Фенобарбитон
 | |
 | |
| Систематско (IUPAC) | |
|---|---|
5-етил-5-фенилпиримидин-2,4,6(1H,3H,5H)-трион | |
| Клинички податоци | |
| Бременосна категорија |
|
| Начин на издавање |
|
| Начин на примена | Орално, rectal, parenteral (интравенозно и интрамускулно) |
| Фармакокинетички податоци | |
| Биорасположливост | >95% |
| Врзување за белковините | 20 од 45% |
| Метаболизам | Hepatic (mostly CYP2C19) |
| Полувреме на елиминација | 53 до 118 часа |
| Екскреција | Ренално и фекално |
| Назнака | |
| CAS-број | 50-06-6 |
| ATC код | N05CA24 N03 |
| DrugBank | APRD00184 |
| ChemSpider | 4599 |
| Хемиски податоци | |
| Формула | C12H12N2O3 |
| Моларна маса | 232,235 g/mol |
Фенобарбитонот (или фенобарбитал) претставува барбитурат. Овој лек е најшироко употребуваниот антиконвулзив на светот[1] и најстариот кој сѐ уште е во употреба.[2]. Овој лек може да се користи како седатив и како хипнотик, но се поретко.
Од Светската здравствена организација се смета како едно од основните лекарства за најголемиот дел од популацијата. Во развиените земји поретко се користи повеќе како антиконвулсант.[2][3]
Литература
[уреди | уреди извор]- ↑ Kwan P, Brodie MJ (2004). „Phenobarbital for the treatment of epilepsy in the 21st century: a critical review“. Epilepsia. 45 (9): 1141–9. doi:10.1111/j.0013-9580.2004.12704.x. PMID 15329080.[мртва врска]
- ↑ 2,0 2,1 „Phenobarbital“. Epilepsy Foundation. Посетено на 2006-09-07.
- ↑ NICE (2005-10-27). „CG20 Epilepsy in adults and children: NICE guideline“. NHS. Архивирано од изворникот на 2006-10-09. Посетено на 2006-09-06. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help)
 | Оваа статија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|