Wikipedia

Kameroens voetbalelftal (mannen)

nationaal voetbalteam

Het Kameroens voetbalelftal, bijgenaamd De Ontembare Leeuwen, is een team van voetballers dat Kameroen vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden en competities, zoals de strijd om de CEMAC Cup en de (kwalificatie)wedstrijden voor het WK en de Afrika Cup. Begin jaren negentig van de 20e eeuw was Kameroen het succesvolste Afrikaanse team.

Kameroen
Vlag van Kameroen
Bijnaam Les Lions Indomptable (De Ontembare Leeuwen)
FIFA-ranglijst 49 Gestegen 2 (20 juni 2024)
Hoogste ranking 11e (nov 2006-jan 2007,
nov-dec 2009)
Laagste ranking 79e (feb-maa 2013)
Associatie FCF
Bondscoach Vlag van België Marc Brys
Stadion Japomastadion, Douala
Meeste interlands Rigobert Song (137)
Topscorer Samuel Eto'o (56)
Wedstrijden
Eerste interland:
Belgisch-Congo 3–2 Frans-Kameroen Vlag van Frankrijk
(Leopoldstad, Belgisch-Congo; 5 sept. 1956)
Grootste overwinning:
Vlag van Kameroen (1961-1975) Kameroen 9–0 Tsjaad Vlag van Tsjaad
(Kinshasa, Congo-Kinshasa; 5 april 1965)
Grootste nederlaag:
Vlag van Noorwegen Noorwegen 6–1 Kameroen Vlag van Kameroen
(Oslo, Noorwegen; 31 oktober 1990)
Vlag van Rusland Rusland 6–1 Kameroen Vlag van Kameroen
(San Francisco, Verenigde Staten; 28 juni 1994)
Vlag van Costa Rica Costa Rica 5–0 Kameroen Vlag van Kameroen
(San José, Costa Rica; 9 maart 1997)
Wereldkampioenschap
Optredens 8 (eerste keer: 1982)
Beste resultaat Kwartfinale (1990)
Afrikaans kampioenschap
Optredens 17 (eerste keer: 1970)
Beste resultaat Winnaar (1984, 1988,
2000, 2002, 2017)
FIFA Confederations Cup
Optredens 3 (eerste keer: 2001)
Beste resultaat Verliezend finalist (2003)
Thuis
Uit
Derde
Finale Afrika Cup – 2008
Afrika Cup – 2010
Tegen Denemarken – WK 2010
Tegen Nederland – WK 2010
Tegen Brazilië – WK 2014
Tegen Marokko

De Fédération Camerounaise de Football werd in 1959 opgericht en is aangesloten bij de CAF en de FIFA (sinds 1964). Het Kameroens voetbalelftal behaalde in november 2006 met de 11e plaats voor het eerste de hoogste positie op de FIFA-wereldranglijst, in januari 2007 en november 2009 werd deze positie ook bereikt. In oktober 2012 werd met de 71e plaats de laagste positie bereikt.

Deelnames aan internationale toernooien

bewerken

Wereldkampioenschap

bewerken

Tijdens haar debuut op het WK van 1982 werd Kameroen in de eerste ronde uitgeschakeld, ondanks het feit dat de ploeg van de Franse bondscoach Jean Vincent geen enkele wedstrijd verloor. Er werd drie keer gelijkgespeeld, onder meer tegen de latere wereldkampioen (Italië) en nummer drie van het toernooi (Polen). Kameroen slaagde er als tweede Afrikaans land in (na Marokko op het WK van 1986) om de tweede ronde van een WK te bereiken, en het was het eerste Afrikaanse land dat de kwartfinales wist te bereiken. Dit lukte De Ontembare Leeuwen bij het WK van 1990 in Italië. In de openingswedstrijd van dat toernooi zorgde de ploeg direct voor een daverende verrassing door de titelverdediger Argentinië met 1-0 te verslaan. Smaakmaker van het toernooi was de 38-jarige Roger Milla, die vier keer scoorde en dat telkens vierde met een dansje bij de cornervlag.

Met uitzondering van 2006 en 2018 was het Afrikaanse land na 1990 op elk WK actief, maar strandde het telkens in de eerste ronde. Zo ook bij het WK van 2010 in Zuid-Afrika doordat de eerste twee wedstrijden tegen Japan (0-1) en Denemarken (1-2) werden verloren.

Mislukte kwalificatie WK 2006

bewerken

Kameroen ontbrak op het wereldkampioenschap 2006. In de laatste kwalificatiewedstrijd had Kameroen aan winst in de thuiswedstrijd tegen Egypte genoeg voor plaatsing. Die klus leken De Ontembare Leeuwen zonder veel moeite te kunnen klaren. Na de vroege 1-0 van Rudolph Douala maakte Mohamed Shawky echter tien minuten voor tijd de gelijkmaker. In de laatste minuut kreeg Kameroen nog een strafschop, waardoor het WK toch nog binnen leek. Pierre Womé schoot de bal echter op de paal. Hierdoor eindigde Ivoorkust als groepswinnaar en miste Kameroen het WK. Womé moest het land ontvluchten en had het de weken na de uitschakeling nog zwaar te verduren; zijn huis werd in brand gestoken en hij werd met de dood bedreigd.

WK voetbal 2014

bewerken

In 2014, bij het zevende optreden van Kameroen bij een WK-eindronde, wist de ploeg geen potten te breken, net als vier jaar eerder in Zuid-Afrika. Opnieuw verloren de Ontembare Leeuwen drie duels op rij en konden zij zodoende voortijdig naar huis. Op 28 juni eiste president Paul Biya binnen één maand een rapport over "de oorzaak van de roemloze campagne van de 'Ontembare Leeuwen' op het WK van 2014". Ook zijn Ghanese collega John Dramani Mahama[1] eiste opheldering over het teleurstellende optreden van zijn ploeg, die alleen tegen Duitsland (2-2) een puntje had weten te pakken.

Kameroen liet al voor het WK van zich horen door het vertrek naar Brazilië met bijna 24 uur te vertragen, omdat de spelers meer geld eisten van de nationale bond. De Ghanezen dreigden zelfs tijdens het WK met een staking. De regering van Mahama stuurde een vliegtuig met 3 miljoen dollar cash naar Brazilië om dat te voorkomen. De spelers onderling toonden zich ook niet van hun beste kant. Zo deelde Benoit Assou-Ekotto een kopstoot uit aan een medespeler.

WK voetbal 2018

bewerken

Kameroen wist zich niet te plaatsen voor het Wereldkampioenschap voetbal 2018 in Rusland. In de derde ronde van de CAF-zonde eindigde de ploeg als derde in een groep met winnaar Nigeria, Zambia (tweede) en Algerije (vierde). De nationale voetbalbond van Kameroen nam daardoor op 4 december 2017 afscheid van bondscoach Hugo Broos. De Belg had de ploeg eerder dat jaar nog naar de eindzege geleid bij het toernooi om de Afrika Cup. Die prestatie kon hij geen passend vervolg geven[2].

Broos werd opgevolgd door de Nederlandse oud-international Clarence Seedorf, die werd geflankeerd door Patrick Kluivert[3]. De twee oud-spelers van AFC Ajax werden gepresenteerd op vrijdag 10 augustus 2018 in de hoofdstad Yaoundé. Seedorf en Kluivert tekenden een contract dat loopt tot en met de WK-eindronde van 2022. De eerste opdracht van de twee oud-internationals is de strijd om de Afrika Cup, die in juni 2019 in Egypte wordt gehouden. "We zijn ons ervan bewust dat het een zware klus gaat worden", zei Kluivert bij de perspresentatie. "Maar we houden van hard werken."

Resultaten wereldkampioenschap

bewerken
Wereldkampioenschap voetbal overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
  1966 Teruggetrokken
  1970 Niet gekwalificeerd
  1974 Niet gekwalificeerd
  1978 Niet gekwalificeerd
  1982 Groepsfase 3 0 3 0 1 1 (Kwal.)
  1986 Niet gekwalificeerd
  1990 Kwartfinale 5 3 0 2 7 9 (Kwal.)
  1994 Groepsfase 3 0 1 2 3 11 (Kwal.)
  1998 Groepsfase 3 0 2 1 2 5 (Kwal.)
   2002 Groepsfase 3 1 1 1 2 3 (Kwal.)
  2006 Niet gekwalificeerd
  2010 Groepsfase 3 0 0 3 2 5 (Kwal.)
  2014 Groepsfase 3 0 0 3 1 9 (Kwal.)
  2018 Niet gekwalificeerd
  2022 Groepsfase 3 1 1 1 4 4 (Kwal.)
    2026 Kwalificatie nog niet begonnen

Confederations Cup

bewerken

In 2001 deed Kameroen mee aan de Confederations Cup omdat het land in 2000 de Afrika Cup wist te winnen. De eerste en tweede wedstrijd werden beiden verloren. Zowel tegen Brazilië als tegen Japan verloor Kameroen met 0–2. De laatste wedstrijd werd gewonnen met 2–0 van Canada, maar dit was onvoldoende voor een plek in de halve finale. In 2003 kwam Kameroen in een poule met Turkije (1–0), Brazilië (1–0) en de Verenigde Staten (0–0). Het land werd eerste in die poule. In de halve finale speelde Kameroen tegen Colombia. Tijdens die wedstrijd sloeg het noodlot toe, in de 72ste minuut zakte Marc-Vivien Foé (speler van Manchester City) ter hoogte van de middellijn in elkaar. Reanimatie mocht niet baten en Foé overleed in de kleedkamer. Hij werd 28 jaar. Kameroen stond op dat moment met 1–0 voor en dit zou ook de uitslag van de wedstrijd zijn. In de finale die volgde zouden de spelers van Kameroen rouwbanden dragen. Het duel werd gewonnen door Frankrijk (0–1), daardoor werd Kameroen op dit toernooi tweede.

Confederations Cup overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
   2001 Groepsfase 3 1 0 2 2 4
  2003 Tweede 5 3 1 1 3 1
  2017 Groepsfase 3 0 1 2 2 6
Totaal 3 keer 11 4 2 5 7 11

Afrika Cup

bewerken

Kameroen speelde in 1967 voor het eerst kwalificatiewedstrijden voor de Afrika Cup. Op 5 februari verloor het land met 0–4 van Tunesië. Een aantal jaar later zou Kameroen zich wel plaatsen. In 1970 speelde in het groepsfase tegen Ivoorkust (3–2) Ethiopië (3–2) en Soedan (1–2). Ondanks de 2 overwinningen plaatste Kameroen zich niet voor de knock-outfase. Drie landen eindigden met 4 punten en omdat Kameroen van de drie landen het minste doelsaldo had plaatste Soedan en Ivoorkust zich. Twee jaar later mocht Kameroen het toernooi organiseren. Nu plaatste het zich wel voor de knock-fase door onder andere twee overwinningen in de poulefase (tegen Kenia werd het 2–1 en tegen Togo werd het 2–0). Uiteindelijk zou Kameroen derde worden. In de halve finale werd namelijk verloren van Congo-Brazzaville. In 1984 en 1988 werd Kameroen kampioen. In 1984 werd de finale bereikt door Algerije na strafschoppen te verslaan in de halve finale. In de finale werd met 3–1 gewonnen van Nigeria. De doelpunten werden gemaakt door Rene N'Djeya, Théophile Abega en Ernest Ebongué. Ook in 1988 was Nigeria de tegenstander in de finale. Nu werd er gewonnen met 1–0 door een penalty in de 55e minuut. Emmanuel Kundé benutte die strafschop. Nigeria was ook in 2000 de tegenstander toen Kameroen weer de finale bereikte. De eindstand na negentig minuten en verlenging was 2–2 waardoor strafschoppen nodig waren. Deze werden gewonnen met 4–3 waardoor Kameroen kampioen wordt. Twee jaar later werd Kameroen weer kampioen. Ook nu moesten er strafschoppen genomen worden na de reguliere speeltijd en verlenging. In deze finale was Senegal de tegenstander. In 2017 werd Kameroen kampioen door in de finale Egypte te verslaan met 2–1.

Afrika Cup overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
  1968 Niet gekwalificeerd
  1970 Groepsfase 3 2 0 1 7 5 (Kwal.)
  1972 Derde 5 3 1 1 10 5
  1974 Niet gekwalificeerd
  1976 Niet gekwalificeerd
  1978 Niet gekwalificeerd
  1980 Niet gekwalificeerd
  1982 Groepsfase 3 0 3 0 1 1 (Kwal.)
  1984 Kampioen 5 3 1 1 9 3 (Kwal.)
  1986 Tweede 5 3 2 0 8 5
  1988 Kampioen 5 3 2 0 4 1 (Kwal.)
  1990 Groepsfase 3 1 0 2 2 3
  1992 Vierde 5 2 2 1 4 3 (Kwal.)
  1994 Niet gekwalificeerd
  1996 Groepsfase 3 1 1 1 5 7 (Kwal.)
  1998 Kwartfinale 4 2 1 1 5 4 (Kwal.)
   2000 Kampioen 6 3 2 1 11 5 (Kwal.)
  2002 Kampioen 6 5 1 0 9 0
  2004 Kwartfinale 4 1 2 1 7 6
  2006 Kwartfinale 4 3 1 0 8 2 (Kwal.)
  2008 Tweede 6 4 0 2 14 8 (Kwal.)
  2010 Kwartfinale 4 1 1 2 6 8 (Kwal.)
   2012 Niet gekwalificeerd
  2013 Niet gekwalificeerd
  2015 Groepsfase 3 0 2 1 2 3 (Kwal.)
  2017 Kampioen 6 3 3 0 7 3 (Kwal.)
  2019 Achtste finale 4 1 2 1 4 3 (Kwal.)
  2021 Derde 3 4 3 0 14 7 (Kwal.)
  2023 Achtste finale 4 1 1 2 5 6 (Kwal.)
  2025 (Kwal.)

African Championship of Nations

bewerken

Bij de African Championship of Nations mogen de landen alleen spelers uit de eigen competitie opstellen.

African Championship of Nations overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
  2009 Niet gekwalificeerd
  2011 Kwartfinale 4 3 1 0 5 0 (Kwal.)
  2014 Niet gekwalificeerd
  2016 Kwartfinale 4 2 1 1 4 4 (Kwal.)
  2018 Groepsfase 3 0 1 2 1 3 (Kwal.)
  2020 Vierde 6 2 2 2 4 8
  2022 Groepsfase 2 1 0 1 1 1 (Kwal.)

UDEAC Cup / CEMAC Cup

bewerken

Kameroen is een van de landen die deel nam aan het UDEAC kampioenschap en deel neemt aan de CEMAC Cup. Het is redelijk succesvol, want het land werd zeven keer kampioen. Naast deze 7 overwinningen bereikte het land ook nog eens vier keer de finale zonder deze te winnen. Op die toernooien werd het land dus tweede. Tussen 2003 en 2008 stuurde het land een amateurteam naar dit toernooi.

UDEAC Cup overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
  1984 Kampioen 4 2 2 0 11 3
  1985 Derde 4 2 1 1 6 4
  1986 Kampioen 4 4 0 0 10 2
  1987 Tweede 4 2 1 1 2 1
  1988 Kampioen 4 3 1 0 5 1
  1989 Kampioen 4 3 1 0 5 2
  1990 Tweede 4 3 0 1 7 3
CEMAC Cup overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
  2003 Kampioen 4 2 1 1 7 5
  2005 Kampioen 4 2 2 0 5 1
  2006 Tweede 4 2 2 0 4 1
  2007 Groepsfase 2 0 1 1 1 2
  2008 Kampioen 4 3 0 1 6 2
  2009 Groepsfase 2 1 0 1 1 1
  2010 Tweede 4 2 2 0 4 2
  2013 Vierde 4 1 1 2 5 8
  2014 Derde 4 1 2 1 1 2

Interlands

bewerken
  Zie Interlands Kameroens voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Kameroen.

FIFA-wereldranglijst[4]

bewerken
1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018
  23   31   37   56   53   41   58   39   38   16   14   23   23   11   24   14   11   37   50   61   50   42   59   65   45   55

Bondscoaches

bewerken

Huidige selectie

bewerken

De volgende spelers werden opgenomen in de selectie voor het WK 2022.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen   Jamaica op 9 november 2022.

№ Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
André Onana 31 0   Internazionale
Devis Epassy 5 0   Abha
Simon Ngapandouetnbu 0 0   Olympique de Marseille
Verdediging
Nicolas N'Koulou 76 2   Aris Saloniki
Collins Fai 50 0   Al-Tai
Nouhou Tolo 16 0   Seattle Sounders
Jean-Charles Castelletto 12 0   FC Nantes
Olivier Mbaizo 11 0   Philadelphia Union
Enzo Ebosse 1 0   Udinese
Christopher Wooh 1 0   Stade Rennais
Middenveld
André-Frank Zambo Anguissa 42 5   Napoli
Pierre Kunde 30 1   Olympiakos
Samuel Gouet 21 0   KV Mechelen
Martin Hongla 17 0   Hellas Verona
Gaël Ondoua 3 0   Hannover 96
Olivier Ntcham 2 0   Swansea City
Jerome Ngom Mbekeli 0 0   APEJES Academy
Aanval
Vincent Aboubakar   88 33   Al-Nassr
Eric Maxim Choupo-Moting 68 18   Bayern München
Karl Toko Ekambi 50 12   Olympique Lyon
Christian Bassogog 42 7   Shanghai Shenhua
Jean-Pierre Nsame 3 0   Young Boys
Bryan Mbeumo 1 0   Brentford
Georges-Kévin N'Koudou 1 0   Beşiktaş
Marou Souaibou 0 0   Coton Sport

Bekende (ex-)spelers

bewerken
  Zie Lijst van spelers van het Kameroense voetbalelftal voor een overzicht van spelers met minimaal dertig interlands

Selecties

bewerken

Wereldkampioenschap

bewerken
Selectie van Kameroen tijdens het   Wereldkampioenschap 1982
№ Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Thomas N'Kono     Canon Yaoundé
12 Joseph-Antoine Bell   ASEC Mimosas
22 Simon Tchobang   Dynamo Duala
Verdediging
2 Michel Kaham   Stade Quimpérois
3 Edmond Enoka   Dynamo Duala
4 Rene N'Djeya   Union Douala
5 Elie Onana   Federal Foumban
6 Emmanuel Kundé   Canon Yaoundé
7 Ephrem M'Bom   Canon Yaoundé
Middenveld
8 Grégoire M'Bida   Canon Yaoundé
10 Jean-Pierre Tokoto   Jacksonville Tea Men
14 Théophile Abega   Canon Yaoundé
16 Ibrahim Aoudou   AS Cannes
17 Joseph Kamga   Union Douala
19 Joseph Enanga   Union Douala
Aanval
9 Roger Milla   SC Bastia
11 Charles Toubé   Tonnerre Yaoundé
13 Paul Bahoken   AS Cannes
15 Francois N'Doumbe   Union Douala
18 Jacques N'Guea   Canon Yaoundé
20 Oscar Eyobo   Dynamo Duala
21 Érnest Ebongué   Tonnerre Yaoundé
Bondscoach:   Jean Vincent
Selectie van Kameroen tijdens het   Wereldkampioenschap 1990
№ Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Joseph-Antoine Bell   Girondins Bordeaux
16 Thomas N'Kono   RCD Espanyol
22 Jacques Songo'o   Sporting Toulon Var
Verdediging
2 André Kana-Biyik   Le Havre AC
3 Jules Onana   Canon Yaoundé
4 Benjamin Massing   US Créteil
5 Bertin Ebwellé   Tonnerre Yaoundé
6 Emmanuel Kundé   Prevoyance Yaoundé
14 Stephen Tataw     Tonnerre Yaoundé
17 Victor N'Dip   Canon Yaoundé
Middenveld
8 Émile M'Bouh   Vitória Guimarães
10 Louis M'Fedé   Canon Yaoundé
12 Alphonse Yombi   Canon Yaoundé
13 Jean-Claude Pagal   AS Saint-Étienne
15 Thomas Libiih   Tonnerre Yaoundé
19 Roger Feutmba   Union Sportive Douala
20 Cyrille Makanaky   CD Málaga
21 Emmanuel Mabdean   Canon Yaoundé
Aanval
7 François Omam-Biyik   Stade Rennes
9 Roger Milla   Tonnerre Yaoundé
11 Eugéne Ekéké   US Valenciennes
18 Boneventure Djonkep   Union Sportive Douala
Bondscoach:   Valery Nepomnyashchy
Selectie van Kameroen tijdens het   Wereldkampioenschap 1994
№ Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Joseph-Antoine Bell   AS Saint-Étienne
21 Thomas N'Kono   Club Bolívar
22 Jacques Songo'o   FC Metz
Verdediging
2 André Kana-Biyik   Le Havre AC
3 Rigobert Song   Tonnerre Yaoundé
4 Samuel Ekemé   Canon Yaoundé
5 Victor N'Dip   Olympic Mvolye
13 Raymond Kalla   Canon Yaoundé
14 Stephen Tataw     Olympic Mvolye
15 Hans Agbo   Olympic Mvolye
Middenveld
8 Émile M'Bouh   Nadi Qatar
6 Thomas Libiih   Ohod Club
10 Louis M'Fedé   Canon Yaoundé
11 Emmanuel Maboang   Rio Ave FC
12 Paul Loga   Prevoyance Yaoundé
17 Marc-Vivien Foé   Canon Yaoundé
18 Jean-Pierre Fiala   Canon Yaoundé
Aanval
7 François Omam-Biyik   RC Lens
9 Roger Milla   Tonnerre Yaoundé
16 Alphonse Tchami   Odense BK
19 David Embé   Belenenses
20 Georges Mouyémé   Troyes AC
Bondscoach:   Henri Michel
Selectie van Kameroen tijdens het   Wereldkampioenschap 2014
№ Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Loïc Feudjou   Cotonsport Garoua
16 Charles Itandje   Konyaspor
23 Sammy N'Djock   Fethiyespor
Verdediging
2 Benoît Assou-Ekotto   Queens Park Rangers
3 Nicolas N'Koulou   Olympique Marseille
4 Cédric Djeugoué   Cotonsport Garoua
5 Dany Nounkeu   Galatasaray
12 Henri Bedimo   Olympique Lyon
14 Aurélien Chedjou     Galatasaray
22 Allan Nyom   Granada
Middenveld
6 Alex Song   FC Barcelona
7 Landry N'Guémo   Girondins de Bordeaux
11 Jean Makoun   Stade Rennais
17 Stéphane Mbia   Sevilla
18 Eyong Enoh   Antalyaspor
20 Edgar Salli   RC Lens
21 Joël Matip   Schalke 04
Aanval
8 Benjamin Moukandjo   AS Nancy
9 Samuel Eto'o   Chelsea
10 Vincent Aboubakar   FC Lorient
13 Eric Maxim Choupo-Moting   Mainz 05
15 Pierre Webó   Fenerbahçe
19 Fabrice Olinga   Zulte Waregem
Bondscoach:   Volker Finke

FIFA Confederations Cup

bewerken
Selectie van Kameroen tijdens de   FIFA Confederations Cup 2017
№ Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Fabrice Ondoa   Sevilla Atlético
16 André Onana   AFC Ajax
23 Georges Bokwé   Mjøndalen IF
Verdediging
2 Ernest Mabouka   MŠK Žilina
4 Adolphe Teikeu   FC Sochaux
5 Michael Ngadeu-Ngadjui   Slavia Praag
6 Ambroise Oyongo   Impact de Montréal
12 Jérôme Guihoata   Panionios
19 Collins Fai   Standard Luik
21 Lucien Owona   AD Alcorcón
22 Joseph Ngwem   PA Sambizanga
Middenveld
3 André Zambo   Olympique Marseille
7 Nicolas Ngamaleu   SCR Altach
8 Benjamin Moukandjo     FC Lorient
11 Olivier Boumal   Panathinaikos
14 Georges Mandjeck   FC Metz
15 Sébastien Siani   KV Oostende
17 Arnaud Djoum   Heart of Midlothian
Aanval
9 Jacques Zoua   1. FC Kaiserslautern
10 Vincent Aboubakar   Beşiktaş
13 Christian Bassogog   Henan Jianye
18 Robert Tambe   Spartak Trnava
20 Karl Toko Ekambi   Angers SCO
Bondscoach:   Hugo Broos
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kameroens_voetbalelftal_(mannen)&oldid=67942298"