Naar inhoud springen

Erik Borgman

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Erik Borgman
Erik Borgman (2008)
Erik Borgman (2008)
Persoonlijke gegevens
Volledige naam Erik Petrus Nicolaas Maria BorgmanBewerken op Wikidata
Geboortedatum 1 januari 1957
Geboorteplaats Amsterdam
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederland
Religie Katholiek
Wetenschappelijk werk
Vakgebied theologie
Universiteit Tilburg University
Beroep theoloog

Erik Borgman (Amsterdam, 1 januari 1957) is een Nederlandse leken-dominicaan en hoogleraar theologie van de religie, in het bijzonder het christendom, aan de Universiteit van Tilburg. In zijn denken is hij sterk beïnvloed door de katholieke bevrijdingstheologie.

Het opiniemagazine Vrij Nederland selecteerde hem in 2008 als een van de meest scherpzinnige denkers van Nederland.[1][2] Lezers van dagblad Trouw verkozen hem tot een van drie meest inspirerende theologen.[3] Ook werd hij in 2012 uitgeroepen tot Theoloog van het jaar.

Na de mavo (Gerardus Majella, diploma 1973) en ongedeeld vwo (college De Klop, diploma 1976) te Utrecht, studeerde Borgman van 1976 tot 1984 theologie en filosofie aan de Katholieke Universiteit Nijmegen en studeerde cum laude af. In 1990 promoveerde hij (eveneens cum laude) op het proefschrift Sporen van de bevrijdende God: Universitaire theologie in aansluiting op Latijns-Amerikaanse bevrijdingstheologie, zwarte theologie en feministische theologie.

Van 2000 tot 2007 was hij in dienst van het Heyendaal Instituut voor theologie, wetenschap en cultuur van de Katholieke Universiteit Nijmegen, later de Radboud Universiteit. Vanaf eind 2007 is hij hoogleraar aan het Departement Religiewetenschappen en Theologie binnen de Faculteit Geesteswetenschappen van de Universiteit van Tilburg. Najaar 2015 werd hij ook gasthoogleraar aan het Doopsgezind Seminarie te Amsterdam, met als leeropdracht "vrijzinnige theologie".

  • Sporen van de bevrijdende God: Universitaire theologie in aansluiting op Latijns-Amerikaanse bevrijdingstheologie, zwarte theologie en feministische theologie (1990)[4]
  • Alexamenos aanbidt zijn God: theologische essays voor sceptische lezers (1994)
  • Edward Schillebeeckx, een theoloog in zijn geschiedenis deel 1: een katholieke cultuurtheologie (1914-1965) (1999)[5]
  • Dominicaanse spiritualiteit: een verkenning (2000)
  • Metamorfosen: over religie en moderne cultuur (2006, 2010)
  • Want de plaats waarop je staat is heilige grond: God als onderzoeksprogramma (2008)
  • Overlopen naar de barbaren: het publieke belang van religie en christendom (2009)
  • Wortelen in vaste grond: een cultuurtheologisch essay (2009)
  • De verbeelding van Marga Klompé: perspectieven op de toekomst (2012)
  • Waar blijft de Kerk?: gedachten over opbouw in tijden van afbraak (2015)
  • Leven van wat komt: een katholiek uitzicht op de samenleving (2017)[6]
  • Zielen winnen: op zoek naar kerk buiten de gebaande paden (2017)[7]
  • Door het lijden: meditaties bij de kruisweg (2018)[8]
  • Dit is het hart: over het proeven van de kerk (2019)
  • Alle dingen nieuw: een theologische visie voor de 21ste eeuw. Deel 1: Inleiding en invocatio (2020)[9] (winnaar Beste Theologische Boek 2020)
  • De school als bouwplaats: onderwijs met het oog op een samenleving van vrije mensen (2021)[10]
  • Om te dienen, niet om gediend te worden: zeven keer zeven teksten om gelovig op te laden (2023)
[bewerken | brontekst bewerken]