Grand Prix-wegrace der Naties 1967
 Grand Prix-wegrace der Naties 1967
| ||
|---|---|---|
| ||
| Officiële naam | 45º Gran Premio delle Nazioni | |
| Land | Italië
| |
| Datum | 3 september 1967 | |
| Organisator | FIM / FMI | |
| 500 cc | ||
| Snelste ronde |  Mike Hailwood
| |
| Eerste | Giacomo Agostini
| |
| Tweede | Mike Hailwood
| |
| Derde | Angelo Bergamonti
| |
| 350 cc | ||
| Snelste ronde | Ralph Bryans
| |
| Eerste | Ralph Bryans
| |
| Tweede | Silvio Grassetti
| |
| Derde |  Heinz Rosner
| |
| 250 cc | ||
| Snelste ronde | Mike Hailwood
| |
| Eerste | Phil Read
| |
| Tweede | Bill Ivy
| |
| Derde | Ralph Bryans
| |
| 125 cc | ||
| Snelste ronde | Bill Ivy
| |
| Eerste | Bill Ivy
| |
| Tweede |  Hans Georg Anscheidt
| |
| Derde |  László Szabó
| |
| Zijspan | ||
| Snelste ronde | Georg Auerbacher / Billie Nelson
| |
| Eerste | Georg Auerbacher / Billie Nelson
| |
| Tweede | Heinz Luthringshauser / Geoff Hughes
| |
| Derde | Otto Kölle / Rolf Schmid
| |
De Grand Prix-wegrace der Naties 1967 was de elfde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1967. De races werden verreden op 3 september 1967 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije. De 50cc-klasse kwam niet aan de start. De wereldtitel in de 125cc-klasse werd hier beslist. De wereldtitels in de 350cc-klasse en de zijspanklasse waren al eerder beslist.
500cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]Mike Hailwood had een echt pechweekend in Monza. Hij was in de 250cc-race al uitgevallen en ook in de 500cc-race kreeg hij pech. Hailwood startte sneller dan Giacomo Agostini, die door zijn slechte start ook nog de gevallen rijders Chris Conn en John Dodds moest ontwijken. Mike Hailwood kreeg uiteindelijk 17 seconden voorsprong, maar vier ronden voor het einde scheurde een van zijn uitlaatpijpen en bovendien begon de versnellingsbak kuren te vertonen. Agostini wist hem te passeren en stelde daarmee zijn 500cc-wereldtitel vrijwel zeker. Hailwood hield nog slechts een theoretische kans over: Winnen in Canada terwijl Agostini zonder punten moest blijven. Ago had - zelfs bij winst van Hailwood - aan één punt voldoende. Opmerkelijk was de vijfde plaats van Giuseppe Mandolini, met een Moto Guzzi Monocilindrica 500 (eencilinder) uit 1957.
Top tien tussenstand 500cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Giacomo Agostini |
MV Agusta | 46 (52) |
| 2 | Mike Hailwood |
Honda | 44 |
| 3 | John Hartle |
Métisse-Matchless | 22 |
| 4 | Peter Williams |
Arter-Matchless | 16 |
| 5 |  Jack Findlay |
McIntyre-Matchless | 15 |
| 6 | Fred Stevens |
Hannah-Paton | 11 |
| 7 | John Cooper |
Norton / Seeley-Matchless | 8 |
| 8 |  Gyula Marsovszky |
Matchless | 7 |
| 9 | Billie Nelson |
Norton | 6 |
| Steve Spencer |
Norton |
(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)
350cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]Nu de titel beslist was ging de 350cc-race in Monza voor Giacomo Agostini en Renzo Pasolini meer om de Italiaanse eer. Ze vochten een harde strijd uit, maar wel om de tweede plaats want Ralph was met de Honda RC 174 al aan de horizon verdwenen. In de 8e ronde, toen Pasolini de tweede plaats net had overgenomen van Agostini, vielen ze allebei uit. Daardoor werd de tweede man van Benelli, Silvio Grassetti, tweede en Heinz Rosner werd derde.
Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand 350cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Ptn | |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Mike Hailwood |
Honda | 40 | wereldkampioen |
| 2 | Giacomo Agostini |
MV Agusta | 32 | |
| 3 | Heinz Rosner |
MZ | 18 | |
| 4 | Derek Woodman |
MZ | 14 | |
| Ralph Bryans |
Honda | |||
| 6 | Alberto Pagani |
Aermacchi | 11 | |
| 7 | Kel Carruthers |
Métisse-Aermacchi | 9 | |
| 8 | Renzo Pasolini |
Benelli | 8 | |
| 9 | Silvio Grassetti |
Benelli | 6 | |
| 10 | Fred Stevens |
Hannah-Paton | 4 |
250cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]In Monza draaide Mike Hailwood de snelste ronde, maar in de vierde ronde viel hij uit wegens olielekkage. Phil Read en Bill Ivy kregen het daarna toch nog niet cadeau, want Ralph Bryans vocht hard om de overwinning. Uiteindelijk bleken de Yamaha RD 05's toch te sterk voor hem. Read won de race, Ivy werd tweede en Bryans derde.
Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand 250cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Phil Read |
Yamaha | 50 |
| 2 | Mike Hailwood |
Honda | 46 |
| 3 | Bill Ivy |
Yamaha | 44 (50) |
| 4 | Ralph Bryans |
Honda | 36 (46) |
| 5 | Derek Woodman |
MZ | 18 |
| 6 | Heinz Rosner |
MZ | 13 |
| 7 |  Ginger Molloy |
Bultaco | 9 |
| 8 | Gyula Marsovszky |
Bultaco | 8 |
| 9 | Dave Simmonds |
Kawasaki | 5 |
| 10 |  José Medrano |
Bultaco | 4 |
(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)
125cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]In Monza leek de 125cc-race al beslist na de trainingen, want de rondetijden lagen zo ver uit elkaar dat aangenomen werd dat Bill Ivy (Yamaha RA 31) veel sneller zou zijn dan Hans Georg Anscheidt met de Suzuki RT 67. Ver achter Anscheidt stond László Szabó die met zijn MZ weer veel sneller was dan de EMC's. Ivy startte zoals gewoonlijk slecht, maar na drie ronden nam hij de leiding van Anscheidt over. Toen merkte hij dat al het water uit zijn radiateur was verdwenen en hij ging de pit in voor water. Dat was er echter niet en Ivy moest weer terug de baan op om twee ronden later opnieuw binnen te komen voor koelwater. Dat had men nog steeds niet gevonden. Bij zijn derde stop kreeg hij pas water maar toen lag Anscheidt intussen weer op de eerste plaats. Pas vlak vóór de eindstreep wist Ivy de overwinning zeker te stellen. De Yamaha had in elk geval zijn betrouwbaarheid bewezen. Szabó werd zoals verwacht zonder problemen derde. Ivy had nu het maximum aantal punten: 48 uit zes (tellende) wedstrijden en hij was daardoor wereldkampioen.
Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand 125cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Ptn | |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Bill Ivy |
Yamaha | 54 (60) | wereldkampioen |
| 2 | Phil Read |
Yamaha | 40 | |
| 3 | Stuart Graham |
Suzuki | 35 (38) | |
| 4 |  Yoshimi Katayama |
Suzuki | 19 | |
| 5 | László Szabó |
MZ | 13 | |
| 6 | Hans Georg Anscheidt |
Suzuki | 12 | |
| 7 | Dave Simmonds |
Kawasaki | 9 | |
| 8 | Kel Carruthers |
Honda | 7 | |
| 9 | Thomas Heuschkel |
MZ | 5 | |
| Walter Scheimann |
Honda |
(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)
Zijspanklasse
[bewerken | brontekst bewerken]In de laatste zijspanrace van het seizoen (Monza) vielen Klaus Enders/Ralf Engelhardt uit. Georg Auerbacher leidde (met gelegenheids-bakkenist Billie Nelson) van start tot finish, aanvankelijk gevolgd door Siegfried Schauzu. Die moest echter door ontstekingsproblemen zijn tweede plaats afstaan aan Heinz Luthringhauser/Geoff Hughes en werd uiteindelijk slechts zesde. De derde plaats was voor Otto Kölle en Rolf Schmid.
Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien eindstand zijspanklasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Klaus Enders |
Ralf Engelhardt |
BMW | 40 (52) |
| 2 | Georg Auerbacher |
Eduard Dein en Billie Nelson |
BMW | 32 (35) |
| 3 | Siegfried Schauzu |
Horst Schneider |
BMW | 28 (32) |
| 4 | Tony Wakefield |
Graham Milton |
BMW | 11 |
| 5 | Johann Attenberger |
Josef Schillinger |
BMW | 10 |
| 6 | Heinz Luthringshauser |
Hermann Hahn en Geoff Hughes |
BMW | 10 |
| 7 | Pip Harris |
John Thornton |
BMW | 10 |
| 8 | Otto Kölle |
Rolf Schmid |
BMW | 7 |
| 9 | Barry Dungsworth |
Ron Wilson en Neil Caddow |
BMW | 4 |
| Arsenius Butscher |
Armgard Neumann |
BMW | ||
| Colin Seeley |
Ray Lindsay |
BMW |
- Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
- Weekblad Motor 1967 nr. 36 en 37
Voetnoten
- ↑ a b c d e f g h i j k Startte alleen in de Grand Prix van Canada.
- ↑ Omdat Mike Hailwood al 350cc-wereldkampioen was, werd zijn Honda RC 174 door Ralph Bryans gebruikt.
- ↑ a b c d Niet gefinisht, niet deelgenomen of niet geregistreerd.
- ↑ Yoshimi Katayama was in Japan om de Suzuki RS 67U te testen in voorbereiding van de Grand Prix van Japan.
- ↑ a b Startte alleen in de Grand Prix van Finland.
- ↑ Helmut Fath had na de TT van Assen twee maanden rust voorgeschreven gekregen vanwege een zware longontsteking
| Vorige race: Ulster Grand Prix 1967 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 19e seizoen (1967) |
Volgende race: Grand Prix-wegrace van Canada 1967 |
|
| ||
| Vorige race: Grand Prix-wegrace der Naties 1966 |
Grand Prix-wegrace der Naties | Volgende race: Grand Prix-wegrace der Naties 1968 |
· 
· 
· ·