Naar inhoud springen

Eurovisiesongfestival 1972

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eurovisiesongfestival 1972
Eurovision Song Contest Edinburgh 1972
Gastland Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Locatie Usher Hall, Edinburgh
Omroep BBC
Datum 25 maart 1972
Presentator Moira Shearer
Winnaar
Land Vlag van Luxemburg Luxemburg
Lied Après toi
Artiest Vicky Leandros
Tekst Yves Dessca
Klaus Munro
Componist Mario Panas
Klaus Munro
Andere gegevens
Stem­gegevens Elk land heeft twee juryleden die elk aan ieder ander land een score van 1 tot 5 punten moeten toekennen
Aantal landen 18
Nul punten niet mogelijk
Intervalact The Massed Pipes and Drums of the Scottish Regiments
Chronologie
◄ 1971 – 1973 ►

Het Eurovisiesongfestival 1972 was het zeventiende Eurovisiesongfestival en vond plaats op 25 maart 1972 in Edinburgh, Schotland. Het programma werd gepresenteerd door Moira Shearer. Van de 18 deelnemende landen won Luxemburg met het nummer Après toi, uitgevoerd door Vicky Leandros. Dit lied kreeg 128 punten, 8% van het totale aantal punten. Met 114 punten werd het Verenigd Koninkrijk tweede, gevolgd door Duitsland op de derde plaats met 107 punten.

Het festival van 1971 was gewonnen door Monaco, maar dit land kon geen geschikte locatie vinden voor de organisatie. Daarom nam de BBC de organisatie van het festival over.[1]

De achttien deelnemende landen waren overigens precies dezelfde als die in 1971.

Net als vorig jaar won een Franstalig liedje het songfestival. Het winnende nummer Après toi wordt thans door velen gerekend tot de klassiekers van het Eurovisiesongfestival.

De Massed Pipes and Drums of the Scottish Regiments verzorgden het interludium tijdens het tellen van de stemmen.

Puntentelling

[bewerken | brontekst bewerken]

Stemstructuur

[bewerken | brontekst bewerken]

Net als vorig jaar waren bij het festival twee juryleden van elk land aanwezig. Elk van hen geeft punten van 1 tot en met 5 voor elk liedje, behalve de eigen inzending. Elke land gaf dus minimaal twee en maximaal 10 punten per inzending.[1]

Score bijhouden

[bewerken | brontekst bewerken]

De score werd bijgehouden op een scorebord dat in de zaal hing. De deelnemende landen stonden in het Engels op het bord. Achter elk land stond het totaal aantal punten De gegeven punten werden gelijk bij het totaal van het land opgeteld. Tijdens de puntentelling zat de presentatrice voor het scorebord op een stoel. Zij noemde het land, waarna de juryleden het bordje met punten omhoog deden.

De jury kwam blok-voor-blok in beeld: drie landen tegelijkertijd gaven punten. Het geven van de punten ging op volgorde van optreden. Het land en het totaal van de punten werd door de EBU-controleur gezegd in het Engels waarna hij ook het nieuwe totaal van het land noemde.

De Benelux-landen waren als laatste aan de beurt. Het Verenigd Koninkrijk kreeg 20 punten en kwam op 114 te staan, iets hoger dan de 111 die Luxemburg op dat moment had. Echter, omdat 0 punten geven niet mogelijk was, zou Luxemburg minimaal 4 punten krijgen en op 115 komen. Theoretisch gezien kon alleen Nederland Luxemburg inhalen: Nederland had 97 punten en kon met de maximale score van 20 punten op 117 komen. Luxemburg kreeg echter 17 en Nederland 9 punten. Daarmee stond de overwinning van Luxemburg echt vast.

Plaats Land Artiest(en) Lied Punten
1 Vlag van Luxemburg Luxemburg Vicky Leandros Après toi 128
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk The New Seekers Beg, steal or borrow 114
3 Vlag van Duitsland Duitsland Mary Roos Nur die Liebe lässt uns leben 107
4 Vlag van Nederland Nederland Sandra & Andres Als het om de liefde gaat 106
5 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Milestones Falter im Wind 100
6 Vlag van Italië Italië Nicola di Bari I giorni dell'arcobaleno 92
7 Vlag van Portugal Portugal Carlos Mendes A festa da vida 90
8 Vlag van Zwitserland Zwitserland Véronique Müller C'est la chanson de mon amour 88
9 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Tereza Kesovija Muzika i ti 87
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje Jaime Morey Amanece 83
11 Vlag van Frankrijk Frankrijk Betty Mars Comé-comédie 81
12 Vlag van Finland Finland Päivi Paunu & Kim Floor Muistathan 78
13 Vlag van Zweden Zweden Family Four Härliga sommardag 75
14 Vlag van Noorwegen Noorwegen Grethe Kausland & Benny Borg Småting 73
15 Vlag van Ierland Ierland Sandie Jones Ceol an ghrá 72
16 Vlag van Monaco Monaco Anne-Marie Godart & Peter McLane Comme on s'aime 65
17 Vlag van België België Serge & Christine Ghisoland A la folie ou pas du tout 55
18 Vlag van Malta Malta Helen & Joseph L-imħabba 48

België en Nederland

[bewerken | brontekst bewerken]

Voor België zongen Serge & Christine Ghisoland A la folie ou pas du tout, maar zij werden slechts zeventiende op achttien deelnemers. Nederland werd vertegenwoordigd door het duo Sandra (Reemer) en Andres met het nummer Als het om de liefde gaat. Zij behaalden een vierde plaats.

Terugkerende artiesten

[bewerken | brontekst bewerken]
Land Artiest Eerdere deelname
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Tereza Kesovija Vlag van Monaco Monaco 1966
Vlag van Luxemburg Luxemburg Vicky Leandros Vlag van Luxemburg Luxemburg 1967
Vlag van Portugal Portugal Carlos Mendes Vlag van Portugal Portugal 1968
Vlag van Zweden Zweden Family Four Vlag van Zweden Zweden 1971

Nationale keuzes

[bewerken | brontekst bewerken]

In Noorwegen deden Hanne Krogh en Kirsti Sparboe mee aan de Melodi Grand Prix, Kroghs lied won, maar elk lied werd door 2 artiesten gezongen en men verkoos Grethe Kausland en Benny Borg boven haar. In Finland werd Viktor Klimenko (ESF 1965) 6de op 8 deelnemers. In Zweden greep Östen Warnerbring (ESF 1967) net naast de overwinning terwijl Monica Zetterlund (ESF 1963) 6de was.

Gediskwalificeerde landen

[bewerken | brontekst bewerken]
 Deelnemende landen
 Landen die al meegedaan hebben maar niet meedoen