Naar inhoud springen

Cozy Powell

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Cozy Powell
Cozy Powell in 1974
Cozy Powell in 1974
Algemene informatie
Volledige naam Colin Flooks
Geboren Cirencester, 29 december 1947
Geboorteplaats CirencesterBewerken op Wikidata
Overleden Bristol, 5 april 1998
Overlijdensplaats Frenchay HospitalBewerken op Wikidata
Land Vlag van Engeland Engeland
Werk
Genre(s) hardrock, rock
Beroep drummer
Instrument(en) drumstel
Verwante artiesten Jeff Beck-group, Rainbow, Michael Schenker Group, Whitesnake, Black Sabbath, Brian May-band
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Cozy Powell, eigenlijk Colin Flooks (Cirencester, 29 december 1947 - Bristol, 5 april 1998), wordt gezien als een van Engelands beste hardrockdrummers: hij was bekend om zijn "heavy-hitting style" en zijn gave om muziek 'vol' te laten klinken.[1]

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Geboren in Cirencester, begon Powell zijn muziekcarrière bij The Sorcerers in 1965. Vanaf 1971 was hij voor twee albums de drummer bij de Jeff Beck-group.[2] Voordat hij solo ging, vormde hij de band Bedlam. Zijn solo-single Dance with the devil bereikte de derde plaats in de UK-charts in 1973. Twee andere top 20-singles aldaar zouden nog volgen met de band Cozy Powell's Hammer. Het volgende jaar bereikte Powell de headlines toen hij verscheen in het BBC-kinderprogramma Record Breakers,[3] waar hij een wereldrecord vestigde als 's werelds snelste drummer live op televisie. In 1976 voegde Powell zich bij Ritchie Blackmores Rainbow, de band waarmee hij waarschijnlijk het meest wordt geassocieerd.[4]

In 1980, toen Led Zeppelin-drummer John Bonham overleed, werd Powell door de band gezien als mogelijke opvolger van Bonham. Led Zeppelin besloot echter om uit elkaar te gaan.[5]

Op 16 augustus 1980 was Rainbow de hoofdact van het allereerste Monsters of Rockfestival in Castle Donington, Engeland. Na het succes van dit festival (dat op zijn beurt weer aanleiding was voor het succes van Rainbows al uit 1979 stammende album Down to Earth en daarvan de singles Since You Been Gone en All Night Long), stapte Powell samen met zanger Graham Bonnet uit Rainbow om samen te werken aan Bonnets nieuwe project genaamd Graham Bonnet & the Hooligans, met als single Night Games (1981). Vervolgens speelde Powell met verschillende grote bands - Michael Schenker Group van 1981 tot 1982, Whitesnake van 1982 tot 1984, vervolgens met Keith Emerson en Greg Lake in 1986 en Gary Moore in 1989, Black Sabbath van 1989 tot 1991 en nogmaals van 1993 tot 1995. Samen met Neil Murray (ex-lid van Cozy Powells band Hammer, Whitesnake, Gary Moore en Black Sabbath) was Powell lid van de Brian May-band, op de albums Back to the Light en Another World. In 1993 toerden ze om het album Back To The Light te promoten. Hiervan is een livealbum gemaakt. Catherine Porter was een van de achtergrondzangeressen. Ze toerden door de Verenigde Staten, Europa en Japan. De tournee eindigde in december 1993. Ondertussen keerden Powell en Neil Murray terug naar Black Sabbath en beiden traden later toe tot Peter Green's Band. De Brian May-band kwam in 1998 weer bij elkaar om het album Another World te promoten, op het laatste moment werd Powell vanwege diens overlijden vervangen door Eric Singer.

Overlijden en erfenis

[bewerken | brontekst bewerken]

Op het moment van zijn overlijden was Powell aan het herstellen van een voetblessure die hem had uitgeschakeld voor de tour met gitarist Yngwie Malmsteen. Cozy Powell stierf op 5 april 1998 als gevolg van een auto-ongeluk tijdens slecht weer op de M4 nabij Bristol. Hij was 50 jaar. Vlak voor zijn dood was hij nog in de studio's geweest voor de opnamen van het nieuwe album van ex-Fleetwood Macgitarist Peter Green. Colin Blunstone vermeldde op zijn album The light inside dat dit de laatste opnamen van Powell waren. Tegen die tijd was hij de drummer op ten minste 66 albums, met ook nog eens kleinere bijdragen op vele andere albums. Powells dood werd gezien als een groot verlies voor de pop- en rockmuziek. Ontelbare rockdrummers zijn (en worden nog steeds) beïnvloed door hem. Een sample uit Dance With The Devil wordt in 1996 gebruikt door Hysteric Ego voor de dancehit Want Love.

Op de in 2019 door het tijdschrift Rolling Stone gepubliceerde ranglijst van 100 beste drummers in de geschiedenis van de popmuziek kreeg Cozy Powell de 50e plaats toebedeeld.[6]

Cozy's drumkits

[bewerken | brontekst bewerken]

Drumset-ups tijdens zijn loopbaan:

  • 1977-1978 (Rainbow):

Ludwig red sparkle: Twee 26-inch bass drums met Premier 250 pedalen, twee 14-inch racked toms, twee 16-inch floor toms. 6-inch metal symphonic snare. Cymbals (allemaal Paiste): 24-inch ride (formula 602), 18-inch china, 18-inch crash-ride, 20-inch ride, 18-inch crash, two 16-inch crashes, 6-inch splash en een 15-inch hihat. Ludwig 35 sticks.

  • Circa 1983 (Whitesnake):

Yamaha custom in natural wood finish: Twee 26-inch bass drums, twee 15-inch racked toms, een 18-inch floor tom en een 20-inch floor tom. 6-inch metal snare. Cymbals (Paiste 2000 series): 24-inch ride, 18-inch china, 20-inch crash-ride, 20-inch crash,18-inch crash, 6-inch splash en een a 15-inch hihat.

  • 1989 (Black Sabbath):

Yamaha 9000 series custom in zwart en zilver: Twee 26-inch bass drums, vier racked tom-toms: een 16 × 6-inch, 18 × 8-inch, 13 × 9-inch en een 14 × 10-inch. Een 18-inch en een 20-inch floor tom. 6-inch metal snare. Cymbals (Paiste 3000 series): 24-inch ride, 18-inch china, 20-inch crash-ride, 20-inch crash, 18-inch crash, 6-inch splash en een 15-inch hihat en een 36-inch gong.

Samenwerking

[bewerken | brontekst bewerken]

Muzikanten met wie Cozy gespeeld heeft zijn onder anderen Judas Priest, Tony Martin, Neil Murray, Mario Parga, Brian May, Michael Schenker, John Deacon, Geoff Nichols, Don Airey, Steve Lukather, Billy Sheehan, Jon Lord, Ritchie Blackmore en Ronnie James Dio.

Trivia

[bewerken | brontekst bewerken]

Samen met Nick Lowe, David Gilmour,Tony Iommi, Neil Murray, Roger Taylor, Rowan Atkinson, Joe Griffiths and Mike Moran was Powell te horen op de Comic Relief's nummer 1-hit van Hale en Pace, The Stonk.[7]

Cozy's discografie

[bewerken | brontekst bewerken]
Album Artiest Jaar Label
Rough & Ready Jeff Beck Group 1971 Epic
Clowns Ed Welch 1971 U.A.
Jeff Beck Group Jeff Beck Group 1972 Epic
A Writer of Songs Harvey Andrews 1972 Fly
Clotho's Web Julie Felix 1972 RAK
Cosmic Wheels Donovan 1973 Epic
Bedlam Bedlam 1973 Chrysalis
You And Me Chick Churchill 1973 Chrysalis
Nigel Lived Murray Head 1973 CBS
First of the Big Bands Tony Ashton / Jon Lord 1974 Purple
Peter & The Wolf Various 1975 R.S.O.
Every Word You Say Peter Sarstedt 1975 U.A.
The First Starring Role Bob Sargeant 1975 RCA
Rising Rainbow 1976 Polydor
Fourteen Greatest Hits Hot Chocolate 1976 RAK
On Stage Rainbow 1977 Polydor
Long Live Rock & Roll Rainbow 1978 Polydor
Down To Earth Rainbow 1979 Polydor
Over the Top Cozy Powell 1979 Ariola
And About Time Too Bernie Marsden 1979 Parlophone
Monsters of Rock Rainbow / Various 1980 Polydor
Look At Me Now Bernie Marsden 1981 Parlophone
Tilt Cozy Powell 1981 Polydor
M.S.G. Michael Schenker Group 1981 Chrysalis
Line Up Graham Bonnet 1981 Vertigo
One Night at the Budokan Michael Schenker Group 1982 Chrysalis
Before I Forget Jon Lord 1982 Harvest
Pictures At Eleven Robert Plant 1982 Esperanza
Octopus Cozy Powell 1983 Polydor
Slide it In Whitesnake 1984 Liberty
Phenomena Phenomena 1985 Bronze
Under a Raging Moon Roger Daltrey 1985 Ten
Finyl Vinyl Rainbow 1986 Polydor
Emerson, Lake, & Powell Emerson, Lake, & Powell 1986 Polydor
Who the Am Dam Boys Don't Cry 1987 Legacy
Sanne Salomonsen Sanne Salomonsen 1987 Virgin
Triumph & Agony Warlock 1987 Vertigo
Forcefield I Forcefield 1987 President
Super Drumming Pete York / Cozy Powell 1987 Ariola
Long Cold Winter Cinderella 1988 Phonogram
Southern Region Breakdown James Darby 1988 President
K.2. Don Airey 1988 MCA
Forcefield II Forcefield 1988 President
After the War Gary Moore 1989 Virgin
Headless Cross Black Sabbath 1989 IRS
Timewatch Minute By Minute 1989 Sky
To Oz And Back (Forcefield III) Forcefield 1989 President
Live in Germany 1976 Rainbow 1990 Connoisseur
Tyr Black Sabbath 1990 IRS
Let the Wild Run Free (Forcefield IV) Forcefield 1991 President
The Connoisseur Collection Vol II Ritchie Blackmore / Various 1991 Connoisseur
The Drums are Back Cozy Powell 1992 Electrola
Instrumentals Forcefield 1992 President
Back To the Light Brian May 1993 Parlophone
Live at Brixton Academy Brian May 1994 Parlophone
Forbidden Black Sabbath 1995 IRS
The Music of Jimi Hendrix Various 1995 RCA
The Sabbath Stones Black Sabbath 1996 IRS
Baptism of Fire Glenn Tipton 1997 Atlantic
The Best of Cozy Powell Cozy Powell 1997 Polygram
Splinter Group Peter Green 1997 Snapper
SAS Band S.A.S. Band 1997 Bridge
Facing the Animal Yngwie Malmsteen 1997 Canyon Int.
Another World Brian May 1998 Parlophone
Twin Oaks/Especially For You (Cozy's Final Studio Work) Cozy Powell 1999
Scream Tony Martin 2005
Edge of the World Tipton, Entwistle & Powell 2006
[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cozy_Powell&oldid=68245540"