Wikipedia

Opus Dei

Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door 87.211.188.37 (overleg) op 27 sep 2024 om 21:42. (→‎Populaire cultuur: allemaal veel te breed uitgesponnen. Er zou eventueel een klein deel, zeer beknopt van terug kunnen komen. Dan liefst een analyse van hoe Opus voorkomt in de populaire cultuur in plaats van losse voorbeelden)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Het Opus Dei is een instelling van de Katholieke Kerk die in 1928 gesticht werd door Jozefmaria Escrivá. De officiële Latijnse naam is Praelatura Sanctae Crucis et Operis Dei, de Prelatuur van het Heilig Kruis en van het Werk van God. De organisatie is in 1982 door paus Johannes Paulus II aangewezen als personele prelatuur.[1] Critici spreken echter over een sekte die uit is op geld en macht.[2] Andere benamingen voor Opus Dei zijn Santa Mafia en La Obra.[3][4][5][6] Opus Dei kan als een conservatieve roomse organisatie met de karaktertrekken van een sekte worden gezien, volgens deskundige Peter Hertel.[7] Hun bijnaam luidt ook wel ‘de stoottroepen van de paus’.

Opus Dei
Zegel van het Opus Dei (“Een kruis omvat de wereld”)
Zegel van het Opus Dei (“Een kruis omvat de wereld”)
Bestuurs­centrum Viale Bruno Buozzi, 73, 00197 Rome, Italië
Oprichting 2 oktober 1928
Lidmaatschap 95.318 (2018)
Website http://opusdei.org
Portaal  Portaalicoon   Christendom
Opus Dei werd gesticht in 1928 door de heilig verklaarde Spaanse priester Jozefmaria Escrivá

Doel

Doel van Opus Dei is mensen te inspireren tot heiligheid in het dagelijks leven. Het spoort hen aan in overeenstemming met het geloof te leven en aan de evangelisatie van de maatschappij bij te dragen. Deze boodschap heeft een centrale plaats in de leer van het Tweede Vaticaans Concilie. In deze geest leven betekent de menselijke en christelijke deugden in praktijk brengen op het werk, in het gezin en in het leven van alledag. Bedoeling is het voorbeeld van Jezus Christus midden in de wereld, in het gewone leven, te volgen.

De stichter van de groepering, Jozefmaria Escrivá, vatte de doelstelling van het Opus Dei als volgt samen: Het enige doel van het Opus Dei is eraan bij te dragen dat er mannen en vrouwen van alle rassen en sociale klassen zijn die, te midden van de aardse gebeurtenissen en bezigheden, God en hun medemensen in en door hun dagelijkse arbeid willen beminnen en dienen. Opus Dei is in 1982 door paus Johannes Paulus II ingesteld als personele prelatuur van de Katholieke Kerk, als eerste en vooralsnog enige kerkelijke organisatie.[8] Het Opus Dei omvat ook het Priestergenootschap van het Heilig Kruis. Dit is een vereniging voor gewone priesters en diakens van de bisdommen. De ledenlijst is niet publiek. Een parochiepriester kan dus lid zijn van Opus Dei zonder dat zijn congregatie op de hoogte is.

Leden en medewerkers

Algemeen

De aanhangers van Opus Dei komen in theorie uit alle sociale lagen van de maatschappij, maar de beweging rekruteert het liefs bij de 'elite' en onder studenten.[9] Daarom kun je het vergelijken met de Legionairs van Christus en Regnum Christi. De priesters die de geestelijkheid van de prelatuur vormen komen voort uit de lekengelovigen van Opus Dei. Leden mogen het lidmaatschap van andere leden niet kenbaar maken.

Ongeveer 91.000 personen maken deel uit van de prelatuur, rond 2.100 van hen zijn priester.[10] Van het totaal aantal leden bestaat ongeveer de helft uit vrouwen. De spreiding over de werelddelen is ongeveer als volgt: Afrika 2%, Azië en Oceanië 6%, Amerika 34%, Europa 58%. Deze cijfers zijn afkomstig van de organisatie zelf en zijn niet onafhankelijk geverifieerd.

Lidmaatschap

Volgens de organisatie zelf is lidmaatschap een bovennatuurlijke roeping: een persoonlijke oproep van God om te leven als christen in het midden van de wereld.

Toetreding tot Opus Dei, of opname in de prelatuur, gebeurt door middel van een verklaring van contractuele aard. De gelovigen van de prelatuur doen geen geloften en veranderen schijnbaar niet van levensstaat wanneer zij tot de prelatuur toetreden. Iedere leek is naar buiten toe een gewone gelovige van het bisdom waartoe hij of zij behoort. De aansluiting bij Opus Dei is conform de statuten van het Opus Dei een vrije keuze en men is vrij de prelatuur weer te verlaten.

Volgens sekte-expert Alberto Moncada zijn er echter verschillende barrières om de organisatie te kunnen verlaten. In tegenstelling tot de Jezuïeten worden leden niet financieel ondersteund als ze een leven willen uitbouwen buiten de groepering. Ook als leden (en dan vooral de numerairs) mentale problemen krijgen, is het belangrijker dat ze lid blijven dan dat ze genezen. Ze mogen enkel in behandeling bij een psychiater die ook lid is van Opus Dei. Het op peil houden van het ledenaantal is het belangrijkste. Of zoals een aanhanger het verwoordde: "Ik ben gek, maar ik ben thuis".[11]

Verschillende types van lidmaatschap

De samenstelling van Opus Dei is als volgt: een prelaat, de eigen priesters (het presbyterium) en de leken. Zowel mannen als vrouwen kunnen lid worden, maar transpersonen niet.

De leden van het Opus Dei bestaan voornamelijk uit surnumerairs. De overige leden - geassocieerden en numerairs - mannen en vrouw - die celibatair blijven.

Surnumerair

Het grootste deel van de leden (70%) is surnumerair. Het zijn werkende, zelfstandig wonende mannen en vrouwen die een deel van hun tijd besteden aan gebed, aangevuld met verplichte deelname aan vormingsbijeenkomsten (kring) en retraites. Zij zijn ook betrokken bij het zoeken naar roepingen tot het Opus Dei. Surnumerairs mogen trouwen, ze zijn zoals iedere katholiek geroepen om de kuis te beleven, ook tijdens het huwelijk.[12] Zij dragen ook een deel van hun inkomen af aan apostolische middelen, evenals het grootste deel van hun nalatenschap.

Numerair

De numeraire leden leven celibatair en wonen in Opus Dei-huizen, normale huizen met daarin ook een kapel. Zij zijn volledig beschikbaar voor de vorming van andere leden van de organisatie. Net als bij religieuzen gaat zijn/haar nalatenschap naar de organisatie. Deze ledengroep is ook verplicht het ongebruikte inkomen af te staan aan Opus Dei als ze buitenshuis werken. Sommige vrouwelijke numerairs, numerair-auxiliair genoemd, wijden zich aan de huishoudelijke taken in de centra. Numerairs doen ook aan zelfkastijding, zo wordt door numerairs eenmaal per week op de grond geslapen.[13]

Priesters van Opus Dei

De categorie is een minderheid (2%). Zij komen voort uit de numerairs en geassocieerden, waarna ze een priesteropleiding volgen. Hun werk is niet gefocust op de Katholieke Kerk als geheel, maar op de leden en activiteiten van Opus Dei. Zij vallen onder gezag van de prelaat van Opus Dei en niet die van de lokale bisschop.

Geassocieerde

De geassocieerden leven celibatair, wonen bij hun familie of waar het vanwege hun beroep beter uitkomt.

Zowel (auxiliair-) numerairs als geassocieerden, priesters en sunumerairs zijn volwaardig lid, het zou volgens de prelaat ook verkeerd zijn om te denken dat het meer is om numerair te zijn dan geassocieerde. [14]

Medewerker

Medewerkers van Opus Dei zijn mannen en vrouwen die niet officieel lid zijn, maar zich wel aangetrokken tot het charisma van Opus Dei en zich als vriend beschouwen. Ze vergroten het netwerk van de groepering. Ze kunnen katholiek zijn, maar ook niet-christenen kunnen medewerker worden. Voor hen wordt dagelijks gebeden door leden, medewerkers kunnen door gebed, geld of hulp bij activiteiten bijdragen.

Enkele bekende en minder bekende leden

Leken

Priesters

Activiteiten in Nederland en België

Nederland

In Nederland biedt Opus Dei individuele begeleiding, bezinningsavonden en retraites. In Nederland zijn er Opus Dei-huizen in Utrecht, Maastricht en Amsterdam. Het retraitecentrum 'Zonnewende' is gevestigd in Moergestel.

België

 
Opus Dei Antwerpen - Centrum Middelheim op de Bosmanslei 16

De hoofdzetel van Opus Dei België is gevestigd in Ukkel.[33] Informatie wordt verstrekt via de 'Dienst voor Documentatie' (DIDOC).[34] In Antwerpen zijn er twee centra, een voor vrouwen en een voor mannen. In Leuven zijn er twee studentenresidenties.[35] Een was ooit ingenomen door krakers, die het de naam Villa Squattus Dei gaven. In Louvain-la-Neuve zijn er ook twee studentenresidenties voor mannelijke en vrouwelijke studenten.[36][37] In Brussel is er een tweetalige privé-school (lager en middelbaar), de 'Agnes School'. In Luik is er ook een centrum.[38] Het Belgische parlement liet in 1997 onderzoek doen naar sekten in België en concludeerde in het rapport dat Opus Dei enige kenmerken van een sekte heeft.[39]

Gender, seks en LGBTQ+

Opus Dei heeft zowel mannelijke als vrouwelijke leden. De mannelijke en vrouwelijke tak leeft volledig van elkaar gescheiden en gaat apart op retraites. Er zouden iets meer vrouwen dan mannen lid zijn.

Het Australische ministerie van Onderwijs kreeg klachten over een aan Opus Dei geassocieerde school. Een homo leerling gaf te kennen dat er sprake was van gepest, hij was in brand gestoken en geëlektrocuteerd en werd gepest tijdens gym. Er heerstte dus een actief klimaat van homofobie. Dit bracht hem tot een zelfmoordpoging.[40]

Alleenstaande mannen en vrouwen leven volledig apart. In mannelijke studentenhuizen zijn vrouwen niet toegelaten, tenzij om te koken of te poetsen.[41][42] Een priester mag zeker niet alleen zijn met een vrouw. Vrouwen moeten zich ook zedig kleden, liefst met een lange rok.[43]

Slutshaming: op Redfield college werd maagdelijkheid (tot het huwelijk) als ideaal gepresenteerd. Ook werden ze aangemoedigd om geen slet te worden.[44][bron?].

HPV-vaccinaties werden op deze school afgeraden - omdat dat laatste 'aanzet tot promiscu gedrag'.[12] Volgens leerlingen zou pornografie ook 'gaten veroorzaken in het brein', wat een metaforische wijze van spreken is voor de invloed van pornografie op de activiteit en neurologische ontwikkeling van de hersenen.

Aangezien aan het hoofd van deze beweging een prelaat staat, die altijd een priester is, is de prelaat van deze beweging altijd een man, dus geen vrouw of transgender-prelaat, in tegenstelling tot de Anglicaanse Kerk.

Handelingen als anale geslachtsgemeenschap, fisting of bukkake worden door Opus Dei dus streng afgekeurd, net als rimmen. Ook op het vlak van abortus en anticonceptie wordt het Opus gezien als verdediger van de conservatieve positie van de Kerk.

Er is in Nederland iemand geweest met Homoseksualiteit die een suggestie kreeg om een psycholoog te bezoeken.[45] Door de strakke scheiding tussen mannen en vrouwen is er niet echt aandacht voor transgender-, non-binaire of intersex-mensen.

Verbintenis

Door een contractuele verklaring verbinden de gelovigen van Opus Dei zich een vormingsprogramma te volgen op het vlak van geloofsinhoud, geestelijk leven en evangelisatie. Deze vorming wordt zowel individueel als in groepen gegeven. Het filosofie- en theologieonderricht volgt de richtlijnen van de Rooms-Katholieke Kerk. De leden worden gestimuleerd om dagelijks de mis bij te wonen en elke week te biechten.

Na de rekrutering mag een lid wel enkel gaan biechten bij een Opus Dei-priester.[46]

De privacy van het biechtgeheim wordt niet gerespecteerd. De gewonnen informatie tijdens de biecht wordt gebruikt ten voordele van Opus Dei. Er wordt 'totale overgave' gevraagd van de leden.[11] Dit is vergelijkbaar met auditing bij Scientology waar gevoelige informatie wordt gebruikt om leden te chanteren.[47][48]

Verder moeten ze tijd opofferen voor het lezen van de Bijbel, voor de rozenkrans en voor persoonlijk gebed. Dagelijks de mis bijwonen is eveneens verplicht. Ze moeten actief aan apostolaat doen (nieuwe leden rekruteren). Hoe meer ze succesvol rekruteren, hoe hoger hun aanzien[49] (zie piramidespel). Ook dragen ze 10% van hun inkomen af (voor gehuwde leden) of 100% (voor celibataire leden).

Personele prelatuur

De centrale zetel van Opus Dei is gevestigd in Rome (Viale Bruno Buozzi 73). Aan het hoofd staat een prelaat die volgens het kerkelijk recht door de paus wordt benoemd. De huidige prelaat is, sinds 23 januari 2017, Fernando Ocáriz Braña.

De Prelatuur van Opus Dei is een pastorale eenheid en maakt deel uit van de hiërarchische structuur van de Kerk. Deze bevat de leden van Opus Dei. Als een soort 'onafhankelijk bisdom' zonder externe controle. Kerkjuridisch is dit relatief nieuw.

Leden van het Opus Dei stichten en leiden soms universiteiten (onder andere in Pamplona[50]), scholen en ziekenhuizen.

De groep heeft ook twee geheime (interne) tijdschriften, één voor elke sekse. Deze mogen de centra niet verlaten. Dit heeft ook als voordeel dat ze makkelijk kunnen worden aangepast als leden uittreden (zie damnatio memoriae).[51]

Plaats in de Kerk

In de jaren van haar ontstaan botste de boodschap van Opus Dei - de gewone gelovigen midden in de maatschappij zijn geroepen tot heiligheid - met de verregaande klerikale mentaliteit binnen de Katholieke Kerk; het heiligheidsideaal werd gezien als een aangelegenheid voor priesters en religieuzen. Dit leidde in de jaren 1940 onder andere tot openbare verbranding van 'Camino' ('De Weg'), het bekendste boek van Escrivá. Dat de leden, in tegenstelling tot priesters en religieuzen, als gewone lekengelovigen niet te onderscheiden waren van hun medeburgers, leidde vanuit klerikale kring tevens tot beschuldigingen van geheimzinnigheid, alsof het een vorm van katholieke Vrijmetselarij betrof.

Eind jaren 1960, toen de interpretatie van het Tweede Vaticaans Concilie aanleiding gaf tot verwarring op het gebied van geloof en moraal, veranderde de kritiek op Opus Dei. De stichter Escrivá uitte in deze periode herhaaldelijk zijn loyaliteit tegenover de paus en het kerkelijke leergezag. Dit orthodoxe imago is tot op de dag van vandaag een van de kenmerken van Opus Dei.

Recent echter heeft Paus Franciscus een nieuw motu proprio uitgevaardigd 'Ad charisma tuendum'. Dit perkt bepaalde priviliges van Opus in. De prelaat kan niet ook bisschop zijn, waardoor de prelaat ook geen priesters kan wijden. Verder moeten de geheime statuten verplicht worden aangepast en publiek gemaakt.

Kritiek

Op Opus Dei en de manier waarop het te werk gaat, wordt kritiek geuit. De critici zien het als een conservatief bolwerk en als een gevaarlijke sekte die de macht naar zich toe wil trekken. In verschillende landen, zoals Spanje, Groot-Brittannië en Italië, nemen of namen leden van Opus deel aan het landsbestuur. Critici zien dit als een poging van de organisatie om (politieke) macht te verwerven. Er wordt ook gerekruteerd onder advocaten en magistraten om justitie te beïnvloeden.

Oxford-professor John Roche spreekt van een 'kerk binnen een kerk', die haar leden zware psychische schade toebrengt en een stichter heeft die Adolf Hitler verheerlijkte.[52]

Volgens vooraanstaande ex-leden zijn de recente schandalen slechts het topje van de ijsberg.[53]

Ex-leden hebben zich verenigd op Reddit en YouTube.[54][55]

Agressieve rekrutering van minderjarigen

Een verwijt is de agressieve rekrutering van minderjarigen, vaak zonder dat hun ouders dat mogen weten.[42][56] Er wordt gebruik gemaakt van technieken zoals love bombing, gaslighting en misleiding (heilige misleiding).[9] Dit al vanaf de leeftijd van 14 jaar. Je zou het dus kunnen benoemen als grooming.[57][58] Als de ouders niet op de hoogte mogen zijn van de rekrutering, gebeurt de zelfkastijding met de cilice ook in het geheim. Emotioneel kwetsbare kinderen worden speciaal uitgezocht,[9] de werkwijze van een kinderlokker of 'groomer'.[59] De Financial Times kwam ook tot deze conclusie.[60]

In Chili is een geval waarbij het emotioneel misbruik op een Opus Dei-school heeft geleid tot de zelfmoord van een leerling.[61]

Verboden boeken

Opus Dei hanteert een lijst van verboden boeken. Leden mogen niet zonder toestemming lezen wat ze willen.[62] Het bezoek van een bioscoop is ook niet toegestaan.[42][45]

Mensenhandel en moderne slavernij

Een groep assistent-numerairs uit Zuid-Amerika heeft klacht ingediend bij het Vaticaan en de lokale overheid voor mensenhandel, uitbuiting en manipulatie. Jarenlang kregen ze geen loon uitbetaald en moesten ze lange dagen maken. Ook werden ze met valse voorwendselen gerekruteerd als minderjarigen en geïsoleerd van hun families.[63][64]

In Engeland drong kardinaal Hume aan op strikte richtlijnen voor Opus Dei in de omgang met minderjarigen, na meerdere klachten over psychologische druk en geheimhouding.[65]

In Frankrijk kreeg Opus Dei hiervoor al een criminele veroordeling.[66]

Ook in Ierland loopt een dergelijke rechtszaak na klacht van ex-leden. Ook bij het Vaticaan zelf is klacht ingediend.[67]

Heiligverklaring van de stichter

Het heiligverklaringsproces van Escrivá viel op door de snelheid en zijn controverse. Op 6 oktober 2002, zevenentwintig jaar na zijn dood, werd hij door paus Johannes Paulus II heilig verklaard.

Critici zeggen echter dat de snelle heiligverklaring is 'gekocht' door financiële steun aan de bank van het Vaticaan, voor 250 miljoen dollar.[68]

Politiek en financiën

Het geestelijke doel van Opus wordt in twijfel getrokken, omdat de leden de roeping om het leven te heiligen in de wereld verwezenlijken. De instelling zou haar leden stimuleren politieke en financiële macht na te streven om haar invloed te vergroten.[69] De instelling wordt door de theoloog en journalist Peter Hertel "Santa Mafia" genoemd.[3]

Walter Pauli en Stef Wauters schreven dat de instelling verlangt naar de tijd vóór de Franse Revolutie, toen de scheiding tussen Kerk en Staat minder was. Europa moet terug naar de christenheid, die denkbeeldige samenleving, die nooit bestaan heeft, maar een maatschappelijk ideaal was van sommigen in de middeleeuwen.[43]

Het verwijt van machtshonger en het politieke optreden van Opus-Dei leden was duidelijk zichtbaar tijdens het Franco-regime. Zo waren acht ministers onder Franco lid van Opus. De organisatie zelf benadrukte telkens dat het, als exclusief geestelijke instelling, steeds gehandeld heeft conform zijn statuten.

Opus Dei was ook actief in het regime van Augusto Pinochet.[70]

Opus Dei wordt ook in verband gebracht met de juristen achter Donald Trump. Er wordt gewaarschuwd voor hun steun aan het vestigen van een extreem-rechtse theocratie.[68]

De leider van Project 2025 heeft zeer nauwe banden met Opus Dei. Dit project wil ook de verkoop van anticonceptie verbieden.[71]

Intimidatie van critici

Kritische stemmen werden eens afgedreigd door een ex-leerling van een school. Het gaat om de Australische journaliste Louise Milligan van ABC News, ze kreeg na een kritische reportage over Redfield College een bedreiging van een net afgestudeerde leerling, de bedreiging is niet openbaar gemaakt.[72]

Begin jaren negentig stonden velen op de KU Leuven het studentenblad Veto bereidwillig te woord, maar één professor was bang voor wraak om een mening te geven over Opus Dei.[43]

Ontvoering van kinderen en illegale adopties

Tussen 1950 en 1980 was Opus Dei actief bij de 'Verloren Kinderen van Franco'. Dat waren kinderen die werden weggehaald bij hun ouders die tegen het regime van Franco waren en afgestaan voor illegale adopties, voor kinderloze koppels die het regime wel ondersteunden. Het aantal weggehaalde kinderen wordt geschat op 300 000.[73]

Zie de categorie Opus Dei van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Opus_Dei&oldid=68175665"