vrijdag 1 april 2022

Nogmaals sokken

Eindelijk weer eens een post van mij, was het al eerder van plan, maar heb een poosje zonder telefoonlijn gezeten en dus ook geen internet. Er wordt hier flink door allerlei bedrijven gegraven, als het niet voor de elektriciteit is, is het wel voor iets anders. En dan krijgt de telefoonkabel wel eens een flinke tik. Er bleken aan de ene kant een flinke breuk te zitten, dat gerepareerd, telefoon deed het, maar zo'n gekraak, was eigenlijk niet te gebruiken. Bleek er ergens anders ook een beschadiging te zitten. Er stonden overal auto's, graafmachientjes en grondploegen op de weg. Was gewoon kruipdoorsluipdoor. :-) 


De rare pannenkoeksokken van de vorige post heb ik uitgebreid getest en ze zitten heerlijk. Geen last van het naadje bovenop de voet, een afkant met 3 naalden, had ik niet gedacht. Ga ze nog een keer breien met sokkengaren van Zeeman, wat ik gekocht heb om te proberen. Hoor er in sommige groepen positieve reacties over. Bovenstaande sokken heb ik helemaal af, alle draadjes en gaatjes weggewerkt, was wel leuk om te breien, maar voor de hiel vond ik het toch een beetje.... niet zo makkelijk als ik dacht. Zoveel gefrommel voor dat de steken goed op de naald zaten en al die draadjes wegwerken. Ik houd het voortaan bij de gewone hiel en niet meer achteraf. Het zijn wel mooie tweelingen geworden.
Ik had mij op ravelry opgegeven om mee te doen met de sockmadness, hier boven is de kwalificatiesok en dat heb ik niet gehaald, te laat begonnen en het was een ingewikkeld patroon wat mij niet zo erg lag. Maak het wel af, maar dan op mijn manier, zag trouwens ook een fout in de zool, gewoon een alinea overgeslagen met lezen. Dus nog even twijfelen of ik zo doorga of een klein stukje uithaal. Heeft geen haast dus kan altijd later nog.
Als troost heb ik mijzelf een setje 20 cm. aluminium sokkennaalden cadeau gedaan in leuke kleurtjes. En een sokkenliniaal, makkelijk meten met die ronde kant. Voet erop en dan meteen zien welke maat en centimeters er gebreid moeten worden.
Poosje geleden had ik sokkenwol besteld en heb ik niet goed opgelet, er zat een bol katoen tussen. Die bol heb ik helemaal opgebreid en heb nu 4 sneakersokjes, voor de zomer wel lekker en als er eentje gaat lubberen kan ik er altijd een of twee verwisselen :-). Ik kwam voor 1 sok katoen voor de teen tekort en die heb ik met gewone katoen gebreid, merk vanzelf wel hoe lang het meegaat. Dit keer geen  tweelingsokken, helemaal buiten mijn comfortzone. :-) 
Voordat de echte wedstrijd bij de sockmadness begon, kregen we het patroon voor een opwarmsok, vond hem heel erg leuk en ik heb de eerste af. De hiel heb ik op mijn manier gebreid, gladde voet, patroon op de wreef heb ik wel gedaan en het patroontje op de teen ook, Toen Jane deze sok zag op de blocker zei ze heel verwonderd:  Ooooooo oma, je hebt een platte sok gebreid.
Tja, zo kan je het ook zien :-) Ik brei altijd met 5 naalden en dan zijn het geen platte sokken :-). 

Natuurlijk heb ik ook gebakken en ik kwam in de app van mijn kleine roze bakmachientje een recept voor cheesecake met speculooskoekjes en creme tegen, zo lekker, die ga ik vaker bakken, net als
de speculooscupcakes met speculoosroom. Ook van de app van het bakmachientje. Ik ben daar zo blij mee. Hoef ook niet veel te bakken, gewoon 6 cupcakes, meer dan genoeg voor ons. En als er toevallig een kind langskomt, krijgt die er ook wat van mee. Kan ik fijn weer een ander recept proberen.

Ik heb een paar dagen geleden een bestelling bij Kruidvat opgehaald en heb dat gedaan nadat ik Jane uit school gehaald had. Ik vertel haar waar we heengaan en de eerste vraag was: Hebben ze daar ook speelgoed?
Ja hoor dat hebben ze, we zien wel. Kindertasje had ik al in de auto gelegd, dus die kon ze zo mee de winkel in nemen. Eerst kwamen we een vilten mandje van een konijn tegen, die had ze al meteen in de pocket. Toen de beer van mr. Bean, dat vond ze ook wel wat, dus die ging ook mee en daarna zag ze nog iets van een speelgoedpony met gekleurd haar in een plastic doosje/mandje. Wilde ze ook wel. Maar dat werd mij teveel dus ik zeg tegen haar: Dan gaat de beer terug. NEE dat kon niet, maar ik begreep het niet zo goed want de beer was een knuffel en geen speelgoed. 🙂 🙂 Maar daar trapte deze oma niet in. Ze moest kiezen, het is de beer geworden 🙂 Zitten we in de auto, is ze de beer aan het bestuderen, zegt ze: Oma, die beer is gebreid... Ik vond het wel leuk dat ze dat zag 🙂 🙂
Weer een aantal boeken gelezen, hieronder een kleine selectie, beschrijving weer van de dikke meneer.

Modeontwerpster Barbara besluit vanwege gedoe op haar werk een paar dagen eerder naar Curaçao te gaan om al aan haar vakantie te beginnen. Daar aangekomen ziet ze haar man Norbert met een andere vrouw. Tot overmaat van ramp komt ze erachter dat Norbert degene is die haar bedrijf dwarsboomt. Verlangend naar rust gaat ze naar Kreta, waar ze echter heel wat meer vindt. Hoe dat afloopt, lees je in 'Winter op Kreta'. Deze nieuwe Eva de Wit is weer net zo fijn als haar eerdere feelgoodtoppers zoals 'Een huis in Frankrijk' en 'Weerzien in Italië'.
 

Wiesbaden, 1951. Café Engel krijgt te maken met concurrentie. Het modernere Café König heeft zich gevestigd naast het traditionele café van de familie Koch. Terwijl Hilde Koch tevergeefs probeert om haar ouders ervan te overtuigen Café Engel te moderniseren, dreigt haar zwaarbevochten relatie ten einde te lopen. Met haar broer August gaat het niet veel beter. Na zijn gevangenschap in Rusland keert hij terug, maar hij is niet alleen. Aan zijn zijde staat een Russische vrouw van wie hij zielsveel houdt maar wier komst de familie uiteen dreigt te scheuren.


Cranberryzomer’ van Irene Hannon is het eerste deel van een serie die zich afspeelt in de romantische kustplaats Hope Harbor. De frisse bries die door Hope Harbor waait, brengt genezing, hoop en… romantiek. Na een tragische gebeurtenis is Tracy weer terug in haar geboorteplaats, waar ze haar cranberryboerderij op de rit probeert te houden. Aan romantiek denkt ze niet. Ook Michael Hunter is niet van plan romantiek in zijn leven toe te laten. De uitgebluste zakenman die in Hope Harbor wat rust hoopt te vinden na de dood van zijn vrouw, heeft zo zijn eigen geheimen. Maar wanneer Tracy hem uit de brand helpt, is het daarna zijn beurt om haar te helpen met de cranberryboerderij. Al snel waait er een frisse wind door Hope Harbor, die genezing, hoop en liefde brengt in vele levens – inclusief die van Tracy en Michael. Irene Hannon schrijft graag verschillende genres, maar blinkt uit in romantische, gevoelige christelijke romans vergelijkbaar met de romans van Deborah Raney. ‘Cranberryzomer’ is het eerste deel van een serie draaiend om het romantische plaatsje Hope Harbor.

zondag 6 februari 2022

Sokken en boeken

 

De carouselsokken zijn af, nu nog bij de was doen en daarna kan ik ze een dagje aan om te proberen, vooral hoe ze in de schoen zullen zijn. Is toch bovenop iets dikker doordat ik met 3 naalden heb afgekant. Vond ik ook handiger, want dan hoefde ik de draad niet af te knippen en kon meteen verder met de voet en teen.

Uit dit boek van de breiende Noorse mannen heb ik de makkelijkste sok ter wereld gebreid. Niet helemaal eender, want die sokken zijn vanaf de teen gebreid en ik ben bij de boord begonnen, maar de rest is toch eender, dus dat geeft niet.
Dit is de sok met een niet zo zichtbaar draadje waar de achterafhiel moet komen.
De steken onder en boven de hulpdraad op de naalden gezet.

Het hulpdraadje er uit gepeuterd en begonnen met breien van de hiel. Weet nu dat ik iets dikker garen als hulpdraad moet nemen, is makkelijk om de draad te verwijderen.
En dan is de hiel klaar, heb de sok binnenste buiten gedraaid, is wel even een gepruts maar ik weet nu dat de tweede sok beter gaat :-) . En de steken met de Finchley Graft aan elkaar gezet. Filmpje is op you tube te vinden. Zoveel makkelijk dan de kitchener stitch. Hoe vaak ik die ook gedaan heb, ik kan het maar niet onthouden. Vooral als ik een poos geen sokken gebreid heb. 

Het gekke van deze hiel vind ik nog dat die hetzelfde als de teen wordt gebreid en het zit net zo goed als de gewone hiel. Van deze moet ik ook nog kijken hoe ze zitten in mijn schoen, maar eerst de draadjes wegwerken...
Boeken heb ik ook gelezen en deze was weer prachtig, net als al haar andere boeken. Beschrijvingen zijn weer van de dikke meneer.

Een spannende Tweede Wereldoorlog-roman waarin liefde en loyaliteit de hoofdrol spelen.

'Dochter van het Derde Rijk' van Melanie Dobson begint vlak voor de Tweede Wereldoorlog, wanneer het meisje Lilly wordt ontvoerd. Archeologe Hanna Tillich wordt gedwongen om Lilly te adopteren, met een SS-officier te trouwen en in een museum in Neurenberg te gaan werken. Deze gebeurtenissen zetten haar leven op zijn kop en zorgen ervoor dat ze haar vraagtekens begint te zetten bij het naziregime. Maar vraagtekens zijn gevaarlijk.

Tachtig jaar later helpt Lilly onderzoeker Ember Ellis met haar onderzoek naar de holocaust. Ember helpt op haar beurt Lilly om haar gefragmenteerde herinneringen aan die tijd een plek te geven. Ondertussen moet Ember de confrontatie aangaan met haar eigen verleden, inclusief één persoon die haar het liefst voor altijd het zwijgen zou opleggen...


Dit boek heb ik ook gelezen en ik dacht dat het vierde boek er ook al was, maar helaas moet dat nog even wachten, die is er nog niet, maar komt er wel aan.
Het derde boek in de serie Een veilige haven. De 17-jarige Rita kan altijd rekenen op haar buren, de familie Minelli. Tot alle Italiaanse mensen worden geïnterneerd. Dan staat Rita er alleen voor… Cliffehaven, 1940. Als haar vader naar het front moet, blijft de 17-jarige Rita alleen achter. Gelukkig kan ze rekenen op haar buren, de familie Minelli. Maar als die net als andere families van Italiaanse afkomst worden geïnterneerd, staat Rita er helemaal alleen voor…
Rita weigert bij de pakken neer te zitten. Als haar droom om bij de luchtmacht te gaan in duigen valt, meldt ze zich aan bij de brandweer. Maar wanneer haar eigen huis in vlammen opgaat, is het zelfs voor Rita een zware opgave de moed erin te houden. Gelukkig kan ze terecht in het pension van Peggy Reilly, en voorzichtig leert Rita weer te hopen dat ze de mensen van wie ze het meest houdt terug zal vinden…

En ik heb nog een boek gelezen, een oude dit keer, maar wel een spannende. Er is ooit ook een film naar gemaakt en die heb ik gezien, maar daar kwam ik al lezende achter. 
Oxford 1939. De jonge Engelse academicus Richard Myles en zijn vrouw Frances staan op het punt hun vakantie in Duitsland te gaan doorbrengen. Ze beseffen al vaag dat het in de politieke dreiging van het ogenblik wel eens de laatste gelegenheid zou kunnen zijn om daarnaar toe te gaan.
Dan krijgen ze van een vriend het verzoek om tijdens die reis naar het vasteland bepaalde informatie in te winnen. Richard en Frances weten dat er enig risico aan de opdracht verbonden is, maar ze bevroeden nog niet dat hun een tocht vol verschrikkelijke gevaren wacht, die hen van Parijs naar het door nazi's beheerste Oostenrijk en Duitsland zal voeren.

Ik vond deze zo leuk om te lezen, wel een klein beetje "langdradig" wil ik  niet zeggen want dat is niet zo, beetje naïef hier en daar. Dat je als lezer al weet dat het niet goed gaat omdat er iets niet handigs gedaan wordt, maar het blijft leuk om te lezen. En ik ben meteen aan de volgende van haar begonnen, want ze lezen lekker weg

1939. Als Sheila Matthews voor een vakantie naar Polen gaat, leeft men daar al onder de dreiging van een oorlog. Toch voelt Sheila zich overvallen door het bericht dat ze zo snel mogelijk terug naar Engeland moet, omdat de situatie te gevaarlijk wordt. Ze besluit te blijven. Misschien kan ze haar Poolse vrienden helpen in hun vrijheidsstrijd. En al snel krijgt ze de kans daartoe: door zich voor te doen als een nazi-spionne weet ze waardevolle inlichtingen door te spelen aan een groep verzetsstrijders. Tot de grond in Warschau haar te heet onder de voeten wordt...



dinsdag 25 januari 2022

Warmhoudertjes

 

Bij de Deense wolwinkel had ik sokkenwol in kerstkleuren met een goudglittertje besteld. Helaas kwamen die pas een dag of twee voor kerst binnen, dus eigenlijk te laat om ze met kerst af te hebben. Maar ik ben toch aan kerstsokken begonnen, de carouselsokken. Vond het zo'n grappig patroon, gratis te downloaden via R.avelry en ik moet zeggen, die ene die ik af heb zit best lekker. Het been vind ik iets te lang, maar voor wintersokken misschien wel fijn. Ben aan de tweede sok bezig. dus als die af is even een dagje aanhouden om te kijken of ze echt fijn zijn in het dragen. Dan gebruik ik dit patroon vaker.

Voor tussendoor ben ik aan dinosokken voor Jane begonnen, is wel wat telwerk, maar zo nu en dan leuk om iets te breien waar ik mijn hoofd bij moet houden :-).
Ik heb ook een Tunisch gehaakte muts voor Jane gehaakt, aan 2 kanten draagbaar, in de kleuren van een winterjas. Patroon te vinden op Handwerkles.nl
Toevallig had ze bij het passen een knotje boven op haar hoofd, maar toch is de muts iets te kort. En wat heel vervelend is, de muts was een beetje statisch, gemaakt van supersoft van Z.eeman. Haar haar stond bijna recht overeind toen ze de muts van haar hoofd haalde. Ik heb nog een foto gemaakt waar ze wel een zwerfster leek met dat piekhaar rond haar hoofd :-) maar die is niet voor publicatie.

Inmiddels ben ik een nieuwe, langere aan het haken in de kleuren die ze zelf heeft uitgezocht van wol, dus geen statisch gedoe meer.

Ik heb een pakket garen besteld om een deken te breien voor Jane. Haar papa en mama hebben er al een, dus nu is Jane aan de beurt. Deze kleuren heeft ze uitgezocht en ik heb het besteld.
En dit garen heb ik thuis gekregen, niet helemaal wat ik had willen hebben, was netter geweest als het in overleg was gedaan. Maar och, ik vond de deken toch te klein en nog wat bollen er bij besteld.

Met de beige/zand kleur heb ik de blokken al gebreid. Er was netjes een patroon bijgevoegd voor de eerste 11 blokken zoals bovenstaand op de foto. Terwijl ik aan het breien was, dacht ik al, wat komt mij dat bekend voor. Maar omdat ik ook blokken erbij doe, was ik in de breibijbel aan het kijken, kom ik precies hetzelfde patroontje tegen. Zelfs de teltekening en beschrijving was zo overgenomen. De breibijbel die ik heb dateert van 2010 en op het papieren patroon wat ik bij het garen kreeg stond dat het patroon eigendom is van...... uit 2016 en niet gekopieerd mag worden vanwege het copyright.  Ik vind dit wel zooooo slecht.
Maar ik ga daar geen moeite in steken, ik brei gewoon de deken voor Jane af en zoek wel zelf de blokken uit in de breibijbel. Waarschijnlijk komen de komende blokken daar ook vandaan. Het enige wat zelf verzonnen is is het aantal steken en de kleur. :-) Dus ze hebben er toch iets eigens aan toegevoegd :-) :-) 

Ik heb mijzelf een cadeautje gegeven, wel een praktisch cadeautje :-). Set sokkennaalden in 5 verschillende diktes en 15 cm. lang in een mooi en handig etui en een paar bollen sokkenwol.
Gelezen heb ik ook, een paar boeken van Jenny Colgan, lekker romantisch en heerlijk om zo lui weg te lezen bij de warme kachel.
En nu denk ik er aan dat ik ook breiboeken heb aangeschaft met sokken-, wanten patronen en zo, maak daar eerst een paar foto's van en dan show ik ze hier. Maar eerst de sokken afbreien en de muts verder haken. 





dinsdag 18 januari 2022

Spinnen

 Via via zag ik weer allerlei wol voorbijkomen, gesponnen en op een spintol. Daar kreeg ik weer zin van om te spinnen. Mijn spinnenwiel tevoorschijn gehaald en diverse soorten lontwol opgezocht


Witte superwash merino met een beetje gekleurde merino.

Daar met de kaardenmolen licht gekleurde batts van gemaakt.
En hup, heerlijk spinnen

Tussen de spinwol kwam ik ook het zakje (gebreid van restjes sokkenwol) weer tegen om aan het spinnenwiel te hangen met de wol waar ik mee bezig ben. Altijd handig om de wol in te doen als ik er even mee stop. Als ik aan het spinnen ben, hangt het zakje er natuurlijk niet, heb ik het meestal op schoot.

Klaar met de eerste klos spinnen en mijn lazy kate opgezocht en laat daar nou nog gevulde klossen op zitten, gereed om te twijnen met een draadje rayon. Dat moet dan eerst, anders heb ik geen lege klos om verder te spinnen en te twijnen. Er zijn altijd 3 klossen nodig, of ik moet navajo twijnen maar vind gewoon twijnen mooier.
Daaarna de wolhaspel tevoorschijn gehaald en daar zaten nog wat wolletjes op, kleine proefjes. Weet nu niet meer waarvoor, maar zijn 3 leuke strengetjes, komt ooit wel eens van pas.
De wol van de lazy kate getwijnd en op de wolhaspel, is mooie kleur streng geworden.
Deze twee zijn inmiddels ook volgesponnen en getwijnd.

Is is ook een mooie streng geworden, wel een "beginnersdraadje" moest er weer even inkomen. Maar inmiddels gaat het al een stuk beter. 

En nu aan de oranje lontwol van jaren geleden begonnen, leuk om straks pompoenen voor de herfst mee te breien :-) zit ook hier en daar wat geel tussen, denk dat dat ook een mooi draadje wordt. Er moet ook nog een gedeelte door de kaardenmolen gehaald worden want sommige delen zitten echt wel strak en stijf aan elkaar. En een luchtig wolletje spint stukken beter en gelijkmatiger.


zondag 21 november 2021

Bakken, breien en panel

Eerst maar over het bakken, ik heb weer heerlijke kokosballetjes gebakken, smaakten verrukkelijk maar de volgende keer doe ik er toch papiertjes of ouweltjes in de vormpjes. Om dat het van die kleine vormpjes met ribbeltjes zijn, is het moeilijk schoon te krijgen. De schotelvodden hebben daar wel mee geholpen na het losweken, maar waarom zou ik het moeilijk doen als het ook makkelijk kan.
Ook zijn er appelcakes gebakken met geraspte appel en koekjes. In dit geval had ik alleen nog maar Mariakaakjes in huis en ook dat smaakte lekker. Ook handig om appels die op moeten weg te werken. Ga ik vaker bakken. Ze zijn niet groot en recept is voor 6 cakejes dus hoef niet veel weg te geven omdat wij niet altijd alles op kunnen eten. 

En als laatste heb ik bosbessenmuffins gebakken en die zijn toch lekker, ook met ander fruit erin zullen ze heel erg smakelijk zijn. Dit recept blijft er ook in. En in de app is het kiezen voor voor 6, 12 of 18 stuks. Ik gebruik 6 stuks, voor ons is dat meer dan genoeg. De papiertjes in de holtes zijn handig, bakvorm zo schoon. Nadeel is wel dat er punten op de papiertje zitten en die passen niet onder het deksel, dus die knip ik eraf. 
Schotelvodden zijn er ook verschenen, drie stuks, gebreid met minibolletjes katoen wat ik bij de varende man heb gevonden op de roze na, die heb ik van tissa gebreid. Ging bijna 1 bol in, heb een klein restje over voor weet ik  nog niet.

En ik heb een alfabet panel gevonden en aangeschaft. Denk dat ik daar een eenpersoons quilt van ga maken. Moet nog even uitzoeken hoe ik de blokken aan elkaar maak. Doe het wel per blok quilt as you go, dus waarschijnlijk komt er een rand om het letter blok en ertussen andere blokken, denk met applicaties van het alfabet en dan met een quilt mal elk blok hetzelfde doorpitten. Moet nog wel overleggen voor de kleur met dochter en kleindochter. Mal voor de letters heb ik, denk dat ik wolvilt daarvoor neem. Maar dat is iets voor in het nieuwe jaar, kan ik er nog even over nadenken. 
Boeken heb ik ook gelezen en nu ben ik aan deze begonnen, de beschrijvingen zijn zoals gewoonlijk van de dikke meneer.

Engeland, 1939. De 16-jarige Sally en haar kleine broertje Ernie worden geëvacueerd naar het platteland. Daar moeten ze een nieuw leven opbouwen terwijl om hen heen de oorlog woedt.

Engeland, 1939. Als de oorlog uitbreekt worden duizenden Londense kinderen op het platteland in veiligheid gebracht. De 16-jarige Sally en haar kleine broertje Ernie, die na zijn herstel van polio niet goed meer kan lopen, komen terecht in Cliffehaven, een kustplaatsje in het zuiden. Daar aangekomen wil niemand hen in huis nemen en dreigen ze van elkaar gescheiden te worden, of erger nog, teruggestuurd naar Londen. Tot de moederlijke Peggy Reilly hen onder haar hoede neemt. Sally en Ernie krijgen een kamer in haar pension en worden liefdevol opgenomen in Peggy’s chaotische gezin.
Na alle ontberingen van hun jeugd in Londen, met een moeder die aan de drank is en een vader die nooit thuis is, is Beach View House een oase van rust. Sally vindt een baan om Ernie’s medicijnen te kunnen betalen en alles lijkt beter te gaan. Maar dan komt hun moeder hen achterna gereisd en wordt hun fragiele nieuwe leven ruw verstoord…

De meeslepende roman Een nieuw begin is het eerste boek in de serie Een veilige haven, waarin Ellie Dean haar lezers meeneemt naar de Tweede Wereldoorlog, en een klein pension aan de kust dat moedig standhoudt in een donkere en onzekere tijd. Voor de lezers van Diney Costeloe’s De verloren kinderen en Het meisje zonder naam.

Het tweede deel heb ik ook al.

Het tweede boek in de serie Een veilige haven. Polly stuurt haar 5-jarig dochtertje Alice naar Canada waar ze veilig zal zijn voor de oorlog. Maar dan wordt Alice’ schip getorpedeerd door de nazi’s…

Engeland, 1940. Verpleegster Polly Brown wordt overgeplaatst naar het ziekenhuis van Cliffehaven, waardoor ze bij haar man Adam kan zijn die in een militair hospitaal in de buurt ligt. Hun 5-jarige dochtertje Alice stuurt ze naar hun familie in Canada, waar het meisje veilig zal zijn, en zelf huurt ze een kamer in het Beach View House van Peggy Reilly. Maar dan krijgt Polly een telegram dat het schip waarmee Alice naar Canada zou varen tot zinken is gebracht door de nazi’s…

Inmiddels zijn er al vier boeken verschenen en ik ga ze natuurlijk allemaal lezen, ik ben op de helft van de eerste en het leest lekker weg.

En het volgende boek heb ik ook gelezen en het is prachtig, heden en verleden weer door elkaar geweven. Leest lekker weg en het is dat ik naar bed moest, ik zag de letters niet zo goed meer, anders had ik het in 1 adem uitgelezen

Als Kat Jourdan een collectie Dior-jurken ontdekt in haar oma’s huis, begint een zoektocht naar haar familiegeschiedenis die leidt naar de Tweede Wereldoorlog, en een pilote genaamd Skye Penrose… Engeland, 1939. Skye Penrose voelt zich nergens gelukkiger dan in haar rol als piloot. Als ze via haar jeugdliefde Nicholas gevraagd wordt een bijdrage te leveren aan de oorlog, zegt ze onmiddellijk ja. Dat Nicholas inmiddels verloofd is met de mysterieuze Franse Margaux Jourdan is een teleurstelling…

Australië, heden. Als museumconservator Kat Jourdan een exclusieve collectie Dior-jurken aantreft in een kledingkast in haar oma’s oude huis in Engeland, een huis waarvan ze het bestaan niet wist, is dat het begin van een zoektocht naar de waarheid over haar familie…