Lucien Aimar
Lucien Aimar | ||||
---|---|---|---|---|
Aimar in 1973
| ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Geboortedatum | 28-04-1941 | |||
Geboorteplaats | Hyères, Frankrijk | |||
Ploegen | ||||
1965 - 1966 1967 - 1969 1970 - 1971 1972 1973 |
Ford France-Gitane Bic Sonolor-Lejeune Rokado De Kova-Lejeune | |||
Beste prestaties | ||||
Milaan-San Remo | 11e (1966) | |||
Ronde van Vlaanderen | 13e (1968) | |||
Parijs-Roubaix | 19e (1970) | |||
Luik-Bastenaken-Luik | 14e (1971) | |||
Ronde van Lombardije | 12e (1965) | |||
Ronde van Italië | 7e (1967) | |||
Ronde van Frankrijk | 1e (1966) 1 etappezege | |||
Ronde van Spanje | 9e (1968) | |||
WK op de weg | 9e (1966) | |||
|
Lucien Aimar (Hyères, 28 april 1941) is een voormalig Frans wielrenner en was als professional actief van 1965 tot en met 1973 en behaalde in totaal 34 wegzeges.
Aimar maakte zijn debuut op veertienjarige leeftijd. In 1960 werd hij 3e bij de nationale titelstrijd bij de amateurs. Zijn eerste overwinning als amateur boekte hij twee jaar later in de wegwedstrijd Parijs-Briare.
In 1964 werd hij in de Ronde van de Toekomst tweede: zijn achterstand op de winnaar, de Italiaan Felice Gimondi, bedroeg slechts 42 seconden. Dat verschil was mede ontstaan, nadat Aimar de Belg Jos Spruyt te lijf was gegaan en hij 1 minuut tijdstraf had gekregen.
Later dat jaar nam hij deel aan de Olympische Spelen wegwedstrijd in Tokyo.
Het jaar daarop kreeg hij een profcontract aangeboden bij de ploeg van Jacques Anquetil. Zonder een etappe te winnen behaalde Aimar in 1966 de eindzege in de Ronde van Frankrijk. Met behulp van Anquetil en Julio Jiménez wist hij in de 17e etappe Jan Janssen uit de gele trui te rijden.
Aimar behaalde nog drie keer een top-10 plaats in de Ronde van Frankrijk; merkwaardig genoeg werd hij ook drie keer 17e. Hij won de Vierdaagse van Duinkerken (1967) en het nationaal kampioenschap op de weg (1968). In 1973 stopte hij met wielrennen.
Belangrijkste resultaten
[bewerken | brontekst bewerken]1963
- 2e Wegwedstrijd op de Middellandse Zeespelen
1965
- 3e - Parijs-Camembert
- 4e - Dauphiné Libéré
1966
- 1e - Eindklassement Ronde van Frankrijk
- 1e - Genua-Nice
- 2e - Waalse Pijl
- 5e - Dauphiné Libéré
- 9e - Wereldkampioenschap wielrennen
1967
- 1e - Eindklassement Vierdaagse van Duinkerke
- 1e - etappe 8 Ronde van Frankrijk
- 1e - Mont Faron (tijdrit)
- 2e - Frans kampioenschap wielrennen op de weg, Elite
- 4e - Parijs-Nice
- 6e - Ronde van Frankrijk
- 6e - Parijs-Tours
- 7e - Ronde van Italië
1968
- 1e - Frans kampioen op de weg, Elite
- 7e - Ronde van Frankrijk
- 7e - Parijs-Nice
- 7e - Trofeo Baracchi
- 9e - Ronde van Spanje
- 10e - Wereldkampioenschap
1969
- 4e - Frans kampioenschap wielrennen op de weg, Elite
- 5e - Catalaanse Week
- 5e - Ronde van de Oise
1970
- 1e - etappe 5 Midi Libre
- 1e - Klimmerstrofee
- 2e - Bordeaux-Parijs
- 5e - Parijs-Nice
- 7e - Frans kampioenschap wielrennen op de weg, Elite
1971
- 3e - Rund um den Henninger-Turm
- 4e - Ronde van Corsica
- 5e - Parijs-Nice
- 8e - Frans kampioenschap wielrennen op de weg, Elite
- 9e - Ronde van Frankrijk
- 9e - GP Isbergues
- 10e - Klimmerstrofee
1972
- 9e - Vierdaagse van Duinkerke
- 10e - Ronde van Catalonië
1973
- 1e - etappe 5a Vierdaagse van Duinkerke
- 8e - Klimmerstrofee
- 8e - Bordeaux-Parijs
Resultaten in voornaamste wedstrijden
[bewerken | brontekst bewerken]
|
|
Trivia
[bewerken | brontekst bewerken]In 1967 werd Désiré Letort Frans kampioen voor Lucien Aimar. Letort werd echter positief bevonden na dopingcontrole en het kampioenschap werd aan Aimar toegekend. Hij weigerde echter de kampioenstrui te dragen en kreeg daarvoor een boete van 500 Franc per dag dat hij de trui niet droeg van de Franse bond. Hij vocht de zaak aan en behoefde uiteindelijk de boetes niet te betalen.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) Profiel van Lucien Aimar op ProCyclingStats
- (fr) Palmares van Aimar
Voorganger: Felice Gimondi 1965 |
Winnaar van de Ronde van Frankrijk Lucien Aimar 1966 |
Opvolger: Roger Pingeon 1967 |
Voorganger: Désiré Letort 1967 |
Frans kampioen wielrennen Lucien Aimar 1968 |
Opvolger: Raymond Delisle 1969 |