Naar inhoud springen

Claudio Borghi

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Claudio Borghi
Claudio Borghi
Persoonlijke informatie
Volledige naam Claudio Daniel Borghi Bidos
Bijnaam Bichi
Geboortedatum 28 september 1964
Geboorteplaats Castelar, Argentinië
Lengte 182 cm
Positie Aanvallende middenvelder
Senioren
Seizoen Club W (G)
1981–1987
1987
1987–1988
1988
1988–1989
1989–1990
1990–1991
1990–1991
1991
1992
1992–1993
1994
1995
1995–1998
1998–1999
Vlag van Argentinië Argentinos Juniors
Vlag van Italië AC Milan
Vlag van Italië Como
Vlag van ZwitserlandNeuchâtel Xamax
Vlag van Argentinië River Plate
Vlag van Brazilië Flamengo
Vlag van Argentinië Independiente
Vlag van Argentinië Unión de Santa Fe
Vlag van Argentinië Huracán
Vlag van Chili Colo-Colo
Vlag van Argentinië Platense
Vlag van Mexico Correcaminos
Vlag van Chili O'Higgins
Vlag van Chili Audax Italiano
Vlag van Chili Santiago Wanderers
39(8)
0(0)
7(0)

21(1)
6(0)
12(1)
7(1)
22(1)
18(5)
12(0)
10(0)
22(4)

6(0)
Interlands
1985–1986 Vlag van Argentinië Argentinië 9(0)
Getrainde teams
2004–2005
2006–2008
2008
2009–2010
2010
2011–2012
2014
2016
Vlag van Chili Audax Italiano
Vlag van Chili Colo-Colo
Vlag van Argentinië Independiente
Vlag van Argentinië Argentinos Juniors
Vlag van Argentinië Boca Juniors
Vlag van Chili Chili
Vlag van Argentinië Argentinos Juniors
Vlag van Ecuador LDU Quito
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Claudio Daniel Borghi (Castelar, 28 september 1964) is een voormalig Argentijns voetballer die na zijn actieve carrière voetbaltrainer werd.

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Borghi, bijgenaamd Bichi, speelde als aanvallende middenvelder en kwam in eigen land onder meer uit voor Argentinos Juniors en River Plate. In 1987 werd hij aangetrokken door het AC Milan van voorzitter Silvio Berlusconi, net als de Nederlanders Marco van Basten en Ruud Gullit. Omdat clubs toentertijd slechts twee buitenlandse spelers in de selectie mochten hebben, werd hij uitgeleend aan Como Calcio voor het seizoen 1987/88.

Het volgende jaar werd het maximale aantal buitenlandse spelers verhoogd tot drie, maar Milan-trainer Arrigo Sacchi vroeg de clubleiding om een andere Nederlandse speler, verdediger/middenvelder Frank Rijkaard, aan te trekken. Borghi ging daarom zijn geluk in Zwitserland beproeven bij Xamax Neuchâtel, alvorens terug te keren naar Zuid-Amerika.

Daar speelde voor River Plate, Flamengo en Independiente. Uiteindelijk belandde de middenvelder in Chili, waar hij met Colo-Colo de CONMEBOL Recopa en Copa Interamericana won in 1992. Hij sloot zijn loopbaan in 1999 af bij Santiago Wanderers.

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Borghi maakte deel uit van het Argentijns voetbalelftal dat in 1986 aan de hand van Diego Maradona de wereldtitel veroverde tijdens het WK voetbal in Mexico. Hij speelde in totaal zes interlands en scoorde een keer voor zijn vaderland. Zijn eerste en enige doelpunt maakte hij in de oefenwedstrijd tegen Israël op 4 mei 1986, toen Borghi de vierde treffer van de Argentijnen voor zijn rekening nam. De vriendschappelijke wedstrijd, onder leiding van de Zwitserse scheidsrechter Bruno Galler, eindigde in een afgetekende 7–2-overwinning voor de latere wereldkampioen. De andere doelpuntenmakers waren Sergio Almirón (3), Diego Maradona (2) en Carlos Tapia.

Interlands van Claudio Borghi voor Vlag van Argentinië Argentinië
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler van Vlag van Argentinië Argentinos Juniors
1 14 november 1985 Vlag van Argentinië ArgentiniëMexico Vlag van Mexico 1 – 1 Vriendschappelijk 0
2 17 november 1985 Vlag van Mexico MexicoArgentinië Vlag van Argentinië 1 – 1 Vriendschappelijk 0
3 26 mei 1986 Vlag van Frankrijk FrankrijkArgentinië Vlag van Argentinië 2 – 0 Vriendschappelijk 0
4 4 mei 1986 Vlag van Israël IsraëlArgentinië Vlag van Argentinië 2 – 7 Vriendschappelijk Goal 58'
5 5 juni 1986 Vlag van Italië ItaliëArgentinië Vlag van Argentinië 1 – 1 WK-eindronde 0
6 10 juni 1986 Vlag van Argentinië ArgentiniëBulgarije Vlag van Bulgarije 2 – 0 WK-eindronde 0

Trainerscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn afscheid begon Borghi een carrière als trainer in Chili; tussen 2004 en 2005 werkte hij als trainer van Audax Italiano. In 2006 werd hij aangesteld als trainer van de Chileense topclub Colo-Colo. Hij leidde de ploeg naar vier opeenvolgende landskampioenschappen tussen 2006 en 2007 en bracht club ook naar de finale van de CONMEBOL Sudamericana in 2006. Op basis daarvan werd hij datzelfde jaar uitgeroepen tot Zuid-Amerikaans Trainer van het Jaar.

In juni 2008 keerde Borghi terug naar Argentinië om de negentiende trainer van Independiente in de laatste tien jaar te worden. Hij bleek echter niet in staat om aan de verwachtingen te voldoen en werd ontslagen op 5 oktober 2008 na een 1–0 nederlaag tegen Huracán.

In juni 2009 werd hij aangesteld als trainer van zijn oude club Argentinos Juniors na hun slechte optreden in de 2009 Clausura. Nadat hij de club naar de zesde plaats in de 2009 Apertura had geleid, volgde de titel in de Clausura 2010. Dit kampioenschap was Borghi's vijfde titel met de club, nadat hij vier titels met de club had gewonnen als speler in het midden van de jaren tachtig.

Op 21 mei 2010 stelde Boca Juniors hem aan als nieuwe trainer. Zijn periode daar was van korte duur; zijn ontslag volgde op 17 november 2010, na het behalen van slechts zeventien punten in veertien officiële wedstrijden.

Borghi werd op 24 februari 2011 door de Chileense voetbalbond gepresenteerd als de nieuwe bondscoach, als vervanger van zijn landgenoot Marcelo Bielsa. Hij kreeg de opdracht om Chili naar het WK 2014 te loodsen. Op 9 november 2011 zette Borghi vijf internationals uit zijn selectie in de aanloop naar de WK-kwalificatiewedstrijden tegen Uruguay en Paraguay. Het vijftal – Gonzalo Jara, Jorge Valdivia, Jean Beausejour, Carlos Carmona en Arturo Vidal – zou te laat zijn komen opdagen bij een training, nadat zij dronken waren teruggekomen na een avondje uitgaan. "Drie kwartier later dan afgesproken en in een staat die niet bij een profvoetballer past", zei Borghi[1].

Op 14 november 2012 moest Borghi uiteindelijk opstappen na een reeks slechte prestaties, waaronder zes nederlagen op rij, waarvan drie in de WK-kwalificatiereeks. Hij had La Roja in totaal zevenentwintig wedstrijden onder zijn hoede: elf overwinningen, vijf gelijke spelen en elf nederlagen. Borghi werd opgevolgd door zijn landgenoot Jorge Sampaoli.

In januari 2014 keerde Borghi opnieuw terug als trainer van Argentinos Juniors. In januari 2016 werd Borghi aangesteld als trainer van de Ecuadoraanse topclub LDU Quito.

Vlag van Argentinië Argentinos Juniors
Vlag van Argentinië Colo-Colo
Vlag van Argentinië Argentinië
Als trainer
Vlag van Chili Colo-Colo
Vlag van Argentinië Argentinos Juniors
Individueel als trainer
  • Zuid-Amerikaans Trainer van het Jaar: 2006