Bosnisch voetbalelftal (mannen)

Bosnië en Herzegovina
Bijnaam	Zlatni ljiljani, Zmajevi
Kledingsponsor	Kelme
FIFA-ranglijst	75 1 (20 juni 2024)
Hoogste ranking	13e (augustus 2013)
Laagste ranking	173e (september 1996)
Associatie	FS BiH
Bondscoach	Sergej Barbarez
Stadion	Asim Ferhatović Hasestadion,; Sarajevo; Bilino Polje, Zenica
Meeste interlands	Edin Džeko (134)
Topscorer	Edin Džeko (65)
Wedstrijden
	Eerste interland:; Albanië 2–0 Bosnië en H. ; (Tirana, Albanië; 30 november 1995); Grootste overwinning:; Bosnië en H. 7–0 Estland ; (Zenica, Bosnië en H.; 10 september 2008) ; Liechtenstein 1–8 Bosnië en H. ; (Vaduz, Liechtenstein; 7 september 2012); Grootste nederlaag:; Duitsland 7–0 Bosnië en H. ; (Freiburg, Duitsland; 16 november 2024)
Wereldkampioenschap
Optredens	1 (eerste keer: 2014)
Beste resultaat	Eerste ronde (2014)

Het voetbalelftal van Bosnië en Herzegovina is een team van voetballers dat Bosnië en Herzegovina vertegenwoordigt in internationale wedstrijden en competities, zoals de kwalificatiewedstrijden voor het WK en het EK. De ploeg speelt zijn thuiswedstrijden doorgaans in het Asim Ferhatović Hasestadion in Sarajevo of in Bilino Polje in Zenica.,

Geschiedenis

Begin

Bosnië-Herzegovina was, samen met Kroatië, Servië, Macedonië, Slovenië en Montenegro een van de zes federale republieken die deel uitmaakten van het voormalig Joegoslavië. De teams uit Kroatië en Servië domineerden, clubs uit Bosnië en Herzegovina werden gezien als de beste van de overige republieken. Op de ranglijst aller tijden van de Joegoslavische competitie waren van de top 10 er 5 Servisch, 2 Kroatisch en 3 Bosnisch (#7 Sarajevo, #8 Željezničar en #9 Velež). De landstitels die niet door clubs uit Kroatië en Servië werden gewonnen, werden gewonnen door de Bosnische clubs Sarajevo en Željezničar. Bosnische spelers, van Dušan Bajević tot Safet Sušić, waren niet alleen vertegenwoordigd in het Joegoslavische nationale elftal maar speelden ook een belangrijke rol in hun succes.

Oprichting en de jaren negentig

De oorlog van 1992-1995 bracht alle voetbalactiviteiten tot een halt. Veelbelovende talenten vertrokken naar het buitenland, anderen werden ingezet voor de oorlog. In 1993 ontstond een nationale selectie maar door logistieke problemen werd nauwelijks gevoetbald. In 1992 werd de nationale voetbalbond opgericht die vier jaar later werd erkend door de FIFA en twee jaar later door de UEFA.

Fuad Muzurović werd de eerste bondscoach. Het samenbrengen van de door de oorlog over de wereld uitgewaaierde talenten bleek een uitdaging. Ook kwamen sommige spelers in aanmerking om voor meerdere landen te spelen en vanwege de etnische spanningen en politieke onrust konden of wilden sommige spelers niet uitkomen voor Bosnië en Herzegovina, zoals Mario Stanić (Parma, Chelsea) en Risto Vidaković (Rode Ster, Real Betis). De eerste wedstrijd van dit nieuwe voetballand werd in en tegen KRC Genk gespeeld. Dit was een benefietwedstrijd en dit was de eerste keer dat de nieuwe selectie samen kwam. De keuze viel Op KRC Genk omdat hun toenmalig coach Alesic bevriend was met bondscoach Maruzovic. Op 6 juni 1993 speelde de ploeg de eerste officieuze interland. Tegenstander was Iran, dat met 3-1 werd verslagen in Teheran. De eerste officiële interland speelde de ploeg op 30 november 1995 tegen Albanië, dat in Tirana met 2-0 te sterk was. De doelpunten kwamen op naam van Anesti Qendro en Enkelejd Dobi.

De Sliškovićsaga

Het eerste decennium van het elftal was een turbulente. Diverse managers kwamen en gingen. Zowel het land als de opzet van het voetbal werden herhaaldelijk gereorganiseerd. In 2002 werden de kleinere competities samengevoegd in een geünificeerde competitie; de Premier Liga. Langzamerhand werden de lokaal getrainde Bosnische Servische en Kroatische spelers geïntegreerd in het nationale elftal. In het buitenland bereikte een veelbelovende generatie volwassenheid. Spelers als Elvir Bolić (Fenerbahce), Elvir Baljić (Real Madrid), Hasan Salihamidžić (Bayern München), Sergej Barbarez (HSV), Mirsad Hibić (Atlético Madrid) en Muhamed Konjić (Monaco).

Deze generatie bereikte haar piek onder de leiding van Blaz Slišković (2002-2006); kwalificatie voor de eindronde van het EK 2004 werd net gemist; Winst in de slotwedstrijd, thuis tegen Denemarken, zou goed zijn geweest voor kwalificatie, maar het werd een gelijkspel waardoor het team was uitgeschakeld. De kwalificatie voor het WK 2006 werd ook in de slotwedstrijd verspeeld; dit keer uit tegen Servië in een beladen duel.

De campagne voor het EK 2008 verliep minder succesvol. Het team eindigde als vierde in de groep.

Schorsing

Op 1 april 2011 maakten de FIFA en de UEFA bekend dat Bosnië voorlopig uitgesloten was van deelname aan internationale wedstrijden. Aanleiding waren de statuten van de nationale voetbalfederatie, de NFS BiH, die niet conform de reglementen van de overkoepelende voetbalbonden zouden zijn. Bosnië kreeg tot dinsdag 29 maart om de noodzakelijke wijzigingen door te voeren, maar slechts 22 van de 54 stemgerechtigden bleken tijdens een vergadering voor verandering van de bestaande statuten te zijn. Door de schorsing mocht de nationale ploeg voorlopig geen duels spelen en waren clubs uit Bosnië uitgesloten van internationale competities.^[1] Op 30 mei 2011 werd de schorsing opgeheven nadat nieuwe statuten waren aangenomen.

Euforie

Op 15 oktober 2013 wist Bosnië en Herzegovina zich dankzij een 1-0 uitoverwinning op Litouwen voor het eerst in de geschiedenis te plaatsen voor het WK voetbal. Het enige doelpunt in Kaunas kwam in de 68ste minuut op naam van Vedad Ibišević. De plaatsing leidde tot een golf van euforie in het Balkanland. "Voetbal zonder bijsmaak", kopte de toonaangevende krant Oslobođenje in een commentaar^[2] Daarmee verwees het dagblad naar de eerdere verdeeldheid in het land, een gevolg van de traumatische Joegoslavische Burgeroorlog van midden jaren negentig. Met name bondscoach Safet Sušić kreeg veel lof toegezwaaid.

Prestaties op eindrondes

Wereldkampioenschap

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1998	Niet gekwalificeerd
2002	Niet gekwalificeerd
2006	Niet gekwalificeerd
2010	Niet gekwalificeerd
2014	Groepsfase	3	1	0	2	4	4	(Kwal.)
2018	Niet gekwalificeerd
2022	Niet gekwalificeerd

Europees kampioenschap

Europees kampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
2000	Niet gekwalificeerd
2004	Niet gekwalificeerd
2008	Niet gekwalificeerd
2012	Niet gekwalificeerd
2016	Niet gekwalificeerd
2020	Niet gekwalificeerd
2024	Niet gekwalificeerd

UEFA Nations League

UEFA Nations League
Jaar	Div.	Eindpositie	Wed.	W	G	V	DV	DT	Res.
2018–19	B	13e	4	1	0	3	5	1
2020–21	A	15e	6	0	2	4	3	11
2022–23	B	18e	6	3	2	1	8	8

Interlandwedstrijden

1995 – 1999

2000 – 2009

2010 – 2019

2020 – 2029

FIFA-wereldranglijst^[3]

1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023
152	99	96	75	78	69	87	59	79	65	59	51	61	51	44	20	27	19	29	22	27	37	34	49	55	61	57	69

Bondscoaches

Huidige selectie

De volgende spelers werden opgeroepen voor de EK-kwalificatiewedstrijden tegen Oekraïne 21 maart 2024.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Oekraïne op 21 maart 2024.

Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
Ibrahim Šehić	55	0	Al-Khaleej FC
Nikola Vasilj	8	0	FC St. Pauli
Kenan Pirić	7	0	AEK Larnaca
Verdediging
Sead Kolašinac	58	0	Atalanta Bergamo
Eldar Ćivić	28	1	Ferencvárosi
Dennis Hadzikadunic	26	0	Hamburger SV
Anel Ahmedhodžić	22	1	Sheffield United
Jusuf Gazibegović	15	0	Sturm Graz
Amar Dedić	13	1	Red Bull Salzburg
Adnan Kovačević	13	0	Raków Częstochowa
Renato Gojković	4	1	FK Orenburg
Nihad Mujakić	1	0	Ankaragücü
Middenveld
Miralem Pjanić	115	18	Sharjah
Gojko Cimirot	48	0	Al-Fayha FC
Rade Krunić	33	4	Fenerbahçe
Haris Hajradinović	8	1	Kasımpaşa
Amar Rahmanović	8	1	Krylja Sovetov
Benjamin Tahirović	6	0	Ajax
Dal Varešanović	2	0	Çaykur Rizespor
Ivan Bašić	1	0	FK Orenburg
Aanval
Edin Džeko	134	65	Fenerbahçe
Smail Prevljak	27	6	Hertha BSC
Ermedin Demirović	24	1	FC Augsburg
Nemanja Bilbija	6	0	Zrinjski Mostar
Saïd Hamulić	6	0	Lokomotiv Moskou
Haris Tabaković	1	0	Hertha BSC

Statistieken

Bijgewerkt tot en met de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Italië (0-1) op 9 juni 2024.; in onderstaand overzicht zijn ook de officieuze en niet door de FIFA erkende wedstrijden meegenomen.^[4]

Van jaar tot jaar

Jaar	Wedstrijden				Doelpunten			Punten
Jaar	Duels	Winst	Gelijk	Verlies	Voor	Tegen	Saldo	Punten
1995	1	0	0	1	0	2	–2	0.000
1996	6	2	1	3	5	10	–5	0.833
1997	11	5	1	5	16	13	+3	1.000
1998	6	1	2	3	6	14	–8	0.667
1999	9	3	3	3	14	9	+5	1.000
2000	7	3	1	3	7	8	–1	1.000
2001	21	10	6	5	33	25	+8	1.238
2002	6	0	2	4	5	14	–9	0.333
2003	7	4	2	1	9	5	+4	1.429
2004	6	2	3	1	5	4	+1	1.167
2005	10	4	2	4	12	11	+1	1.000
2006	8	1	2	5	22	13	+9	0.500
2007	9	3	0	6	11	16	–5	0.667
2008	9	4	1	4	20	14	+6	1.000
2009	11	5	2	4	17	15	+2	1.091
2010	9	3	3	3	15	16	–1	1.000
2011	12	5	3	4	15	14	+1	1.083
2012	9	5	1	3	20	7	+13	1.222
2013	9	6	0	3	21	10	+11	1.333
2014	11	4	2	5	12	13	–1	0.909
2015	9	5	5	2	17	10	+7	1.333
2016	9	5	2	2	18	11	+7	1.333
2017	7	4	1	2	18	9	+9	1.286
2018	12	5	5	2	9	4	+5	1.250
2019	10	4	1	5	20	17	+3	0.900
2020	8	0	2	6	4	14	-10	0.250
2021	13	2	6	5	10	15	-5	0.770
2022	8	4	2	4	9	9	0	1.250
2023	10	3	0	7	9	20	-11	0.600
2024	3	0	0	3	1	6	-5

Tegenstanders

Tegenstander^[5]	Wed.	W	G	V	DV	DT	DS
Albanië	5	2	2	1	5	4	+1
Algerije	1	1	0	0	1	0	+1
Andorra	2	2	0	0	6	0	+6
Argentinië	3	0	0	3	1	9	–8
Armenië	4	3	0	1	10	6	+4
Azerbeidzjan	1	1	0	0	1	0	+1
Bahrein	1	1	0	0	1	0	+1
Bangladesh	1	1	0	0	2	0	+2
België	8	3	1	4	13	19	–6
Brazilië	2	0	0	2	1	3	–2
Bulgarije	2	1	0	1	2	2	0
Chili	1	1	0	0	1	0	+1
Costa Rica	1	0	1	0	0	0	0
China	1	0	0	1	0	3	–3
Cyprus	4	2	0	2	8	7	+1
Denemarken	6	2	2	2	8	7	+1
Duitsland	2	0	1	1	2	4	–2
Egypte	1	0	0	1	0	2	–2
Engeland	1	0	0	1	0	3	–3
Estland	7	5	1	1	21	4	+17
Faeröer	2	1	1	0	3	2	+1
Finland	6	3	2	2	12	11	+1
Frankrijk	6	0	3	3	4	8	–4
Ghana	1	1	0	0	2	1	+1
Georgië	1	0	0	1	0	1	-1
Gibraltar	2	2	0	0	9	0	+9
Griekenland	11	1	5	5	9	17	–8
Hongarije	4	0	2	2	3	6	–3
Ierland	3	0	1	2	1	4	–3
IJsland	2	1	0	1	3	1	+2
Indonesië	1	1	0	0	2	0	+2
Iran	7	1	1	5	10	19	–9
Israël	4	1	1	2	4	7	–3
Italië	6	1	1	4	4	10	-6
Ivoorkust	1	1	0	0	2	1	+1
Japan	3	1	1	1	4	6	–2
Jordanië	2	1	1	0	2	1	+1
Kazachstan	2	1	1	0	4	2	+2
Kroatië	4	0	0	4	6	14	–8
Koeweit	1	1	0	0	1	0	+1
Letland	2	2	0	0	9	1	+8
Liechtenstein	10	9	1	0	35	3	+32
Litouwen	6	4	1	1	10	5	+5
Luxemburg	9	7	0	2	18	7	+11
Mexico	2	1	0	1	2	2	0
Macedonië	5	1	3	1	8	8	0
Maleisië	2	1	1	0	3	2	+1
→ Maleisië (officieus)	1	1	0	0	2	0	+2
Malta	4	3	0	1	9	4	+5
Mexico	2	0	0	2	0	3	–3
Moldavië	2	0	1	1	2	3	–1
Montenegro	4	1	3	0	2	1	+1
Nederland	2	0	1	1	1	3	-2
Nigeria	1	0	0	1	0	1	–1
Noord-Ierland	3	2	1	0	5	2	+3
Noorwegen	4	2	0	2	3	5	–2
Oezbekistan	2	0	1	1	1	2	–1
Oman	1	1	0	0	2	1	+1
Oostenrijk	5	2	3	0	3	4	–1
Polen	3	0	1	2	3	7	-4
Portugal	6	0	1	5	2	16	–14
Qatar	2	0	1	1	1	3	–2
Roemenië	6	2	0	4	4	13	–9
Senegal	1	0	1	0	0	0	0
San Marino	2	2	0	0	6	1	+5
Schotland	2	0	0	2	1	3	–2
Servië	5	0	2	3	1	6	–5
Slowakije	5	2	0	3	6	8	-2
→ Slowakije (officieus)	1	1	0	0	1	0	+1
Slovenië	4	4	0	0	10	4	+6
Spanje	8	0	2	6	7	18	–11
Tsjechië	2	1	0	1	4	3	+1
Tunesië	1	0	0	1	1	2	–1
Turkije	6	2	2	2	7	6	+1
Oekraïne	3	0	1	2	2	5	-3
→ Uruguay (officieus)	1	1	0	0	3	2	+1
Verenigde Staten	3	0	1	2	3	5	–2
Vietnam	1	1	0	0	4	0	+4
Wales	4	2	2	0	6	2	+4
Wit-Rusland	2	2	0	0	3	0	+3
Zimbabwe	1	0	1	0	2	2	0
→ Zuid-Afrika (officieus)	1	1	0	0	4	2	+2
Zuid-Korea	2	1	0	1	3	3	0
Zweden	1	0	0	1	2	4	–2
Zwitserland	1	1	0	0	2	0	+2