Hermann Ludwig Blankenburg

Hermann Ludwig Blankenburg
Volledige naam	Hermann Ludwig Blankenburg
Bijnaam	Duitse marsenkoning
Geboren	14 november 1876
Overleden	15 mei 1956
Land	Duitsland
Stijl	Marsmuziek
Instrument	Tuba
Leraren	Gotthold Peters
Belangrijkste werken	Abschied der Gladiatoren
	(en) Discogs-profiel;
	(en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Hermann Ludwig Blankenburg, eigenlijk: Hermann Louis Blankenburg (Bad Langensalza-Thamsbrück (Thüringen), 14 november 1876 – Wesel, 15 mei 1956) was een Duits componist en dirigent. Omdat hij 1398 marsen geschreven heeft, staat hij ook bekend als de Duitse marsenkoning.

Levensloop

Blankenburg was een zoon van een kleine boer uit Thamsbrück, dat nu een wijk van Bad Langensalza is. Naar de wil van zijn vader zou hij bij zijn volwassenwording de kleine boerderij moeten overnemen. Al in zijn jonge jaren leerde hij een soort tamboersfluit bespelen, een fluit uit metaal die zeven vingergaten heeft (één meer dan een Tin-whistle), maar die geblazen werd als een piccolo, zij het in ces of bes gestemd. Verder leerde hij fagot, tuba en viool spelen. Toen hij 16 jaar oud was, stemde zijn vader er uiteindelijk mee in, dat hij muziek kon gaan studeren, op voorwaarde dat hij voor twaalf jaar in het leger zou gaan, omdat men in die tijd na 12 jaar militaire dienst ambtenaar kon worden.

De eerste geregelde muzieklessen kreeg Blankenburg van een Mhr. Kranich in Frose. Maar na een jaar kreeg hij voortaan lessen bij Gotthold Peters in Holzminden. Mhr. Peters ontdekte al spoedig het talent van Blankenburg. Op 18-jarige leeftijd schreef Blankenburg zijn eerste compositie, een wals. Hij meldde zich bij het leger en werd als tubaïst lid bij de Militaire kapel van het 6e Veldartillerie-Regiment in Breslau. Hij wilde in dienst blijven, maar na korte tijd werd hij ziek en verliet het leger.

Op 1 februari 1898 vertrok hij naar Kaiserslautern. Hij huwde op 4 oktober 1898 met Magdalena Weidmann uit Germersheim. De geboorte van een dochtertje, Martha Magdalena, maakte de ouders gelukkig, maar zij kenden grote financiële zorgen. In januari 1900 vertrok de familie naar Wuppertal-Barmen, waar een tweede dochter Olga Ottilie geboren werd. Van 1901 tot 1903 werd Blankenburg lid van de Brandt'sche Kapelle, later het stedelijk orkest, in Duisburg. In 1906 gaat hij naar Hagen. Hier werd in 1914 een zoon geboren, Hermann Ludwig (jr.).

In 1908 kwam Blankenburg naar Wesel, waar hij (opnieuw) lid werd van de Militaire kapel van het 43e Veldartillerie-Regiment. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd hij ziek, werkte korte tijd als politieagent in Hagen en kwam in 1917 weer terug naar Wesel. In 1921 huwde hij zijn tweede vrouw Katharina Auguste Krauthoff. In hetzelfde jaar werd zoon Karl-Heinz Louis geboren, die zeer muzikaal was, maar in 1946 in Russische krijgsgevangenschap overleed.

Abschied der Gladiatoren

Tot de feestelijkheden bij de inhuldiging van Koning Eduard VII van het Verenigd Koninkrijk behoorde in 1902 ook een compositiewedstrijd voor marsen. Toen was Blankenburg nog in Hagen. Zijn collega's muzikanten adviseerden hem aan dit concours deel te nemen. Hij had nog een mars, die zijn toenmalige muziekuitgever Oertel te zwaar vond en niet had aangekocht, met de titel Deutschlands Fürsten. Die zond Blankenburg in voor deze wedstrijd. Intussen weten wij, dat voor dit concours in totaal 5.000 marsen werden beoordeeld, waaronder werk van wereldberoemde componisten als John Philip Sousa en Carl Teike. Drie maanden later werd bekend dat Blankenburg met zijn mars de eerste prijs had gewonnen, maar hij moest de titel veranderen. Sindsdien heet die mars Abschied der Gladiatoren, en hij zou door het concours wereldberoemd worden.

Muziekuitgever

Al in Hagen had Blankenburg een eigen muziekuitgeverij H.L. Blankenburg, die later door de Westfalia-Verlag in Witten overgenomen werd. In Wesel had hij zelf in de Torfstraat 35 de Medio-Verlag, die hij heeft opgegeven. Zijn zoon Karl-Heinz Louis richtte in 1937 in de Gartenstraße 1 in Wesel de Heika-Verlag op.

Werk

Van het omvangrijke oeuvre van Blankenburg is nu nog een kleine rest overgebleven. Het woonhuis van Blankenburg in Wesel, waar hij een groot deel van zijn partituren gearchiveerd had, werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door een bom getroffen. Na de oorlog werd het huis door soldaten en dwangarbeiders bezet en verwoest. Rond 300 tot 400 werken zijn er nog bewaard gebleven. De Internationale Blankenburg Vereinigung e.V. poogt zo veel mogelijk werken te verzamelen en te catalogiseren.

Tegenwoordig zijn de marsen van Blankenburg buiten Duitsland bekender, dan in Duitsland zelf. Zo zijn de marsen Deutschlands Waffenehre en Adlerflug regimentsmarsen bij het Zweedse leger.

Op 20 februari 1931 werd Blankenburg ereburger van zijn geboortestad Thamsbrück. Sinds 1976 bestaat er in Wesel een Blankenburgstraat.

Composities

Werken voor harmonieorkest

Marsen (selectie)

Voltooid in	titel	opusnummer	Aanmerkingen
1902-1904	Abschied der Gladiatoren (The Gladiators Farewell)	op. 48	1e prijs bij het compositiewedstrijd voor marsen van het Britse Koningshuis in 1902
1904	Germanentreue (German Fidelity)	op. 64
1905	Prinz Eitel Friedrich	op. 54
1905	Einzug scheidiger Truppen	op. 59
1908	Mit Paradeflaggen	op. 60
1908	Klar zum Gefecht (Action Front)	op. 62
1908	Mit Siegespalmen	op. 63
1909	Territorial-Marsch
1909	Unsere Grenadiere	op. 66
1910	Adlerflug	op. 67
1910	Treue Waffengefährten	op. 69
1910	Reiterlust	op. 70
1910	Nec aspera terrent!	op. 71
1910	Unter Kaisers Fahnen	op. 72
1910	Kavallerie-Parademarsch	op. 73
1910	Ernst August Marsch	op. 74
1910	Wenn der Kaiser ruft	op. 75
1910	Deutschland in Waffen	op. 76
1911	Ran an den Feind	op. 77
1911	Für Vaterland und Freiheit	op. 78
1911	Freundestreue
1912	Manöverleben	op. 97
1912	Auf Adler Schwingen (On Eagle's Wings)	op. 99
1912	Hoch die Friedensflagge	op. 100
1912	Mein Regiment	op. 102
1912	Niemals zurück!	op. 109
1912	Festjubel	op. 105
1913	Unter dem Friedensbanner
1914	Einzug der Siegestruppen	op. 135
1916	Pilotenmut	op. 130
1916	Im Sturm erobert!	op. 183
1917	Im Heldenkampf (At the battle of heroes)	op. 160
1917	Der Adler von Lille (Adelaar van Rijsel)	op. 180	Ter nagedachtenis aan de luchtmacht-piloot Max Immelmann
1918	Kriegers Abschied
1918	Mit Schneid voran!
1919	Helden-Parade	op. 190
1919	Einzug der Hellebardiere	op. 211
1919	Für unsere Helden	op. 222
1919	S.A. rückt an!	op. 261
1920	Durch Sturm und Not	op. 409
1920	Ilja	op. 419	intermezzo
1920	Freie Bahn dem Tüchtigen!
1920	Frieden und Freiheit
1920	Freudenfeuer	op. 513
1920	Der Zeitgeist	op. 516
1920	Non soli cedit! (Er weicht der Sonne nicht)	op. 519
1921	Besiegte Sieger	op. 520
1921	Frieden und Einigkeit	op. 521
1921	Treu der Heimat	op. 523
1921	Die Wahrheit siegt!	op. 524
1922	Frühlingskinder	op. 218
1922	Jubelsturm	op. 542
1922	Ruhmesklänge	op. 543
1922	Stets ritterlich!	op. 555
1922	Durch Licht zum Leben	op. 556
1922	Abschied der Hellebarden	op. 590
1922	Fest und treu	op. 603
1922	Immer flott!	op. 607
1922	Givenchy March
1923	Vivat Helvetia! (Lust und Leben)	op. 630
1923	Ordensritter-Marsch (Gallant Knights - Corps des chevaliers)
1923	In venta temporis (Im Sturm der Zeit)
1924	Waffenehre (Honneur aux armes)	op. 691
1925	Treue um Treue	op. 700
1925	Zigeunerkinder	op. 785
1925	Jetzt kommt die Musica!	op. 952
1925	Stark wie die Mark
1928	Dem Lenz entgegen!	op. 990
1928	Fliegerhelden
1928	Germanenblut
1928	Der Tausendkünstler	op. 1000	opgedragen aan zijn vriend Paul Lincke
1929	In Alter Freundschaft!	op. 1001
1930	Freiheitsjubel		Ter herinnering aan de bevrijding van het Rijnland
1932	Mein Wesel	op. 1032
1932	Unterm Freiheitsstern	op. 1033
1932	Jugendfrühling	op. 1035
1936	Kämpfend vorwärts!	op. 1056
1936	Haldener Festmarsch	op. 1260
1936	Gruß an Langensalza	op. 1265
1937	Grüss mir die Heimat!	op. 1271
	Abmarsch in die Quartiere (Back to the Camp)	op. 61
	Adlerflug
	Amsterdam Marsch
	Auf der Wacht!
	Auf Heimatlicher Erde
	Auf treue Kameradschaft	op. 1008
	Auf Wiedersehen
	Aus Nah und Fern
	Bruder vom Rhein
	Dem Schweizer Land	op. 690
	Dem Verdienst der Krone
	Der Admiral der Luft
	Des Siegers Lorbeer	op. 110
	Deutsche Eichen
	Deutscher Stenografenmarsch	op. 1105
	Deutschlands Fürsten
	Deutschlands Waffenehre (Marche Victorieuse)	op. 58
	Die Ehrenkompagnie (La compagnie d'honneur)
	Die Kronenreiter	op. 953
	Die Treue siegt	op. 1072
	Einigkeit
	Empor zum Licht	op. 83
	Europas Einigkeit	op. 958
	Fackelreiter
	Feldgrauen-Heimkehr
	Flammenzeichen-Marsch
	Freiheitshelden
	Friedensgöttin	op. 440
	Fürs liebe Vaterland
	Furchtlos und unverzagt!	op. 959
	Gruß an Thüringen	op. 981
	Heil den Siegern!
	Heil der Welt
	Heil Thüringen
	Im Rheinland liegt ein Städtchen
	Im Ruhrtal
	Im Zeichen der Siegessonne
	In alter Freundschaft
	In alter Frische	op. 560
	In unitate robur
	Künstlerblut	op. 580
	Lützow Marsch
	Mein Feld die Welt
	Mit dem Aeroplan
	Mit der Siegesbanner
	Mit Kraft und Feuer	op. 525
	Mon Amour
	Neu Deutschland
	Neuer rheinischer Büttenmarsch	op. 1025
	Odeon voran!
	Oerlikon-Zürich-Marsch
	Prozessionsparade (langzame mars)
	Quo gentes unitatem
	Regimentskameraden
	Schwartz! Rot! Gold!
	Sekretariat-Marsch
	Semper paratus
	Sieg des Friedens
	Sonnenar
	Sonnenkinder	op. 553
	Stets Zielbewusst No. 1
	The Royal Dragoons
	Um Jerichos Mauern	op. 954
	Unser Saarland
	Unsere Heerführer
	Unsere Reichswehr
	Unter der Friedensflagge
	Unter der Heimatsonne
	Unus pro multis
	Völkerfrühling
	Voran mit Schneid
	Weltenfriede	op. 843
	Weltenstürmer	op. 802
	Westfalengruß	op. 581
	Westfalen-Marsch	op. 132
	Wikinger

Andere werken voor harmonieorkest

1921 Treue Liebe (Ständchen-Gavotte)
1935 Deutsche Marschperlen, selectie van bekende marsen
Goldkäferchen, intermezzo

Bibliografie

Gudrun Blankenburg, Hans-Joachim Blankenburg: Deutscher Marschkönig - Hermann Ludwig Blankenburg - in seiner Zeit 1876–1956, Freiberg in Sachsen, Verlag Rockstuhl, 2012. 252 p., ISBN 978-3-86777-055-2
Manfred Schustereit: Hermann Ludwig Blankenburg - Verzeichnis der erfassbaren Kompositionen, Edition Agenda, Münster 2003, ISBN 3-89688-150-7
Ernst K. Kupfrian: Hermann Ludwig Blankenburg (1876-1956) - Versuch, seinen Lebenslauf aufzuzeigen, in: Haldern - einst und jetzt, 37. Folge, Juni 1977
Willibald Gatzke: H. L. Blankenburg - Erinnerungen von W. Gatzke, Kassel, 1987. 24 p.

Media

Externe links