Hugo van der Goes
Hugo van der Goes (* um un bi 1435/1440 wohrschienlich in Gent; † 1482 in Oudergem bi Brüssel) is en fläämschen Maler un en vun de grottsten Meesters vun de Fläämschen Primitiven ween.
Leven
[ännern | Bornkood ännern]An'n 4. Mai 1467 is van der Goes Meester in de „Lukasgill“ in Gent wurrn. Dor dör is he histoorsch to'n eerstn Mol to griepen. Sien Börg un Tüge is Joos van Wassenhove, beter bekannt as Justus van Gent. Over dat, wat he vordem maakt un maalt hett, weet wi nix. 1468 is Hugo van der Goes, tohopen mit Jacques Daret un annere Künstlers na Brügge beropen wurrn. Dor scholl he de Stadt vertieren un utsmücken for de Fiern bi Karl den Stolten siene Hochtied mit Magareta vun York. Vun 1474 bit to'n 15. August 1476 is he Dekan vun de Malergill ween. Al to siene Leevtied weer he en wiethen bekannten Mann. Dat wiest ok de rooren Arbeiden for Borgerslüde un Adel, de dat vun em bit up den hüdigen Dag noch gifft.
Kort vor den 1. November 1475 is he as Augustinerbroder in dat Roode Clooster dune bi Brüssel inträen, man de Maleree hett he in dat Klooster nich upgeven. Dat is nich bekannt, worum he in't Klooster gahn is, man he weer dor nich mit „ut'e Welt“. He hett Besöök kregen vun allerhand mächtige Lüde. Ok de Arzhartog un latere düütsche Kaiser Maximilian is kamen un hett sik Biller vun em ankeken un ok bestellt.
1481 hett he mit en poor Bröer en Reis na Köln maakt. Up de Fohrt torüch hett he en Anfall kregen un woll sik sülms umbringen. Wi weet nich, of he vor sien Dood dor wedder ganz vun gesund wurrn is. As he wedder in sien Klooster weer, begeev he sik all de Vordeele un Privilegien, de he vun den Prior kregen harr, vunwegen datt he so'n bekannten Mann weer. 1482 is he denn sturven.
Warke (nich na de Johre)
[ännern | Bornkood ännern]- Portinari-Triptychon, um 1475, Uffizien, Florenz,
- Monforte-Altar, Gemäldegalerie, Berlin,
- De Scheepers beedt an, Gemäldegalerie, Berlin,
- Wiener Diptychon, Kunsthistorisches Museum Wien,
- Maria ehr Dood, Groeningemuseum, Brügge,
- Hippolytus-Altar, St. Salvator, Brügge,
- Marien-Lüttaltar, Städel, Frankfort an'n Main.
-
Portinari-Altar, Uffizien, Florenz -
De Scheepers beedt an, Gemäldegalerie Berlin -
En Flunken vun dat Wiener Diptychon
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Dirk de Vos: Flämische Meister: Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Hans Memling. DuMont, Köln, S. 143-156, ISBN 3-8321-7201-7,
- Jochen Sander: Hugo van der Goes, Stilentwicklung und Chronologie. Mainz 1992, ISBN 3-8053-1226-1.
- Günter Arnolds (Hrsg.): Malerei des Abendlandes. Eine Bildersammlung von der frühchristlichen bis zur zeitgenössischen Malerei. F. A. Herbig Verlagsbuchhandlung, Berlin-Grunewald 1955
- Rudy van Elslande, Het Clair-obscure in de ‘Kerstnacht’ van Hugo van Der Goes Vernieuwer en voorloper van het 17de-eeuwse caravaggisme – chiaroscuto in ‘The Navity’ bij Hugo van der Goes Innovator and precursor of the 17th century Caravaggist style, Hoogstraten, 2011.