Copycat
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Copycat |
| Düütsch Titel: | Copykill |
| Produkschoonsland: | USA |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1995 |
| Läng: | 118 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 16 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Jon Amiel |
| Dreihbook: | Ann Biderman David Madsen |
| Produkschoon: | John Fiedler Arnon Milchan Michael G. Nathanson Mark Tarlov |
| Musik: | Christopher Young |
| Kamera: | László Kovács |
| Snitt: | Jim Clark Alan Heim |
| Szenenbild: | Jim Clay |
| Kledaasch: | Claudia Brown |
| Dorstellers | |
| |
Copycat (op Platt so veel as „De Namaker“; dt. Titel: Copykill) is en US-amerikaansch Thriller ut dat Johr 1995. Speelbaas weer Jon Amiel, in de Hööftrullen weern Sigourney Weaver un Holly Hunter to sehn.
Inholt
[ännern | Bornkood ännern]De Psychologin Helen Hudson arbeidt as Profiler wesen, bit se vun den Killer Daryll Lee Cullum överfallen un meist ümbrocht worrn is. Sietdem liedt se ünner Agoraphobie un kann nich mehr ut ehr Huss gahn. En Fründ vun ehr kümmert sik um ehr.
Ungefähr en Johr later geiht en Serienmöörder üm, de beropen Moorden ut de Kriminalhistorie namaken deit. De Polizisten Monahan un Goetz wennt sik an ehr. De Möörder, Peter Foley, nimmt Hudson op’n Kieker. He sleept ehr ut ehr Penthouse un bringt ehr in de lieke Situatschoon as Deryll Lee Collum: Se steiht op'n Klo mit den Kopp in en Drahtsling.
Monahan kummt ehr to Help. Bi’t eerste mol is in de Situatschoon en Polizist ümbrocht worrn, un ok Monahan warrt anschaten. Hudson kann sik op dat Dack redden, aver Foley löpt achterran. De anschaten Monahan kann rechttietig op dat Dack kamen un Foley jüst to rechten Tiet doodscheten.
Achtergrund
[ännern | Bornkood ännern]De Film is in Los Angeles un San Francisco dreiht worrn. De Kosten vun de Produkschoon weern ruchweg 20 Mio. US-Dollar. Inspeelt hett de Film in de USA üm un bi 32 Mio. US-Dollar, in de britschen Kinos weern dat 2 Mio £.
Kritik
[ännern | Bornkood ännern]James Berardinelli betekent den Film op ReelViews as en vun de besten Serienmöörder-Thriller överhööft un hett em mit den Film The Silence of the Lambs vergleken. He hett de Dorstellen vun Sigourney Weaver looft, ofschoonst he – as he schreev – keen Fan vun de Schauspelerin weer. Ehr Dorstellen nööm he de bit dorhen beste Rull vun Weaver.[1]
Roger Ebert hett den Film in de Chicago Sun-Times vun’n 27. Oktober 1995 mit den Thriller Seven vergleken, segg aver, dat he weniger düüster weer as Seven. Ok he laav de Dorstellen vun Weaver un Hunter.[2]
Ulrich Behrens snack op www.filmstarts.de goot vun de stimmige Atmosphäär un den slüssigen Inholt.
Utteken
[ännern | Bornkood ännern]De Film hett 1996 twee Priesen wunnen un is för en wieteren nomineert wesen:
- Jon Amiel hett den Publikumspries vun’t Cognac Festival du Film Policier wunnen.
- Sigourney Weaver un Holly Hunter hebbt den Special-Mention-Pries vun’t Cognac Festival du Film Policier wunnen.
- Christopher Young weer nomineert för den Saturn Award in de Kategorie Beste Filmmusik.
Quellen
[ännern | Bornkood ännern]Weblinks
[ännern | Bornkood ännern]- Copycat in de Internet Movie Database (engelsch)