Naar inhoud springen

Bartonien

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Systeem
Periode
Serie
Tijdvak
Etage
Tijdsnede
Ouderdom
(Ma)
Neogeen Mioceen Aquitanien jonger
Paleogeen Oligoceen Chattien 23,03–28,1
Rupelien 28,1–33,9
Eoceen Priabonien 33,9–38,0
Bartonien 38,0–41,3
Lutetien 41,3–47,8
Ypresien 47,8–56,0
Paleoceen Thanetien 56,0–59,2
Selandien 59,2–61,6
Danien 61,6–66,0
Krijt Boven Maastrichtien ouder
Indeling van het Paleogeen volgens de ICS.[1]

Het Bartonien (Vlaanderen: Bartoniaan) is in de geologische tijdschaal een tijdsnede (of in de chronostratigrafie een etage) in het Eoceen. Het Bartonien duurde van 41,3 tot 38,0 Ma. Het komt na het Lutetien en na het Bartonien komt het Priabonien.

Naamgeving en definitie

[bewerken | brontekst bewerken]

Het Bartonien werd ingevoerd door Karl Mayer-Eymar in 1857 en is genoemd naar de Barton Beds bij Barton-on-Sea (tegenwoordig een stadsdeel van New Milton in Hampshire, Engeland). De oorspronkelijke typelocatie ligt in de buurt van Highcliffe (Zuid Engeland) ontsloten. Er was in 2007 nog geen golden spike voor het Bartonien aangewezen.

De basis van het Bartonien wordt gedefinieerd door het verdwijnen van de nannoplanktonsoort Reticulofenestra reticulata. De basis van het Priabonien ligt bij het eerste voorkomen van de nannoplanktonsoort Chiasmolithus oamaruensis.