The Lodger: A Story of the London Fog
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | The Lodger: A Story of the London Fog |
| Düütsch Titel: | Der Mieter |
| Produkschoonsland: | Grootbritannien |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1927 |
| Läng: | 70 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 12 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Alfred Hitchcock |
| Dreihbook: | Eliot Stannard |
| Produkschoon: | Michael Balcon Carlyle Blackwell för Gainsborough Pictures |
| Musik: | Ashley Irwin (1999) |
| Kamera: | Baron Ventimiglia |
| Snitt: | Ivor Montagu |
| Dorstellers | |
| |
The Lodger: A Story of the London Fog (op plattdüütsch so veel as „De Meder: En Geschicht vun’n Londoner Nevel“; dt. Titel: Der Mieter; kort ok The Lodger) is de Titel vun en britischen Stummfilm ut dat Johr 1927. Mit dissen Film hett Alfred Hitchcock sien eersten Thriller dreiht un dorför veel Loov kregen. Dat Dreihbook baseert op den Roman The Lodger vun Marie Belloc Lowndes un op dat Theaterstück Who Is He? an dat se ok mitschreven harr.
Inholt
[ännern | Bornkood ännern]In London geiht en Möörder üm, de nu al to’n sövten mol en blonne Fro ümbröcht hett. Bi de Liek finnt de Polizei jeedmol en Zedel, op den he sik in en Dreeeck ümrahmt as The Avenger („De Afreker“) betekent. Tügen vun den letzten Moord beschrievt den Deder as en groten Mann, de sien Gesicht mit en Schaal verdeckt hett. Gau geiht de Nachricht vun’n ne’en Moord dör de Dagblööd.
Kort later kummt en snaakschen jungen Mann in de Wahnung vun en öller’t Ehpoor, dat dor mit jemehr Dochter Daisy wahnt. He seggt, dat he en Kamer meden wull. He kiekt sik de Kamer an un tütt in. Daisy is toeerst wat torüchhollern, man na en poor Daag is he bi Daisy jümmer beter ansehn. To de glieken Tiet warrt Daisy ehre Fründ, de Polizist Joe, op den Fall ansett un hapt nu, den Regenmöörder tofaten to kriegen,m wenn he sien nächsten Moord begahn will. De Meder kriggt dat mit – ok dat de beiden befrünnt sünd.
In en Nacht, as Daisy en Optritt as Model hett, beobacht de Mudder, dat sik de Meder heemlich na buten slieken deit. In de sülven Nacht warrt wedder en blonne Fro an de Siet maakt, un wedder warrt bi de Liek en Zedel mit dat Teken vun den „Afreker“ funnen. Korte Tiet later kummt de Meder wedder tohuus un de Mudder warrt nu langsom bang, dat he de Möörder is. Den nächsten Dag gifft dat Striet in’t Huus, as Joe Daisy in de Arms vun de Meder vörfinnt, kor nadem se luut bölkt hett. Dorbi meent Daisy, dat se blots bang för en Muss wesen weer.
De Mudder vertellt nu ok ehrn Mann vun den Verdacht. Denn warrt se ok noch wies, dat Daisy vun den frömmen Meder en Kleed kregen hett, dat se bi en Modenschau anharr, bi de de Meder tokeken hett. De Vadder seggt em dorophen Bescheed, dat he sik in Acht nehmen schall, Daisy wieter den Hoff to maken. Twüschendör is to sehn, dat de Meder vör en Stadtplaan sitten deit un överall Dreeecken intekent, woneem de Möörder toslahn harr. Wedder geiht de Meder mit de Dochter ut’n Huus. De Mudder kriggt dat nu richtig mit de Angst to doon.
Tosamen sitt Daisy un de Meder op en Bank un geevt sik en Söten, as se vun Joe, den Polizist, tofaat kregen warrt. Daisy warrt dat nu aver to dull un verpasst Joe en Afföhr. Op eenmol kriggt nu ok Joe den Verdacht, dat de Meder wat mit de Moordreeg to doon hebben künn un leet sien Kamer dörsöken. In en Tasch finnt he en Pistool, den Stadtplaan mit de Dreeecken un en Hopen vun Presseartikels to de Moordfäll. De Meder verkloort dorophen, dat sien Süster een vun de Doden weer, de de Verbreker op sien Geweten harr, aver keeneen glöövt em un em warrt Handschellen anleggt. He kann aver utneihn, as de Lüüd jüst ’n beten dörhen sünd nadem Daisy ehr Mudder in Ahnmacht fallen is.
Heemlich dröpt he sik mit Daisy. He vertellt ehr, dat he sien Mudder na den Dood vun sien Süster versproken harr, den Möörder tofaten to kriegen. Vunwegen dat de Meder Döst hett, gaht de beiden tosamen in en Bar, woneem se aver nich lang blieft. De annern Gäst weern neemlich teemlich gau argdenkern, vun wegen dat de Meder sien Hannen mit de Handschellen verseteken mutt. Kort later kummt Joe in de glieke Bar un telefoneert mit sien Revier. Dorbi kriegt de Gäst spitz, dat de söchte Möörder jüst noch in de Bar weer un neiht em achteran. ’N lütt beten later kriggt Joe aver de Naricht, dat de Möörder jüst op frische Daat tofaten kregen weer un de Meder doch nich schullig is. In letzte Minuut kann he noch dortwüschen gahn un hinnern, dat de füünschen Lüüd, de achter den Meder ran weern, korten Prozess mit em maken doot. He bringt em in Sekerheit u, un so sünd an’t Enn Daisy un de ehmolige Meder glücklich vereent.
Kritik
[ännern | Bornkood ännern]Dat Lexikon vun’n internatschonalen Film schrifft to den Film, dat he 1999 to’n eersten mol in akkerat rekonstrueerte un virageerte Faten to sehn weer un sik dorbi wiesen de, dat dit een vun de bedüdensten engelschen Stummfilmen överhaupt weer. De Film geiht över sien düütschen Vörbiller rut un bargt en intensiv Vertellen, wat sik düütlich an’t amerikaansche Kino orienteert.
Achtergrund
[ännern | Bornkood ännern]The Lodger weer Hitchcock sien eersten Thriller. He sülvst beteken dissen Film later as den „eersten echten Hitchcock“. Anfangs wull he en apen Enn dreihn, dat de Schuldfraag in’n Düüstern lett, man dormit weer de Produkschoonsfirma nich inverstahn. Se wull nich, dat jemehr Star Ivor Novello as mööglichen Möörder dorstünn. Dat Dreihbook müss dorüm anpasst warrn.
In den Film düüt sik al vele Elementen an, de sik dör Hitchcock sien Wark teht. Vör allen dat Motiv vun den „Verfolgten ahn Sülvstverschullen“, dat he in all de Johren bit Frenzy 1972 jümmer wedder in verscheden Formen bruukt hett. Dorto kamt de dominante Mudderrull un de Polizist, de Fehlers maakt, vunwegen dat he ut persönliche Grünnen hanneln deit. Un ok annere Teken un Elementen, de för Hitchcock tyypsch weern, duukt hier in bedüdene Rull op.
As ok al in The Pleasure Garden, hett Hitchcock mit Kamerainstellen un Licht- un Schaddenspelen experimenteert, wat för Grootbritannien dormols nich begäng weer. Vun de Vertellwies her is de Film bannig vun de expressionistischen düütschen Filmen vun de 1920er Johren beinflusst, de Hitchcock 1925 in Berlin to kennen kregen hett. De Verleher un Geldgever C. M. Woolf, de al bi’n eersten Film vun Hitchcock meen, dat de nich för’t britische Publikum döögt, hett ok The Lodger aflehnt. De Produzent Michael Balcon hett den jungen Dreihbookschriever un Filmeditor Ivor Montagu dortohalt, de mit Hitchcock tosamen en poor lütte Ännern maakt hett, wat Hitchcock toeerst nich recht wull. Enkelte Szenen weern dorophen nee dreiht un de Tall vun de Twüschentitels weer op en Veerdel minnert. Achteran segg Hitchcock to, dat de Film dör de Ännern beter worrn is.
De Tokiekers un de Presse hebbt den Film mit Enthusiasmus opnahmen. De Tietschrift Bioscope schreev al na en Pressevörföhren in’n September 1926, dat disse Film mööglicherwies de beste weer, de in Grootbritannien je maakt weer. In’n Februar 1927 harr The Lodger sien Premier. Vun dor an weer Hitchcock en Star, nich toletzt ok, as he dat goot verstünn, sik sülvst in’n Tosamenhang mit den Film to vermarkten. Ok dat weer för den britischen Markt dormols afsluut nich begäng.
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Marie Adelaide Belloc Lowndes: The Lodger (düütsch vun Wulf Teichmann: Jack the ripper oder Der Untermieter; Diogenes-Verlag, Zürich 1987, 236 S., ISBN 3-257-20130-3)
- Robert A. Harris, Michael S. Lasky, Rgv. Joe Hembus: Alfred Hitchcock und seine Filme (OT: The Films of Alfred Hitchcock). Citadel-Filmbook bi Goldmann, München 1976, ISBN 3-442-10201-4
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]- The Lodger: A Story of the London Fog in de Internet Movie Database (engelsch)
- Download vun’n Film in’t Internet Archive