Naar inhoud springen

Formule 1 in 1962

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
13e Formule 1-seizoen (1962)
Volgende: 1963
Vorige: 1961
Graham Hill won zijn eerste wereldkampioenschap in 1962
Graham Hill won zijn eerste wereldkampioenschap in 1962
Algemene informatie
Races 9
Coureurs 50
Constructeurs 13
Verdedigend
kampioen
Vlag van Verenigde Staten Phil Hill (coureurs)
Vlag van Italië Ferrari (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill 42
(1e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark 30
3e plaats Vlag van Nieuw-Zeeland Bruce McLaren 27
Eindstand constructeurs
1e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM 42
(1e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus 36
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper 28
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Het Formule 1-seizoen 1962 was het 13de FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 20 mei en eindigde op 29 december na negen races.

Graham Hill werd wereldkampioen voor BRM. Jack Brabham debuteerde met zijn eigen team. Net als in 1961 werden banden geleverd door slechts één fabrikant, alle teams reden met Dunlop-banden.

GP nr. Ronde Grand Prix Circuit Plaats Datum
103
1 GP van Nederland Vlag van Nederland Circuit Park Zandvoort Zandvoort 20 mei
104
2 GP van Monaco Vlag van Monaco Circuit de Monaco Monte Carlo 3 juni
105
3 GP van België Vlag van België Circuit de Spa-Francorchamps Stavelot 17 juni
106
4 GP van Frankrijk Vlag van Frankrijk Circuit de Rouen-les-Essarts Orival (Seine-Maritime) 8 juli
107
5 GP van Groot-Brittannië Vlag van Verenigd Koninkrijk Aintree Circuit Aintree 21 juli
108
6 GP van Duitsland Vlag van Duitsland Nürburgring Nordschleife Nürburg 5 augustus
109
7 GP van Italië Vlag van Italië Autodromo Nazionale Monza Monza 16 september
110
8 GP van de Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten Watkins Glen International Watkins Glen (New York) 7 oktober
111
9 GP van Zuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Prince George Circuit Oos-Londen 29 december

Resultaten en klassement

[bewerken | brontekst bewerken]
Ronde Grand Prix Poleposition Snelste ronde Winnende coureur Winnende constructeur Banden Verslag
1 Vlag van Nederland GP van Nederland Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Vlag van Nieuw-Zeeland Bruce McLaren Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM D Verslag
2 Vlag van Monaco GP van Monaco Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Nieuw-Zeeland Bruce McLaren Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper-Climax D Verslag
3 Vlag van België GP van België Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Climax D Verslag
4 Vlag van Frankrijk GP van Frankrijk Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney Vlag van Duitsland Porsche D Verslag
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk GP van Groot-Brittannië Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Climax D Verslag
6 Vlag van Duitsland GP van Duitsland Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM D Verslag
7 Vlag van Italië GP van Italië Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM D Verslag
8 Vlag van Verenigde Staten GP van de Verenigde Staten Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Climax D Verslag
9 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) GP van Zuid-Afrika Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM D Verslag

Puntentelling

[bewerken | brontekst bewerken]

Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.

Positie 1e 2e 3e 4e 5e 6e
Punten 9 6 4 3 2 1

Klassement bij de coureurs

[bewerken | brontekst bewerken]

Slechts de beste vijf van de negen resultaten telden voor het kampioenschap, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Coureur Vlag van Nederland Vlag van Monaco Vlag van België Vlag van Frankrijk Vlag van Verenigd Koninkrijk Vlag van Duitsland Vlag van Italië Vlag van Verenigde Staten Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Punten
NED MON BEL FRA GBR DUI ITA VST ZAF
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill 1 (6) 2P 9S (4) 1S 1S (2) 1 42 (52)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark 9 DNFPS    1S DNFP 1PS    4 DNFP 1PS DNFPS    30
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Bruce McLaren DNFS 1 DNF (4) 3 (5) 3 3 2 27 (32)
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees DNFP 4 5 5 2 2 DNF DNF DNF 19
5 Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney DNF DNF DNS 1 9 3P 13 5 15
6 Vlag van Verenigde Staten Phil Hill 3 2 3 DNF DNF 11 DNS 14
7 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Tony Maggs 5 DNF DNF 2 6 9 7 7 3 13
8 Vlag van Verenigde Staten Richie Ginther DNF DNF DNF 3 13 8 2 DNF 7 10
9 Vlag van Australië Jack Brabham DNF 8 6 DNF 5 DNF 4 4 9
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Taylor 2 DNF DNF 8 8 DNF DNF 12 DNF 6
11 Vlag van Italië Giancarlo Baghetti 4 DNF 10 5 5
12 Vlag van Italië Lorenzo Bandini 3 DNF 8 4
13 Vlag van Mexico Ricardo Rodríguez DNF 4 6 14 4
14 Vlag van België Willy Mairesse 7 DNF 4 3
15 Vlag van Zweden Jo Bonnier 7 5 10 DNF 7 6 13 3
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Innes Ireland DNF DNF DNF DNF 16 DNF 8 5 2
17 Vlag van Nederland Carel Godin de Beaufort 6 DNQ 7 6 14 13 10 DNF 11 2
18 Vlag van Verenigde Staten Masten Gregory DNF DNQ DNF DNF 7 12 6 1
19 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Neville Lederle 6 1
20 Vlag van Frankrijk Maurice Trintignant DNF 8 7 DNF DNF DNF 0
21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Lewis 8 DNQ DNF 10 DNF 0
22 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland John Love 8 0
23 Vlag van Italië Nino Vaccarella DNQ 15 9 0
24 Vlag van België Lucien Bianchi 9 16 0
25 Vlag van Verenigde Staten Roger Penske 9 0
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Bruce Johnstone 9 0
27 Vlag van Zwitserland Jo Siffert DNQ 10 DNF 12 DNQ 0
28 Vlag van Verenigde Staten Rob Schroeder 10 0
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Ernie Pieterse 10 0
30 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Burgess 12 11 DNQ 0
31 Vlag van Verenigde Staten Tony Settember 11 DNF 0
32 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Campbell-Jones 11 0
Vlag van Verenigde Staten Hap Sharp 11 0
34 Vlag van Zwitserland Heini Walter 14 0
35 Vlag van Verenigde Staten Jay Chamberlain 15 DNQ DNQ 0
Vlag van Duitsland Wolfgang Seidel NC DNF DNQ 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Salvadori DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNS DNF 0
Vlag van Nieuw-Zeeland Tony Shelly DNF DNQ DNQ 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Greene DNS DNF DNQ 0
Vlag van Nederland Ben Pon DNF 0
Vlag van Zwitserland Heinz Schiller DNF 0
Vlag van Frankrijk Bernard Collomb DNF 0
Vlag van Verenigde Staten Timmy Mayer DNF 0
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Doug Serrurier DNF 0
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Mike Harris DNF 0
Vlag van Duitsland Günther Seiffert DNQ 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gerry Ashmore DNQ 0
Vlag van Italië Ernesto Prinoth DNQ 0
Vlag van Italië Roberto Lippi DNQ 0
Vlag van Argentinië Nasif Estefano DNQ 0
Pos. Coureur Vlag van Nederland Vlag van Monaco Vlag van België Vlag van Frankrijk Vlag van Verenigd Koninkrijk Vlag van Duitsland Vlag van Italië Vlag van Verenigde Staten Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Punten
NED MON BEL FRA GBR DUI ITA VST ZAF
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde

Klassement bij de constructeurs

[bewerken | brontekst bewerken]

Alleen de best geklasseerde rijder per team telt mee voor het kampioenschap.

De vijf beste resultaten telden mee voor de eindstand, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" de staan getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Constructeur Vlag van Nederland Vlag van Monaco Vlag van België Vlag van Frankrijk Vlag van Verenigd Koninkrijk Vlag van Duitsland Vlag van Italië Vlag van Verenigde Staten Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Punten
NED MON BEL FRA GBR DUI ITA VST ZAF
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM 1 (6) 2P (3S) (4) 1S 1S (2) 1 42 (56)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Climax 2 8PS 1S 7P 1PS 4 9P 1PS (5PS) 36 (38)
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper-Climax (5S) 1 DNF 2 3 (5) 3 (3) 2 29 (37)
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lola-Climax DNFP 4 5 5 2 2 DNF DNF DNF 19
5 Vlag van Duitsland Porsche 6 5 7 1 9 3P (6) 5 11 18 (19)
6 Vlag van Italië Ferrari 3 2 3 WD DNF 6 4 WD 18
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Climax DNF 4 4 6
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-BRM DNQ DNF DNF DNF DNF 12 6 1
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Emeryson-Climax NC 11 DNF WD 0
10 Vlag van België ENB-Maserati 16 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gilby-BRM WD DNF DNQ 0
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) LDS-Alfa Romeo DNF 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper-Alfa Romeo DNF 0
Vlag van Italië De Tomaso WD DNQ 0
Vlag van Italië De Tomaso-OSCA DNQ 0
Pos. Constructeur Vlag van Nederland Vlag van Monaco Vlag van België Vlag van Frankrijk Vlag van Verenigd Koninkrijk Vlag van Duitsland Vlag van Italië Vlag van Verenigde Staten Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Punten
NED MON BEL FRA GBR DUI ITA VST ZAF
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde