, San Martìn, Surli, Ture
Âtre informaçioìn
CAP15060
Prefìsso0143
Fûzo oràrioUTC+1
Còdice ISTAT006018
Cod. cadastrâA998
TargaAL
Cl. scìsmicazöna 3 (sismicitæ bàssa)[2]
Cl. climàticazöna E, 2 704 GG[3]
Cartògrafîa
Màppa de localizaçión:
Ei Burghetu
Ei Burghetu
Ei Burghetu – Mappa
Ei Burghetu – Mappa
Puzisión dei cumüne dei Burghetu inta mappa da pruvéincia 'd Lisandria
Scîto instituçionâle

Geugrafîa

Ei Burghetu, pü antigamainte Buighetu (Burghet Burbaja in piemuntaize, u Burghetu in lìgure) l'è in cumüne italiàn inta pruvéincia 'd Lisandria, in Piemónte, e u s' trêuva a-i prinçipiu da Val Burbàia. Ei Burghètu l'é 'n cumüne ch'u gh'ò i seguainti frasción: Casté, Serài, Suràigu, Iüvé, Munesté, Munteggiu, Persi, Rivarussa, San Martìn, Surli e Ture.

Stória

Ei vègiu nume dei Burghètu u se scuntra pe a prima vóta inte 'n docümaintu dei 1319, i l' ciamaiva Burgum de Aymerixiis o Burgus Aymericorum.[4] Burghètu l'è na paróla tedèsca (Burg) che a vêu dî casté. E difatti u gh'éa in casté ch'u l'è lübió int'ei Burbaia tanti òni fò dopu n'aluvión[5]. Aimerigo l'éa 'n viscunte ch'u rapresentaiva ei vèscuvu-cunte id Turtón-a. Dopu Aimerigu Ei Burghetu l'è stó guvernó da-a famìa di Lünati féin ai XVIII séculu[6].

L'éa cuntruló da-u Ducòtu 'd Milàn, l'è 'ndó sutta ai Savoia int'ei 1748 e l'è stó pòrte da Repüblica Lìgüre (che a l'ëa sucedüa a-a Repüblica id Zena) da-i 1797 a-i 1814. Int'ei 1805 l'aiva ocüpó - inmè tütta l'Italia - i trüppe françaizi 'd Napuleón. Int'ei 1815, dopu ei Cungresu 'd Vienna, quande che a Repüblica zenaize l'è stò scancelò, Burghetu l'è 'ndó intu Regnu id Sardegna, e precisamainte inta pruvéincia id Növe ch'a l'éa pòrte da División id Zena. Dopu l'è stó pruvéincia id Növe fin-a ai 1859, quande ei guvernu piemuntaize l'à creó a pruvéincia id Lisandria. U pâ che u nume originale "Bor" dei fiüme Burbàia (che ai Burghètu i g' disa "gæa") u vö dî "ègua ch'a scura".[7]

Pósti d'interèsse

Prima id rivò ai paìze, arainte a-a strò principòle, u gh'è a géza 'd Sant'Antunéin. Inta facciata u gh'è a dòta dei 1681, mò segûu i l'aiva fòta còrche séculu prima, perchè l'abside l'è in stile rumònicu medievòle[8].

 
Pórta medievòle inta via Caminâ

Int'ei paìze u gh'è incù 'na ture (u ghe n'ëa quatru) dei vëgiu casté, arainte a-a piòssa da géza, e u s' vèga asì a pórta medievòle inta via Caminâ ch'a purtaiva in drainta ai casté[9].

 
Ei Burghètu inta naive

Ecunumîa

Inta campògna inturnu ai Burghètu i cultiva mega, erba médga, gràn, patòte e tumòte. U gh'è incù tanti muón-i perchè 'na vóta i cataiva i bügòti da saida a-i Quò e pöi i gh'daiva da mangiò i fêuie di muón-i e a-a féin i vendaiva i cucùli. U gh'ëa asì 'na fianda ai muìn növu, e forsi i fiaiva anche a saida.

Inchö u gh'è di fòbriche arainte ai paìze: a Sütter, a Tubarg e a Bundy.

Cultüa

Ai Burghètu u s' pòrla incù a lingua lìgüre inta variante nuvàize. A cüzéin-a asì l'è principalmainte lìgüre.

 
N'antîga famîa dei Buighètu a l'inprinçìpiu dei XX séculu
 
Panuròma dei Burghètu inta bòssa Val Burbàia

Lucalitè d'interèsse

Funtan-a, Runcri, Figai.

Feste e fêe

 
Persi e Ture, frasción dei Burghètu

Nóte

  1. Dato Istat - Popolasiòn rexidainte ai 31 'd mazzu 2024.
  2. Clascificaçion sismica (XLS), in sce protezionecivile.gov.it.
  3. Lézze 26 agósto 1993, n. 412, alegòu A, Tabélla di gràddi/giórno di Comùn pe Región e Provìnsa (PDF), in sce efficienzaenergetica.acs.enea.it, 1 màrso 2011, p. 151. URL consultòu o 25 arvî 2012.
  4. Tacchella, Lorenzo: “Borghetto Borbera nella storia dei vescovi-conti di Tortona”. Biblioteca dell’Accademia Olubrense, Genova, 1996
  5. Mons. Goggi, Clelio (1973) “Storia dei comuni e delle parrocchie della diocesi di Tortona”, Tortona, Litocoop
  6. L. Gambaro et al., Borbera e Spinti, valli da riscoprire, Ed. dell'Orso, Alessandria, 1986.
  7. Mons. Goggi, Clelio (1973) “Storia dei comuni e delle parrocchie della diocesi di Tortona”, Tortona, Litocoop.
  8. .L. Gambaro et al., Borbera e Spinti, valli da riscoprire, Ed. dell'Orso, Alessandria, 1986
  9. Mons. Goggi, Clelio (1973) “Storia dei comuni e delle parrocchie della diocesi di Tortona”, Tortona, Litocoop

Vuze culeghè

I verbi inta parlò dei Buighetu

Âtri progètti

Contròllo de outoritæVIAF (EN244331550 · WorldCat Identities (EN244331550