Eindelijk weer eens een post van mij, was het al eerder van plan, maar heb een poosje zonder telefoonlijn gezeten en dus ook geen internet. Er wordt hier flink door allerlei bedrijven gegraven, als het niet voor de elektriciteit is, is het wel voor iets anders. En dan krijgt de telefoonkabel wel eens een flinke tik. Er bleken aan de ene kant een flinke breuk te zitten, dat gerepareerd, telefoon deed het, maar zo'n gekraak, was eigenlijk niet te gebruiken. Bleek er ergens anders ook een beschadiging te zitten. Er stonden overal auto's, graafmachientjes en grondploegen op de weg. Was gewoon kruipdoorsluipdoor. :-)

De rare pannenkoeksokken van de vorige post heb ik uitgebreid getest en ze zitten heerlijk. Geen last van het naadje bovenop de voet, een afkant met 3 naalden, had ik niet gedacht. Ga ze nog een keer breien met sokkengaren van Zeeman, wat ik gekocht heb om te proberen. Hoor er in sommige groepen positieve reacties over. Bovenstaande sokken heb ik helemaal af, alle draadjes en gaatjes weggewerkt, was wel leuk om te breien, maar voor de hiel vond ik het toch een beetje.... niet zo makkelijk als ik dacht. Zoveel gefrommel voor dat de steken goed op de naald zaten en al die draadjes wegwerken. Ik houd het voortaan bij de gewone hiel en niet meer achteraf. Het zijn wel mooie tweelingen geworden.

Ik had mij op ravelry opgegeven om mee te doen met de sockmadness, hier boven is de kwalificatiesok en dat heb ik niet gehaald, te laat begonnen en het was een ingewikkeld patroon wat mij niet zo erg lag. Maak het wel af, maar dan op mijn manier, zag trouwens ook een fout in de zool, gewoon een alinea overgeslagen met lezen. Dus nog even twijfelen of ik zo doorga of een klein stukje uithaal. Heeft geen haast dus kan altijd later nog.
Als troost heb ik mijzelf een setje 20 cm. aluminium sokkennaalden cadeau gedaan in leuke kleurtjes. En een sokkenliniaal, makkelijk meten met die ronde kant. Voet erop en dan meteen zien welke maat en centimeters er gebreid moeten worden.
Poosje geleden had ik sokkenwol besteld en heb ik niet goed opgelet, er zat een bol katoen tussen. Die bol heb ik helemaal opgebreid en heb nu 4 sneakersokjes, voor de zomer wel lekker en als er eentje gaat lubberen kan ik er altijd een of twee verwisselen :-). Ik kwam voor 1 sok katoen voor de teen tekort en die heb ik met gewone katoen gebreid, merk vanzelf wel hoe lang het meegaat. Dit keer geen tweelingsokken, helemaal buiten mijn comfortzone. :-)
Voordat de echte wedstrijd bij de sockmadness begon, kregen we het patroon voor een opwarmsok, vond hem heel erg leuk en ik heb de eerste af. De hiel heb ik op mijn manier gebreid, gladde voet, patroon op de wreef heb ik wel gedaan en het patroontje op de teen ook, Toen Jane deze sok zag op de blocker zei ze heel verwonderd: Ooooooo oma, je hebt een platte sok gebreid.
Tja, zo kan je het ook zien :-) Ik brei altijd met 5 naalden en dan zijn het geen platte sokken :-).
Natuurlijk heb ik ook gebakken en ik kwam in de app van mijn kleine roze bakmachientje een recept voor cheesecake met speculooskoekjes en creme tegen, zo lekker, die ga ik vaker bakken, net als
de speculooscupcakes met speculoosroom. Ook van de app van het bakmachientje. Ik ben daar zo blij mee. Hoef ook niet veel te bakken, gewoon 6 cupcakes, meer dan genoeg voor ons. En als er toevallig een kind langskomt, krijgt die er ook wat van mee. Kan ik fijn weer een ander recept proberen.
Ik heb een paar dagen geleden een bestelling bij Kruidvat opgehaald en heb dat gedaan nadat ik Jane uit school gehaald had. Ik vertel haar waar we heengaan en de eerste vraag was: Hebben ze daar ook speelgoed?
Ja hoor dat hebben ze, we zien wel. Kindertasje had ik al in de auto gelegd, dus die kon ze zo mee de winkel in nemen. Eerst kwamen we een vilten mandje van een konijn tegen, die had ze al meteen in de pocket. Toen de beer van mr. Bean, dat vond ze ook wel wat, dus die ging ook mee en daarna zag ze nog iets van een speelgoedpony met gekleurd haar in een plastic doosje/mandje. Wilde ze ook wel. Maar dat werd mij teveel dus ik zeg tegen haar: Dan gaat de beer terug. NEE dat kon niet, maar ik begreep het niet zo goed want de beer was een knuffel en geen speelgoed.

Maar daar trapte deze oma niet in. Ze moest kiezen, het is de beer geworden

Zitten we in de auto, is ze de beer aan het bestuderen, zegt ze: Oma, die beer is gebreid... Ik vond het wel leuk dat ze dat zag
Weer een aantal boeken gelezen, hieronder een kleine selectie, beschrijving weer van de dikke meneer.

Modeontwerpster Barbara besluit vanwege gedoe op haar werk een paar dagen eerder naar Curaçao te gaan om al aan haar vakantie te beginnen. Daar aangekomen ziet ze haar man Norbert met een andere vrouw. Tot overmaat van ramp komt ze erachter dat Norbert degene is die haar bedrijf dwarsboomt. Verlangend naar rust gaat ze naar Kreta, waar ze echter heel wat meer vindt. Hoe dat afloopt, lees je in 'Winter op Kreta'. Deze nieuwe Eva de Wit is weer net zo fijn als haar eerdere feelgoodtoppers zoals 'Een huis in Frankrijk' en 'Weerzien in Italië'. 
Wiesbaden, 1951. Café Engel krijgt te maken met concurrentie. Het modernere Café König heeft zich gevestigd naast het traditionele café van de familie Koch. Terwijl Hilde Koch tevergeefs probeert om haar ouders ervan te overtuigen Café Engel te moderniseren, dreigt haar zwaarbevochten relatie ten einde te lopen. Met haar broer August gaat het niet veel beter. Na zijn gevangenschap in Rusland keert hij terug, maar hij is niet alleen. Aan zijn zijde staat een Russische vrouw van wie hij zielsveel houdt maar wier komst de familie uiteen dreigt te scheuren.
Cranberryzomer’ van Irene Hannon is het eerste deel van een serie die zich afspeelt in de romantische kustplaats Hope Harbor. De frisse bries die door Hope Harbor waait, brengt genezing, hoop en… romantiek. Na een tragische gebeurtenis is Tracy weer terug in haar geboorteplaats, waar ze haar cranberryboerderij op de rit probeert te houden. Aan romantiek denkt ze niet. Ook Michael Hunter is niet van plan romantiek in zijn leven toe te laten. De uitgebluste zakenman die in Hope Harbor wat rust hoopt te vinden na de dood van zijn vrouw, heeft zo zijn eigen geheimen. Maar wanneer Tracy hem uit de brand helpt, is het daarna zijn beurt om haar te helpen met de cranberryboerderij. Al snel waait er een frisse wind door Hope Harbor, die genezing, hoop en liefde brengt in vele levens – inclusief die van Tracy en Michael. Irene Hannon schrijft graag verschillende genres, maar blinkt uit in romantische, gevoelige christelijke romans vergelijkbaar met de romans van Deborah Raney. ‘Cranberryzomer’ is het eerste deel van een serie draaiend om het romantische plaatsje Hope Harbor.