Lieve Maes
Lieve Maes (Brussel,[2] 12 mei 1960)[3] is een Belgisch Vlaams-nationalistisch politicus uit de provincie Vlaams-Brabant voor de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA).
| Lieve Maes | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemeen | ||||
| Volledige naam | Lieve Maes | |||
| Geboren | Brussel, 12 mei 1960 | |||
| Kieskring |  Vlaams-Brabant
| |||
| Regio |  Vlaanderen
| |||
| Land |  België
| |||
| Functie | Politica | |||
| Partij | 1985-2001 Volksunie 2001-heden N-VA | |||
| Functies | ||||
| 2013-heden | Gemeenteraadslid Zaventem | |||
| 2010-2014 | Senator | |||
| 2013-2014 | Quaestor Senaat | |||
| 2014-2019 | Vlaams Parlementslid[1] | |||
| 2014-2019 | Deelstaatsenator | |||
| 2019 | Ondervoorzitter Senaat | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
Levensloop
bewerkenZe is een dochter van voormalig Volksunie-politicus en oprichter van de Vlaamse Militanten Organisatie, Bob Maes.[4]
Ze werd beroepshalve 'global project manager' bij een internationale computerfirma. Politiek was ze actief als arrondissementeel VUJO-voorzitter, lid van het beheerscomité en regeringscommissaris bij de Vlaamse Regulator voor de Media. Ook kwam ze voor de Volksunie en daarna de N-VA op bij verschillende verkiezingen.
In 2005 werd Maes lid van het partijbestuur van N-VA. Sinds 2013 is ze gemeenteraadslid van haar woonplaats Zaventem. Ook werd ze N-VA-fractieleider in de gemeenteraad. In 2018 werd ze niet meteen herkozen, maar raakte als tweede opvolger toch in de gemeenteraad.
Zij kandideerde in 2003 voor een Kamerzetel voor de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. In 2010 werd zij vanop de vierde plaats rechtstreeks verkozen voor het Nederlandstalig kiescollege van de Senaat, waar ze bleef zetelen tot in 2014. Van 2013 tot 2014 was ze quaestor in deze assemblee.
Bij de verkiezingen van 25 mei 2014 werd ze verkozen voor het Vlaams Parlement. Ook werd ze door haar partij als deelstaatsenator naar de hervormde Senaat gestuurd. Ook werd ze lid van de Parlementaire Assemblee van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa. In januari 2019 werd ze ondervoorzitster van de Senaat. Dat jaar stond ze zesde op de Kamerlijst bij de federale verkiezingen, maar raakte vanop deze plaats niet verkozen.