Pergi ke kandungan

Pencerobohan Ōei

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
(Dilencongkan daripada Penaklukan Ōei)
Pencerobohan Ōei
Tarikh20 Jun 1419 – 3 Julai 1419
Lokasi
Pulau Tsushima, Jepun
Keputusan

Kekalahan Korea[1][2]

  • Woko telah menghentikan aktiviti mereka di Korea[3][4]
Pihak yang terlibat

Ashikaga Jepun

Joseon Korea
Komandan dan pemimpin
Sō Sadamori [ja] Raja Sejong
Ryu Jeong-hyeon [ko]
Choi Yun-deok [ko]
Yi Jongmu
Kekuatan
600[perlu rujukan] 17,885[5]
Kerugian dan korban
Rekod Korea: 123 mati dan 119 ditangkap[6][7]
Rekod Jepun: 123 mati[8][9]		 Rekod Korea: 180 mati[10]
Rekod Jepun: 2500 mati[8][9]
Kempen Korea menentang Tsushima
Japanese name
Kanji応永の外寇
Korean name
Hangul제3차 대마도 정벌
Hanja第三次對馬島征伐
Alternative Korean name
Hangul기해동정
Hanja己亥東征

Pencerobohan Ōei (応永の外寇, Ōei no gaikō, Jawi: ‏ڤنچروبوهن اوي‎‎), juga dikenali sebagai Ekspedisi Gihae dalam bahasa Korea (기해 동정), ialah pencerobohan 1419 dari Joseon terhadap pangkalan wokou (lanun Jepun) di Pulau Tsushima, yang terletak di tengah-tengah Selat Tsushima antara Semenanjung Korea dan Kyushu.[11]

Frasa pengenalan Jepun berasal daripada era Ōei (1394 – 1428), iaitu nama era Jepun bagi sistem kalendar yang digunakan di Jepun.[12] Gelaran peristiwa bagi Korea pula berasal daripada Gihae iaitu dalam kitaran enam puluhan Cina dalam sistem kalendar yang kemudiannya digunakan di Joseon. Dalam kes kedua-duanya, istilah tersebut adalah jelas setara untuk tahun kalendar Gregorius 1419.

Latar belakang

[sunting | sunting sumber]

Dari kira-kira 1400,[13] walaupun ia dimasukkan ke dalam susunan politik Jepun (penggabungan ini bagaimanapun terhad, sehinggakan pihak berkuasa Jepun, serantau dan kebangsaan, tidak dapat mengawal sepanjang kebanyakan sejarah Jepun untuk dan tidak dapat mengehadkan aktiviti wokou yang berasal dari kawasan ini) sebelum Goryeo, Tsushima terletak di barisan hadapan yang mempertahankan wilayah Jepun untuk sebahagian besar sejarahnya. Dari segi sejarah, sebahagian besar ekonomi Tsushima dikekalkan melalui perdagangan dengan Korea;[13] ia telah digunakan sebagai "wilayah sempadan" dan tempat pertemuan diplomatik antara Korea dan Jepun, tetapi dianggap secara sejarah oleh orang Korea sebagai negara bawahan atau tanggungan Korea, dan walaupun terdapat pelbagai perubahan dalam istilah sepanjang zaman yang direka untuk menunjukkan statusnya sebagai dalam lingkungan pengaruh Jepun, ia dianggap oleh ramai orang Korea sebagai tanah Korea di bawah pendudukan asing.[13]

Dari penghujung Goryeo hingga awal Joseon, kawasan pantai Korea, populasi mereka, dan sumber mereka sering menjadi objektif serbuan wokou.

Pada tahun 1389, Jeneral Pak Wi (박위, 朴威) dari Goryeo membersihkan pulau yang diduduki wokou, beliau membakar 300 buah kapal dan menyelamatkan lebih daripada 100 orang tawanan Korea. Joseon mengarahkan pengukuhan pertahanan tentera laut Korea, tindak balas strategik terhadap ancaman berterusan yang ditimbulkan oleh lanun tersebut. Pada tahun 1396, pegawai Korea Kim Sa-hyeong (김사형, 金士衡) pula mengetuai kempen ke Tsushima.

Joseon kemudiannya meminta Kesyogunan Ashikaga dan timbalannya di Kyūshū untuk menyekat aktiviti lanun, lalu memihak kepada pedagang yang sah. Sebagai pertukaran untuk keistimewaan tertentu, ia memberikan kuasa kepada Sō Sadashige, pemerintah de facto Wilayah Tsushima, ke atas kapal yang belayar dari Jepun ke Korea. Apabila Sō Sadashige meninggal dunia pada tahun 1418, kuasa telah dirampas daripada anak lelaki Sō Sadashige Sadamori (Tsutsukumaru) oleh Soda Saemontaro, seorang pemimpin wokou yang berkuasa. Akibat mengalami kebuluran, wokou di Tsushima menyerang Ming China pada tahun 1419. Dalam perjalanan ke China, mereka menyerang daerah Bi-in dan Haeju di Korea selepas permintaan mereka untuk makanan ditolak.

Selepas menerima laporan mengenai kejadian ini, istana Korea meluluskan ekspedisi Tsushima. Raja Taejong, yang telah melepaskan takhtanya pada tahun 1418 tetapi masih menjadi penasihat tentera Sejong Agung, memilih pendekatan yang lebih menyerang. Pada 9 Jun 1419, Taejong mengisytiharkan perang terhadap Tsushima, dengan alasan bahawa ia milik Joseon, dan Yi Jongmu telah dipilih untuk menjalankan ekspedisi itu.

Pencerobohan

[sunting | sunting sumber]

Orang Korea menunggu sehingga armada Jepun yang besar meninggalkan pulau itu untuk serbuan.[14] Armada Yi Jong-mu yang terdiri daripada 227 buah kapal dan 17,285 orang tentera berlepas dari Pulau Geoje menuju Tsushima pada 19 Jun 1419.[11] Keesokan harinya armada mendarat di Teluk Aso (浅茅湾).

Jeneral Yi Jong-mu mula-mula menghantar lanun Jepun yang ditangkap sebagai utusan untuk meminta mereka menyera kalah. Apabila beliau tidak menerima jawapan, beliau menghantar pasukan ekspedisi, dan askar-askar itu terus menyerbu penduduk pulau dan lanun dan menjarah penempatan lanun itu. Menurut "Rekod Benar Dinasti Joseon", sebuah buku sejarah Korea, dalam pertempuran 20 Jun itu, tentera Korea menawan 129 buah kapal wokou, membakar 1939 buah rumah, membunuh 114 orang, menangkap 21 orang, dan menyelamatkan 131 orang Cina yang ditawan oleh wokou.[15] Pada 29 Jun, mereka membakar 15 buah kapal wokou dan 68 buah rumah, membunuh sembilan orang, dan menyelamatkan 15 orang, termasuk orang Cina dan Korea, yang telah ditahan, tetapi lebih daripada seratus orang askar dibunuh oleh wokou.[16] Dalam rekod 10 Julai, bilangan askar yang terbunuh oleh wokou telah diperbetulkan kepada 180 orang.[17] Sebaliknya, menurut dokumen sejarah yang direkodkan oleh puak Sō, angka kematian tentera Korea ialah 2500 orang.

Dalam minggu-minggu berikutnya, gencatan senjata telah dirundingkan dengan puak Sō di pulau itu. Pasukan ekspedisi Korea berundur dan belayar kembali ke Semenanjung Korea pada 3 Julai 1419.[18] dan Korea mengakhiri pendudukan Tsushima.[19] Dalam pertukaran diplomatik berikutnya, Tsushima akan diberikan keistimewaan perdagangan dengan Joseon, sebagai pertukaran untuk mengekalkan kawalan dan ketertiban ancaman lanun yang berasal dari pulau itu.

Kesudahan

[sunting | sunting sumber]

Aktiviti wokou merosot selepas pencerobohan ini. 24 tahun kemudian pada tahun 1443, Perjanjian Gyehae akan dirundingkan antara Joseon dan suku Sō iaitu kerajaan Joseon bersetuju untuk memberikan keistimewaan perdagangan terhad puak Sō dan akses ke tiga pelabuhan pantai Korea, dengan syarat bahawa puak Sō mengawal dan menghentikan sebarang serbuan lanun pantai. Selepas perjanjian ini berakhir, aktiviti wokou terus ditekan lagi.[20] Bilangan kapal perdagangan dari Tsushima ke Korea telah diputuskan melalui perjanjian ini (50 buah kapal setahun), dan suku Sō memonopoli perdagangan dengan Korea.[21]

Pada tahun 1510, pedagang Jepun memulakan pemberontakan menentang dasar ketat Joseon terhadap pedagang Jepun dari Tsushima dan Iki yang datang ke Busan, Ulsan dan Jinhae untuk berdagang. Puak Sō menyokong pemberontakan tersebut, tetapi akhirnya ditumpaskan oleh pihak berkuasa tempatan. Pemberontakan itu kemudiannya dikenali sebagai " Kekacauan Tiga Pelabuhan ".

Perjanjian yang lebih ketat telah dikenakan semula di bawah arahan Raja Jungjong pada tahun 1512, tetapi Perjanjian Imsin ini digubal hanya di bawah syarat-syarat yang sangat terhad, dan hanya dua puluh lima buah kapal dibenarkan melawat Joseon setiap tahun sehingga "rusuhan Jepun di Saryangjin" ( 사량진왜변, 蛇梁鎭倭變) pada tahun 1544.[22]

Eksport Korea termasuk beras, kapas, ginseng, dan teks Sutra.[23] Sebagai pertukaran, puak Sō menyediakan tembaga, timah, sulfur, herba perubatan, dan rempah ratus dari kedua-dua pulau Tsushima dan Jepun.[24] Puak Sō menjadi hab perdagangan antara Korea dan Jepun dan mendapat banyak manfaat daripadanya.

Hubungan antara Korea dan penduduk Pulau Tsushima bertambah baik selepas itu; terdapat banyak rekod layanan terhadap pelayar Korea yang karam yang berakhir di pulau itu, dan pedagang dari Pulau Tsushima menikmati keistimewaan khas di pelabuhan Korea.

Kesudahan menurut sumber Jepun

[sunting | sunting sumber]

Di Kyoto, khabar angin mengenai pencerobohan itu tersebar sekitar penghujung bulan ke-6. Serbuan itu dikaitkan dengan Pencerobohan Mongol di Jepun. Antara bulan 7 dan bulan 8, Shoni Mitsusada, orang besar suku Sō, melaporkan kepada Kesyogunan Ashikaga bahawa timbalan suku Shōni iaitu Sø Uemon telah mengalahkan penceroboh Korea. Bagaimanapun, tawanan Korea dilaporkan telah menyatakan bahawa tentera dari Ming China merancang untuk menyerang Jepun. Memandangkan syōgun Ashikaga Yoshimochi mengambil sikap yang lebih keras terhadap Ming berbanding bapanya Yoshimitsu, ancaman itu dipandang serius oleh kesyogunan. Kemudian, syōgun menerima laporan daripada Timbalan Kyūshū. Memandangkan ia jauh berbeza daripada versi Shōni, syōgun merasakan keperluan untuk meneliti niat sebenar Korea.

Dalam surat kepada Sō Sadamori yang dikeluarkan pada 15 haribulan 7, Joseon mendakwa bahawa Tsushima adalah milik Wilayah Gyeongsang dan memintanya meninggalkan pulau itu, sama ada dengan datang ke Semenanjung Korea atau dengan berundur ke pulau besar Jepun. Pada bulan ke-9, seorang lelaki yang mengaku sebagai utusan Sō Sadamori tiba di Korea. Syarat-syarat yang dikemukakannya nampak tidak memuaskan hati Joseon. Taejong membuat tuntutan yang sama terhadap utusan itu pada bulan ke-10. Menurut artikel pada hari ke-10 bulan lompat pertama tahun 1420 Sejong Sillok, utusan yang melantik dirinya sendiri bersetuju dengan cadangan Korea untuk meletakkan Tsushima di bawah pemerintahan Wilayah Gyeongsang. Pada 23 haribulan itu, istana Korea meluluskan perjanjian ini. Walau bagaimanapun, dalam rundingan kemudiannya ia mendedahkan bahawa utusan itu sebenarnya bukan wakil Sō Sadamori.

Pada bulan ke-11 tahun 1419, utusan Ashikaga Yoshimochi melawat Korea. Sebagai balasan, Raja Sejong menghantar Song Hui-gyeong ke Jepun.[25]

Misi diplomatik meninggalkan ibu kota Joseon pada hari ke-15 bulan lompat pertama 1420. Utusan itu meneruskan perjalanan dari Busan pada hari ke-15 bulan ke-2. Pada 21hb, beliau bertemu Soda Saemontaro di Tsushima kerana Sō Sadamori tinggal bersama suku Shōni di Wilayah Hizen. Beliau tiba di Kyoto pada bulan ke-4. Setelah menyelesaikan misinya, beliau meninggalkan Kyoto pada bulan ke-6, kembali ke Korea selepas menyelesaikan rundingan dengan puak Shōni dan Sō di Kyūshū. Beliau tiba di ibu kota pada bulan ke-10, tahun 1420.

Perjalanan ini membetulkan salah faham antara Jepun dan Korea. Di Tsushima, Song menerima bantahan daripada Soda Saemontaro berhubung dokumen Korea yang menyatakan kebergantungan Tsushima pada Korea. Beliau memberi amaran tentang kemungkinan tindakan ketenteraan puak Shōni. Song menyedari bahawa Sō Sadamori tidak terlibat dalam rundingan sebelumnya, dan juga mengetahui tentang jajahan takluk puak Sō kepada puak Shōni. Kesedaran ini telah membatalkan rancangan Korea ke arah Tsushima. Di Kyoto, Song menjelaskan bahawa Joseon tidak berniat untuk menyerang Jepun. Dalam perjalanan pulang, utusan Korea berhadapan dengan sikap tegas Sō dan Shōni terhadap Joseon.

Pada bulan ke-4 1421, sepucuk surat dengan nama Sō Sadamori menuntut pemulangan tawanan Jepun dan menunjukkan tuntutan Korea ke atas Tsushima. Adalah diperhatikan bahawa utusan Jepun mengambil kesempatan daripada kuasa kesyogunan, yang sering dijumpai dalam rundingan diplomatik puak Sō kemudiannya dengan Korea. Dengan arahan Taejong, Korea mengambil sikap tegas terhadap puak Sō. Walaupun utusan Soda melawat Korea beberapa kali, mereka tidak mencapai garis penyelesaian sehingga 1423. Kemangkatan Taejong pada bulan ke-5 1422 membuka ruang dasar Korea yang lebih lembut terhadap Jepun. Di bawah Sejong, Joseon melepaskan tuntutannya terhadap Tsushima dan memutuskan untuk memberikan keistimewaan perdagangan kepada puak Sō sebagai pertukaran untuk tugasnya mengekalkan keamanan perdagangan.

Kesudahan menurut sumber Korea

[sunting | sunting sumber]

Pada tahun 1419, Raja Sejong, di bawah nasihat ayahandanya dan mantan raja Taejong, memutuskan untuk menyerang musuh di Tsushima semasa lanun terlibat dalam konflik dengan China. Pada Mei 1419, notis rancangan ini telah dihantar sebagai kata dua kepada pihak berkuasa wilayah Tsushima. Dalam pengisytiharan perang terhadap kerajaan Tsushima, Raja mendakwa Tsushima, yang dikenali sebagai Daemado dalam bahasa Korea, telah merosot kerana kurangnya campur tangan terhadap aktiviti lanun oleh pihak berkuasa tempatan. Korea mengulangi penglibatan yang diperlukan dalam operasi pulau itu, dengan membantu kes kebuluran yang terjadi kebelakangan itu dan pengawasan laluan perdagangan umum yang menyebabkan pemerintah mengisytiharkan tanah itu akan ditebus semula secara paksa untuk melindungi integriti rantau itu.

Semasa konflik, 180 orang tentera Korea terbunuh.[26] Sumber lain mencatatkan kira-kira 100 orang askar Korea terbunuh dan kira-kira 20 orang askar Jepun terbunuh.[27]

Tentera Korea membakar 2,007 buah rumah dan 124 buah kapal, dan memenggal kepala 123 orang lanun.[28] Tentera Korea juga menemui tawanan Cina dan Korea di sana. Tentera Korea dapat menghantar 146 orang tebusan China dan 8 orang Korea pulang ke tanah air mereka selepas membebaskan mereka daripada tawanan lanun. Pegawai Korea Ryu Chong-hyon melaporkan 180 orang tentera Korea terbunuh semasa ekspedisi itu.[29]

Pada Julai 1419, Taejong menghantar sepucuk surat kepada Sō Sadamori Tsushima yang membuat tuntutan terhadap pemilikan semula sejarah Daemado (Tsushima) kerana kemenangan Korea dalam peperangan. Sekali lagi tanah itu adalah wilayah Korea kerana ia pernah berada di bawah Kerajaan Silla.[30] Satu perkiraan telah dicadangkan untuk Tsushima menjalin hubungan uftian. Pada bulan ke-9 tahun 1419, Sadamori menghantar utusan untuk menyerahkan wilayah itu dan menyampaikan pelbagai penghormatan kepada istana Korea. Pada Januari 1420, seorang utusan Jepun yang melawat Hanyang meminta untuk mendapatkan salinan Tripitaka Koreana, skrip Buddha yang komprehensif yang dipandang tinggi sebagai khazanah negara Korea. Raja Sejong mengabulkan permintaan itu sebagai tanda persahabatan antara dua negara. Pada bulan lompat pertama tahun 1420, Sadamori meminta pulau itu secara rasmi menjadi sebuah negeri Korea dengan nama Daemado, juga berjanji untuk secara peribadi menjadi rakyat dan menguruskan situasi wokou sebagai tindakan bebas negeri itu. Raja Sejong mengabulkan permintaan ini serta membenarkan Sadamori melaporkan diri ke wilayah Gyeongsang dan bukannya Hanyang.

Nota

[sunting | sunting sumber]
  • Tarikh yang diberikan di sini adalah daripada kalendar lunisolar tradisional.

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ "The Veritable Records of King Sejong". Dicapai pada 20 January 2021. 左議政朴訔啓: "左軍節制使朴實 對馬島敗軍時所(護)〔獲〕 漢人 宋官童等十一名, 備知我師見敗之狀, 不可解送中國, 以見我國之弱。Ahli Majlis Negeri Kiri Bak Eun menasihati, "Sebelas orang Cina termasuk Song Guantong, yang dibebaskan apabila Bak Sil, komander Tentera Kiri, dikalahkan di Pulau Tsushima, tahu banyak tentang situasi di mana tentera kita dikalahkan. [Mereka] sepatutnya tidak dihantar ke China di bawah pengiring, kerana itu akan mendedahkan kelemahan negara kita [kepada China]."
  2. ^ "The Veritable Records of King Sejong". esillok.history.go.kr. Dicapai pada 18 July 2021. 仇里安曰: "本島之屬於慶尙道, 己之所不知, 戒道豈能獨知乎? 必是妄言也。 … 對馬島, 日本邊境。攻對馬島, 是攻本國也 Kyūrian berkata, “Saya tidak tahu tentang penundukan pulau kami kepada Wilayah Gyeongsang. Bagaimana [Shin] Kaidō sahaja tahu? Ini pastinya cakap-cakap melulu. … Tsushima berada di sempadan Jepun, oleh itu serangan ke atas Tsushima adalah serangan ke atas Jepun.
  3. ^ Annals of King Sejong Vol.4 July 9. National Institute of Korean History.
  4. ^ Seoh, M. (1969). A Brief Documentary Survey of Japanese Pirate Activities in Korea in the 13 th—15 th Centuries. Journal of Korean Studies (1969-1971), 1(1), 23-39. Retrieved January 20, 2021, from http://www.jstor.org/stable/23849476
  5. ^ 대마도정벌-한국민족문화대백과 Tsushima expedition-Encyclopedia of Korean Culture (dalam bahasa Korea)
  6. ^ Annals of King Sejong Vol.4 June 20. National Institute of Korean History.
  7. ^ Annals of King Sejong Vol.4 June 29. National Institute of Korean History.
  8. ^ a b 宗氏家譜, 対州編年略.
    應永二十六年己亥六月廿日、朝鮮將李從茂率戰艦二百二十七艘、卒一萬七千二百八十五人、到對馬州與良郡淺海浦。州兵拒之海濱不利。朝鮮兵到仁位郡、分道下陸、竟進屯糠獄。貞茂率州兵、到糠嶽下。侵矢石攻之。連戰數日、七月初一日、與左軍朴松戰大破之。朝鮮兵狼狽走海濱乘船、貞茂使海人放火。以燒賊船。齋藤、立石等發兵撃之。賊兵大潰而還。我兵戰死者百二十三人。斬賊二千五百餘級。
  9. ^ a b Ōei Invasion. Encyclopedia Nipponica.
  10. ^ Annals of King Sejong Vol.4 July 10. National Institute of Korean History.
  11. ^ a b Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). "Ōei no Gaikō" in Japan encyclopedia, p. 735; n.b., Louis-Frédéric is pseudonym of Louis-Frédéric Nussbaum, see Deutsche Nationalbibliothek Authority File Diarkibkan 2012-05-24 di archive.today
  12. ^ Seminar für Japanologie der Universität Tübingen (dalam bahasa Jerman) Diarkibkan 2010-01-22 di Wayback Machine Nengo Calc (dalam bahasa Inggeris) Diarkibkan 2007-09-30 di Wayback Machine
  13. ^ a b c Lewis, James B (2003-09-11). Frontier Contact Between Choson Korea and Tokugawa Japan. ISBN 9780203987322. Dicapai pada 11 December 2014.
  14. ^ Pirate of the Far East: 811-1639 （Author：Stephen Turnbull）
  15. ^ 세종실록 4권, 세종 1년 6월 20일
  16. ^ 세종실록 4권, 세종 1년 6월 29일
  17. ^ 세종실록 4권, 세종 1년 7월 10일
  18. ^ "朝鮮世宗實錄4卷1年7月3日" Annals of King Sejong Vol.4 July 3
  19. ^ "朝鮮世宗實錄4卷1年7月9日" Annals of King Sejong Vol.4 July 9
  20. ^ Wako.
  21. ^ Tsushima tourist Association WEB site "1443　嘉吉条約（発亥約定）- 李氏朝鮮と通交条約である嘉吉条約を結び、歳遣船の定数を定める。これにより、宗家が朝鮮貿易の独占的な地位を占めるようになる。"
  22. ^ "の検索結果 - 国語辞書 - goo辞書". Dicapai pada 11 December 2014.
  23. ^ 世界大百科事典内言及. "朝鮮貿易(ちょうせんぼうえき)とは - コトバンク". コトバンク. Dicapai pada 11 December 2014.
  24. ^ Korea, 1400–1600 A.D. | Timeline of Art History | The Metropolitan Museum of Art
  25. ^ Kang, Etsuko H. (1997).
  26. ^ ":::::조선왕조실록의 홈페이지에 오신 것을 환영합니다.:::". Dicapai pada 11 December 2014.
  27. ^ ":::::조선왕조실록의 홈페이지에 오신 것을 환영합니다.:::". Dicapai pada 11 December 2014.
  28. ^ "朝鮮世宗實錄4卷1年6月29日" Annals of King Sejong Vol.4 June 29
  29. ^ "朝鮮世宗實錄4卷1年7月10日" Annals of King Sejong Vol.4 July 10
  30. ^ South Korea's current claims of sovereignty over Tsushima Islands is based on notes in the "Silla Bongi" [Silla section] (新羅本紀), in the Samguk Sagi [Chronicle of the Three Kingdoms] (三國史記, completed in Korea in 1145), and the Sejong Sillok [Annals of King Sejong] (世宗實錄, 1431.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Pencerobohan_Ōei&oldid=5941532"