Hoogveen-veenmos
| Hoogveen-veenmos | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Sphagnum magellanicum Brid. (1798) | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Hoogveen-veenmos op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
hoogveen-veenmos of hoogveenmos[1] (Sphagnum magellanicum) is een soort mos van het geslacht veenmos (Sphagnum).
Het is een soort die specifiek te vinden is in voedselarme hoogveenmosvegetaties.
Etymologie en naamgeving
[bewerken | brontekst bewerken]- Duits: Magellans Torfmoos, Mittleres Torfmoos
- Engels: Magellan's sphagnum, Magellanic Bog-moss
- Frans: Sphaigne de Magellan
De soortaanduiding magellanicum betekent "van Magellan".
Determinatie
[bewerken | brontekst bewerken]
Hoogveen-veenmos vormt dichte kussens en bulten van tot 20 cm lange, forse, mat licht- tot donkerrood of zelfs purperrood gekleurde planten. Soms worden ook volledig groene planten aangetroffen. De dunwandige epidermis is vierlagig en arm aan vezels. De stengelblaadjes zijn vlak, bijna rechthoekig, en liggen tegen de stengel aan.
De takken staan in bundels van 4 of 5 bij elkaar, waarvan telkens 2 of 3 takken afstaand en de anderen aanliggend. De takblaadjes bedekken de kleine takjes dakpansgewijze. Ze zijn hol en lancetvormig en lopen uit in een brede, afgeronde top. De blaadjes hebben centraal kleine, elliptische en gladde chlorofylhoudende cellen, volledig omringd door een zoom van grote hyaliene cellen. Die dragen grote, ronde poriën, in groepjes per twee of drie.
Ecologie
[bewerken | brontekst bewerken]Hoogveen-veenmos groeit voornamelijk in intacte, voedselarme hoogveenvegetatie, ontstaan onder invloed van regenwater (ombrotrofie). De bodem is zuur en kent een pH van 2–4,5. Daar vormt het de typische hoogveenbulten, die zeer uitgestrekt kunnen worden. Daarnaast kan het aangetroffen worden in zure moerassen en broekbossen.
Het kan enige beschaduwing verdragen, en verkleurt dan meestal naar groen. Ook kan de plant tegen een korte, tijdelijke verdroging.
Syntaxonomie
[bewerken | brontekst bewerken]Hoogveen-veenmos is een kensoort voor het hoogveenmos-verbond (Oxycocco-Ericion).
Verspreiding
[bewerken | brontekst bewerken]Hoogveen-veenmos heeft een circumpolair verspreidingsgebied en komt over gans Centraal-Europa voor.
- R. Phillips & S.E. Stumpel-Rienks, 1980: Spectrum natuurgids - Grassen, varens, mossen en korstmossen. Het Spectrum, B.V.
- ↑ Bij het schrijven van dit artikel is onder meer gebruikgemaakt van het artikel Sphagnum magellanicum op de Duitstalige Wikipedia
· 
· 
