Tal Farlow
Tal Farlow (eegentlich Talmage Holt Farlow; * 7. Juni 1921 in Greensboro, North Carolina; † 25. Juli 1998 in Manhattan) weer en US-amerikaansch Jazz-Gitarrist.
Biographie
[ännern | Bornkood ännern]Tal Farlow wurr an' 7. Juni 1921 in Greensboro, North Carolina boren. He fung in dat Öller vun acht Johren mit dat Gitarrespelen, wurr aber eerst mit 22 Profi. In de Tüschentiet hett he as Schillermaler arbeit. Sien professionelle Karriere fung an, as en Luftwapenstüttpunkt in Greensboro inricht wurr, wat dormals dwangslöpig dat Apenmaaken vun Musikclubs nah sück truck. Dor hett Farlow Speelerfohrung sammelt un tallriek Kuntakte knütt, de hüm bald nah New York trucken. 1947 hett he nit Dardanelle Breckenbridge arbeit, 1948 mit dat Trio vun Marjorie Hyams un 1949 mit dat Sextett vun Buddy DeFranco. Denn hett hüm Red Norvo in sien innovativ Trio mit den Bassisten Charles Mingus haalt, dat bit 1953 bestunn. Nah en Engagement bi Artie Shaw weer he 1954 un 1955 Liddmaat vun Norvo sien Quintett. In disse Tiet fallen eerste Upnahmen ünner eegen Naam. Tüschen 1956 un 1958 weer he Baas vun en eegen Trio mit den Pianisten Eddie Costa. Nah sien Ehe 1958 truck sück Farlow ut dat Musikgeschäft torüch un hett tonächst as Schillermaler arbeit.
Sporadisch Gigs, en Upträe up dat Newport Jazz Festival 1968 un en Tournee mit de Band vun George Wein liggen vör de LP "The Return of Tal Farlow" 1969. Sien eegentlich Comeback weer aber eerst 1976. He hett mehrere Platten bi dat Jazzlabel Concord herutbrocht un is ok in Europa uptreden (to'n Bispeel 1982 mit Norvo). Tietwies speel he bi de Formatschoon "Great Guitars". Tal Farlow bleev bit in en hooch Öller aktiv Musiker; 1996 gasteer he in Wien mit Harald Putz (b) un Walther Großrubatscher (dm). He is an' am 25. Juli 1998 in dat Memorial Sloan-Kettering Cancer Center in Manhattan an Spiesröhrenkrebs storven.
Musik
[ännern | Bornkood ännern]Sien groot Hann hebbt Tal Farlow all fröh den Ökelnaam "Octopus" inbrocht. Se hebbt hüm komplexe Begleitrhythmen mögelk makt, de besünners in dat slagtüüchloos Norvo Trio Insatz funnen.
Nah Ansicht vun Attila Zoller teken sück Farlow dör sien Sinn för Harmonien un sien sülvstentwickelt Greep mit speziell Voicings ut. Nah eegen Angaven beruhen Farlow sien Improvisatschonen nich as begäng up Skalen, sondern foot ahn Utnahm up Akkorde. He stell sück Intervallstrukturen grafisch up dat Griepbrett vun sein Gitarr vör un schaff dat so, wiet melodischer un raffineerter as völ anner Jazzgitarristen to spelen.
Diskografie
[ännern | Bornkood ännern]- 1951 The Red Norvo Trio - Move! (Savoy Records, 1950/51)
- 1952 Jazz Masters 41 / Finest Hour (Verve) - Kompilatschonen över de Clef/Verve-Upnahmen bi Norman Granz vun 1952-1958, mit Red Norvo, Barry Galbraith, Red Mitchell, Ray Brown, Monty Budwig, Oscar Pettiford, Chico Hamilton
- 1956 First Set (Xanadu) mit Eddie Costa, Vinnie Burke
- 1956 Second Set (Xanadu)
- 1956 The Swinging Guitar of Tal Farlow (Verve)
- 1969 The Return Of Tal Farlow (Prestige/OJC)
- 1976 On Stage (Concord)
- 1977 A Sign Of The Times (Concord) mit Hank Jones, Ray Brown
- 1981 Chromatic Palette (Concord) mit Tommy Flanagan, Gary Mazzaroppi
- 1991 Standards Recital (FD Music) mit Philippe Petit
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]- Diskografie
- Biographie bi All About Jazz (engelsch)
- DNB-Katalog