Naar inhoud springen

Cercle Brugge

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Voetbalman (overleg | bijdragen) op 3 jun 2024 om 17:19.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Cercle Brugge KSV
Cercle Brugge
Naam Cercle Brugge Koninklijke Sportvereniging
Bijnaam Cercletje, Groen-Zwart, de Vereniging
Stamnummer 12
Opgericht 9 april 1899
Plaats Brugge
Stadion Jan Breydelstadion
Capaciteit 29.062
Voorzitter Vlag van België Thomas Tousseyn
Eigenaar Vlag van Monaco AS Monaco
Technisch directeur Vlag van België Rembert Vromant
Trainer Vlag van Oostenrijk Miron Muslic
Assistent Vlag van België Jimmy De Wulf
Kapitein Vlag van België Thibo Somers
Clubtopscorer(s)
(Josip Weber 135 doelpunten)
(Hoofd)sponsor Golden Palace
Competitie Eerste klasse A
Website https://www.cerclebrugge.be/home
Thuis
Uit
Geldig voor 2022/23
Icoontje huidige resultaten 2022/23
Icoontje historische resultaten 2021/22
Chronologie
← Vorige
Volgende →
2022 - 2023
2024 - 2025
Portaal  Portaalicoon   Voetbal
Jan Breydelstadion

Cercle Brugge KSV is een Belgische voetbalclub uit Brugge die uitkomt in de hoogste klasse van het Belgisch voetbal. De club is aangesloten bij de KBVB met stamnummer 12 en heeft groen-zwart als kleuren. Cercle kende vooral succes in de eerste helft van de 20e eeuw, toen het driemaal de landstitel binnenhaalde. De club slaagde er in 1911 in om als eerste Vlaamse ploeg ooit kampioen van België te worden. In 1927 was Cercle de eerste Brugse ploeg die zowel het kampioenschap als de beker won in hetzelfde jaar. In 1985 kon Cercle een tweede beker in zijn trofeeënkast zetten. De thuishaven is het Jan Breydelstadion dat men deelt met Club Brugge.

Geschiedenis

Vooroorlogse successen

De broeders Xaverianen, de Frères in de volksmond, zagen hun katholieke oud-leerlingen niet graag samenspelen met de niet-religieuze oud-leerlingen van het Koninklijk Atheneum in de nasleep van de schoolstrijd. Op 9 april 1899 werd Cercle Sportif Brugeois als tegenreactie boven de doopvont gehouden door de "Vereeniging der Oudleerlingen Broeders Xaverianen". De sportkring had als doel de sportoefeningen te bevorderen: voetbal, cricket, tennis, lopen, wielrennen e.a. Ze sloot op 7 november 1899 aan bij de UBSSA, waaruit de Belgische Voetbalbond gegroeid is. Bij de invoering van de stamnummers kreeg Cercle in 1926 als een van de oudste nog actieve verenigingen het stamnummer 12 toegewezen.

Cercle speelde voor het eerst officieel in het seizoen 1900-1901 in de hoogste afdeling. Het eindigde meestal onderaan of in de middenmoot. Na een decennium slaagde de vereniging erin mee te doen voor ereplaatsen. In 1910 eindigde het derde op twee punten van kampioen Union Saint-Gilloise. In het seizoen 1910-11 was het wel raak en werd Cercle de eerste Vlaamse club die de landstitel veroverde. De volgende jaren bleef Cercle in de middenmoot of subtop meedraaien. Ook in de Beker van België haalde men goede resultaten. In 1913 bereikte men de finale, maar Union Saint-Gilloise ging na verlengingen en een 3-2 zege met de beker lopen. In het seizoen 1922-1923 nam Cercle zijn intrek in een nieuw stadion van 16.000 plaatsen. Dit CS Brugeois-stadion zou in 1950 na het overlijden van de voorzitter de naam Edgard De Smedtstadion krijgen. Bij het 25-jarig bestaan kreeg de vereniging in 1924 de koninklijke titel en werd de naam Royal Cercle Sportif Brugeois.

In 1927 slaagde de vereniging erin een tweede landstitel te veroveren en ook in de Beker van België was het succesvol. De finale werd met 2-1 gewonnen van Tubantia Borgerhout. Ook nu was Cercle de eerste Vlaamse club die hierin slaagde. Drie jaar later volgde in 1930 de derde en laatste landstitel, nadat Antwerp met 3-5 verloren had tegen het mindere Standard Luik. Datzelfde jaar deed Cercle mee in de Coupe Des Nations, de voorloper van de Europacup I. Het verloor tegen SK Slavia Praag en Servette Genève en eindigde het toernooi als negende. Cercle bleef nog enkele seizoenen meedraaien in de hoogste afdeling, tot men in 1936 op een voorlaatste plaats eindigde. Voor het eerst diende Cercle te degraderen naar de tweede klasse. Na twee seizoenen kon men dankzij reekswinst toch terug plaatsnemen in de hoogste afdeling.

Magere jaren 1946-1961

Na de Tweede Wereldoorlog brak een moeilijker periode aan voor Cercle. Het zakte door een afgetekende laatste plaats in 1946 weg naar de tweede klasse. Ditmaal bleef Cercle vijftien jaar in de lagere reeksen hangen. Cercle werd een middenmoter in de tweede klasse. In 1952 werd de vereniging voorlaatste in zijn reeks en Cercle zakte verder weg naar de derde klasse. Daar duurde het even eer de ploeg weer kon meestrijden voor de hoogste plaatsen. In 1953 werd Pierre Vandamme, de latere burgemeester van Brugge, voorzitter en Cercle begon stilaan aan een remonte. In 1955 strandde men nog als derde op twee punten van reekswinnaar RRC Tournaisien. Het jaar nadien pakte men wel reekswinst met trainer-speler Guy Thys en Cercle kon na vier seizoenen terugkeren naar tweede klasse. In 1959 eindigde Cercle daar derde op amper één punt van stadsgenoot RFC Brugeois die met de promotie ging lopen. In 1960 strandde Cercle opnieuw op een derde plaats met evenveel punten als VV Patro Eisden dat ditmaal de promotie wegsnoepte na een testwedstrijd. De derde keer werd de goede keer. In 1961 pakte men wel de tweede plaats en na vijftien jaar kon Cercle zo terugkeren naar het hoogste nationale niveau.

Zaak-Bogaerts

Cercle had het niet gemakkelijk om de degradatiedans te ontspringen. Na enkele moeilijke seizoenen eindigde het in 1966 als laatste. De grote verrassing moest echter nog komen. Liersespeler Walter Bogaerts diende klacht in bij de KBVB tegen ondervoorzitter Paul Lantsoght wegens een poging tot omkoperij. De Zaak-Bogaerts bezorgde Cercle een bijkomende degradatie. Lantsoght dagvaardde de KBVB voor de Burgerlijke Rechtbank te Brussel om eerherstel te bekomen en kreeg gelijk. Paul Lantsoght nam zijn taak van ondervoorzitter weer op. Cercle was de grote dupe. Bij de uitspraak van de Burgerlijke Rechtbank zat het eerste seizoen in derde klasse er al op. Het was ook een aantal spelers verloren waaronder Gilbert Bailliu en Jacques De Caluwé. Cercle gooide in 1967 het roer om, stelde Urbain Braems aan als trainer en maakte een vijfjarenplan op: de terugkeer van Cercle naar eerste klasse. Na twee seizoenen pakte het de reekswinst in derde klasse na een lange procedureslag tegen Eendracht Aalst. Aalst had spelers verkeerd ingeschreven op het officiële wedstrijdblad. In 1968 werd de naam van de vereniging vervlaamst tot Koninklijke Sportvereniging Cercle Brugge. Na drie seizoenen in tweede klasse pakte Cercle ook daar de titel en zo keerde het vijf jaar na de omkoopaffaire terug in de eerste klasse.

Middenmoter

Cercle bleef voor een langere periode van een kwarteeuw een stabiele middenmoter in de hoogste afdeling zonder ooit mee te doen voor de ereplaatsen, enkel onderbroken door één seizoen tweede klasse in 1978-79. In het seizoen 1975-1976 verhuisde Cercle naar het Olympiastadion, dat de Brugse burgemeester Michel Van Maele in Sint-Andries had laten bouwen voor de beide Brugse verenigingen. In de Beker van België kende Cercle wel succes. In 1985 pakte het deze trofee voor de tweede keer onder trainer Georges Leekens. De finale tegen KSK Beveren werd na een 1-1 gelijkspel beslist met strafschoppen. Paul Lambrichts van Beveren trapte de beslissende strafschop tegen de lat. Ook in 1986 stootte Cercle door naar de finale, maar ditmaal won stadsrivaal Club Brugge met 3-0. Dankzij de bekerwinst van het vorig seizoen mocht Cercle deelnemen aan de Europese Beker voor Bekerwinnaars, waar men al na één ronde uitgeschakeld werd door het Oost-Duitse Dynamo Dresden.

Halverwege de jaren 1990 begon weer een moeilijker periode voor Cercle. De Kroaat Josip Weber was het lichtpuntje dat drie keer topscorer werd in 1992, 1993 en 1994. In 1996 speelde Cercle nog een bekerfinale, opnieuw tegen stadsgenoot Club Brugge. De finale werd met 2-1 verloren, maar leverde Cercle toch een Europees ticket op. Het Europese avontuur was opnieuw beperkt tot één ronde, waarin het Noorse Brann Bergen te sterk was.

Op en neer

In 1997 strandde Cercle op een laatste plaats en zakte naar de tweede klasse. De naam werd in dat jaar gewijzigd in Cercle Brugge Koninklijke Sportvereniging. De verwachtingen waren hoog gespannen, maar de resultaten verbeterden maar langzaam. Na zes seizoenen tweede klasse behaalde Cercle de titel in 2003 onder trainer Jerko Tipurić en kon het promoveren naar de hoogste klasse. In 2007 werd Glen De Boeck hoofdtrainer. Cercle eindigde het seizoen 2007-2008 als vierde, het beste resultaat sinds 1933, scoorde de meeste doelpunten van alle eersteklassers en haalde de kwartfinale van de Beker van België. In 2010 werd de finale van de Beker van België bereikt, maar Cercle verloor met 0-3 van KAA Gent. Toch mocht het Europa in. In de Europa league schakelde Cercle het Finse TPS Turku uit, de eerste en enige naoorlogse Europese kwalificatie. In de derde voorronde werd Cercle verslagen door het Cypriotische Anorthosis Famagusta. In het seizoen 2012-2013 flirtte Cercle met de degradatie. Nadat de bekerfinale met 0-2 verloren werd van KRC Genk, wist het zich in de eindronde te verzekeren van het behoud onder de in extremis aangestelde trainer Lorenzo Staelens. Op 19 juni 2014 werd naast de vzw de cvba Cercle Brugge Koninklijke Sportvereniging opgericht om extra kapitaal te verwerven. De vzw houdt zich enkel nog bezig met de jeugdwerking, de supportersverenigingen, de vrijwilligers en het community-gebeuren.

In 2015 degradeerde Cercle opnieuw. De eerste twee seizoenen kon het zich pas redden op de voorlaatste speeldag. Op 5 mei 2017 kocht AS Monaco een meerderheid van de aandelen van de cvba. De Franse club zou ruim 4,5 miljoen euro betaald hebben in ruil voor zestig procent van de aandelen.[1] Cercle was in handen van de Russische miljardair Dimitri Rybolovlev, eigenaar van AS Monaco. In het volgende seizoen promoveerde Cercle meteen naar 1A onder trainer Frank Vercauteren na het winnen van de promotiefinale tegen Beerschot Wilrijk.[2] In het seizoen 2019-2020 stond Cercle op zes speeldagen van het einde laatste op negen punten van de voorlaatste en wist zich te redden vóór de laatste speeldag.

Zwaard van Damocles

Toch pakken de donkere wolken zich samen boven de toekomst van Cercle Brugge. AS Monaco wil ervoor zorgen dat Cercle weer op eigen benen kan staan en beloofde in 2017 dat het vier jaar lang alle tekorten zou opvullen. De Franse club moet 8 à 10 miljoen euro per seizoen bijpassen.[3]

Cercle heeft een nieuw stadion nodig. Meer dan tien jaar zocht Club Brugge naar een locatie om een nieuw stadion te bouwen. Club is er nooit in geslaagd om een locatie en een vergunning te bekomen. In januari 2020 sloot Club een akkoord met het Brugse stadsbestuur om het stadion te bouwen op de huidige Olympiasite in Sint-Andries. Het akkoord houdt ook in dat het Jan Breydelstadion afgebroken wordt en Cercle mag uitkijken naar een andere thuishaven.[4] Cercle staat voor de moeilijke taak om in de volgende jaren de vergunningen en de financiering van een nieuw stadion rond te krijgen. Het gewestelijk uitvoeringsplan voor een stadion langs de Blankenbergse Steenweg werd vernietigd, waarna Cercle zich in de nabije toekomst wil focussen op het Kanaaleiland te Brugge voor het stadionproject.[5] Zolang Cercle geen eigen stadion heeft kan het blijven spelen op het Jan Breydelstadion, of in het nieuw stadion van Club Brugge op dezelfde site wanneer Jan Breydel wordt afgebroken.[6]

Vrouwenvoetbal

Zie het artikel Cerkelladies Brugge voor de geschiedenis van de vrouwenploeg

Sinds 1971 richt de KBVB ook officieel vrouwenvoetbal in. Cercle Brugge trad in 1974 ook met een vrouwenelftal in competitie. In 1975 promoveerde de ploeg er naar eerste klasse. Het grootste succes kende de ploeg in 1981, toen ze zowel de titel als de beker pakte. De volgende jaren kon ze dit succes niet meer herhalen; vanaf 1993 degradeerde de ploeg naar lagere afdelingen. In 1998 splitste de vrouwenafdeling zich af van Cercle Brugge en ging ze voortaan autonoom verder als Cerkelladies Brugge.

Reserveploeg

Sinds het 2022/23 seizoen treden de beloften van Cercle aan in de Belgische competitiestructuur. Op basis van hun rangschikking in de Reserve Pro League het seizoen ervoor werd Jong Cercle verwezen naar de Tweede Afdeling.[7]

Op 23 juni 2022 stelde de vereniging haar nieuw logo voor.[8] Het felgroen en de typografie vallen op.

Sponsors

Periode Kledingsponsor Shirtsponsor
1975-1977 Adidas Ysco
1977-1981 ABB Verzekeringen
1981-1986 Adidas
1986-1987 Rodenbach
1987-1990 Diadora
1990-1991 Uhlsport
1991-1992 49R Jeans
1992-1994 Petros
1994-1995 Breitex
1995-1996 Ysco
1996-1997 Puma
1997-2001 Renault
2001-2002 RES Barter System
2002-2003 RES Barter System, Standaard Boekhandel
2003-2005 Olympic Standaard Boekhandel
2005-2006 1207
2006-2007 Vitafytea
2007-2008 Masita Vacansoleil
2008-2015 ADMB
2015-2016 Acerbis
2016-2017 Business Kring Cercle Brugge
2017-2019 Erima
2019-2023 Kappa Napoleon Sports & Casino
2023-heden Kappa Golden Palace

Erelijst

Nationaal

Belgisch landskampioenschap

winnaar (3): 1910-11, 1926-27, 1929-30

Beker van België

winnaar (2): 1926-27, 1984-85
finalist (5): 1912-13, 1985-86, 1995-96, 2009-10, 2012-13

Belgische Supercup

finalist (2): 1984-85, 1995-96

Individuele trofeeën

Topscorer (4)

Resultaten

Nationaal

Seizoen Klasse Reeks Punten Opmerkingen Beker
  I II P.I          
1900/01 9       Ere Afdeling 6
1901/02 4       Ere Afdeling A 8
1902/03 4       Ere Afdeling A 4
1903/04 3       Ere Afdeling A 17
1904/05 8       Ere Afdeling 15
1905/06 8       Ere Afdeling 12
1906/07 6       Ere Afdeling 17
1907/08 10       Ere Afdeling 6
1908/09 6       Ere Afdeling 22
1909/10 3       Ere Afdeling 36
1910/11 1       Ere Afdeling 35
1911/12 5       Ere Afdeling 27 1/4
1912/13 5       Ere Afdeling 25 fin
1913/14 3       Ere Afdeling 30 1/16
1914/15         Eerste Wereldoorlog
1915/16         Eerste Wereldoorlog
1916/17         Eerste Wereldoorlog
1917/18         Eerste Wereldoorlog
1918/19         Eerste Wereldoorlog
1919/20 8       Ere Afdeling 19
1920/21 5       Ere Afdeling 26
1921/22 6       Ere Afdeling 28
1922/23 3       Ere Afdeling 37
1923/24 3       Ere Afdeling 33
1924/25 4       Ere Afdeling 28
1925/26 5       Ere Afdeling 31
  I II III P.I Vanaf 1926/27 zijn er 3 nationale niveaus
1926/27 1       Ere Afdeling 35 winst
1927/28 3       Ere Afdeling 34
1928/29 4       Ere Afdeling 29
1929/30 1       Ere Afdeling 37
1930/31 7       Ere Afdeling 26
1931/32 6       Ere Afdeling 27
1932/33 3       Ere Afdeling 33
1933/34 8       Ere Afdeling 25
1934/35 6       Ere Afdeling 27
1935/36 13       Ere Afdeling 19
1936/37   6     Eerste Afdeling B 27
1937/38   1     Eerste Afdeling B 39
1938/39 11       Ere Afdeling 22
1939/40       Ere Afdeling Tweede Wereldoorlog
1940/41       Ere Afdeling B Niet-officiële competitie wegens oorlog
1941/42 13       Ere Afdeling 13
1942/43 8       Ere Afdeling 28
1943/44 8       Ere Afdeling 29
1944/45       Ere Afdeling Tweede Wereldoorlog
1945/46 19       Ere Afdeling 18
1946/47   7     Eerste Afdeling B 33
1947/48   5     Eerste Afdeling A 33
1948/49   11     Eerste Afdeling B 28
1949/50   11     Eerste Afdeling A 28
1950/51   11     Eerste Afdeling B 27
1951/52   15     Eerste Afdeling A 18
  I II III IV Vanaf 1952/53 zijn er 4 nationale niveaus
1952/53     8   Derde Klasse B 32
1953/54     7   Derde Klasse A 31
1954/55     3   Derde Klasse B 40
1955/56     1   Derde Klasse A 47
1956/57   9     Tweede Klasse 28
1957/58   11     Tweede Klasse 25
1958/59   3     Tweede Klasse 38
1959/60   3     Tweede Klasse 39
1960/61   2     Tweede Klasse 41
1961/62 14       Eerste Klasse 24
1962/63 11       Eerste Klasse 26
1963/64 10       Eerste Klasse 26
1964/65 11       Eerste Klasse 25
1965/66 16       Eerste Klasse 16 degradatie naar Derde Klasse na omkoopzaak
1966/67     4   Derde Klasse A 35
1967/68     1   Derde Klasse B 45
1968/69   4     Tweede Klasse 37
1969/70   6     Tweede Klasse 35
1970/71   1     Tweede Klasse 46
1971/72 5       Eerste Klasse 32
1972/73 11       Eerste Klasse 28
1973/74 8       Eerste Klasse 27
1974/75 10       Eerste Klasse 37
1975/76 13       Eerste Klasse 31
1976/77 8       Eerste Klasse 35
1977/78 17       Eerste Klasse 16
1978/79   1     Tweede Klasse 46
1979/80 10       Eerste Klasse 32
1980/81 14       Eerste Klasse 29
1981/82 14       Eerste Klasse 28
1982/83 12       Eerste Klasse 29 1/8
1983/84 11       Eerste Klasse 31 1/32
1984/85 11       Eerste Klasse 29 winst
1985/86 10       Eerste Klasse 34 fin
1986/87 11       Eerste Klasse 30 1/2
1987/88 7       Eerste Klasse 33 1/32
1988/89 15       Eerste Klasse 27 1/32
1989/90 9       Eerste Klasse 31 1/16
1990/91 16       Eerste Klasse 25 1/32
1991/92 9       Eerste Klasse 34 1/16
1992/93 13       Eerste Klasse 28 1/16
1993/94 12       Eerste Klasse 29 1/16
1994/95 15       Eerste Klasse 28
1995/96 8       Eerste Klasse 49 fin
1996/97 18       Eerste Klasse 27 1/16
1997/98   10     Tweede Klasse 44 1/16
1998/99   9     Tweede Klasse 42 1/8
1999/00   8     Tweede Klasse 54 1/16
2000/01   7     Tweede Klasse 49 1/4
2001/02   6     Tweede Klasse 52 4de in eindronde met 4 punten V
2002/03   1     Tweede Klasse 69 1/16
2003/04 14       Eerste Klasse 35 1/4
2004/05 11       Eerste Klasse 41 1/16
2005/06 14       Eerste Klasse 37 1/8
2006/07 12       Eerste Klasse 38 1/16
2007/08 4       Eerste Klasse 60 1/4
2008/09 9       Eerste Klasse 47 1/2
2009/10 9       Eerste Klasse 38 in play-off II eindigde Cercle Brugge op de 3e plaats met 7 punten fin
2010/11 9       Eerste Klasse 39 in play-off II was Cercle verliezend finalist 1/2
2011/12 7       Eerste Klasse 46 winnaar play-off II, verloren in barrage voor Europa League 1/8
2012/13 16       Eerste Klasse 14 Cercle plaatst zich via play-off III voor de eindronde en wint die fin
2013/14 11       Eerste Klasse 33 in play-off II eindigde Cercle Brugge op de 4e plaats 1/4
2014/15 15       Eerste Klasse 24 in play-off III eindigde Cercle Brugge op de laatste plaats 1/2
2015/16   5     Tweede Klasse 54 1/16
  1A 1B 1Am 2Am 3Am     Vanaf 2016-17 zijn er 3 nationale en 2 regionale niveaus
2016/17   6       Eerste Klasse B 33 Cercle speelde play-downs voor het behoud en won die 1/16
2017/18   1       Eerste Klasse B 50 Cercle is kampioen na winst in de 2de periode en winst in de finale tegen Beerschot Wilrijk 1/16
2018/19 13         Eerste Klasse A 28 1/16
2019/20 14         Eerste Klasse A 23 De competitie werd vervroegd stopgezet wegens de coronapandemie 1/16
2020/21 16         Eerste Klasse A 36 1/4
2021/22 10         Eerste klasse A 45 1/8
2022/23 8 Eerste klasse A 50 In de Europe play-offs eindigde Cercle 2e met 36 punten. 1/8
2023-24 4 Eerste klasse A 37 In de reguliere competitie eindigde Cercle 5de met 47 punten. 1/16

Europees

Zie ook Deelnemers UEFA-toernooien België
Seizoen Competitie Ronde Land Club Totaal 1e W 2e W PUC
1985/86 Europacup II 1R Vlag van Duitse Democratische Republiek Dynamo Dresden 4-4 3-2 (T) 1-2 (U) 1.0
1996/97 Europacup II 1R Vlag van Noorwegen SK Brann 3-6 3-2 (T) 0-4 (U) 1.0
2010/11 Europa League 2Q Vlag van Finland TPS Turku 2-2 0-1 (T) 2-1 (U) 2.0
3Q Vlag van Cyprus Anorthosis Famagusta 2-3 1-0 (T) 1-3 (U)
2024/25 Europa League 2Q Vlag van onbekend gebied - - () - ()

#Q = #voorronde, #R = #ronde, T/U = Thuis/Uit, W = Wedstrijd, PUC = punten UEFA coëfficiënten
Totaal aantal punten voor UEFA-coëfficiënten: 4.0

Selectie 2023/24

No. Naam Nationaliteit Geb.datum Vorige club
Keepers
1 Warleson Vlag van Brazilië Brazilië 28/11/1995 Vlag van Brazilië Athlético Paranaense
21 Maxime Delanghe Vlag van België België 23/05/2001 Vlag van België Lierse Kempenzonen
89 Sébastien Bruzzese Vlag van België België 01/03/1989 Vlag van België KV Kortrijk
Verdedigers
4 Jesper Daland Vlag van Denemarken Denemarken 06/01/2000 Vlag van Denemarken IK Start
5 Boris Popovic Vlag van Servië Servië 26/02/2000 Vlag van Frankrijk AS Monaco
18 Senna Miangue Vlag van België België 05/02/1997 Vlag van Italië Cagliari Calcio
29 Louis Torres Vlag van Frankrijk Frankrijk 29/04/2001 Vlag van Frankrijk AS Monaco
41 Hugo Siquet Vlag van België België 09/07/2002 Vlag van Duitsland SC Freiburg
66 Christiaan Ravych Vlag van België België 30/07/2002 Vlag van België Eigen jeugd
77 Jordan Semedo Vlag van Frankrijk Frankrijk 15/01/2003 Vlag van Frankrijk AS Monaco
Middenvelders
3 Edgaras Utkus Vlag van Litouwen Litouwen 22/06/2000 Vlag van Frankrijk AS Monaco
6 Félix Lemaréchal Vlag van Frankrijk Frankrijk 07/08/2003 Vlag van Frankrijk AS Monaco
11 Alan Minda Vlag van Ecuador Ecuador 14/05/2003 Vlag van Ecuador Independiente del Valle
17 Abu Francis Vlag van Ghana Ghana 27/04/2001 Vlag van Denemarken FC Nordsjælland
22 Leonardo Lopes Vlag van Portugal Portugal 30/11/1998 Vlag van Engeland Hull City
27 Nils De Wilde Vlag van België België 27/01/2003 Vlag van België RSC Anderlecht
28 Hannes Van der Bruggen Vlag van België België 01/04/1993 Vlag van België KV Kortrijk
Aanvallers
9 Kévin Denkey Vlag van Togo Togo 30/11/2000 Vlag van Frankrijk Nîmes Olympique
10 Yann Gboho Vlag van Frankrijk Frankrijk 14/01/2001 Vlag van Frankrijk Stade Rennais
19 Kazeem Olaigbe Vlag van België België 02/01/2003 Vlag van Engeland Southampton FC
20 Flávio Nazinho Vlag van Portugal Portugal 20/07/2003 Vlag van Portugal Sporting CP
32 Romaric Etonde Vlag van Frankrijk Frankrijk 30/04/2005 Vlag van Frankrijk AS Monaco
34 Thibo Somers Vlag van België België 16/03/1999 Vlag van België Eigen jeugd

Technische staf

Functie Naam Nationaliteit
Hoofdtrainer Miron Muslic Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Assistent trainer Jimmy De Wulf Vlag van België België
Assistent trainer Radhi Jaïdi Vlag van Tunesië Tunesië
Assistent trainer Bruno Andrade Vlag van Brazilië Brazilië
Head of athletic performance Eddie Lattimore Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Physical coach Nick Van Ransbeeck Vlag van België België
Teammanager Sven Vandendriessche Vlag van België België
Teamdokter Maximiliaan Moyaert Vlag van België België
Teamdokter Thomas Monbailliu Vlag van België België
Kit man & Player care Pepijn Lenoor Vlag van België België

Records

Van de twintig recordhouders is Louis Baes (loopbaan 1919-1934) de enige vooroorlogse figuur.

Wedstrijdrecord

Naam Nationaliteit Wedstrijden
1 Jules Verriest Vlag van België België 457
2 Jacques De Caluwé Vlag van België België 340
3 Denis Viane Vlag van België België 331
4 Bram van Kerkhof Vlag van Nederland Nederland 310
5 Louis Baes Vlag van België België 303
6 Marin Roje Vlag van België België 298
7 Wim Kooiman Vlag van Nederland Nederland 293
8 Geert Broeckaert Vlag van België België 282
9 Rudy Poorteman Vlag van België België 279
10 Kurt Soenens Vlag van België België 278
Bron: Belgian Soccer Database
Bijgewerkt op 23 april 2020

Doelpuntrecord

Naam Nationaliteit Doelpunten
1 Josip Weber Vlag van Kroatië Kroatië Vlag van België België 135
2 Dirk Beheydt Vlag van België België 100
3 Gilbert Bailliu Vlag van België België 92
4 Søren Skov Vlag van Denemarken Denemarken 48
5 Christophe Lauwers Vlag van België België 42
6 Paul Sanders Vlag van België België 40
7 Kevin Denkey Togo 34
8 Raphaël Lapeire Vlag van België België 33
9 Stijn De Smet Vlag van België België 32
10 Jacques De Caluwé Vlag van België België 30
Bron: Belgian Soccer Database
Bijgewerkt op 24 april 2020

Persoonlijkheden

Belangrijke oud-spelers

Zie ook de lijst van spelers van Cercle Brugge voor een uitgebreider overzicht van spelers

Bekende oud-jeugdspelers

Voormalig speler Stijn De Smet neemt een hoekschop.

Deze spelers komen uit de Cercle-jeugd:

Trainers

Zie Lijst van trainers van Cercle Brugge voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Voorzitters

Verenigingscultuur

Pop-Poll van d'Echte

Naar jaarlijkse gewoonte organiseert de supportersvereniging d'Echte de Pop-Poll. Iedere supporter kan hieraan deelnemen door op het deelnameformulier hun drie favoriete spelers aan te kruisen. Deze trofee mag beschouwd worden als de "Gouden Schoen" van Cercle. Volgens de reglementen van d'Echte worden de spelers niet alleen beoordeeld op hun voetbalkunde en inzet, maar tevens op hun Cercle-liefde. De winnaars zijn:

Noot:

  1. ↑ Aangezien Querter na het seizoen overstapte naar Club Brugge, vonden de organisatoren dat aan de voorwaarde "Cercle-liefde" niet voldaan werd.

Brugse stadsderby

Zie Brugse stadsderby voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Naast Cercle Brugge is ook Club Brugge een professionele voetbalvereniging uit Brugge. De beide verenigingen treffen elkaar al sinds 1900 regelmatig in competitie- en bekerwedstrijden. Tijdens de derby's ontstaat een ware stadsrivaliteit. Sinds de jaren 1960 is Club uitgegroeid tot een Belgische topclub en treedt normaal als favoriet aan.

  • In het seizoen 2006-07 won Cercle na 13 jaar nog eens van Club met 1-0.[9]
  • In het seizoen 2007-08 versloeg Cercle Club opnieuw met 1-0 in de 1/8e finales van de Beker van België. Dit was de eerste overwinning van Cercle op Club in de Beker van België.
  • In het seizoen 2010-11 won Cercle de stadsderby met 3-1.[10] Nadat ook de terugmatch gewonnen werd met 0-1, haalde Cercle de eerste 6 op 6 sinds 1992-93 in de Brugse burenstrijd.[11]
  • De laatste overwinning van Cercle in de derby dateert van 26 december 2021 (2-0), acht jaar na de vorige op 31 oktober 2013.

Literatuur

  • Roland Podevijn: Cercle Brugge 1899-1989, Brugge, 1989
  • Jos Claeys, Georges Debacker & Marnix Knockaert: Jubileumboek Cercle Brugge KSV, Brugge, 1999
  • Marnix Knockaert: Cercle Brugge competitief, Brugge, 2003
  • Georges Debacker & Marnix Knockaert: 115 jaar Cercle Brugge in een notendop, ISBN 9789081638913
Commons heeft media­bestanden in de categorie Cercle Brugge.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cercle_Brugge&oldid=67621868"