Katja Riemann

Katja Riemann
	Katja Riemann (Berlin Film Festival 2010)
Algemene informatie
Geboortenaam	Katja Hannchen Leni Riemann
Geboren	Kirchweyhe, 1 november 1963
Land	Duitsland
Werk
Beroep	actrice, zangeres, auteur
	Officiële website
	(en) IMDb-profiel
	MovieMeter-profiel
	(mul) TMDb-profiel; (en) AllMovie-profiel
Portaal	Film

Katja Hannchen Leni Riemann (Kirchweyhe gem. Weyhe, 1 november 1963) is een Duitse actrice, zangeres en auteur.

Biografie

Katja Riemann werd geboren als dochter van een echtpaar basisschoolleraren in Kirchweyhe in Nedersaksen, waar ze de eerste twintig jaar van haar leven doorbracht.^[1] Ze heeft twee oudere broers en zussen die, net als hun ouders, een studie onderwijskunde hebben gevolgd.^[1]

Van 1990 tot 1998 woonde zij samen met Peter Sattmann, die ze had ontmoet tijdens het opnemen van de televisiefilm Von Gewalt keine Rede en met wie ze in totaal negen televisie- en bioscoopfilms maakte.^[1] Hun dochter werd geboren in augustus 1993.

Riemann woont in Berlijn en heeft een relatie met een beeldhouwer.^[2]

Opleiding en theater

In haar vroege jaren nam Riemann ballet-, piano-, fluit- en gitaarlessen. Na haar afstuderen aan de Kooperativen Gesamtschule (KGS) Leeste in 1983, studeerde ze een semester danspedagogiek in Hamburg. Daarna zat ze in het Westfaalse Staatstheater in Castrop-Rauxel, waar ze voor het eerst interesse in acteren ontwikkelde. Ten slotte studeerde ze van 1984 tot 1986 aan de Hochschule für Musik und Theater van Hannover en van 1986 tot 1987 aan de Otto Falckenbergschool in München. Voor het einde van haar opleiding kwam ze op aanraden van scenarioschrijver Reinhard Baumgart via theaterregisseur Dieter Dorn naar het ensemble van de Münchner Kammerspiele, waar ze tussen 1986 en 1989 rollen speelde als Lieschen in Faust van Goethe, de blinde in Besucher van Botho Strauß, Ismene in Phaedra van Jean Racine en de vrouw van Galy Gay in Mann ist Mann van Bertolt Brecht.

Van 1990 tot 1992 had ze een aanstelling in het Schillertheater Berlin, waar ze verscheen als Amalia in Die Räuber van Friedrich Schiller (regisseur: Alexander Lang), in Gerhart Hauptmanns tragikomedie Die Ratten als Sidonie Knobbe en in de klucht Weekend im Paradies van Franz Arnold en Ernst Bach.

Begin 2007 speelde ze de hoofdrol in het toneelstuk Sex Stadt Beziehungen in het Maxim Gorki Theater in Berlijn, geregisseerd door Amina Gusner. Van november 2007 tot februari 2008 speelde ze de hoofdrol in het Tolstoj-toneelstuk Anna Karenina, waarmee ze door Duitsland en Zwitserland toerde. In 2008 speelde ze samen met Jasmin Tabatabai en Nicolette Krebitz de rol van Olga in het toneelstuk Drei Schwestern (gebaseerd op Anton Pavlovitsch Tsjechov).

Film en televisie

Tijdens Riemanns derde semester aan de Hochschule für Musik, Theater und Medien in Hannover, gaf haar docent Peter Meinhardt, haar haar eerste leidende filmrol in het zesdelige televisiespel Sommer in Lesmona (1987), gebaseerd op brieven van de schrijfster Magdalene Pauli, geproduceerd door de Westdeutscher Rundfunk. Ze nam de rol op zich van de 18-jarige Marga Lürmann, die in 1893 verliefd werd op de jonge Engelsman Percy Roesner in Lesmona - een wijk in Bremen - , maar uiteindelijk boog voor de verwachtingen van haar ouders tijdens Percy's vijfjarige verblijf in Engeland en met de kunsthistoricus Dr. Rudi Retberg trouwt. Haar optreden leverde haar in 1988 de Adolf Grimme-prijs met goud op, naast Peter Beauvais (regisseur), Reinhard Baumgart (scenario) en Herbert Grönemeyer (muziek). In december 1989 was ze te zien in Tatort van Schimanskis Katjas Schweigen als Katja Schaaf in de titelrol. Voor haar vertolking in deze rollen kregen zij en Maja Maranow de Gouden Camera 1989 in de categorie «Ontdekking van het jaar».

Bernd Fischerauer wierp haar in de tiendelige televisieserie Regina, gebaseerd op een gelijknamige roman van Utta Danella, op de trappen van het economische wonder als de 22-jarige Regina Thorbeke, die in 1955 illegaal uit Dresden naar München vluchtte. Voor haar rol van het getraumatiseerde slachtoffer van verkrachting Leonie Ossowski in de ZDF-televisiefilm Von Gewalt keine Rede (1990), ontving ze in 1991 de Lilli Palmer Memory Camera voor «Beste aankomende actrice» bij de Gouden Camera. In de Hera Lind verfilming van Ein Mann für jede Tonart (1993) was ze voor het eerst op het grote scherm te zien in de rol van de aspirant-zangeres Pauline Frohmut. In de universiteitsfilm van Abgeschminkt! van Katja von Garnier (1993) voor het HFF München, dat in het hele land bioscopen bereikte en in totaal 1,2 miljoen bezoekers bereikte, nam ze naast Nina Kronjäger de hoofdrol op zich van cartooniste Frenzy, die in een creatieve crisis verkeert. Voor deze eerste twee bioscooprollen ontving ze in 1994 de Actress Award bij de Beierse Filmprijs.

Op televisie speelde ze in de 157e aflevering Blue Dream - Tod im Regen (1993) van Polizeiruf 110, opgevoerd door Bodo Fürneisen, de serveerster Rita, die met haar vriendin Natalie (Suzanne von Borsody) naar Hamburg wil om daar een boetiek te openen. Ze had nog een filmrol in Sönke Wortmanns komedie Der bewegte Mann als Doro, de vriendin van de hoofdpersoon Axel Feldheim (Til Schweiger). In Bandits (1997), dat gaat over vier vrouwen die een band in de gevangenis hebben geformeerd en onverwachts kunnen vluchten, nam ze naast Jasmin Tabatabai, Nicolette Krebitz en Jutta Hoffmann een van de vier leidende rollen op zich van Emma Moor, het ex-lid van een jazzband. Tijdens de opnamen leerde ze drummen van Curt Cress en speelde ze samen met de andere acteurs een doorslaggevende rol op de soundtrack van de film. Vanaf oktober 1997 was ze in de Ingrid Noll-romanaanpassing Die Apothekerin in de titelrol van apotheker Hella Moormann op het grote scherm. Voor haar acteerprestatie ontving ze in 1998 de Berlin Bear. Joseph Vilsmaier plaatste haar in zijn filmbiografie Comedian Harmonists (1997) als partner en later echtgenote Mary van de zanger Roman Cycowski. In Rainer Kaufmanns misdaadfilm Long Hello & Short Goodbye (1999) was ze te zien in de rol van Ida.

Na de millenniumwisseling bleef Riemann in verschillende film- en televisieproducties bezig. In de verfilming Bibi Blocksberg (2002) en het vervolg Bibi Blocksberg und das Geheimnis der blauen Eulen (2004), gebaseerd op de gelijknamige hoorspelreeks voor kinderen, nam ze de rol aan van de moeder van de jonge heks Bibi Blocksberg als Barbara Blocksberg. In Kai Wessels tv-film Goebbels und Geduldig (2002) en in Dani Levy's Hitler-parodie Mein Führer – Die wirklich wahrste Wahrheit über Adolf Hitler (2007) speelde ze Hitlers minnares Eva Braun. Bovendien was Riemann te zien in de verkeerde komedie Der Job seines Lebens (2003) en het vervolg Der Job seines Lebens 2 – Wieder im Amt (2004) als Heide Achimsen, de vrouw van premier Uwe Achimsen, die een dubbelganger heeft. Voor haar rol als Signe in Oskar Roehlers Agnes und seine Brüder ontving ze in 2004 de Duitse filmprijs in de categorie «Beste vrouwelijke bijrol».

In Die Relatitätstheorie der Liebe (2011) glipte ze samen met Olli Dittrich in de rol van geliefden in vijf met elkaar verweven afleveringen. Stefan Krohmer cast haar in zijn filmdrama Verratene Freunde als Christa, de vrouw van de ondernemer Peter Staude. In Tatort - Die Wahrheit stirbt zuerst (2013) nam ze de rol van BKA-officier Linda Groner op zich. In de meest succesvolle films van 2013, 2015 en 2017 Fack ju Göthe, Fack ju Göhte 2 en Fack ju Göthe 3 speelde ze de schooldirectrice Gudrun Gerster. In mei 2018 was ze te zien in de film Herrliche Zeiten van Oskar Roehler als tuinarchitecte Evi Müller-Todt. In de ARD driedelige serie Unsere wunderbaren Jahre, die plaatsvindt tijdens het Wirtschaftswunder was zij de pianiste Christel Wolf.^[3]

Muziek

Katja Riemann heeft verschillende muziekalbums uitgebracht. In 1997 stond ze op de soundtrack van de film Bandits. In 2000 bracht ze haar solodebuut Nachtblende uit, een popalbum met Duitse teksten die grotendeels door haarzelf waren geschreven. Het Engelstalige jazzalbum Favourites volgde in 2003 met het Katja Riemann Octet. In 2004 verscheen Ein Stück vom Himmel met liederen van joodse componisten uit de jaren 1920 en 1930, samen met Anika Mauer, Natalia Wörner, Imogen Kogge, Burghart Klaußner en Max Hopp. Daarna zingt ze de nummers Sexappeal, Der Mensch muss eine Heimat haben en Monotonous Nights.

In december 2006 trad ze op met Johannes Heesters in verschillende uitvoeringen als solist in het Stars go swing-concertprogramma van de bigband The Capital Dance Orchestra in het Admiralspalast in Berlijn. Op het 31e Evangelische Kerkcongres in juni 2007 trad ze op als zangeres tijdens een concert van de muziekgroep Brothers Keepers.^[4]

Als schrijfster

In 1999 publiceerde Riemann het kinderboek Der Name der Sonne. Op uitnodiging van Roger Willemsen voor het Mannheim Literatuurfestival schreef ze in 2015/2016 een rapport over haar werk en ervaringen, dat ze in 2020 als boek publiceerde. De boektitel Jeder hat. Niemand darf citeert het begin van zinnen uit de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

Sociaal engagement

Katja Riemann zet zich in voor democratie en mensenrechten, evenals voor een open samenleving. Daarnaast ondersteunt ze de strijd tegen kinderarmoede, kinderhandel en de besnijdenis van jonge meisjes in Afrika. Ze werd ook benoemd tot lid van de Innovatieadviesraad van het federale ministerie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling. In 2010 ontving ze voor haar inzet het Federale Kruis van Verdienste am Bande.

Ze is sinds 2000 UNICEF-ambassadeur en ondersteunt Amnesty International en de ONE-organisatie.

Onderscheidingen

1988: Adolf-Grimme-Preis met goud voor Sommer in Lesmona (samen met Reinhard Baumgart, Peter Beauvais en Herbert Grönemeyer)
1990: Goldene Kamera 1989 als «Entdeckung des Jahres» (samen met Maja Maranow)
1992: Goldene Kamera 1991 Lilli Palmer & Curd Jürgens Gedächtniskamera – «Beste aankomende actrice» voor Von Gewalt keine Rede
1994: Bayerischer Filmpreis (acteurprijs) voor Abgeschminkt en Ein Mann voor jede Tonart
1994: DIVA-Award
1994: Bambi als «Beste vertolkster» in Der bewegte Mann
1996: Deutscher Filmpreis voor Stadtgespräch.
1996: Bayerischer Filmpreis (acteurprijs) voor Stadtgespräch en Nur über meine Leiche
1997: Nero-Filmpreis voor de «Beste vrouwelijke hoofdrol» in Nur aus Liebe
1997: Berliner Bär (B.Z.-cultuurprijs) voor Die Apothekerin
1997: Ernst-Lubitsch-Preis
1998: Bayerischer Filmpreis voor Bandits (beste muziek in de film)
1998: Deutscher Filmpreis als «Beste vertolkster» voor Die Apothekerin en Bandits
1999: Filmfestival Málaga: «Beste vertolkster» (Die Apothekerin)
2003: Coppa Volpi bij de Filmfestspielen von Venedig 2003 voor Rosenstraße (beste hoofdrol)
2004: Deutscher Filmpreis (beste bijrol in Agnes und seine Brüder)
2007: Prijs voor Schauspielkunst bij het Festival van de Duitse Film
2007: Bambi in der categorie «Film national» voor Das wahre Leben en Ein fliehendes Pferd
2009: Premio Bacco voor haar levenswerk^[5]
2009: Adolf-Grimme-Preis voor Das wahre Leben
2010: Bremer Stadtmusikantenprijs
2010: Verdienstorden van de Bondsrepubliek Duitsland^[6]
2016: Courage-Prijs^[7] voor hun diverse en constante sociale betrokkenheid^[8]

Filmografie

Films

1992: Die Distel (kinderfilm), regie: Gernot Krää
1993: Abgeschminkt!, regie: Katja von Garnier
1993: Ein Mann für jede Tonart, regie: Peter Timm
1994: Der bewegte Mann, regie: Sönke Wortmann
1995: Nur über meine Leiche, regie: Rainer Matsutani
1995: Stadtgespräch, regie: Rainer Kaufmann
1996: Nur aus Liebe, regie: Dennis Satin
1996: Die Apothekerin, regie: Rainer Kaufmann
1997: Bandits, regie: Katja von Garnier
1997: Comedian Harmonists, regie: Joseph Vilsmaier
1999: Long Hello and Short Goodbye, regie: Rainer Kaufmann
2002: Goebbels und Geduldig, regie: Kai Wessel (Regisseur)|Kai Wessel
2002: Bibi Blocksberg, regie: Hermine Huntgeburth
2003: Rosenstraße, regie: Margarethe von Trotta
2004: Agnes und seine Brüder, regie: Oskar Roehler
2004: Bibi Blocksberg und das Geheimnis der blauen Eulen, regie: Franziska Buch
2004: Bergkristall, regie: Joseph Vilsmaier
2006: Ich bin die Andere, regie: Margarethe von Trotta
2007: Blood and Chocolate, regie: Katja von Garnier
2007: Ein fliehendes Pferd, regie: Rainer Kaufmann
2007: Mein Führer – Die wirklich wahrste Wahrheit über Adolf Hitler, regie: Dani Levy
2007: Shanghai Baby, regie: Berengar Pfahl
2008: Up! Up! To the Sky, regie: Hardi Sturm
2011: Die Relativitätstheorie der Liebe, regie: Otto Alexander Jahrreiss
2011: Der Verdingbub, regie: Markus Imboden
2012: Türkisch für Anfänger, regie: Bora Dagtekin
2012: Ausgerechnet Sibirien; regie: Ralf Huettner
2012: Das Wochenende, regie: Nina Grosse
2013: Fack ju Göhte, regie: Bora Dagtekin
2014: Coming In, regie: Marco Kreuzpaintner
2014: Ohne Dich, regie: Alexandre Powelz
2014: Das gespaltene Dorf (tv-film), regie: Gabriel Le Bomin
2015: Die abhandene Welt, regie: Margarethe von Trotta
2015: Fack ju Göhte 2, regie: Bora Dagtekin
2015: Er ist wieder da, regie: David Wnendt
2016: Mängelexemplar, regie: Laura Lackmann
2016: SMS für Dich, regie: Karoline Herfurth
2017: High Society, regie: Anika Decker
2017: Fack ju Göhte 3, regie: Bora Dagtekin
2017: Forget About Nick, regie: Margarethe von Trotta
2018: HERRliche Zeiten, regie: Oskar Roehler
2018: Goliath96, regie: Marcus Richardt
2019: Das perfekte Geheimnis, regie: Bora Dagtekin
2020: Vier zauberhafte Schwestern, regie: Sven Unterwaldt
2020: Enfant Terrible, regie: Oskar Roehler
2020: Catweazle, regie: Sven Unterwaldt

Televisie

1987: Sommer in Lesmona (tv-meerdeler), regie: Peter Beauvais
1988: Faust – Vom Himmel durch die Welt zur Hölle, regie: Dieter Dorn
1988: Der Fahnder (tv-serie, aflevering Familienband)
1989: Tatort: Katjas Schweigen (tv-reeks), regie: Hans Noever
1990: Liebesgeschichten (tv-serie)
1989: Salz für das Leben (korte film), regie: Rainer Kaufmann
1990: Regina auf den Stufen (tv-serie), regie: Bernd Fischerauer
1991: Von Gewalt keine Rede (tv-film), regie: Theodor Kotulla
1992: Der Fahnder (tv-serie, aflevering Zwischen den Stühlen)
1993: Polizeiruf 110: Blue Dream – Tod im Regen (tv-reeks), regie: Bodo Fürneisen
1994: Himmel und Hölle (tv-film), regie: Hans-Christian Schmid
1994: Das gläserne Haus (tv-film), regie: Rainer Bär
1996: Hart, aber herzlich − Operation Jennifer (tv-film), regie: Tom Mankiewicz
1998: Macht (tv-thriller), regie: Miguel Alexandre
1999: Männer sind wie Schokolade (tv-film), regie: Uwe Wilhelm
1999: Balzac – Ein Leben voller Leidenschaft (tv-film), regie: Josée Dayan
1999: Else – Geschichte einer leidenschaftlichen Frau (tv-film), regie: Egon Günther
2000: Begierde (Desire), regie: Colleen Murphy
2001: Girl, regie: Piers Ashworth
2002: Nachtmusik, Kurzfilm, regie: Johannes Thielmann
2003: Der Job seines Lebens, regie: Rainer Kaufmann
2004: Der Job seines Lebens 2 – Wieder im Amt, regie: Hajo Gies
2005: Die Diebin und der General (tv-film), regie: Miguel Alexandre
2005: Küss mich, Hexe! (tv-film), regie: Diethard Küster
2006: Das wahre Leben (tv-film), regie: Alain Gsponer
2009: Romeo und Jutta (tv-film), regie: Jörg Grünler
2009: Vulkan (tv-film), regie: Uwe Janson
2010: Die Grenze (tv-film), regie: Roland Suso Richter
2011: Die fremde Familie (tv-film), regie: Stefan Krohmer
2012: Clarissas Geheimnis (tv-film), regie: Xaver Schwarzenberger
2012: Baron Münchhausen (tweedelige tv-film), regie: Andreas Linke
2013: Verratene Freunde (tv-film), regie: Stefan Krohmer
2013: Tatort: Die Wahrheit stirbt zuerst (tv-reeks), regie: Miguel Alexandre
2013: Totenengel – Van Leeuwens zweiter Fall (tv-film), regie: Matti Geschonneck
2013: Kleine Schiffe (tv-film), regie: Matthias Steurer
2014: Die Fahnderin (tv-film), regie: Züli Aladağ
2015: Freundinnen – Alle für eine (tv-film), regie Jan Ruzicka
2016: Emma nach Mitternacht – Der Wolf und die sieben Geiseln|Der Wolf und die sieben Geiseln, regie: Torsten C. Fischer
2016: Emma nach Mitternacht – Frau Hölle, regie: Torsten C. Fischer
2016: Tödliche Geheimnisse – Geraubte Wahrheit (tv-film), regie: Sherry Hormann
2017: Tödliche Geheimnisse – Jagd in Kapstadt (tv-film), regie: Sherry Hormann
2020: Unsere wunderbaren Jahre (driedelige tv-film), regie: Elmar Fischer

Synchronisatie

2001: Königin Camilla in Rudolph und der Spielzeugdieb
2002: Augustine in 8 Frauen

Luisterboeken

2005: Fay Weldon, Die Teufelin (met Mechthild Großmann), Patmos audio, ISBN 978-3-491-91192-5, verkort, 4 cd's, 332 min.
2006: David McKee, Du hast angefangen! Nein, du! ... Geschichten vom Streiten und Vertragen, Sauerländer audio, ISBN 978-3-411-80881-6, onverkort, 1 cd, 57 min.
2007: Kathy Reichs, Knochen zu Asche, Random House Audio Köln, ISBN 978-3-86604-708-2, verkort, 6 cd's, 427 min.
2008: Kathy Reichs, Der Tod kommt wie gerufen, Random House Audio Köln, ISBN 978-3-86604-894-2, verkort, 6 cd's, 446 min.
2011: Dora Heldt, Ausgeliebt, Random House Audio Köln, ISBN 978-3-8371-0885-9, verkort, 3 cd's

Publicaties

Katja und Susanne Riemann: Der Name der Sonne. Xenos Verlag, 1999, ISBN 978-3933697646.
Katja Riemann: Jeder hat. Niemand darf. Projektreisen. S. Fischer, Frankfurt a. M. 2020, ISBN 978-3-10-397313-6, leesproef.

Autobiografie

Katharina Blum: Katja Riemann. Mit Charme und Power. Heyne, München 1998, ISBN 3-453-14056-7.

Externe links

(en) Katja Riemann in de Internet Movie Database
Katja Riemann bij haar toneelagentuur

Bronnen, noten en/of referenties

↑ ^a ^b ^c Katja von Garnier: Katja Riemann. (Biografie), September 2015. Gearchiveerd op 26 december 2015.
↑ Sandra Basan: „Ich bin momentan verliebt“. In: Berliner Morgenpost, 1. Juni 2011. Gearchiveerd op 22 oktober 2021.
↑ Mehrteiler „Unsere wunderbaren Jahre“. TV-Kritik bei tittelbach.tv. opgehaald op 13 maart 2020. Gearchiveerd op 14 augustus 2023.
↑ Thomas Holl: Kirchentag in Köln: "Ich bin Afrikaner – ich bin euer Bruder". In: FAZ, 8 juni 2007. Gearchiveerd op 10 april 2023.
↑ Preisträger. In: nottedellestelle.de.
↑ Pressemitteilung: Ordensverleihungen zum Tag der Deutschen Einheit. In: Bundespräsidialamt, 4 oktober 2010, opgehaald op 8 maart 2020. Gearchiveerd op 25 oktober 2021.
↑ Claudia Scholz: Katja Riemann erhält in Bad Iburg den Courage-Preis. In: Neue Osnabrücker Zeitung, 23 september 2016, opgehaald op 8 maart 2020. Gearchiveerd op 22 oktober 2021.
↑ Der Bad Iburger Courage-Preis 2016 geht an Katja Riemann. In: Komitee Courage, 2016, opgehaald op 8 maart 2020.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Katja Riemann op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

[biografie-1] Katja von Garnier: Katja Riemann. (Biografie), September 2015. Gearchiveerd op 26 december 2015.

[2] Sandra Basan: „Ich bin momentan verliebt“. In: Berliner Morgenpost, 1. Juni 2011. Gearchiveerd op 22 oktober 2021.

[3] Mehrteiler „Unsere wunderbaren Jahre“. TV-Kritik bei tittelbach.tv. opgehaald op 13 maart 2020. Gearchiveerd op 14 augustus 2023.

[4] Thomas Holl: Kirchentag in Köln: "Ich bin Afrikaner – ich bin euer Bruder". In: FAZ, 8 juni 2007. Gearchiveerd op 10 april 2023.

[5] Preisträger. In: nottedellestelle.de.

[bvk-6] Pressemitteilung: Ordensverleihungen zum Tag der Deutschen Einheit. In: Bundespräsidialamt, 4 oktober 2010, opgehaald op 8 maart 2020. Gearchiveerd op 25 oktober 2021.

[7] Claudia Scholz: Katja Riemann erhält in Bad Iburg den Courage-Preis. In: Neue Osnabrücker Zeitung, 23 september 2016, opgehaald op 8 maart 2020. Gearchiveerd op 22 oktober 2021.

[8] Der Bad Iburger Courage-Preis 2016 geht an Katja Riemann. In: Komitee Courage, 2016, opgehaald op 8 maart 2020.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]