Biafraoorlog

Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door RomaineBot (overleg | bijdragen) op 2 aug 2012 om 18:47. (Code -> sjabloon)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Biafra-oorlog is de naam van de burgeroorlog in de periode 1967 tot 1970 tussen het centrale gezag in Nigeria en de opstandige regio Biafra. Dit conflict was het resultaat van economische, etnische, culturele en religieuze spanningen tussen de christelijke Igbo en de islamitische Haussa-Fulani. Deze oorlog kwam vooral in het nieuws doordat de burgerbevolking in Biafra werd uitgehongerd. Dit leverde voor het eerst tv-beelden op van een hongerende Afrikaanse bevolking.

Biafra-oorlog
Datum 6 juli 1967 - 15 januari 1970
Locatie Nigeria
Resultaat Overwinning voor Nigeria
Strijdende partijen
Nigeria
Verenigde Arabische Republiek (enkel luchtmacht)[1]
Gesteund door:[1][2]
Verenigd Koninkrijk
Sovjet-Unie
Syrië
Soedan
Tsjaad
Niger
Volksrepubliek China
Algerije
Biafra
Benin
Buitenlandse huursoldaten
Gesteund door:[3][4]
Israël
Zuid-Afrika
Rhodesië
Frankrijk
Portugal
Leiders en commandanten
Yakubu Gowon
Murtala Mohammed
Benjamin Adekunle
Olusegun Obasanjo
Gamal Abdel Nasser
Odumegwu Ojukwu
Philip Effiong
Albert Okonkwo
Jan Zumbach
Verliezen
200.000 militaire en burgerlijke slachtoffers 1.000.000 militaire en burgerlijke slachtoffers
Totaal 1-3 miljoen doden
Een meisje op een stoel in een vluchtelingenkamp met alle kenmerken van de ondervoedingsziekte kwashiorkor

Verloop

In 1966 waren honderdduizenden Igbo uit het noorden naar hun stamland terug gevlucht na slachtpartijen waarbij duizenden onder hen waren vermoord. Achtergrond van de pogroms was een tribale machtsstrijd tussen politieke elites. Toen de Oost-Nigeriaanse Igbo-gouverneur Chukwuemeka Ojukwu van de centrale regering onvoldoende garanties kreeg ter bescherming van zijn volk, kondigde hij op 30 mei 1967 eenzijdig de onafhankelijkheid van zijn gebied af. Ook onvrede met de administratieve herindeling van de regio speelde hierin mee. De reactie van de federale militaire regering was niet mild; generaal-majoor Yakubu Gowon kondigde de algemene mobilisatie af, liet de oostelijke havens blokkeren en dreigde met zware economische sancties. Daarop brak een bloedige strijd uit, die pas tweeënhalf jaar later, nadat bemiddelingspogingen hadden gefaald, door capitulatie van Biafra beëindigd zou worden. Een half à twee miljoen Biafranen zijn in moordpartijen en van ontbering omgekomen. [5]

Genocide

De Biafranen en hun nageslacht bestempelen de gebeurtenissen als genocide door de toenmalige Nigeriaanse regering, ook al wordt dat niet internationaal erkend.

Referenties