Gehrenspitze
| Gehrenspitze | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
De Gehrenspitze vanaf de burchtruïne Ehrenberg
| ||||
| Hoogte | 2367 m | |||
| Coördinaten | 47° 30′ NB, 10° 39′ OL | |||
| Ligging | Tirol, Oostenrijk | |||
| Gebergte | Tannheimer Berge, Allgäuer Alpen | |||
| Eenvoudigste route | over het Gehrenjoch en de zuidzijde | |||
  | ||||
| ||||
De Gehrenspitze is een 2367 meter[1] hoge berg in de Tannheimer Berge, een subgroep van de Allgäuer Alpen, in de Oostenrijkse deelstaat Tirol. Met die hoogte is het de op twee na hoogste bergtop in deze subgroep.
Ligging
[bewerken | brontekst bewerken]Het bergmassief van de Gehrenspitze vormt het noordoostelijke hoekpunt van het Tannheimer Tal. Ten oosten van de Gehrenspitze liggen het Lechtal en Reutte. Ten westen van de berg ligt de top van de Kellenspitze (2238 meter), in het noorden ligt de Große Schlicke met de Musauer Berg (1510 meter) en ten zuiden van de Gehrenspitze ligt de Schneidspitze of kortweg Schneid (2009 meter).
Geologie
[bewerken | brontekst bewerken]Zoals de rest van de Tannheimer Berge behoort de Gehrenspitze tot de Noordelijke Kalkalpen. De top van de Gehrenspitze bestaat voor het grootste deel uit zogenaamd Wettersteinkalk.[2] Verder naar het zuiden zijn Partnachcuesta's, noordalpiene Raibler cuesta's, hoofddolomiet en Kössener cuesta's te vinden. Niet zichtbaar is het dieper gelegen muschelkalk.[3] In de nabijheid van de Gehrenspitze schuift de zogenaamde Inntaldecke tegen het Wettersteinmassief.[4]
Beklimming
[bewerken | brontekst bewerken]De meest gangbare route naar de top van de Gehrenspitze loopt vanuit het zuiden over het Gehrenjoch. Beklimming van de Gehrenspitze kan worden aangevangen in Reutte, in Nesselwängle en in het Raintal. Van daar loopt het pad 417b in een maximale UIAA-moeilijkheidsgraad II over de zuidzijde naar de top van de berg. Verder zijn er diverse andere, veeleisende klimroutes naar de top van de Gehrenspitze aangelegd.
Literatuur en kaarten
[bewerken | brontekst bewerken]- Dieter Seibert, Allgäuer Alpen Alpin, Alpenvereinsführer. München, Bergverlag Rudolf Rother 2004. ISBN 3-7633-1126-2
- Kompass Wander-, Bike- und Skitourenkarte: Blatt 04 Tannheimer Tal (1:35.000). ISBN 978-3-85491-644-4
Referenties
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Austrian Map online 1:50.000 (ÖK 50) van het BEV
- ↑ Christian Klinker: Bericht 1997 über geologische Aufnahmen in den Nördlichen Kalkalpen (Lechtaler Alpen) auf Blatt 115 Reutte. (www.geologie.ac.at)[dode link]
- ↑ Peter Müller-Wolfskeil, Wolfgang Zacher, Neue Ergebnisse zur Tektonik der Allgäuer und Vilser Alpen. Geologische Rundschau 1984; 73(1): 321-335[dode link]
- ↑ Rafael Ferreiro Mählmann, Jürgen Morlok, Das Wettersteingebirge, Widerlager der allochtonen Inntaldecke, und die Ötztalmasse, Motor tertiärer psthumer NW-Bewegungen im Mieminger Gebirge (Nordtirol, Österreich) PDF (3,54 MB) Geol. Paläont. Mitt. Innsbruck, 1991/92, ISSN 0378-6870, volume 18, blz. 1-34. Gearchiveerd op 21 september 2021.