Ellie Hahn
| Ellie Hahn | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Jutphaas, 1950 | |||
| Geboorteland | Nederland | |||
| Beroep(en) | beeldhouwer, academiedocent | |||
| RKD-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
Ellie Hahn (Jutphaas, 1950) is een Nederlands beeldhouwer en academiedocent.[1]
Leven en werk
[bewerken | brontekst bewerken]Hahn werd opgeleid bij Jan van Luijn aan de Academie Artibus (1968-1973) in Utrecht en bij Piet Esser aan de Rijksakademie van beeldende kunsten (1973-1977) in Amsterdam. Ze maakt beelden in klein, steen en brons, daarbij geïnspireerd door alledaagse dingen.[2] Ze werkt figuratief, maar zoekt naar een eenvoudige, heldere vorm. In een interview met De Telegraaf zei ze daarover in 1993: "Ik zoek naar de essentie; het kan allemaal veel simpeler. Ik wil met minder middelen een sterkere expressie bereiken. Het is wel figuratief, maar in feite ook een abstractie."[3]
Hahn won in 1975 de kunstprijs Willem F.C. Uriot en in 1977 de Prix de Rome voor vrije beeldhouwkunst.[4] Ze gaf les aan bij Artibus (1977-1989) en de Stichting CREA (1978-2013), de culturele afdeling van de Hogeschool van Amsterdam en de Universiteit van Amsterdam.[2] Tot haar leerlingen behoorden Theo Germann, Diet Idzerda en Caroline Ruizeveld.[5]
Enkele werken
[bewerken | brontekst bewerken]- 1984 Nijlpaard, Koekoeksplein, Utrecht. Stond aanvankelijk op de speelplaats van de Singelschool. Na een fusie met basisschool De Koekoek, kreeg het in 1995 een plaats aan het Koekoeksplein.
- 1993 Désiree, Beeldenroute Maliebaan, Utrecht.
- 2003 Broeders Prinses Wilhelminastraat / Adriaan Leeuwenhoekstraat, Hekendorp. Aan de Vondelstraat in Maarssen staat een tweede exemplaar.
- 2008 buste Heike Kamerlingh Onnes, Steenschuur (voor het Kamerlingh Onnes Gebouw van de Universiteit), Leiden.
- Ochtend, Van Hogendorpstraat, Utrecht.
Fotogalerij
[bewerken | brontekst bewerken]-
Nijlpaard (1984/1995), Utrecht -
buste Kamerlingh Onnes (2008), Leiden
- ↑ Biografische gegevens bij het RKD-Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis
- ↑ a b "Ellie Hahn", Het Depot.
- ↑ Els Roes (1993) "Kunstenares Ellie Hahn legt laatst hand aan Desiree", De Telegraaf, 13 augustus 1993.
- ↑ 1977, Prix de Rome. Gearchiveerd op 25 juli 2022.
- ↑ "Ellie Hahn", ARTindex. Gearchiveerd op 28 juni 2023.
