NEOLIBERAL LOCK-IN: Why Georgia-EU Free Trade Does Not Work, 2022
This policy report analyzes the free trade agreement between
Georgia and the EU and tries to iden... more This policy report analyzes the free trade agreement between Georgia and the EU and tries to identify potential missed opportunities that may hinder Georgia from diversifying and upgrading its export structure. Furthermore, the report scrutinizes some of the salient features of the agreement – such as Non-tariff Barriers (NTBs) - to understand their implications for Georgian exports. The policy study has found Georgia’s export to the EU has increased by 26 percent since 2016; however, it is difficult to ascribe these changes to the Georgia- EU Free Trade Agreement (FTA). In effect, Georgia’s export to CIS countries has had a higher growth rate since 2016. Moreover, the share of domestic export1 has declined by 2 percentage points since the signing of the FTA. The Georgian export basket has also deteriorated qualitatively, which is measured by the export sophistication and concentration indices. Specifically, Georgia’s export basket sophistication, measured by the Sophistication of Exports (EXPY) index, has decreased, and the share of low-tech and resource-based products has increased substantially throughout the last decade. Moreover, Georgia’s export to the EU has become more concentrated, as shown by the increased Herfindahl- Hirschman index. The top 10 products exported to the EU occupy 85 percent of the total export basket share, and this indicator has increased by 4 percentage points since 2014. The entrepreneurs we interviewed during the study period claim that having a Georgia-EU trade agreement is essential symbolically; however, it does not change the situation in essence. The major problems frequently mentioned during the conversation with business leaders are access to capital, lack of coordination from government actors, and difficulty achieving the necessary standards and capacity to export to the EU market. We found that these problems are interrelated: to export to the EU market, you need a higher industrial capacity and an upgrade in product quality to meet the local market’s standards. In turn, upgrading industrial capacity and product quality requires a high investment rate from Georgian producers, which is difficult to achieve under high economic volatility in the context of regional and internal political developments.
This study shows that Georgia’s economy is structurally designed in a way that makes it nearly impossible to tackle its most critical problems: high unemployment and technological underdevelopment. If Georgia continues to follow a mostly neoliberal policy, the maximum that it can achieve is jobless growth. This study demonstrates that the key drivers of Georgia’s output growth (such as financial services) are the sectors that generate the lowest number of jobs. In this context, the FTA with the EU is an ideological instrument for the Georgian elite, which plays the role of a ‘magical stick’ as if it can solve Georgia’s economic problems. In effect, Georgia needs a strong industrial policy to increase export volume and upgrade its export basket.
To achieve this goal, we propose restructuring the existing government apparatus responsible for Georgia’s trade and industrial policy. Specifically, the ‘Enterprise Georgia’ program should be reformed and unified with the Partnership Fund and transformed into an industrial planning state body that reports directly to the Prime Minister (PM). Georgia should choose a ‘Pick the Winner’ strategy and design a plan to support industrial leaders in boosting export. State support should be based on the ‘export discipline’ instrument. Finally, Georgia needs to establish an indicative planning methodology to help industries coordinate at the national level and avoid duplications. Besides that, indicative planning would enable the Georgian government to coordinate interaction between state, private, and academic institutions, and by doing so, avoid coordination failure. An investment strategy should also be based on indicative planning. Georgia should specifically design an investment policy to attract Foreign Direct Investment (FDI) in the manufacturing sector and spur joint venture initiatives between local and foreign entrepreneurs. Without strong industrial policy and state mobilization, the FTA between Georgia and the EU would produce only ‘small wins,’ which would not help Georgia change its export and economic structure. Under the current scenario, Georgia will continue to be entrenched under the neoliberal status quo, and the problems of high unemployment and massive outward migration would remain unresolved. We also urge the EU to pay more attention to the local context of the signature country. The agreement often propagates the very discourses that got Georgia into a stagnant economic position in the first place. With a continuous emphasis on the technical side of the legal harmonization process, the DCFTA downplays the importance of the country’s much-needed structural economic transformation. Furthermore, our study has shown that some of the most critical clauses of the DCFTA reinforce economic power asymmetries – reproducing the economic hegemony of the EU while putting Georgian SMEs in an inferior position. Moreover, FTAs often strengthen new forms of dominance, deriving benefits from resources of the less-developed countries. The EU policy towards Georgia should be based on the idea of shared prosperity and support of inclusive economic development. This won’t be achieved without abandoning the ‘Jungle vs Garden’ approach towards Eastern Neighborhood countries.
proeqti ganxorcielda fridrix ebertis fondis mxardaWeriT. publikaciaSi warmodgenilia avtorTa pirad... more proeqti ganxorcielda fridrix ebertis fondis mxardaWeriT. publikaciaSi warmodgenilia avtorTa piradi mosazrebebi. dauSvebelia fridrix ebertis fondis mier gamocemuli masalebis komerciuli mizniT gamoyeneba fondis Tanxmobis gareSe. Project supported by the Friedrich-Ebert-Stiftung. The views expressed in this publication belong to the experts. Commercial use of all media published by the FES is not permitted without the written consent of the Friedrich-Ebert-Stiftung. UDC (uak) 32(479.22) ISBN 9789941-9568-6-7 foto ydaze: aSS-is Semosavlebis samsaxuris Senobis fasadi warweriT: `gadasaxadebi aris is, rasac Cven vixdiT civilizebuli sazogadoebisaTvis~. foto aRebulia flickr.com-dan s-323 avtorTa Sesaxeb
This catalogue encompasses a brief history of the industrial development of Georgia. The timeline... more This catalogue encompasses a brief history of the industrial development of Georgia. The timeline of the catalogue is from the 18th century to 1991, when Georgia reinstated its independence. The two centuries of industrial development created a unique industrial heritage. This heritage is comprised of several historic episodes, starting with the 18th century Kingdom of Kartli and Kakheti, followed by the Russian Imperial rule until 1917 and later reaching the most advanced phase of the industrial development during the Soviet period. It might be stated that like the European industrialisation process, Georgia has undergone all the similar stages of the industrial revolution, starting from light manufacturing leading up to heavy industry. Industrialisation was not just the process of building factories, but it was a process that dramatically changed human lives. New settlements, towns and even whole regions were built around industries. The emergence of the new industries laid the foundations for transforming cultural life as well. For instance, many films were shot and books were written showing the social spirit of those days.
This catalogue encapsulates the description of various industries as well as exhibits photos that tell the story of the spirit of industrialisation from various periods. In the catalogue one will come across information about small manufacturing in the 18th century, the capitalist developed products of the 19th century and the Soviet industrialisation works of the 20th century. In this catalogue, there are some perspectives that are not directly attributable to industrial projects, but in their content express the spirit of industrial development. For example, cinematography, resorts and tourism.
In Georgia, more and more people are becoming aware of the function of industrial development and some have already started to think about the ways to revive production in the country. Only time can tell if the Georgian people can attain this goal. However, before that can happen readers of this catalogue are left with the only option of perusing through the industrial past of Georgia; the past that was created by a huge sacrifice of the Georgian workers.
STRIVING FOR SHARED PROSPERITY (Progressive Taxation Reform) , 2018
Since independence, Georgia has experimented with neoliberal economic reforms. One of them is the... more Since independence, Georgia has experimented with neoliberal economic reforms. One of them is the current flat income tax system. While positive economic outcomes are unclear, it continues to widen the gap between rich and poor. At the same time, unemployment and poverty rates have remained high in Georgia.
Sarah Godar, Tato Khundadze and Achim Truger address these challenges in their latest publication “Striving for Shared Prosperity”. The title of their study is programmatic: the authors propose a progressive income tax reform with increased public expenditures on human capital and industrial development which could mitigate the high level of income inequality and improve the life conditions of lower income groups.
Georgia’s economy has failed; now it’s time to build factories, 2019
Despite the many international economic indices suggesting Georgia is a great success story, most... more Despite the many international economic indices suggesting Georgia is a great success story, most Georgians live in poverty. In a country where emigration is rampant and half the population ekes out a living in agriculture, the government needs to create new strategies to form a strong, industrial economy.
The first chapter of the paper is dedicated to a review of macroeconomic data, demonstrating obst... more The first chapter of the paper is dedicated to a review of macroeconomic data, demonstrating obstacles to the development of production processes in Georgia and elements which support it. Among other things, Georgia’s economic structure and the structural division of GDP are discussed. In the following chapters, when reviewing macroeconomic data, the paper will address issues such as education policy, research and development, trade policy, and regimes that have an impact on industrial processes in Georgia. Also, instruments of particular industrial policy are described in the text which are used by the Government of Georgia to develop manufacturing in the country. In the final part of the work, the challenges that arise in relation to industrial policy in Georgia are summarised. The paper also contains concrete recommendations for the Georgian government, which can be useful for the development of proper industrial policy instruments at the initial stage.
What is the price of money in Georgia and what is the price of money in general? The price of mon... more What is the price of money in Georgia and what is the price of money in general? The price of money is an interest rate that commercial banks make us pay for taking a loan (there exists other definitions too). In a production process, success (profitability) of the company is determined mainly by two things: first – the costs and the second – demand for the produced products; the first component includes price of money as well. The more money a company pays for a bank loan’s interest rate (cost of money), the higher its expenses are. As a result, the company profits shrink.
In April this year, the US-based non-governmental organisation (NGO) Freedom House presented the ... more In April this year, the US-based non-governmental organisation (NGO) Freedom House presented the findings of their recent report entitled Nations in transit 2018: confronting illiberalism.
There’s been much handwringing in the West over the rise of strongmen leaders such as Russia’s Vladimir Putin, Hungary’s Viktor Orban, and Recep Tayyip Erdogan of Turkey, as well as populist movements that reject the liberal norms espoused by ‘mainstream’ parties on the left and right. Hardly surprising then that the Freedom House report received wide coverage in European and US newspapers, which focussed on the erosion of media freedoms.
Just two months after announcing sweeping reforms of Georgia’s banks, 36-year-old Finance Ministe... more Just two months after announcing sweeping reforms of Georgia’s banks, 36-year-old Finance Minister Mamuka Bakhtadze looks set to become the new Prime Minister. While the country’s banks have become among the most profitable in the world, they have done so at the expense of ordinary Georgians. If Bakhtadze and his replacement at the finance ministry follow through on these reforms, they could be the first step in addressing some of Georgia’s most pressing economic woes.
The concept of conflict transformation places considerable emphasis on civil society, which – in ... more The concept of conflict transformation places considerable emphasis on civil society, which – in its broader sense – includes church organizations. Representatives of churches have direct access to persons who are involved in conflicts, and thus they have the potential to influence public opinion and the ability to bring hostile parties together to engage in dialogue. The aim of this study is to identify the factors underlying the low level of engagement in the peacebuilding process by Orthodox religious institutions in Georgia and Abkhazia and which prevent these organizations from exercising a positive influence over conflict transformation. The field research for the article was conducted via interviews with representatives of Abkhazian and Georgian civil society, and this data is supplemented by the public declarations of church representatives with relevance to conflict transformation. The incompatibility of the views held by the two church communities (those of Georgia and Abkhazia) regarding the cause of the escalation of the conflict and the highly politicized nature of the respective church organizations, both of which overtly support and contribute to domestic nationalist discourses in their respective societies, have been identified as the main factors limiting the peacebuilding potential of the churches in the Georgian-Abkhaz peace process.
Last week International Monetary Fund (IMF) published a fiscal monitor report: Tackling Inequalit... more Last week International Monetary Fund (IMF) published a fiscal monitor report: Tackling Inequality. In this report IMF sharply criticizes governments all over the world for reduced income tax rates and directly urges them to raise the tax for the rich.
According to the report, inequality is a problematic issue, because, besides social injustice, it also hampers economic development, as inequality generates social crisis and weakens public services and makes economy less productive. What is the situation in Georgia in this respect?
Progressive tax, which is an important instrument against inequality, has been banned by Georgian legislation, in practice. By active efforts of Mikheil Saakashvili, a new amendment was recorded in article 94 of the basic law of Georgia in 2010. According to the record, only national referendum is authorized to introduce a new tax or raise the top margin of the existing tax. In general, according to Georgian legislation, 200 000 signatures are required for attaining an announcement of national referendum. However, surprisingly, this rule does not refer to the mentioned law on taxes and only Government is entitled to appoint a referendum.
The reaction to the firings marked the first time in the history of Georgia that a well-articulat... more The reaction to the firings marked the first time in the history of Georgia that a well-articulated political message was utilised against big Georgian banks. A message on one of the signs at the protest epitomises the spirit of the movement: ‘The Bank’s Georgia’ — a word-play on the name of one of the country’s biggest bank’s, Bank of Georgia. By remaking the name, protesters wanted to articulate the pain many Georgians feel from the wrongdoings of Georgia’s banking sector. To put it bluntly, a section of Georgian society has started to think and express that everything belongs to the big banks, and that their country has itself become a bank, called ‘The Bank’s Georgia’.
After the end of the Soviet era the tendency of De-industrialization was prevailing in the former... more After the end of the Soviet era the tendency of De-industrialization was prevailing in the former member states of the Soviet Union as well as all other former socialist countries of Central and Eastern Europe, including East Germany. This harmful transitional process, and the emphasis of some of the countries on the export of raw materials have mostly provoked pauperization instead of prosperous development in Eastern Europe. Significant lessons can be drawn from the recent experiences of the countries. They were facing substantial market and political failures. An economy which solely relies on the free market does not work, as well as an economy based on the export of raw materials or service and agricultural sectors does not automatically bring economic growth and welfare to the majority of people. Now more than ever, the countries need a new social contract which will be based on the concepts of inclusivity and sustainability. The authors argue that the countries require a modern industrial policy, which will transform the current palliative development models into more inclusive developmentalist states. A strong manufacturing sector will help the countries to overcome the transition period and to fully be competitive on the EU-market. The development of such a strong manufacturing sector is not possible without long term planning, funding research and development, subsidizing and protecting infant industries, and most importantly, government takings risks in terms of shaping and governing markets
წინამდებარე სტატიის ცენტრალური კითხვაა, შესაძლებელია თუ არა საბაზისო შემოსავალი იქცეს კეთილდღეობი... more წინამდებარე სტატიის ცენტრალური კითხვაა, შესაძლებელია თუ არა საბაზისო შემოსავალი იქცეს კეთილდღეობის უზრუნველყოფის ერთ-ერთ ინსტრუმენტად. ნაშრომში მიმოვიხილავ, ამ იდეას სხვადასხვა ეკონომიკური და პოლიტიკური თეორიების პრიზმაში. ნაშრომში მოხდება ძირითადი არგუმენტების შეჯამება, დადებითი და უარყოფითი შესაძლო შედეგების ანალიზი. გარდა ამისა, შევეცდები ვუპასუხო შემდეგ შეკითხვებს: რატომ გახდა საბაზისო შემოსავლის იდეა დღეს აქტუალური? რა კავშირშია ტექნოლოგიური ცვლილება ბაზისურ შემოსავალთან? არის თუ არა იგუ დაკავშირებული სამუშაო ადგილების პრეკარიატულ ხასიათთან? რასაკვირველია, ნაშრომი არ დაეყრდნობა ემპირიულ მასალებს, რადგან პრაქტიკაში ეს მოდელი არსად გატარებულა. ნაშრომის ამოცანა იქნება უკვე არსებული არგუმენტების მწყობრი ანალიზი და ამ მოდელის საზოგადოებრივ საჭიროებებთან დაკავშირების ლოგიკურობის გააზრება.
საქართველოს მთავრობამ ფოთის ინდუსტრიული ზონის 75%-იანი წილი ჩინურ კომპანია CEFC-ს პირდაპირი მიყიდ... more საქართველოს მთავრობამ ფოთის ინდუსტრიული ზონის 75%-იანი წილი ჩინურ კომპანია CEFC-ს პირდაპირი მიყიდვის წესით 24 589 000 ლარად გადასცა. ჩინურმა კომპანიამ უახლოეს 3 წელიწადში არანაკლებ 50 მილიონი აშშ დოლარის ინვესტიცია უნდა განახორციელოს, საერთო ჯამში კი შემდეგი 11 წლის განმავლობაში, 150 მილიონი დოლარის ინვესტიცია უნდა ჩაიდოს. ეს პროექტი ერთი შეხედვით შთამბეჭდავად გამოიყურება, თუმცა ამ ეტაპზე ფოთის ინდუსტრიული ზონის ბედი მაინც ბუნდოვანია. ამ ბუნდოვანებას დამატებით კრიტიკულ ელფერს სძენს ის გამოცდილება, რომელიც არსებობს ფოთი ინდუსტრიულ ზონასთან მიმართებაში.
ფოთის თიზ-ი 2008 წლის ივნისში შეიქმნა, ხოლო 2009 წელს შპს „რაკიას“ („Ras Al khaimah Investment Authority Georgia“) გადაეცა ფოთში ნავსადგურის ყოფილი ექსტენსიური განვითარების ზონის ტერიტორიაზე არსებული 3 046 037 კვ.მ. მიწის ნაკვეთი 99 წლის ვადით. ეს შენაძენი, საერთო ჯამში კომპანიას 155 მილიონი აშშ დილარი დაუჯდა.
თუმცა, 2016 წელს კომპანიამ უკან გადასცა ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროს ქონების 85% იმ პირობით, რომ ამ კომპანიას არ დაეკისრებოდა პირგასამტეხლო. „რაკიასთან“ დადებული ხელშეკრულების პირობები ცნობილი არ არის, თუმცა, იყო გარკვეული დაპირებები, რომლებიც გაიცემოდა მეტწილად პოლიტიკოსების მხრიდან ფოთის ინდუსტრიული ზონის პერსპექტივებთან და შესაძლებლობებთან დაკავშირებით. მაგალითად, მიხეილ სააკაშვილი აცხადებდა, რომ 50 თვის განმავლობაში მოზიდული იქნებოდა 200 მილიონი აშშ დოლარის ოდენობის ინვესტიცია, დასაქმდებოდა ათობით ათასი ადამიანი და შეიქმნებოდა 400-მდე საწარმო. წინა მთავრობის ოპტიმისტური განცხადებების მიუხედავად ფოთის ინდუსტრიულმა ზონამ დიდი ვერაფერი შედეგები მოიტანა. ყოფილი პრეზიდენტის განცხადების პარალელურად, არაბულმა კომპანიამ გაასხვისა ფოთის პორტი, კერძოდ, 80% მიყიდა დანიური კომპანია „A.P. Moller-Maersk Group“-ის შვილობილს, APM Terminals-ს, რომელმაც მხოლოდ 2012 წელს 700-მდე თანამშრომელი დაითხოვა. 2012 წელს, ანუ თავისუფალი ინდუსტრიული ზონის დაარსებიდან 4 წლის შემდეგ, ამ ზონაში მხოლოდ ყაზახურ-უკრაინული ბრინჯის დაფასოების კომპანია მუშაობდა, რომელშიც დაახლოებით 20-მდე ადამიანი იყო დასაქმებული.
საქართველოში არსებობს მითები, იმის თაობაზე რომ ქართული ბიუროკრატია საკმაოდ დიდია და უზარმაზარი ფ... more საქართველოში არსებობს მითები, იმის თაობაზე რომ ქართული ბიუროკრატია საკმაოდ დიდია და უზარმაზარი ფული იფლანგება უფუქნციო სახელმწიფო აპარატის შენახვაში. ამგვარი მითების კვლავწარმოებას ხელს უწყობს როგორც პოლიტიკოსების მიერ გაკეთებული განცხადებები და გადადგმული ნაბიჯები, ასევე მედიის, პოლიტიკური თუ სამოქალაქო ისტებლიშმენტის იდეოლოგიური კამპანია. მედიაში ხშირად შეხვდებით განცხადებებს იმასთან დაკავშირებით, რომ პოლონეთს ჰყავს უფრო მცირე ბიუროკრატია, ვიდრე საქართელოს, რომ შვეიცარიაში არსებობს უფრო ნაკლები სამინისტროები, ვიდრე საქართელოში და რომ ლონდონის ემსახურება უფრო ნაკლები ჩინოვნიკი, ვიდრე ჩვენი დედაქალაქის ადმინისტრაციას. ხშირ შემთხვევაში ეს განცხადებები არ ეყრდნობა ზუსტ მონაცემთა ანალიზსს და არ არის გათვალისწინებული უცხო ქვეყნების ლოკალური კონტექსტები.
უნდა აღინიშნოს, ის ფაქტი რომ ბიუროკრატიის წინააღმდეგ გაჩაღებულ ფართო საზოგადოებრივ კამპანიას აქვს თავისი ბუნებრივი მიზეზები და იგი არ ეფუძნება მხოლოდ და მხოლოდ იდეოლოგიურ ბრძოლას. საზოგადოება უკმაყოფილოა ეკონომიკური განვითარების სისწრაფით და ამასთან ერთად საზოგადოების დიდი ნაწილი სულაც არ არის კმაყოფილი იმ მომსახურებით, რასაც დღეს ჩვენი ბიუროკრატია სთავაზობს მას. ამაში, მართლაც არის ლოგიკა იმ მხრივ რომ განსაკუთრებით რეგიონულ მუნიციპალიტეტებში მუშაობენ ჩინოვნიკები, რომელთა ფუნქციები საკმაოდ ბუნდოვანია, იმის პარალელურად რომ ბაღები გადავსებულია და არ არის საკმარისი მასწავლებლები და ქართული სკოლები არ იძლევიან სათანადო საშუალო განათლებას.
საქართველო 2014 წელს შეუერთდა ღრმა და ყოვლისმომცველ თავისუფალი ვაჭრობის სივრცეს, რაშიც შედიან ევრ... more საქართველო 2014 წელს შეუერთდა ღრმა და ყოვლისმომცველ თავისუფალი ვაჭრობის სივრცეს, რაშიც შედიან ევროკავშირთან ერთად საქართველო, მოლდოვა და უკრაინა. თავისუფალი ვაჭრობის ხელშეკრულება წარმოადგენს ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულების ნაწილს. ითვლება, რომ ამგვარი სავაჭრო ურთიერთობები გააძლიერებს ქართულ ეკონომიკას და გარკვეულ დივიდენდებს მოიტანს სოციალური და გარემოსდაცვითი კუთხითაც. საერთაშორისო საკონსულტაციო და კვლევითმა ორგანიზაციამ ecorys-მა ევროკომისიის დაკვეთით ჩაატარა განხორციელებადობის ანალიზი, რომლის მიზანი იყო მხარდაჭერა აღმოეჩინა საქართველო-ევროკავშირს შორის მოლაპარაკებების პროცესისთვის. დოკუმენტის საბოლოო ვერსია 2012 წელს გამოქვეყნდა და შეიძლება ითქვას, რომ ეს არის ამ ეტაპზე ერთადერთი კვლევა, რომლის ფარგლებშიც ჩატარდა მოდელირება და გაიზომა ის შესაძლო სიკეთეები და რისკები, რომლებიც შეიძლება მოუტანოს საქართველოსა და ევროკავშირს თავისუფალი ვაჭრობის ხელშეკრულებამ. კვლევის დასკვნაში პოზიტიურად არის შეფასებული სავაჭრო ხელშეკრულების შედეგები საქართველოსთვის. კერძოდ, ხელშეკრულების დადების შემთხვევაში, გრძელვადიან პერსპექტივაში ეროვნული შემოსავალი გაიზრდება 292 მილიონი ევროთი, ხელფასების გაიზრდება 3.6%-ით და სამომხმარებლო ფასები შემცირდება 0.6%-ით. კვლევის მიხედვით მოკლევადიან პერსპექტივაში ექსპორტი გაიზრდება დაახლოებით 9%-ით და იმპორტი 4.4%-ით. გრძელვადიან პერსპექტივაში ექსპორტი გაიზრდება 12%-ით, იმპორტი 7.5%-ით. DCFTA-ით ყველაზე მეტად მოგებული დარჩება ქიმიკატების, რეზინისა და პლასტმასის სექტორი, რომლის საერთო გამოშვება გაიზრდება 60%-ით. კიდევ ერთი მოგებული სექტორი ევროკავშრითან თავისუფალი ვაჭრობით იქნება ბოსტნეულის, ხილის, თხილისა და სხვა კაკლის სექტორი, რომლის გამოშვება გაიზრდება 3.4%-ით.
სახელმწიფო ხარჯები მოიცავს ნებისმიერი სახის სახელმწიფო მოხმარებას, ინვესტიციებს და ტრანსფერებს. ... more სახელმწიფო ხარჯები მოიცავს ნებისმიერი სახის სახელმწიფო მოხმარებას, ინვესტიციებს და ტრანსფერებს. პირობითად, სახელმწიფო ხარჯები იყოფა ორ კომპონენტად: მოხმარება და ინვესტიციები. სახელმწიფო მოხმარებად ითვლება, მთავრობის მხრიდან შეძენილი საქონელი და მომსახურებები, რომლებიც განკუთვნილია საზოგადოებრივი საჭიროებების დასაკმაყოფილებლად. სახელმწიფო ინვესტიციებად ითვლება, ისეთი საქონლისა და თუ სერვისების შესყიდვა, რომლებიც გამიზნულია მომავალში ხარჯების შემცირებაზე ან მომავალში დამატებით სარგებლის მიღებაზე. სახელმწიფო ინვესტიციად შეიძლება ჩაითვალოს დანახარჯები ინფრასტრუქტურაზე, კვლევაზე და განვითარებაზე, ასევე წარმოების განვითარებზე ორიენტირებული ხარჯები, რომლებიც ავტომატიზაციის ან ახალი შენობა-ნაგებობების აშენებისკენაა მიმართული.
2012 წლიდან საქართველოს მთავრობა ახორციელებს ადგილობრივი წარმოების ხელშემწყობ პროგრამებს. მოქმედე... more 2012 წლიდან საქართველოს მთავრობა ახორციელებს ადგილობრივი წარმოების ხელშემწყობ პროგრამებს. მოქმედებს პროგრამა “აწარმოე საქართველოში”, სოფლის მეურნეობის ხელშეწყობის მხრივ სოფლის მეურნეობის სამინისტრო “აგროკრედიტის” პროგრამის მეშვეობით იაფ კრედიტს სთავაზობს ამ სფეროში მოღვაწე ფერმერებს. “საპარტნიორო ფონდი” კი დებს მსხვილ ინვესტიციებს სხვადასხვა მიმართულებით. ის თუ რამდენად ეფექტურად მუშაობს ეს პროგრამები, ცალკე სტატიის საგანია. თუმცა, ნათელია რომ სახელმწიფოს აქტიურობის მიუხედავად, სტრუქტურული ტრანსფორმაციის მხრივ საქართველო წინ კუს ნაბიჯებით მიიწევს. უმუშევრობა, სიღარიბე და სოციალური უთანასწორობა ქვეყნის დაუძლეველ დაავადებებად იქცნენ. სიღარიბის აბსოლუტურ ზღვარს მიღმა მყოფი მოსახლეობის წილი 21,3%-ს შეადგენს, რეალური უმუშევრობა კი რამდენადმე აღემატება სტატისტიკის სამსახურის ოფიციალურ 12%-იან მაჩვენებელს.
ყოველივე ზემოთ თქმულიდან გამომდინარე, აუცილებელია მოხდეს უკვე არსებული ეკონომიკური პოლიტიკების თავიდან გააზრება, მათი კორექტირება და ახალი ინოვაციური მიდგომების ჩამოყალიბება. ამ მხრივ, ყამირს წარმოადგენს სახელმწიფო შესყიდვების პოლიტიკა. აქამდე, სახელმწიფო ორიენტირებული იყო მაქსიმალური გამჭვირვალობისა და კორუფციის დაძლევის უზრუნველყოფაზე. თუმცა ყურადღების მიღმა რჩებოდა სახელმწიფო შესყიდვების ზეგავლენა ეკონომიკური განვითარების პროცესზე. 2015 წლიდან მოყოლებული, ადგილობრივი ბიზნეს ჯგუფების წარმომადგენლებმა აქტიურად დაიწყეს საუბარი ამ მიმართულებით სახელმწიფო პოლიტიკის კორექტირებაზე. საუბარი შეეხებოდა, ადგილობრივი მეწარმეებისთვის 10%-იანი საფასო შეღავათის მიცემას, რაც ინიციატორების მოსაზრებით ბიძგს მისცემდა ადგილობრივი წარმოების გააქტიურებას. გარკვეული ნაბიჯები გადაიდგა ცალკეული უწყებების მხრიდან, კერძოდ თავდაცვის სამინისტრომ, საპილოტე პროექტის ფარგლებში, უარი თქვა გაყინული საქონლის ხორცის შეძენაზე, რაც აპრიორი გულისხმობდა ადგილობრივი წარმოების ხორცის უპირატესობას თავდაცვის სამინისტროს ტენდერებში. გაჩნდა იმედი, რომ უახლოეს მომავალში საქართველოს მთავრობა გადადგამს გარკვეულ ნაბიჯებს ცენტრალურ დონეზე შესყიდვების პოლიტიკაში ცვლილებისაკენ.
NEOLIBERAL LOCK-IN: Why Georgia-EU Free Trade Does Not Work, 2022
This policy report analyzes the free trade agreement between
Georgia and the EU and tries to iden... more This policy report analyzes the free trade agreement between Georgia and the EU and tries to identify potential missed opportunities that may hinder Georgia from diversifying and upgrading its export structure. Furthermore, the report scrutinizes some of the salient features of the agreement – such as Non-tariff Barriers (NTBs) - to understand their implications for Georgian exports. The policy study has found Georgia’s export to the EU has increased by 26 percent since 2016; however, it is difficult to ascribe these changes to the Georgia- EU Free Trade Agreement (FTA). In effect, Georgia’s export to CIS countries has had a higher growth rate since 2016. Moreover, the share of domestic export1 has declined by 2 percentage points since the signing of the FTA. The Georgian export basket has also deteriorated qualitatively, which is measured by the export sophistication and concentration indices. Specifically, Georgia’s export basket sophistication, measured by the Sophistication of Exports (EXPY) index, has decreased, and the share of low-tech and resource-based products has increased substantially throughout the last decade. Moreover, Georgia’s export to the EU has become more concentrated, as shown by the increased Herfindahl- Hirschman index. The top 10 products exported to the EU occupy 85 percent of the total export basket share, and this indicator has increased by 4 percentage points since 2014. The entrepreneurs we interviewed during the study period claim that having a Georgia-EU trade agreement is essential symbolically; however, it does not change the situation in essence. The major problems frequently mentioned during the conversation with business leaders are access to capital, lack of coordination from government actors, and difficulty achieving the necessary standards and capacity to export to the EU market. We found that these problems are interrelated: to export to the EU market, you need a higher industrial capacity and an upgrade in product quality to meet the local market’s standards. In turn, upgrading industrial capacity and product quality requires a high investment rate from Georgian producers, which is difficult to achieve under high economic volatility in the context of regional and internal political developments.
This study shows that Georgia’s economy is structurally designed in a way that makes it nearly impossible to tackle its most critical problems: high unemployment and technological underdevelopment. If Georgia continues to follow a mostly neoliberal policy, the maximum that it can achieve is jobless growth. This study demonstrates that the key drivers of Georgia’s output growth (such as financial services) are the sectors that generate the lowest number of jobs. In this context, the FTA with the EU is an ideological instrument for the Georgian elite, which plays the role of a ‘magical stick’ as if it can solve Georgia’s economic problems. In effect, Georgia needs a strong industrial policy to increase export volume and upgrade its export basket.
To achieve this goal, we propose restructuring the existing government apparatus responsible for Georgia’s trade and industrial policy. Specifically, the ‘Enterprise Georgia’ program should be reformed and unified with the Partnership Fund and transformed into an industrial planning state body that reports directly to the Prime Minister (PM). Georgia should choose a ‘Pick the Winner’ strategy and design a plan to support industrial leaders in boosting export. State support should be based on the ‘export discipline’ instrument. Finally, Georgia needs to establish an indicative planning methodology to help industries coordinate at the national level and avoid duplications. Besides that, indicative planning would enable the Georgian government to coordinate interaction between state, private, and academic institutions, and by doing so, avoid coordination failure. An investment strategy should also be based on indicative planning. Georgia should specifically design an investment policy to attract Foreign Direct Investment (FDI) in the manufacturing sector and spur joint venture initiatives between local and foreign entrepreneurs. Without strong industrial policy and state mobilization, the FTA between Georgia and the EU would produce only ‘small wins,’ which would not help Georgia change its export and economic structure. Under the current scenario, Georgia will continue to be entrenched under the neoliberal status quo, and the problems of high unemployment and massive outward migration would remain unresolved. We also urge the EU to pay more attention to the local context of the signature country. The agreement often propagates the very discourses that got Georgia into a stagnant economic position in the first place. With a continuous emphasis on the technical side of the legal harmonization process, the DCFTA downplays the importance of the country’s much-needed structural economic transformation. Furthermore, our study has shown that some of the most critical clauses of the DCFTA reinforce economic power asymmetries – reproducing the economic hegemony of the EU while putting Georgian SMEs in an inferior position. Moreover, FTAs often strengthen new forms of dominance, deriving benefits from resources of the less-developed countries. The EU policy towards Georgia should be based on the idea of shared prosperity and support of inclusive economic development. This won’t be achieved without abandoning the ‘Jungle vs Garden’ approach towards Eastern Neighborhood countries.
proeqti ganxorcielda fridrix ebertis fondis mxardaWeriT. publikaciaSi warmodgenilia avtorTa pirad... more proeqti ganxorcielda fridrix ebertis fondis mxardaWeriT. publikaciaSi warmodgenilia avtorTa piradi mosazrebebi. dauSvebelia fridrix ebertis fondis mier gamocemuli masalebis komerciuli mizniT gamoyeneba fondis Tanxmobis gareSe. Project supported by the Friedrich-Ebert-Stiftung. The views expressed in this publication belong to the experts. Commercial use of all media published by the FES is not permitted without the written consent of the Friedrich-Ebert-Stiftung. UDC (uak) 32(479.22) ISBN 9789941-9568-6-7 foto ydaze: aSS-is Semosavlebis samsaxuris Senobis fasadi warweriT: `gadasaxadebi aris is, rasac Cven vixdiT civilizebuli sazogadoebisaTvis~. foto aRebulia flickr.com-dan s-323 avtorTa Sesaxeb
This catalogue encompasses a brief history of the industrial development of Georgia. The timeline... more This catalogue encompasses a brief history of the industrial development of Georgia. The timeline of the catalogue is from the 18th century to 1991, when Georgia reinstated its independence. The two centuries of industrial development created a unique industrial heritage. This heritage is comprised of several historic episodes, starting with the 18th century Kingdom of Kartli and Kakheti, followed by the Russian Imperial rule until 1917 and later reaching the most advanced phase of the industrial development during the Soviet period. It might be stated that like the European industrialisation process, Georgia has undergone all the similar stages of the industrial revolution, starting from light manufacturing leading up to heavy industry. Industrialisation was not just the process of building factories, but it was a process that dramatically changed human lives. New settlements, towns and even whole regions were built around industries. The emergence of the new industries laid the foundations for transforming cultural life as well. For instance, many films were shot and books were written showing the social spirit of those days.
This catalogue encapsulates the description of various industries as well as exhibits photos that tell the story of the spirit of industrialisation from various periods. In the catalogue one will come across information about small manufacturing in the 18th century, the capitalist developed products of the 19th century and the Soviet industrialisation works of the 20th century. In this catalogue, there are some perspectives that are not directly attributable to industrial projects, but in their content express the spirit of industrial development. For example, cinematography, resorts and tourism.
In Georgia, more and more people are becoming aware of the function of industrial development and some have already started to think about the ways to revive production in the country. Only time can tell if the Georgian people can attain this goal. However, before that can happen readers of this catalogue are left with the only option of perusing through the industrial past of Georgia; the past that was created by a huge sacrifice of the Georgian workers.
STRIVING FOR SHARED PROSPERITY (Progressive Taxation Reform) , 2018
Since independence, Georgia has experimented with neoliberal economic reforms. One of them is the... more Since independence, Georgia has experimented with neoliberal economic reforms. One of them is the current flat income tax system. While positive economic outcomes are unclear, it continues to widen the gap between rich and poor. At the same time, unemployment and poverty rates have remained high in Georgia.
Sarah Godar, Tato Khundadze and Achim Truger address these challenges in their latest publication “Striving for Shared Prosperity”. The title of their study is programmatic: the authors propose a progressive income tax reform with increased public expenditures on human capital and industrial development which could mitigate the high level of income inequality and improve the life conditions of lower income groups.
Georgia’s economy has failed; now it’s time to build factories, 2019
Despite the many international economic indices suggesting Georgia is a great success story, most... more Despite the many international economic indices suggesting Georgia is a great success story, most Georgians live in poverty. In a country where emigration is rampant and half the population ekes out a living in agriculture, the government needs to create new strategies to form a strong, industrial economy.
The first chapter of the paper is dedicated to a review of macroeconomic data, demonstrating obst... more The first chapter of the paper is dedicated to a review of macroeconomic data, demonstrating obstacles to the development of production processes in Georgia and elements which support it. Among other things, Georgia’s economic structure and the structural division of GDP are discussed. In the following chapters, when reviewing macroeconomic data, the paper will address issues such as education policy, research and development, trade policy, and regimes that have an impact on industrial processes in Georgia. Also, instruments of particular industrial policy are described in the text which are used by the Government of Georgia to develop manufacturing in the country. In the final part of the work, the challenges that arise in relation to industrial policy in Georgia are summarised. The paper also contains concrete recommendations for the Georgian government, which can be useful for the development of proper industrial policy instruments at the initial stage.
What is the price of money in Georgia and what is the price of money in general? The price of mon... more What is the price of money in Georgia and what is the price of money in general? The price of money is an interest rate that commercial banks make us pay for taking a loan (there exists other definitions too). In a production process, success (profitability) of the company is determined mainly by two things: first – the costs and the second – demand for the produced products; the first component includes price of money as well. The more money a company pays for a bank loan’s interest rate (cost of money), the higher its expenses are. As a result, the company profits shrink.
In April this year, the US-based non-governmental organisation (NGO) Freedom House presented the ... more In April this year, the US-based non-governmental organisation (NGO) Freedom House presented the findings of their recent report entitled Nations in transit 2018: confronting illiberalism.
There’s been much handwringing in the West over the rise of strongmen leaders such as Russia’s Vladimir Putin, Hungary’s Viktor Orban, and Recep Tayyip Erdogan of Turkey, as well as populist movements that reject the liberal norms espoused by ‘mainstream’ parties on the left and right. Hardly surprising then that the Freedom House report received wide coverage in European and US newspapers, which focussed on the erosion of media freedoms.
Just two months after announcing sweeping reforms of Georgia’s banks, 36-year-old Finance Ministe... more Just two months after announcing sweeping reforms of Georgia’s banks, 36-year-old Finance Minister Mamuka Bakhtadze looks set to become the new Prime Minister. While the country’s banks have become among the most profitable in the world, they have done so at the expense of ordinary Georgians. If Bakhtadze and his replacement at the finance ministry follow through on these reforms, they could be the first step in addressing some of Georgia’s most pressing economic woes.
The concept of conflict transformation places considerable emphasis on civil society, which – in ... more The concept of conflict transformation places considerable emphasis on civil society, which – in its broader sense – includes church organizations. Representatives of churches have direct access to persons who are involved in conflicts, and thus they have the potential to influence public opinion and the ability to bring hostile parties together to engage in dialogue. The aim of this study is to identify the factors underlying the low level of engagement in the peacebuilding process by Orthodox religious institutions in Georgia and Abkhazia and which prevent these organizations from exercising a positive influence over conflict transformation. The field research for the article was conducted via interviews with representatives of Abkhazian and Georgian civil society, and this data is supplemented by the public declarations of church representatives with relevance to conflict transformation. The incompatibility of the views held by the two church communities (those of Georgia and Abkhazia) regarding the cause of the escalation of the conflict and the highly politicized nature of the respective church organizations, both of which overtly support and contribute to domestic nationalist discourses in their respective societies, have been identified as the main factors limiting the peacebuilding potential of the churches in the Georgian-Abkhaz peace process.
Last week International Monetary Fund (IMF) published a fiscal monitor report: Tackling Inequalit... more Last week International Monetary Fund (IMF) published a fiscal monitor report: Tackling Inequality. In this report IMF sharply criticizes governments all over the world for reduced income tax rates and directly urges them to raise the tax for the rich.
According to the report, inequality is a problematic issue, because, besides social injustice, it also hampers economic development, as inequality generates social crisis and weakens public services and makes economy less productive. What is the situation in Georgia in this respect?
Progressive tax, which is an important instrument against inequality, has been banned by Georgian legislation, in practice. By active efforts of Mikheil Saakashvili, a new amendment was recorded in article 94 of the basic law of Georgia in 2010. According to the record, only national referendum is authorized to introduce a new tax or raise the top margin of the existing tax. In general, according to Georgian legislation, 200 000 signatures are required for attaining an announcement of national referendum. However, surprisingly, this rule does not refer to the mentioned law on taxes and only Government is entitled to appoint a referendum.
The reaction to the firings marked the first time in the history of Georgia that a well-articulat... more The reaction to the firings marked the first time in the history of Georgia that a well-articulated political message was utilised against big Georgian banks. A message on one of the signs at the protest epitomises the spirit of the movement: ‘The Bank’s Georgia’ — a word-play on the name of one of the country’s biggest bank’s, Bank of Georgia. By remaking the name, protesters wanted to articulate the pain many Georgians feel from the wrongdoings of Georgia’s banking sector. To put it bluntly, a section of Georgian society has started to think and express that everything belongs to the big banks, and that their country has itself become a bank, called ‘The Bank’s Georgia’.
After the end of the Soviet era the tendency of De-industrialization was prevailing in the former... more After the end of the Soviet era the tendency of De-industrialization was prevailing in the former member states of the Soviet Union as well as all other former socialist countries of Central and Eastern Europe, including East Germany. This harmful transitional process, and the emphasis of some of the countries on the export of raw materials have mostly provoked pauperization instead of prosperous development in Eastern Europe. Significant lessons can be drawn from the recent experiences of the countries. They were facing substantial market and political failures. An economy which solely relies on the free market does not work, as well as an economy based on the export of raw materials or service and agricultural sectors does not automatically bring economic growth and welfare to the majority of people. Now more than ever, the countries need a new social contract which will be based on the concepts of inclusivity and sustainability. The authors argue that the countries require a modern industrial policy, which will transform the current palliative development models into more inclusive developmentalist states. A strong manufacturing sector will help the countries to overcome the transition period and to fully be competitive on the EU-market. The development of such a strong manufacturing sector is not possible without long term planning, funding research and development, subsidizing and protecting infant industries, and most importantly, government takings risks in terms of shaping and governing markets
წინამდებარე სტატიის ცენტრალური კითხვაა, შესაძლებელია თუ არა საბაზისო შემოსავალი იქცეს კეთილდღეობი... more წინამდებარე სტატიის ცენტრალური კითხვაა, შესაძლებელია თუ არა საბაზისო შემოსავალი იქცეს კეთილდღეობის უზრუნველყოფის ერთ-ერთ ინსტრუმენტად. ნაშრომში მიმოვიხილავ, ამ იდეას სხვადასხვა ეკონომიკური და პოლიტიკური თეორიების პრიზმაში. ნაშრომში მოხდება ძირითადი არგუმენტების შეჯამება, დადებითი და უარყოფითი შესაძლო შედეგების ანალიზი. გარდა ამისა, შევეცდები ვუპასუხო შემდეგ შეკითხვებს: რატომ გახდა საბაზისო შემოსავლის იდეა დღეს აქტუალური? რა კავშირშია ტექნოლოგიური ცვლილება ბაზისურ შემოსავალთან? არის თუ არა იგუ დაკავშირებული სამუშაო ადგილების პრეკარიატულ ხასიათთან? რასაკვირველია, ნაშრომი არ დაეყრდნობა ემპირიულ მასალებს, რადგან პრაქტიკაში ეს მოდელი არსად გატარებულა. ნაშრომის ამოცანა იქნება უკვე არსებული არგუმენტების მწყობრი ანალიზი და ამ მოდელის საზოგადოებრივ საჭიროებებთან დაკავშირების ლოგიკურობის გააზრება.
საქართველოს მთავრობამ ფოთის ინდუსტრიული ზონის 75%-იანი წილი ჩინურ კომპანია CEFC-ს პირდაპირი მიყიდ... more საქართველოს მთავრობამ ფოთის ინდუსტრიული ზონის 75%-იანი წილი ჩინურ კომპანია CEFC-ს პირდაპირი მიყიდვის წესით 24 589 000 ლარად გადასცა. ჩინურმა კომპანიამ უახლოეს 3 წელიწადში არანაკლებ 50 მილიონი აშშ დოლარის ინვესტიცია უნდა განახორციელოს, საერთო ჯამში კი შემდეგი 11 წლის განმავლობაში, 150 მილიონი დოლარის ინვესტიცია უნდა ჩაიდოს. ეს პროექტი ერთი შეხედვით შთამბეჭდავად გამოიყურება, თუმცა ამ ეტაპზე ფოთის ინდუსტრიული ზონის ბედი მაინც ბუნდოვანია. ამ ბუნდოვანებას დამატებით კრიტიკულ ელფერს სძენს ის გამოცდილება, რომელიც არსებობს ფოთი ინდუსტრიულ ზონასთან მიმართებაში.
ფოთის თიზ-ი 2008 წლის ივნისში შეიქმნა, ხოლო 2009 წელს შპს „რაკიას“ („Ras Al khaimah Investment Authority Georgia“) გადაეცა ფოთში ნავსადგურის ყოფილი ექსტენსიური განვითარების ზონის ტერიტორიაზე არსებული 3 046 037 კვ.მ. მიწის ნაკვეთი 99 წლის ვადით. ეს შენაძენი, საერთო ჯამში კომპანიას 155 მილიონი აშშ დილარი დაუჯდა.
თუმცა, 2016 წელს კომპანიამ უკან გადასცა ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროს ქონების 85% იმ პირობით, რომ ამ კომპანიას არ დაეკისრებოდა პირგასამტეხლო. „რაკიასთან“ დადებული ხელშეკრულების პირობები ცნობილი არ არის, თუმცა, იყო გარკვეული დაპირებები, რომლებიც გაიცემოდა მეტწილად პოლიტიკოსების მხრიდან ფოთის ინდუსტრიული ზონის პერსპექტივებთან და შესაძლებლობებთან დაკავშირებით. მაგალითად, მიხეილ სააკაშვილი აცხადებდა, რომ 50 თვის განმავლობაში მოზიდული იქნებოდა 200 მილიონი აშშ დოლარის ოდენობის ინვესტიცია, დასაქმდებოდა ათობით ათასი ადამიანი და შეიქმნებოდა 400-მდე საწარმო. წინა მთავრობის ოპტიმისტური განცხადებების მიუხედავად ფოთის ინდუსტრიულმა ზონამ დიდი ვერაფერი შედეგები მოიტანა. ყოფილი პრეზიდენტის განცხადების პარალელურად, არაბულმა კომპანიამ გაასხვისა ფოთის პორტი, კერძოდ, 80% მიყიდა დანიური კომპანია „A.P. Moller-Maersk Group“-ის შვილობილს, APM Terminals-ს, რომელმაც მხოლოდ 2012 წელს 700-მდე თანამშრომელი დაითხოვა. 2012 წელს, ანუ თავისუფალი ინდუსტრიული ზონის დაარსებიდან 4 წლის შემდეგ, ამ ზონაში მხოლოდ ყაზახურ-უკრაინული ბრინჯის დაფასოების კომპანია მუშაობდა, რომელშიც დაახლოებით 20-მდე ადამიანი იყო დასაქმებული.
საქართველოში არსებობს მითები, იმის თაობაზე რომ ქართული ბიუროკრატია საკმაოდ დიდია და უზარმაზარი ფ... more საქართველოში არსებობს მითები, იმის თაობაზე რომ ქართული ბიუროკრატია საკმაოდ დიდია და უზარმაზარი ფული იფლანგება უფუქნციო სახელმწიფო აპარატის შენახვაში. ამგვარი მითების კვლავწარმოებას ხელს უწყობს როგორც პოლიტიკოსების მიერ გაკეთებული განცხადებები და გადადგმული ნაბიჯები, ასევე მედიის, პოლიტიკური თუ სამოქალაქო ისტებლიშმენტის იდეოლოგიური კამპანია. მედიაში ხშირად შეხვდებით განცხადებებს იმასთან დაკავშირებით, რომ პოლონეთს ჰყავს უფრო მცირე ბიუროკრატია, ვიდრე საქართელოს, რომ შვეიცარიაში არსებობს უფრო ნაკლები სამინისტროები, ვიდრე საქართელოში და რომ ლონდონის ემსახურება უფრო ნაკლები ჩინოვნიკი, ვიდრე ჩვენი დედაქალაქის ადმინისტრაციას. ხშირ შემთხვევაში ეს განცხადებები არ ეყრდნობა ზუსტ მონაცემთა ანალიზსს და არ არის გათვალისწინებული უცხო ქვეყნების ლოკალური კონტექსტები.
უნდა აღინიშნოს, ის ფაქტი რომ ბიუროკრატიის წინააღმდეგ გაჩაღებულ ფართო საზოგადოებრივ კამპანიას აქვს თავისი ბუნებრივი მიზეზები და იგი არ ეფუძნება მხოლოდ და მხოლოდ იდეოლოგიურ ბრძოლას. საზოგადოება უკმაყოფილოა ეკონომიკური განვითარების სისწრაფით და ამასთან ერთად საზოგადოების დიდი ნაწილი სულაც არ არის კმაყოფილი იმ მომსახურებით, რასაც დღეს ჩვენი ბიუროკრატია სთავაზობს მას. ამაში, მართლაც არის ლოგიკა იმ მხრივ რომ განსაკუთრებით რეგიონულ მუნიციპალიტეტებში მუშაობენ ჩინოვნიკები, რომელთა ფუნქციები საკმაოდ ბუნდოვანია, იმის პარალელურად რომ ბაღები გადავსებულია და არ არის საკმარისი მასწავლებლები და ქართული სკოლები არ იძლევიან სათანადო საშუალო განათლებას.
საქართველო 2014 წელს შეუერთდა ღრმა და ყოვლისმომცველ თავისუფალი ვაჭრობის სივრცეს, რაშიც შედიან ევრ... more საქართველო 2014 წელს შეუერთდა ღრმა და ყოვლისმომცველ თავისუფალი ვაჭრობის სივრცეს, რაშიც შედიან ევროკავშირთან ერთად საქართველო, მოლდოვა და უკრაინა. თავისუფალი ვაჭრობის ხელშეკრულება წარმოადგენს ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულების ნაწილს. ითვლება, რომ ამგვარი სავაჭრო ურთიერთობები გააძლიერებს ქართულ ეკონომიკას და გარკვეულ დივიდენდებს მოიტანს სოციალური და გარემოსდაცვითი კუთხითაც. საერთაშორისო საკონსულტაციო და კვლევითმა ორგანიზაციამ ecorys-მა ევროკომისიის დაკვეთით ჩაატარა განხორციელებადობის ანალიზი, რომლის მიზანი იყო მხარდაჭერა აღმოეჩინა საქართველო-ევროკავშირს შორის მოლაპარაკებების პროცესისთვის. დოკუმენტის საბოლოო ვერსია 2012 წელს გამოქვეყნდა და შეიძლება ითქვას, რომ ეს არის ამ ეტაპზე ერთადერთი კვლევა, რომლის ფარგლებშიც ჩატარდა მოდელირება და გაიზომა ის შესაძლო სიკეთეები და რისკები, რომლებიც შეიძლება მოუტანოს საქართველოსა და ევროკავშირს თავისუფალი ვაჭრობის ხელშეკრულებამ. კვლევის დასკვნაში პოზიტიურად არის შეფასებული სავაჭრო ხელშეკრულების შედეგები საქართველოსთვის. კერძოდ, ხელშეკრულების დადების შემთხვევაში, გრძელვადიან პერსპექტივაში ეროვნული შემოსავალი გაიზრდება 292 მილიონი ევროთი, ხელფასების გაიზრდება 3.6%-ით და სამომხმარებლო ფასები შემცირდება 0.6%-ით. კვლევის მიხედვით მოკლევადიან პერსპექტივაში ექსპორტი გაიზრდება დაახლოებით 9%-ით და იმპორტი 4.4%-ით. გრძელვადიან პერსპექტივაში ექსპორტი გაიზრდება 12%-ით, იმპორტი 7.5%-ით. DCFTA-ით ყველაზე მეტად მოგებული დარჩება ქიმიკატების, რეზინისა და პლასტმასის სექტორი, რომლის საერთო გამოშვება გაიზრდება 60%-ით. კიდევ ერთი მოგებული სექტორი ევროკავშრითან თავისუფალი ვაჭრობით იქნება ბოსტნეულის, ხილის, თხილისა და სხვა კაკლის სექტორი, რომლის გამოშვება გაიზრდება 3.4%-ით.
სახელმწიფო ხარჯები მოიცავს ნებისმიერი სახის სახელმწიფო მოხმარებას, ინვესტიციებს და ტრანსფერებს. ... more სახელმწიფო ხარჯები მოიცავს ნებისმიერი სახის სახელმწიფო მოხმარებას, ინვესტიციებს და ტრანსფერებს. პირობითად, სახელმწიფო ხარჯები იყოფა ორ კომპონენტად: მოხმარება და ინვესტიციები. სახელმწიფო მოხმარებად ითვლება, მთავრობის მხრიდან შეძენილი საქონელი და მომსახურებები, რომლებიც განკუთვნილია საზოგადოებრივი საჭიროებების დასაკმაყოფილებლად. სახელმწიფო ინვესტიციებად ითვლება, ისეთი საქონლისა და თუ სერვისების შესყიდვა, რომლებიც გამიზნულია მომავალში ხარჯების შემცირებაზე ან მომავალში დამატებით სარგებლის მიღებაზე. სახელმწიფო ინვესტიციად შეიძლება ჩაითვალოს დანახარჯები ინფრასტრუქტურაზე, კვლევაზე და განვითარებაზე, ასევე წარმოების განვითარებზე ორიენტირებული ხარჯები, რომლებიც ავტომატიზაციის ან ახალი შენობა-ნაგებობების აშენებისკენაა მიმართული.
2012 წლიდან საქართველოს მთავრობა ახორციელებს ადგილობრივი წარმოების ხელშემწყობ პროგრამებს. მოქმედე... more 2012 წლიდან საქართველოს მთავრობა ახორციელებს ადგილობრივი წარმოების ხელშემწყობ პროგრამებს. მოქმედებს პროგრამა “აწარმოე საქართველოში”, სოფლის მეურნეობის ხელშეწყობის მხრივ სოფლის მეურნეობის სამინისტრო “აგროკრედიტის” პროგრამის მეშვეობით იაფ კრედიტს სთავაზობს ამ სფეროში მოღვაწე ფერმერებს. “საპარტნიორო ფონდი” კი დებს მსხვილ ინვესტიციებს სხვადასხვა მიმართულებით. ის თუ რამდენად ეფექტურად მუშაობს ეს პროგრამები, ცალკე სტატიის საგანია. თუმცა, ნათელია რომ სახელმწიფოს აქტიურობის მიუხედავად, სტრუქტურული ტრანსფორმაციის მხრივ საქართველო წინ კუს ნაბიჯებით მიიწევს. უმუშევრობა, სიღარიბე და სოციალური უთანასწორობა ქვეყნის დაუძლეველ დაავადებებად იქცნენ. სიღარიბის აბსოლუტურ ზღვარს მიღმა მყოფი მოსახლეობის წილი 21,3%-ს შეადგენს, რეალური უმუშევრობა კი რამდენადმე აღემატება სტატისტიკის სამსახურის ოფიციალურ 12%-იან მაჩვენებელს.
ყოველივე ზემოთ თქმულიდან გამომდინარე, აუცილებელია მოხდეს უკვე არსებული ეკონომიკური პოლიტიკების თავიდან გააზრება, მათი კორექტირება და ახალი ინოვაციური მიდგომების ჩამოყალიბება. ამ მხრივ, ყამირს წარმოადგენს სახელმწიფო შესყიდვების პოლიტიკა. აქამდე, სახელმწიფო ორიენტირებული იყო მაქსიმალური გამჭვირვალობისა და კორუფციის დაძლევის უზრუნველყოფაზე. თუმცა ყურადღების მიღმა რჩებოდა სახელმწიფო შესყიდვების ზეგავლენა ეკონომიკური განვითარების პროცესზე. 2015 წლიდან მოყოლებული, ადგილობრივი ბიზნეს ჯგუფების წარმომადგენლებმა აქტიურად დაიწყეს საუბარი ამ მიმართულებით სახელმწიფო პოლიტიკის კორექტირებაზე. საუბარი შეეხებოდა, ადგილობრივი მეწარმეებისთვის 10%-იანი საფასო შეღავათის მიცემას, რაც ინიციატორების მოსაზრებით ბიძგს მისცემდა ადგილობრივი წარმოების გააქტიურებას. გარკვეული ნაბიჯები გადაიდგა ცალკეული უწყებების მხრიდან, კერძოდ თავდაცვის სამინისტრომ, საპილოტე პროექტის ფარგლებში, უარი თქვა გაყინული საქონლის ხორცის შეძენაზე, რაც აპრიორი გულისხმობდა ადგილობრივი წარმოების ხორცის უპირატესობას თავდაცვის სამინისტროს ტენდერებში. გაჩნდა იმედი, რომ უახლოეს მომავალში საქართველოს მთავრობა გადადგამს გარკვეულ ნაბიჯებს ცენტრალურ დონეზე შესყიდვების პოლიტიკაში ცვლილებისაკენ.
This policy report analyses the free trade agreement between Georgia and the EU and tries to iden... more This policy report analyses the free trade agreement between Georgia and the EU and tries to identify potential missed opportunities which may hinder Georgia from diversifying and upgrading its export structure. Furthermore, the report scrutinizes some of the salient features of the agreement – such as non-tariff barriers (NTBs) - to understand their implications for Georgian exports. The policy study has found Georgia’s export to the EU has increased by 26 percent since 2016; however, it is difficult to ascribe these changes to the Georgia-EU FTA. In effect, Georgia’s export to CIS countries has had a higher growth rate since 2016.
Moreover, the share of domestic export has declined by 2 percentage points since the signing of the FTA. The Georgian export basket has also deteriorated qualitatively, which is measured by export sophistication and concentration indices. Specifically, Georgia’s export basket sophistication, measured by the EXPY index, has decreased, and the share of low-tech and resource-based products has increased substantially throughout the last decade. Moreover, Georgia’s export to the EU became more concentrated, as shown by the increased Herfindahl-Hirschman index. The top 10 products exported to the EU occupy 85 percent of the total export basket share, and this indicator has increased by 4 percentage points since 2014. The entrepreneurs we interviewed during the study period claim that having a Georgia-EU trade agreement is essential symbolically; however, it does not change the situation in essence. The major problems frequently mentioned during the conversation with business leaders are access to capital, lack of coordination from government actors, and difficulty achieving necessary standards and capacity for exporting to the EU market. We found that these problems are interrelated: exporting to the EU market needs higher industrial capacity and an upgrade in product quality to meet the local market's standards. In turn, upgrading industrial capacity and product quality requires a high investment rate from Georgian producers, which is difficult to achieve under the high economic volatility in the context of regional and internal political developments. The study shows that Georgia’s economy is structurally designed in a way that makes it nearly impossible to tackle its most critical problem: high unemployment and technological underdevelopment If Georgia continues to follow a mostly neoliberal policy, maximum what it can achieve is jobless growth. The study demonstrates that the key drivers of Georgia’s output growth (such as financial services) are the sectors that generate the least number of jobs. In this context, FTA with the EU is an ideological instrument for the Georgian elite, which plays the role of a ‘magical stick’ as if it can solve Georgia’s economic problems. In effect, Georgia needs a strong industrial policy to increase export volume and upgrade the export basket. To achieve this goal, we propose restructuring the existing government apparatus responsible for Georgia’s trade and industrial policy. Specifically, ‘Enterprise Georgia’ program should be reformed and unified with Partnership Fund and transformed into an industrial planning state body, directly reporting to PM. Georgia should choose a ‘Pick the Winner’ strategy and design a plan to support the industrial leaders in boosting export. State support should be based on the ‘export discipline’ instrument. Finally, Georgia needs to establish an indicative planning methodology to help industries coordinate at the national level and avoid duplications. Besides that, the indicative planning would enable the Georgian government to coordinate interaction between state, private, and academic institutions and, by doing so, avoid coordination failure. The investment strategy should also be based on indicative planning; Georgia should specifically design an investment policy to attract FDI investment in the manufacturing sectors and spur joint venture initiatives between local and foreign entrepreneurs. Without strong industrial policy and state mobilization, FTA between Georgia and the EU would produce only ‘small wins’, which would not help Georgia to change its export and economic structure. Under the current scenario, Georgia will continue to be entrenched under the neoliberal status-quo, and the problem of high unemployment and massive outward migration would stay unresolved. We also urge that the EU pays more attention to the local context of the signature country. The agreement often propagates those very discourses that got Georgia into a stagnant economic position in the first place. With the continuous emphasis on the technical side of the legal harmonization process, the DCFTA downplays the importance of the much-needed structural economic transformation of the country. Furthermore, our study has shown that some of the most critical clauses of the DCFTA reinforce economic power asymmetries – reproducing the economic hegemony of the EU while putting Georgian SMEs in an inferior position. Moreover, FTAs strengthen new forms of imperialism, exploiting natural resources and labour in the less-developed peripheries. The EU policy towards Georgia should be based on the idea of shared prosperity and support of inclusive economic development. This won’t be achieved without abandoning ‘Jungle vs Garden’ approach towards Eastern Neighborhood countries.
Government Spending on Education and External Public Debt: Case of Georgia, 2021
The paper explores the impact of external debt level (service) on the public financing of educati... more The paper explores the impact of external debt level (service) on the public financing of education in Georgia. Applying Autoregressive Distributed Lag Model to 1995-2020 time-series data, the paper finds that there is a negative relationship between external debt and public spending on education. Specifically, there is a negative long-run and short-run negative relationship between public spending on education and public external debt to export ratio. 1 per cent increase in external public debt to export ratio in the long run, is associated with a 0.05 per cent decline in government spending on education, whilst economic growth positively affects the level of government spending on education. Besides that, another specification of the model, which measures how external public debt service is associated with government spending on education, shows that in the long run 1% increase in the debt to government revenue ratio is associated with a 0.26 per cent of decrease in government spending on education. Substantial rise in external debt level (and external debt service) and negative economic growth undermined the plan of the Georgian government to increase public spending on education up to 6 per cent of GDP up until 2022. Public spending on education of Georgia is small in comparison to other countries in the region and the EU countries, which is one of the major determinants of low level of educational attainment. Georgia does not fall in the group of country which are eligible for Debt Service Suspension Initiative, which was created by G-20 countries for 73 vulnerable nations. In these circumstances, it would be rather difficult for Georgia to seek any debt alleviation mechanism. In these circumstances, the paper argues, Georgia should find a sustainable tradeoff, between debt servicing and financing vital social services, such as education.
1980-იანი წლებში, როცა “რეიგან-ეკონომიკამ” და “ტეტჩერიზმა” მოიცვა ევროპა და ამერიკა, შემდგომში კი... more 1980-იანი წლებში, როცა “რეიგან-ეკონომიკამ” და “ტეტჩერიზმა” მოიცვა ევროპა და ამერიკა, შემდგომში კი მთელი მსოფლიო, სიღარიბის გამომწვევი მიზეზების შესახებ გაძლიერდა ის დისკურსები, რომლებიც სიღარიბის ინდივიდუალურ პასუხისმგებლობაზე აპელირებს. ნეოლიბერალური თვალსაზრისით, სიღარიბე აღარ არის საზოგადოებრივი დაავადება, ეს არის მხოლოდ და მხოლოდ წარუმატებელ ადამიანთა ინდივიდუალური მარცხი, რაც ზოგიერთ შეთხვევაში წახალისებულია არასწორი სახელმწიფო პოლიტიკით. ამერიკელი ნეოლიბერალი ეკონომისტი მილტონ ფრიდმანი მიიჩნევდა, რომ სიღარიბე არის შედეგი არასწორი სახელმწიფო პოლიტიკისა, რომელიც რედისტრიბუციაზე და უნივერსალიზმზეა დაფუძნებული (Friedman M. , 1993). მეგი ტეტჩერის ცნობილი ფრაზა, „არსებობს არა საზოგადოება, არამედ ინდივიდები“, სარჩულად დაედო ნეოლიბერალურ ეკონომიკურ დოქტრინას, მათ შორის სიღარიბის დაძლევის პროგრამების რეფორმირების მხრივ.
Conversation with the Former President of Slovenia Danilo Türk, 2019
სლოვენიის ყოფილი პრეზიდენტი დანილო ტურკი, საუბრობს თუ როგორ მოახერხა სლოვენიამ სწრაფი ეკონომიკური... more სლოვენიის ყოფილი პრეზიდენტი დანილო ტურკი, საუბრობს თუ როგორ მოახერხა სლოვენიამ სწრაფი ეკონომიკური განვითარება. მიუხედავად იმისა რომ 1990-იან წლებში საქართველო და სლოვენია განვითარების ფაქტიურად ერთ დონეზე იყვნენ, დღეს სლოვენია უკვე განვითარებულ სახელმწიფოდ ითვლება. იგი ასევე საუბრობს ევროკავშირის კრიზისზე და მის ძირითად მიზეზებზე. და ბოლოს, იგი კონკრეტულ რჩევებს აძლევს საქართველოს, ევროკავშირში ინტეგრაციის შესახებ. საქართველო თავად უნდა გახდეს კონკრეტული ინიციატივების ავტორი და მოძებნოს მხარდამჭერები საკუთარი ინტერესების გასატარებლად ევროკავშირის შიგნით. დანილო ტურკს, ტატო ხუნდაძე ესაუბრა.
ცნობილი ეკონომისტი ჰა-ჯუნ ჩანგი, პირველ არხთან ინტერვიუში საუბრობს სინგაპურის განვითარების სასწაუ... more ცნობილი ეკონომისტი ჰა-ჯუნ ჩანგი, პირველ არხთან ინტერვიუში საუბრობს სინგაპურის განვითარების სასწაულზე და ამსხვრევს საქართველოში დამკვიდრებულ მითს, იმის თაობაზე რომ სინგაპური თავისუფალი ბაზრის მექაა. იგი ასევე გვესაუბრება თუ როგორ აცდა, თანამედროვე ეკონომიკური თეორია რეალობას და რატომ შეიძლება აღმოჩნდეს თავისუფალი ვაჭრობა ცუდი, ქვეყნის ეკონომიკური განვითარებისთვის. იგი არის რამდენიმე მსოფლიო ბესტსელერის ავტორი, მათ შორის: Kicking Away the Ladder (2003), Bad Samaritans: The Myth of Free Trade and the Secret History of Capitalism (2008) და 23 Things They Don't Tell You About Capitalism (2012). პროფესორ ჩანგს ტატო ხუნდაძე ესაუბრა.
26 ივლისს ჟან-კლოდ იუნკერი და დონალდ ტრამპი შეთანხმდნენ რომ ევროკავშირსა და აშშ-ს შორის სავაჭრო ო... more 26 ივლისს ჟან-კლოდ იუნკერი და დონალდ ტრამპი შეთანხმდნენ რომ ევროკავშირსა და აშშ-ს შორის სავაჭრო ომი არ იქნება. ევროკავშირს მოუწევს ამერიკული სოიოს და თხევადი აირის შეძენა, რათა, ამერიკული ტარიფები აღარ გავრცელდეს ევროპულ ავტომობილებზე. მიღწეული პროგრესის მიუხედავად, საეჭვოა რომ დონალდ ტრამპმა შეწყვიტოს სავაჭრო ომები მათ შორის ამერიკის მთავარ სავაჭრო პარტნიორებთან. ტრამპმა დაუწესა ტარიფები გარკვეულ პროდუქციაზე ჩინეთს, კანადას, ევროკავშირს და მექსიკას. როგორც ჩანს ტრამპი გაჩერებას არ აპირებს. რა იდეოლოგია და ეკონიმიკური არგუმენტები დგას ტრამპის სავაჭრო ომების უკან, რატომ იბრძვის ტრამპი თავისუფალი ვაჭრობის წინააღმდეგ და რა რამდენად შედეგის მომტანია ეს სტრატეგია აშშ-ისთვის და მსოფლიოსთვის, ამის შესახებ ტატო ხუნდაძე მოგვითხრობს.
იაპონია ინოვაციური ტექნოლოგიების და სწრაფი განვითარების ქვეყანა.
მასზე საუბრისას ხშირად მოვისმენ... more იაპონია ინოვაციური ტექნოლოგიების და სწრაფი განვითარების ქვეყანა.
მასზე საუბრისას ხშირად მოვისმენთ, რომ ამ ქვეყნის განვითარება იაპონურმა კულტურამ და შრომის ეთიკამ განაპირობა. მართლაც, ეს არის ქვეყანა, სადაც ადამიანები გადაჭარბებული შრომის გამო კვდებიან.
ზოგიერთ კომპანიაში კი დღის ბოლოს ელექტროენერგიას თიშავენ, რათა თანამშრომლებს აიძულონ მუშაობის შეწყვეტა.
ცხადია, იაპონურმა კულტურამ დიდი როლი ითამაშა ქვეყნის წრაფ განვითარებაში, თუმცა, კულტურისა და ეროვნული მახასიათებლების მიღმა არსებობდა ეკონომიკური განვითარების გრძელვადიანი პოლიტიკა, რომელმაც დრამატულად შეცვალა იაპონელთა ბედი.
ზუსტად 70 წლის წინ ამერიკის შეერთებულმა შტატებმა დაიწყო ევროპის რეკონსტრუქციის გრანდიოზული გეგმის... more ზუსტად 70 წლის წინ ამერიკის შეერთებულმა შტატებმა დაიწყო ევროპის რეკონსტრუქციის გრანდიოზული გეგმის განხორციელება. მეორე მსოფლიო ომის შედეგად მიწასთან გასწორებული ევროპა, ამ დახმარების საშუალებით კვლავ აღმავლობის გზას დაადგა. რა მიზნები ჰქონდა “მარშალის გეგმას” და რატომ არის ამ გეგმის გააზრება მნიშვნელოვანი დღესაც, ტატო ხუნდაძე მიმოხილვა.
ზუსტად ათი წლის წინ, 2008 წელს, მსოფლიოს უზარმაზარი ფინანსური და ეკონომიკური კატასრტოფა დაატყდა თ... more ზუსტად ათი წლის წინ, 2008 წელს, მსოფლიოს უზარმაზარი ფინანსური და ეკონომიკური კატასრტოფა დაატყდა თავს, მილიონობით ადამიანმა დაკარგა სამსახური, გაკოტრდა გიგანტური საინვესტიციო ბანკები, ათასობით ადამიანმა დაკარგა სახლი. მსგავსი ეკონომიკური კრიზისი მსოფლიოს არ ახსოვს დიდი დეპრესიის შემდეგ. რა მიზეზებმა განაპირობეს 2008 წლის ფინანსური კრიზისი და რამდენად შეიძლება განმეორდეს მსგავსი მოვლენა, ამის შესახებ ტატო ხუნდაძე მოგითხრობთ
რობოტიზაციის პროცესი ხელოვნური ინტელექტის განვითარებასთან ერთად სულ უფრო სწრაფი ხდება. კვლევები ა... more რობოტიზაციის პროცესი ხელოვნური ინტელექტის განვითარებასთან ერთად სულ უფრო სწრაფი ხდება. კვლევები აჩვენებს რომ უკვე დღეს შესაძლებელია არსებული სამუშაოების ნახევრის ჩანაცვლება რობოტებით. ტატო ხუნდაძის სიუჟეტი რობოტიზაციისა და ავტომატიზაციის პროცესში არსებული ტენდენციების შესახებ.
1980-იანი წლებიდან მოყოლებული, მიჩნეული იყო რომ დაბალი გადასახადებით, თავისუფალი ვაჭრობით და პ... more 1980-იანი წლებიდან მოყოლებული, მიჩნეული იყო რომ დაბალი გადასახადებით, თავისუფალი ვაჭრობით და პირდაპირი უცხოური ინვესტიციებით, ღარიბი ქვეყნები შეძლებდნენ გამდიდრებას. თუმცა, ეს ეკონომიკური დოგმა, განსაკუთრებით 2008 წლის ფინანსური კრიზისის შემდეგ მოირღვა. უკვე საერთაშორისო სავალუტო ფონდიც კი ამბობს რომ მხოლოდ შემოსავლების გადანაწილებით და სახელმწიფოს აქტიური ჩარევით შეიძლება მიიღწეს გრძელვადიანი და ინკლუზიური ეკონომიკური ზრდა. ამ საკითხებზე ტატო ხუნდაძე ესაუბრა, ბერლინის ეკონომიკისა და სამართლის სკოლის პროფესორს, ჰანსიორგ ჰერს. ინტერვიუს უძღვება ტატო ხუნდაძე
Welcome to the Matrix of Data, a realm where choices define reality, akin to the pivotal decision... more Welcome to the Matrix of Data, a realm where choices define reality, akin to the pivotal decision between the blue and red pills in 'The Matrix'. Opting for the blue pill is like running regression through a statistical program – a path of convenience and surface understanding. But today, we choose the red pill, delving into the intricacies of Ordinary Least Squares (OLS) regression in matrix form. This choice, embodied in our replication of the example from Annex C of the G&P textbook[^1] using R, takes us on a transformative journey. It reveals the inner mechanics of the statistical system, akin to understanding the underlying code of the Matrix.
Uploads
Papers by Tato Khundadze
Georgia and the EU and tries to identify potential missed
opportunities that may hinder Georgia from diversifying
and upgrading its export structure. Furthermore, the report
scrutinizes some of the salient features of the agreement – such
as Non-tariff Barriers (NTBs) - to understand their implications
for Georgian exports. The policy study has found Georgia’s
export to the EU has increased by 26 percent since 2016;
however, it is difficult to ascribe these changes to the Georgia-
EU Free Trade Agreement (FTA). In effect, Georgia’s export to
CIS countries has had a higher growth rate since 2016.
Moreover, the share of domestic export1 has declined by 2
percentage points since the signing of the FTA. The Georgian
export basket has also deteriorated qualitatively, which is
measured by the export sophistication and concentration
indices. Specifically, Georgia’s export basket sophistication,
measured by the Sophistication of Exports (EXPY) index, has
decreased, and the share of low-tech and resource-based
products has increased substantially throughout the last
decade. Moreover, Georgia’s export to the EU has become
more concentrated, as shown by the increased Herfindahl-
Hirschman index. The top 10 products exported to the EU
occupy 85 percent of the total export basket share, and this
indicator has increased by 4 percentage points since 2014.
The entrepreneurs we interviewed during the study period
claim that having a Georgia-EU trade agreement is essential
symbolically; however, it does not change the situation in
essence. The major problems frequently mentioned during
the conversation with business leaders are access to capital,
lack of coordination from government actors, and difficulty
achieving the necessary standards and capacity to export to
the EU market. We found that these problems are interrelated:
to export to the EU market, you need a higher industrial
capacity and an upgrade in product quality to meet the local
market’s standards. In turn, upgrading industrial capacity and
product quality requires a high investment rate from Georgian
producers, which is difficult to achieve under high economic
volatility in the context of regional and internal political
developments.
This study shows that Georgia’s economy is structurally
designed in a way that makes it nearly impossible to tackle its
most critical problems: high unemployment and technological
underdevelopment. If Georgia continues to follow a mostly
neoliberal policy, the maximum that it can achieve is jobless
growth. This study demonstrates that the key drivers of
Georgia’s output growth (such as financial services) are the
sectors that generate the lowest number of jobs. In this
context, the FTA with the EU is an ideological instrument for
the Georgian elite, which plays the role of a ‘magical stick’ as
if it can solve Georgia’s economic problems. In effect, Georgia
needs a strong industrial policy to increase export volume and
upgrade its export basket.
To achieve this goal, we propose restructuring the existing
government apparatus responsible for Georgia’s trade and
industrial policy. Specifically, the ‘Enterprise Georgia’ program
should be reformed and unified with the Partnership Fund and
transformed into an industrial planning state body that reports
directly to the Prime Minister (PM). Georgia should choose
a ‘Pick the Winner’ strategy and design a plan to support
industrial leaders in boosting export. State support should be
based on the ‘export discipline’ instrument. Finally, Georgia
needs to establish an indicative planning methodology to
help industries coordinate at the national level and avoid
duplications. Besides that, indicative planning would enable
the Georgian government to coordinate interaction between
state, private, and academic institutions, and by doing so, avoid
coordination failure. An investment strategy should also be
based on indicative planning. Georgia should specifically design
an investment policy to attract Foreign Direct Investment (FDI)
in the manufacturing sector and spur joint venture initiatives
between local and foreign entrepreneurs.
Without strong industrial policy and state mobilization, the FTA
between Georgia and the EU would produce only ‘small wins,’
which would not help Georgia change its export and economic
structure. Under the current scenario, Georgia will continue
to be entrenched under the neoliberal status quo, and the
problems of high unemployment and massive outward
migration would remain unresolved.
We also urge the EU to pay more attention to the local context
of the signature country. The agreement often propagates the
very discourses that got Georgia into a stagnant economic
position in the first place. With a continuous emphasis on the technical side of the legal harmonization process, the DCFTA downplays the importance of the country’s much-needed structural economic transformation. Furthermore, our study has shown that some of the most critical clauses of the DCFTA reinforce economic power asymmetries – reproducing the economic hegemony of the EU while putting Georgian SMEs in an inferior position. Moreover, FTAs often strengthen new forms of dominance, deriving benefits from resources of the less-developed countries.
The EU policy towards Georgia should be based on the idea of shared prosperity and support of inclusive economic development. This won’t be achieved without abandoning the ‘Jungle vs Garden’ approach towards Eastern Neighborhood countries.
This catalogue encapsulates the description of various industries as well as exhibits photos that tell the story of the spirit of industrialisation from various periods. In the catalogue one will come across information about small manufacturing in the 18th century, the capitalist developed products of the 19th century and the Soviet industrialisation works of the 20th century. In this catalogue, there are some perspectives that are not directly attributable to industrial projects, but in their content express the spirit of industrial development. For example, cinematography, resorts and tourism.
In Georgia, more and more people are becoming aware of the function of
industrial development and some have already started to think about the ways to revive production in the country. Only time can tell if the Georgian people can attain this goal. However, before that can happen readers of this catalogue are left with the only option of perusing through the industrial past of Georgia; the past that was created by a huge sacrifice of the Georgian workers.
Sarah Godar, Tato Khundadze and Achim Truger address these challenges in their latest publication “Striving for Shared Prosperity”. The title of their study is programmatic: the authors propose a progressive income tax reform with increased public expenditures on human capital and industrial development which could mitigate the high level of income inequality and improve the life conditions of lower income groups.
In a production process, success (profitability) of the company is determined mainly by two things: first – the costs and the second – demand for the produced products; the first component includes price of money as well. The more money a company pays for a bank loan’s interest rate (cost of money), the higher its expenses are. As a result, the company profits shrink.
There’s been much handwringing in the West over the rise of strongmen leaders such as Russia’s Vladimir Putin, Hungary’s Viktor Orban, and Recep Tayyip Erdogan of Turkey, as well as populist movements that reject the liberal norms espoused by ‘mainstream’ parties on the left and right. Hardly surprising then that the Freedom House report received wide coverage in European and US newspapers, which focussed on the erosion of media freedoms.
According to the report, inequality is a problematic issue, because, besides social injustice, it also hampers economic development, as inequality generates social crisis and weakens public services and makes economy less productive. What is the situation in Georgia in this respect?
Progressive tax, which is an important instrument against inequality, has been banned by Georgian legislation, in practice. By active efforts of Mikheil Saakashvili, a new amendment was recorded in article 94 of the basic law of Georgia in 2010. According to the record, only national referendum is authorized to introduce a new tax or raise the top margin of the existing tax. In general, according to Georgian legislation, 200 000 signatures are required for attaining an announcement of national referendum. However, surprisingly, this rule does not refer to the mentioned law on taxes and only Government is entitled to appoint a referendum.
Read more at: http://european.ge/universali-sabaziso-shemosavlis-shesaxeb/
Copyright © European.ge
ფოთის თიზ-ი 2008 წლის ივნისში შეიქმნა, ხოლო 2009 წელს შპს „რაკიას“ („Ras Al khaimah Investment Authority Georgia“) გადაეცა ფოთში ნავსადგურის ყოფილი ექსტენსიური განვითარების ზონის ტერიტორიაზე არსებული 3 046 037 კვ.მ. მიწის ნაკვეთი 99 წლის ვადით. ეს შენაძენი, საერთო ჯამში კომპანიას 155 მილიონი აშშ დილარი დაუჯდა.
თუმცა, 2016 წელს კომპანიამ უკან გადასცა ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროს ქონების 85% იმ პირობით, რომ ამ კომპანიას არ დაეკისრებოდა პირგასამტეხლო. „რაკიასთან“ დადებული ხელშეკრულების პირობები ცნობილი არ არის, თუმცა, იყო გარკვეული დაპირებები, რომლებიც გაიცემოდა მეტწილად პოლიტიკოსების მხრიდან ფოთის ინდუსტრიული ზონის პერსპექტივებთან და შესაძლებლობებთან დაკავშირებით. მაგალითად, მიხეილ სააკაშვილი აცხადებდა, რომ 50 თვის განმავლობაში მოზიდული იქნებოდა 200 მილიონი აშშ დოლარის ოდენობის ინვესტიცია, დასაქმდებოდა ათობით ათასი ადამიანი და შეიქმნებოდა 400-მდე საწარმო. წინა მთავრობის ოპტიმისტური განცხადებების მიუხედავად ფოთის ინდუსტრიულმა ზონამ დიდი ვერაფერი შედეგები მოიტანა. ყოფილი პრეზიდენტის განცხადების პარალელურად, არაბულმა კომპანიამ გაასხვისა ფოთის პორტი, კერძოდ, 80% მიყიდა დანიური კომპანია „A.P. Moller-Maersk Group“-ის შვილობილს, APM Terminals-ს, რომელმაც მხოლოდ 2012 წელს 700-მდე თანამშრომელი დაითხოვა. 2012 წელს, ანუ თავისუფალი ინდუსტრიული ზონის დაარსებიდან 4 წლის შემდეგ, ამ ზონაში მხოლოდ ყაზახურ-უკრაინული ბრინჯის დაფასოების კომპანია მუშაობდა, რომელშიც დაახლოებით 20-მდე ადამიანი იყო დასაქმებული.
უნდა აღინიშნოს, ის ფაქტი რომ ბიუროკრატიის წინააღმდეგ გაჩაღებულ ფართო საზოგადოებრივ კამპანიას აქვს თავისი ბუნებრივი მიზეზები და იგი არ ეფუძნება მხოლოდ და მხოლოდ იდეოლოგიურ ბრძოლას. საზოგადოება უკმაყოფილოა ეკონომიკური განვითარების სისწრაფით და ამასთან ერთად საზოგადოების დიდი ნაწილი სულაც არ არის კმაყოფილი იმ მომსახურებით, რასაც დღეს ჩვენი ბიუროკრატია სთავაზობს მას. ამაში, მართლაც არის ლოგიკა იმ მხრივ რომ განსაკუთრებით რეგიონულ მუნიციპალიტეტებში მუშაობენ ჩინოვნიკები, რომელთა ფუნქციები საკმაოდ ბუნდოვანია, იმის პარალელურად რომ ბაღები გადავსებულია და არ არის საკმარისი მასწავლებლები და ქართული სკოლები არ იძლევიან სათანადო საშუალო განათლებას.
ყოველივე ზემოთ თქმულიდან გამომდინარე, აუცილებელია მოხდეს უკვე არსებული ეკონომიკური პოლიტიკების თავიდან გააზრება, მათი კორექტირება და ახალი ინოვაციური მიდგომების ჩამოყალიბება. ამ მხრივ, ყამირს წარმოადგენს სახელმწიფო შესყიდვების პოლიტიკა. აქამდე, სახელმწიფო ორიენტირებული იყო მაქსიმალური გამჭვირვალობისა და კორუფციის დაძლევის უზრუნველყოფაზე. თუმცა ყურადღების მიღმა რჩებოდა სახელმწიფო შესყიდვების ზეგავლენა ეკონომიკური განვითარების პროცესზე. 2015 წლიდან მოყოლებული, ადგილობრივი ბიზნეს ჯგუფების წარმომადგენლებმა აქტიურად დაიწყეს საუბარი ამ მიმართულებით სახელმწიფო პოლიტიკის კორექტირებაზე. საუბარი შეეხებოდა, ადგილობრივი მეწარმეებისთვის 10%-იანი საფასო შეღავათის მიცემას, რაც ინიციატორების მოსაზრებით ბიძგს მისცემდა ადგილობრივი წარმოების გააქტიურებას. გარკვეული ნაბიჯები გადაიდგა ცალკეული უწყებების მხრიდან, კერძოდ თავდაცვის სამინისტრომ, საპილოტე პროექტის ფარგლებში, უარი თქვა გაყინული საქონლის ხორცის შეძენაზე, რაც აპრიორი გულისხმობდა ადგილობრივი წარმოების ხორცის უპირატესობას თავდაცვის სამინისტროს ტენდერებში. გაჩნდა იმედი, რომ უახლოეს მომავალში საქართველოს მთავრობა გადადგამს გარკვეულ ნაბიჯებს ცენტრალურ დონეზე შესყიდვების პოლიტიკაში ცვლილებისაკენ.
Georgia and the EU and tries to identify potential missed
opportunities that may hinder Georgia from diversifying
and upgrading its export structure. Furthermore, the report
scrutinizes some of the salient features of the agreement – such
as Non-tariff Barriers (NTBs) - to understand their implications
for Georgian exports. The policy study has found Georgia’s
export to the EU has increased by 26 percent since 2016;
however, it is difficult to ascribe these changes to the Georgia-
EU Free Trade Agreement (FTA). In effect, Georgia’s export to
CIS countries has had a higher growth rate since 2016.
Moreover, the share of domestic export1 has declined by 2
percentage points since the signing of the FTA. The Georgian
export basket has also deteriorated qualitatively, which is
measured by the export sophistication and concentration
indices. Specifically, Georgia’s export basket sophistication,
measured by the Sophistication of Exports (EXPY) index, has
decreased, and the share of low-tech and resource-based
products has increased substantially throughout the last
decade. Moreover, Georgia’s export to the EU has become
more concentrated, as shown by the increased Herfindahl-
Hirschman index. The top 10 products exported to the EU
occupy 85 percent of the total export basket share, and this
indicator has increased by 4 percentage points since 2014.
The entrepreneurs we interviewed during the study period
claim that having a Georgia-EU trade agreement is essential
symbolically; however, it does not change the situation in
essence. The major problems frequently mentioned during
the conversation with business leaders are access to capital,
lack of coordination from government actors, and difficulty
achieving the necessary standards and capacity to export to
the EU market. We found that these problems are interrelated:
to export to the EU market, you need a higher industrial
capacity and an upgrade in product quality to meet the local
market’s standards. In turn, upgrading industrial capacity and
product quality requires a high investment rate from Georgian
producers, which is difficult to achieve under high economic
volatility in the context of regional and internal political
developments.
This study shows that Georgia’s economy is structurally
designed in a way that makes it nearly impossible to tackle its
most critical problems: high unemployment and technological
underdevelopment. If Georgia continues to follow a mostly
neoliberal policy, the maximum that it can achieve is jobless
growth. This study demonstrates that the key drivers of
Georgia’s output growth (such as financial services) are the
sectors that generate the lowest number of jobs. In this
context, the FTA with the EU is an ideological instrument for
the Georgian elite, which plays the role of a ‘magical stick’ as
if it can solve Georgia’s economic problems. In effect, Georgia
needs a strong industrial policy to increase export volume and
upgrade its export basket.
To achieve this goal, we propose restructuring the existing
government apparatus responsible for Georgia’s trade and
industrial policy. Specifically, the ‘Enterprise Georgia’ program
should be reformed and unified with the Partnership Fund and
transformed into an industrial planning state body that reports
directly to the Prime Minister (PM). Georgia should choose
a ‘Pick the Winner’ strategy and design a plan to support
industrial leaders in boosting export. State support should be
based on the ‘export discipline’ instrument. Finally, Georgia
needs to establish an indicative planning methodology to
help industries coordinate at the national level and avoid
duplications. Besides that, indicative planning would enable
the Georgian government to coordinate interaction between
state, private, and academic institutions, and by doing so, avoid
coordination failure. An investment strategy should also be
based on indicative planning. Georgia should specifically design
an investment policy to attract Foreign Direct Investment (FDI)
in the manufacturing sector and spur joint venture initiatives
between local and foreign entrepreneurs.
Without strong industrial policy and state mobilization, the FTA
between Georgia and the EU would produce only ‘small wins,’
which would not help Georgia change its export and economic
structure. Under the current scenario, Georgia will continue
to be entrenched under the neoliberal status quo, and the
problems of high unemployment and massive outward
migration would remain unresolved.
We also urge the EU to pay more attention to the local context
of the signature country. The agreement often propagates the
very discourses that got Georgia into a stagnant economic
position in the first place. With a continuous emphasis on the technical side of the legal harmonization process, the DCFTA downplays the importance of the country’s much-needed structural economic transformation. Furthermore, our study has shown that some of the most critical clauses of the DCFTA reinforce economic power asymmetries – reproducing the economic hegemony of the EU while putting Georgian SMEs in an inferior position. Moreover, FTAs often strengthen new forms of dominance, deriving benefits from resources of the less-developed countries.
The EU policy towards Georgia should be based on the idea of shared prosperity and support of inclusive economic development. This won’t be achieved without abandoning the ‘Jungle vs Garden’ approach towards Eastern Neighborhood countries.
This catalogue encapsulates the description of various industries as well as exhibits photos that tell the story of the spirit of industrialisation from various periods. In the catalogue one will come across information about small manufacturing in the 18th century, the capitalist developed products of the 19th century and the Soviet industrialisation works of the 20th century. In this catalogue, there are some perspectives that are not directly attributable to industrial projects, but in their content express the spirit of industrial development. For example, cinematography, resorts and tourism.
In Georgia, more and more people are becoming aware of the function of
industrial development and some have already started to think about the ways to revive production in the country. Only time can tell if the Georgian people can attain this goal. However, before that can happen readers of this catalogue are left with the only option of perusing through the industrial past of Georgia; the past that was created by a huge sacrifice of the Georgian workers.
Sarah Godar, Tato Khundadze and Achim Truger address these challenges in their latest publication “Striving for Shared Prosperity”. The title of their study is programmatic: the authors propose a progressive income tax reform with increased public expenditures on human capital and industrial development which could mitigate the high level of income inequality and improve the life conditions of lower income groups.
In a production process, success (profitability) of the company is determined mainly by two things: first – the costs and the second – demand for the produced products; the first component includes price of money as well. The more money a company pays for a bank loan’s interest rate (cost of money), the higher its expenses are. As a result, the company profits shrink.
There’s been much handwringing in the West over the rise of strongmen leaders such as Russia’s Vladimir Putin, Hungary’s Viktor Orban, and Recep Tayyip Erdogan of Turkey, as well as populist movements that reject the liberal norms espoused by ‘mainstream’ parties on the left and right. Hardly surprising then that the Freedom House report received wide coverage in European and US newspapers, which focussed on the erosion of media freedoms.
According to the report, inequality is a problematic issue, because, besides social injustice, it also hampers economic development, as inequality generates social crisis and weakens public services and makes economy less productive. What is the situation in Georgia in this respect?
Progressive tax, which is an important instrument against inequality, has been banned by Georgian legislation, in practice. By active efforts of Mikheil Saakashvili, a new amendment was recorded in article 94 of the basic law of Georgia in 2010. According to the record, only national referendum is authorized to introduce a new tax or raise the top margin of the existing tax. In general, according to Georgian legislation, 200 000 signatures are required for attaining an announcement of national referendum. However, surprisingly, this rule does not refer to the mentioned law on taxes and only Government is entitled to appoint a referendum.
Read more at: http://european.ge/universali-sabaziso-shemosavlis-shesaxeb/
Copyright © European.ge
ფოთის თიზ-ი 2008 წლის ივნისში შეიქმნა, ხოლო 2009 წელს შპს „რაკიას“ („Ras Al khaimah Investment Authority Georgia“) გადაეცა ფოთში ნავსადგურის ყოფილი ექსტენსიური განვითარების ზონის ტერიტორიაზე არსებული 3 046 037 კვ.მ. მიწის ნაკვეთი 99 წლის ვადით. ეს შენაძენი, საერთო ჯამში კომპანიას 155 მილიონი აშშ დილარი დაუჯდა.
თუმცა, 2016 წელს კომპანიამ უკან გადასცა ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროს ქონების 85% იმ პირობით, რომ ამ კომპანიას არ დაეკისრებოდა პირგასამტეხლო. „რაკიასთან“ დადებული ხელშეკრულების პირობები ცნობილი არ არის, თუმცა, იყო გარკვეული დაპირებები, რომლებიც გაიცემოდა მეტწილად პოლიტიკოსების მხრიდან ფოთის ინდუსტრიული ზონის პერსპექტივებთან და შესაძლებლობებთან დაკავშირებით. მაგალითად, მიხეილ სააკაშვილი აცხადებდა, რომ 50 თვის განმავლობაში მოზიდული იქნებოდა 200 მილიონი აშშ დოლარის ოდენობის ინვესტიცია, დასაქმდებოდა ათობით ათასი ადამიანი და შეიქმნებოდა 400-მდე საწარმო. წინა მთავრობის ოპტიმისტური განცხადებების მიუხედავად ფოთის ინდუსტრიულმა ზონამ დიდი ვერაფერი შედეგები მოიტანა. ყოფილი პრეზიდენტის განცხადების პარალელურად, არაბულმა კომპანიამ გაასხვისა ფოთის პორტი, კერძოდ, 80% მიყიდა დანიური კომპანია „A.P. Moller-Maersk Group“-ის შვილობილს, APM Terminals-ს, რომელმაც მხოლოდ 2012 წელს 700-მდე თანამშრომელი დაითხოვა. 2012 წელს, ანუ თავისუფალი ინდუსტრიული ზონის დაარსებიდან 4 წლის შემდეგ, ამ ზონაში მხოლოდ ყაზახურ-უკრაინული ბრინჯის დაფასოების კომპანია მუშაობდა, რომელშიც დაახლოებით 20-მდე ადამიანი იყო დასაქმებული.
უნდა აღინიშნოს, ის ფაქტი რომ ბიუროკრატიის წინააღმდეგ გაჩაღებულ ფართო საზოგადოებრივ კამპანიას აქვს თავისი ბუნებრივი მიზეზები და იგი არ ეფუძნება მხოლოდ და მხოლოდ იდეოლოგიურ ბრძოლას. საზოგადოება უკმაყოფილოა ეკონომიკური განვითარების სისწრაფით და ამასთან ერთად საზოგადოების დიდი ნაწილი სულაც არ არის კმაყოფილი იმ მომსახურებით, რასაც დღეს ჩვენი ბიუროკრატია სთავაზობს მას. ამაში, მართლაც არის ლოგიკა იმ მხრივ რომ განსაკუთრებით რეგიონულ მუნიციპალიტეტებში მუშაობენ ჩინოვნიკები, რომელთა ფუნქციები საკმაოდ ბუნდოვანია, იმის პარალელურად რომ ბაღები გადავსებულია და არ არის საკმარისი მასწავლებლები და ქართული სკოლები არ იძლევიან სათანადო საშუალო განათლებას.
ყოველივე ზემოთ თქმულიდან გამომდინარე, აუცილებელია მოხდეს უკვე არსებული ეკონომიკური პოლიტიკების თავიდან გააზრება, მათი კორექტირება და ახალი ინოვაციური მიდგომების ჩამოყალიბება. ამ მხრივ, ყამირს წარმოადგენს სახელმწიფო შესყიდვების პოლიტიკა. აქამდე, სახელმწიფო ორიენტირებული იყო მაქსიმალური გამჭვირვალობისა და კორუფციის დაძლევის უზრუნველყოფაზე. თუმცა ყურადღების მიღმა რჩებოდა სახელმწიფო შესყიდვების ზეგავლენა ეკონომიკური განვითარების პროცესზე. 2015 წლიდან მოყოლებული, ადგილობრივი ბიზნეს ჯგუფების წარმომადგენლებმა აქტიურად დაიწყეს საუბარი ამ მიმართულებით სახელმწიფო პოლიტიკის კორექტირებაზე. საუბარი შეეხებოდა, ადგილობრივი მეწარმეებისთვის 10%-იანი საფასო შეღავათის მიცემას, რაც ინიციატორების მოსაზრებით ბიძგს მისცემდა ადგილობრივი წარმოების გააქტიურებას. გარკვეული ნაბიჯები გადაიდგა ცალკეული უწყებების მხრიდან, კერძოდ თავდაცვის სამინისტრომ, საპილოტე პროექტის ფარგლებში, უარი თქვა გაყინული საქონლის ხორცის შეძენაზე, რაც აპრიორი გულისხმობდა ადგილობრივი წარმოების ხორცის უპირატესობას თავდაცვის სამინისტროს ტენდერებში. გაჩნდა იმედი, რომ უახლოეს მომავალში საქართველოს მთავრობა გადადგამს გარკვეულ ნაბიჯებს ცენტრალურ დონეზე შესყიდვების პოლიტიკაში ცვლილებისაკენ.
Moreover, the share of domestic export has declined by 2 percentage points since the signing of the FTA. The Georgian export basket has also deteriorated qualitatively, which is measured by export sophistication and concentration indices. Specifically, Georgia’s export basket sophistication, measured by the EXPY index, has decreased, and the share of low-tech and resource-based products has increased substantially throughout the last decade. Moreover, Georgia’s export to the EU became more concentrated, as shown by the increased Herfindahl-Hirschman index. The top 10 products exported to the EU occupy 85 percent of the total export basket share, and this indicator has increased by 4 percentage points since 2014.
The entrepreneurs we interviewed during the study period claim that having a Georgia-EU trade agreement is essential symbolically; however, it does not change the situation in essence. The major problems frequently mentioned during the conversation with business leaders are access to capital, lack of coordination from government actors, and difficulty achieving necessary standards and capacity for exporting to the EU market. We found that these problems are interrelated: exporting to the EU market needs higher industrial capacity and an upgrade in product quality to meet the local market's standards. In turn, upgrading industrial capacity and product quality requires a high investment rate from Georgian producers, which is difficult to achieve under the high economic volatility in the context of regional and internal political developments.
The study shows that Georgia’s economy is structurally designed in a way that makes it nearly impossible to tackle its most critical problem: high unemployment and technological underdevelopment If Georgia continues to follow a mostly neoliberal policy, maximum what it can achieve is jobless growth. The study demonstrates that the key drivers of Georgia’s output growth (such as financial services) are the sectors that generate the least number of jobs. In this context, FTA with the EU is an ideological instrument for the Georgian elite, which plays the role of a ‘magical stick’ as if it can solve Georgia’s economic problems. In effect, Georgia needs a strong industrial policy to increase export volume and upgrade the export basket.
To achieve this goal, we propose restructuring the existing government apparatus responsible for Georgia’s trade and industrial policy. Specifically, ‘Enterprise Georgia’ program should be reformed and unified with Partnership Fund and transformed into an industrial planning state body, directly reporting to PM. Georgia should choose a ‘Pick the Winner’ strategy and design a plan to support the industrial leaders in boosting export. State support should be based on the ‘export discipline’ instrument. Finally, Georgia needs to establish an indicative planning methodology to help industries coordinate at the national level and avoid duplications. Besides that, the indicative planning would enable the Georgian government to coordinate interaction between state, private, and academic institutions and, by doing so, avoid coordination failure. The investment strategy should also be based on indicative planning; Georgia should specifically design an investment policy to attract FDI investment in the manufacturing sectors and spur joint venture initiatives between local and foreign entrepreneurs.
Without strong industrial policy and state mobilization, FTA between Georgia and the EU would produce only ‘small wins’, which would not help Georgia to change its export and economic structure. Under the current scenario, Georgia will continue to be entrenched under the neoliberal status-quo, and the problem of high unemployment and massive outward migration would stay unresolved.
We also urge that the EU pays more attention to the local context of the signature country. The agreement often propagates those very discourses that got Georgia into a stagnant economic position in the first place. With the continuous emphasis on the technical side of the legal harmonization process, the DCFTA downplays the importance of the much-needed structural economic transformation of the country. Furthermore, our study has shown that some of the most critical clauses of the DCFTA reinforce economic power asymmetries – reproducing the economic hegemony of the EU while putting Georgian SMEs in an inferior position. Moreover, FTAs strengthen new forms of imperialism, exploiting natural resources and labour in the less-developed peripheries. The EU policy towards Georgia should be based on the idea of shared prosperity and support of inclusive economic development. This won’t be achieved without abandoning ‘Jungle vs Garden’ approach towards Eastern Neighborhood countries.
Substantial rise in external debt level (and external debt service) and negative economic growth undermined the plan of the Georgian government to increase public spending on education up to 6 per cent of GDP up until 2022. Public spending on education of Georgia is small in comparison to other countries in the region and the EU countries, which is one of the major determinants of low level of educational attainment. Georgia does not fall in the group of country which are eligible for Debt Service Suspension Initiative, which was created by G-20 countries for 73 vulnerable nations. In these circumstances, it would be rather difficult for Georgia to seek any debt alleviation mechanism. In these circumstances, the paper argues, Georgia should find a sustainable tradeoff, between debt servicing and financing vital social services, such as education.
Read more at: http://european.ge/sigharibis-dadzlevis-miznobrivi-programebsis-sisusteebi/
Copyright © European.ge
მასზე საუბრისას ხშირად მოვისმენთ, რომ ამ ქვეყნის განვითარება იაპონურმა კულტურამ და შრომის ეთიკამ განაპირობა. მართლაც, ეს არის ქვეყანა, სადაც ადამიანები გადაჭარბებული შრომის გამო კვდებიან.
ზოგიერთ კომპანიაში კი დღის ბოლოს ელექტროენერგიას თიშავენ, რათა თანამშრომლებს აიძულონ მუშაობის შეწყვეტა.
ცხადია, იაპონურმა კულტურამ დიდი როლი ითამაშა ქვეყნის წრაფ განვითარებაში, თუმცა, კულტურისა და ეროვნული მახასიათებლების მიღმა არსებობდა ეკონომიკური განვითარების გრძელვადიანი პოლიტიკა, რომელმაც დრამატულად შეცვალა იაპონელთა ბედი.