1,2-dichloorethaan

1,2-dichloorethaan
Structuurformule en molecuulmodel
	Structuurformule van 1,2-dichloorethaan
	Molecuulmodel van 1,2-dichloorethaan
Algemeen
Molecuulformule	C2H4Cl2
IUPAC-naam	1,2-dichloorethaan
Andere namen	ethyleenchloride, 1,2-ethyleendichloride, ethaandichloride, Freon 150
Molmassa	98,96 g/mol
SMILES	ClCCCl
CAS-nummer	107-06-2
Wikidata	Q161480
Beschrijving	Kleurloze stroperige vloeistof met kenmerkende geur
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
H-zinnen	H225 - H302 - H315 - H319 - H335 - H350
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P201 - P210 - P261 - P305+P351+P338 - P308+P313
EG-Index-nummer	602-012-00-7
VN-nummer	1184
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	vloeibaar
Kleur	kleurloos
Dichtheid	1,253 g/cm³
Smeltpunt	−35 °C
Kookpunt	83,5 °C
Vlampunt	13 °C
Zelfontbrandings- temperatuur	413 °C
Dampdruk	8700 Pa
Oplosbaarheid in water	8,7 g/L
Viscositeit	0,84 Pa·s
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal	Scheikunde

1,2-dichloorethaan, ook bekend als ethyleendichloride (EDC), is een organische verbinding met als brutoformule C₂H₄Cl₂. Het is een kleurloze vloeistof met een kenmerkende chloroformachtige geur. De stof wordt gebruikt in de bereiding van vinylchloridemonomeren en als apolair oplosmiddel, ontvetter of verfverwijderaar. De stof wordt ook gebruikt als oplosmiddel voor chemische reacties, in het reactieschema wordt dan vaak de afkorting DCE gebruikt.

Synthese

1,2-dichloorethaan wordt verkregen uit een reactie van etheen en chloorgas, met ijzer(III)chloride als katalysator:

{\ce {C2H4 + Cl2 -> C2H4Cl2}}

De stof ontleedt bij verhitting en bij verbranding met vorming van giftige en corrosieve dampen, onder andere waterstofchloride en fosgeen. 1,2-dichloorethaan reageert hevig met aluminium, alkalimetalen, ammoniak, basen en sterke oxidatiemiddelen. De verbinding tast kunststof en, in aanwezigheid van water, vele metalen aan.