NGC 5603B
| NGC 5603B | |
|---|---|
|
| |
| Соѕвездие | Воловар |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Ректасцензија | 14 ч 22 м 56,5 с |
| Деклинација | +40° 25' 1" |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | спирална галаксија |
| Морфолошки вид | Sc |
| Привиден сјај (видлив) |
14,4 |
| Привиден сјај (во честот. појас.) |
15,1 |
| Површински сјај | 15,8 m/лм2 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 2' x 2' |
| Историја | |
| Откривач | Вилијам Хершел |
| Откриена | 29 април 1788 |
| Други ознаки | UGC 9216, MCG 7-30-7, CGCG 220-10 |
NGC 5603B — спирална галаксија во соѕвездието Воловар, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела. Објектот не претставува Дрееров објект.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 5603B се споменува и како UGC 9216, MCG 7-30-7, CGCG 220-10.
Откривање
[уреди | уреди извор]Објектот е откриен на 29 април 1788 година од страна на Вилијам Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.
Податоци
[уреди | уреди извор]Податоци од набљудување
[уреди | уреди извор]Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 5603B е од видот Sc.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 14,4 m, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 15,1 m, додека површинскиот сјај изнесува 15,8 m/лм2.[2] NGC 5603B има привидни димензии од 2' х 2'.[2]
Астрономски податоци
[уреди | уреди извор]Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 14 ч 22 м 56,5 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, +40° 25' 1".
Други поделби
[уреди | уреди извор]Проучување на NGC 5603B е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 51372. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 77; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 3038. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 145.
