Naar inhoud springen

Luis Horna

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Luis Horna
Luis Horna
Persoonlijke informatie
Bijnaam Lucho
Geboorteplaats Vlag van Peru Lima, Peru
Geboortedatum 14 september 1980
Woonplaats Vlag van Peru Lima, Peru
Lengte 1,80 m
Gewicht 82 kg
Profdebuut 1998
Met pensioen 2009
Slaghand Rechts
Totaal prijzengeld 2.648.482 US dollar
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 140–146
Titels 2
Hoogste positie 33e (30 augustus 2004)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (2006)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2005)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (2003-2008)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2006, 2007)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 76–70
Titels 6
Hoogste positie 15e (2 februari 2009)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2004, 2006-2008)
Vlag van Frankrijk Roland Garros Winnaar (2008)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2008)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2007, 2008)
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Luis Horna Viscari (Lima, 14 september 1980) is een Peruaans voormalig tennisspeler die op professioneel niveau tenniste tussen 1998 en 2009. Horna was een rechtshandige speler die een sterke opslag had voor een relatief kort persoon, de forehand was een van de wapens van Horna. Hij had een enkelhandige backhand en zijn favoriete ondergrond was gravel.

Carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Horna stond ook bekend onder zijn bijnaam Lucho, die naam is ontstaan uit zijn voornaam. Horna was een junior met veel talent bij zowel de enkels als de dubbels. Horna schopte het tot de finale van het jongerentoernooi van Roland Garros in 1997, maar verloor daar van Daniel Elsner. De dubbels bij de jongerentoernooien van Wimbledon en Roland Garros won hij wel, respectievelijk met José de Armas en Nicolás Massú.

Horna werd professioneel tennisser in 1998 en klom dat jaar meer dan 1000 plekken op de ranglijst door verschillende overwinningen te boeken op 'Futures' in Zuid-Amerika. Datzelfde jaar bereikte Horna ook zijn eerste ATP-challengerfinale in Aschaffenburg. In 2000 was hij finalist in verschillende challengers, maar het duurde tot 2001 voordat Horna zijn eerste ATP-challenger won, namelijk in Umag.

2002 was een succesvol jaar voor Horna, omdat hij dat jaar als eerste Peruviaan sinds Jaime Yzaga aan het einde van het seizoen wist te eindigen in de top 100. Yzaga eindigde in 1994 op de 34ste positie op de wereldranglijst. Deze positie voor Horna was te danken aan zijn drie overwinningen bij challengers dat jaar, namelijk in Zagreb, Fürth en Weiden. Hij won daar respectievelijk van Dominik Hrbatý, Jürgen Melzer en Željko Krajan. Ook was Horna dat jaar finalist in de challenger van São Paulo.

Horna maakte zijn debuut voor de grandslamtoernooien in 2003. Tijdens de Roland Garros versloeg Horna in de eerste ronde Roger Federer die destijds een van de favorieten was, het was de laatste grand slam tot op heden waarbij Roger Federer in de eerste ronde verloor. Horna zei na de overwinning dat het "het beste dat ik ooit in mijn leven heb gehad"[1] was. Horna verloor echter in de tweede ronde van de later verliezend finalist Martin Verkerk. Horna won nog een challenger in Sevilla dat jaar en was driemaal halvefinalist in Amersfoort, Sopot en Palermo.

In 2004 behaalde Horna zijn hoogste wereldranglijstpositie, namelijk de 33ste plaats, op 30 augustus. Horna won de challenger van Bermuda en behaalde zijn eerste ATP-finale, in Long Island verloor hij van Lleyton Hewitt.

2005 was niet een succesvol jaar voor Horna, waarin hij de enkels buiten de top 50 raakte. Hij won dit jaar echter wel zijn eerste dubbeltoernooi, namelijk in Amersfoort. Ook op Roland Garros zette Horna een goed resultaat neer, hij behaalde de derde ronde, waarvoor hij Tim Henman versloeg. In deze derde ronde verloor Horna echter van Victor Hănescu.

Horna won zijn eerste ATP-titel in Acapulco door van de Argentijn Juan Ignacio Chela in de finale te winnen met 7-6(5) en 6-4. Ook behaalde hij dit jaar de derde ronde van de Australian Open door Gaël Monfils te verslaan, echter verloor Horna in de derde ronde van de Fransman Paul-Henri Mathieu. In 2006 behaalde Horna ook zijn tweede dubbeltitel, nu in Palermo. Horna eindigde dit jaar buiten de top 50, door verschillende arm- en schouderblessures.

Horna had een onfortuinlijke start van 2007 doordat hij verloor in de eerste ronde van de Australian Open van dubbelspecialist Maks Mirni, nadat de umpire weigerde in de vijfde set een neerhalend schreeuwende toeschouwer van de tribune te sturen. In februari 2007 won Horna zijn tweede ATP-toernooi, door Nicolás Massú te verslaan in de finale met 7-5, 6-3 in Chili.

Palmares

[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score
gewonnen finales
1. 5 maart 2006 Vlag van Mexico ATP Acapulco Gravel Vlag van Argentinië Juan Ignacio Chela 7-6(5), 6-4 details
2. 4 februari 2007 Vlag van Chili ATP Viña del Mar Gravel Vlag van Chili Nicolás Massú 7-5, 6-3 details
verloren finales
1. 29 augustus 2004 Vlag van Verenigde Staten ATP Long Island Hardcourt Vlag van Australië Lleyton Hewitt 3-6, 1-6 details
gewonnen finales challengers
1. 19 mei 2002 Vlag van Kroatië Zagreb Gravel Vlag van Slowakije Dominik Hrbatý 6-2, 6-1
2. 9 juni 2002 Vlag van Duitsland Fürth Gravel Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer 6-4, 6-2
3. 16 juni 2002 Vlag van Duitsland Weiden Gravel Vlag van Kroatië Željko Krajan 6-0, 6-4
4. 5 oktober 2003 Vlag van Spanje Sevilla Gravel Vlag van Spanje Guillermo García López 6-0, 4-6, 6-3
5. 25 april 2004 Vlag van Bermuda Bermuda Gravel Vlag van Argentinië Martín Vassallo Argüello 6-4, 4-6, 6-4
6. 6 juli 2008 Vlag van Zwitserland Lugano Gravel Vlag van Frankrijk Nicolas Devilder 7-6(1), 6-1

Dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score
gewonnen finales heren dubbel
1. 24 juli 2005 Vlag van Nederland ATP Amersfoort Gravel Vlag van Argentinië Martín García Vlag van Chili Fernando González
Vlag van Chili Nicolás Massú 		6-4, 6-4 details
2. 1 oktober 2006 Vlag van Italië ATP Palermo Gravel Vlag van Argentinië Martín García Vlag van Polen Mariusz Fyrstenberg
Vlag van Polen Marcin Matkowski 		7-6(1), 7-6(2) details
3. 29 juli 2007 Vlag van Oostenrijk ATP Kitzbühel Gravel Vlag van Italië Potito Starace Vlag van Duitsland Tomas Behrend
Vlag van Duitsland Christopher Kas 		7-6(4), 7-6(5) details
4. 13 januari 2008 Vlag van Australië ATP Auckland Hardcourt Vlag van Argentinië Juan Mónaco Vlag van België Xavier Malisse
Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer 		6-4, 3-6, [10-7] details
5. 24 februari 2008 Vlag van Argentinië ATP Buenos Aires Gravel Vlag van Argentinië Agustín Calleri Vlag van Oostenrijk Werner Eschauer
Vlag van Australië Peter Luczak 		6-0, 6-7(6), [10-2] details
6. 8 juni 2008 Vlag van Frankrijk Roland Garros Gravel Vlag van Uruguay Pablo Cuevas Vlag van Canada Daniel Nestor
Vlag van Servië Nenad Zimonjić 		6-2, 6-3 details
verloren finales heren dubbel
1. 18 juli 2004 Vlag van Nederland ATP Amersfoort Gravel Vlag van Argentinië José Acasuso Vlag van Tsjechië Jaroslav Levinský
Vlag van Tsjechië David Škoch 		0-6, 6-2, 5-7 details
2. 10 april 2005 Vlag van Marokko ATP Casablanca Gravel Vlag van Argentinië Martín García Vlag van Tsjechië František Čermák
Vlag van Tsjechië Leoš Friedl 		4-6, 3-6 details
3. 24 april 2005 Vlag van Verenigde Staten ATP Houston Gravel Vlag van Argentinië Martín García Vlag van Bahama's Mark Knowles
Vlag van Canada Daniel Nestor 		3-6, 4-6 details
4. 17 september 2006 Vlag van Roemenië ATP Boekarest Gravel Vlag van Argentinië Martín García Vlag van Polen Mariusz Fyrstenberg
Vlag van Polen Marcin Matkowski 		7-6(5), 6-7(5), [8-10] details
5. 2 maart 2008 Vlag van Mexico ATP Acapulco Gravel Vlag van Argentinië Agustín Calleri Vlag van Oostenrijk Oliver Marach
Vlag van Slowakije Michal Mertiňák 		2-6, 7-6(3), [7-10] details
gewonnen finales mannendubbel challengers
1. 27 augustus 2000 Vlag van Duitsland Mönchengladbach Gravel Vlag van Spanje Emilio Benfele Alvarez Vlag van Brazilië Francisco Costa
Vlag van Spanje German Puentes 		7-6(1), 1-6, 7-5
2. 18 maart 2001 Vlag van Ecuador Salinas Hardcourt Vlag van Argentinië David Nalbandian Vlag van Brazilië Daniel Melo
Vlag van Brazilië Flavio Saretta 		6-4, 0-6, 6-1
3. 23 juni 2002 Vlag van Duitsland Braunschweig Gravel Vlag van Argentinië Mariano Hood Vlag van Tsjechië František Čermák
Vlag van Tsjechië Petr Luxa 		3-6, 6-3, 6-1
4. 6 oktober 2002 Vlag van Spanje Sevilla Gravel Vlag van Argentinië Mariano Hood Vlag van Spanje Alex Lopez Moron
Vlag van Spanje Albert Portas 		4-6, 6-1, 6-4
5. 4 november 2007 Vlag van Uruguay Montevideo Gravel Vlag van Uruguay Pablo Cuevas Vlag van Spanje Marcel Granollers
Vlag van Spanje Santiago Ventura 		walk-over
6. 30 november 2008 Vlag van Puerto Rico Lima Gravel Vlag van Argentinië Sebastián Prieto Vlag van Paraguay Ramón Delgado
Vlag van Brazilië Julio Silva 		6-3, 6-3

Resultaten grote toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Toernooi 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 w-v
Grandslamtoernooien
Australian Open – 1R 1R 1R 3R 1R 1R 2-6
Roland Garros – 2R 2R 3R 1R 1R 2R 5-6
Wimbledon – 1R 1R 1R 1R 1R 1R 0-6
US Open 1R 1R 1R 1R 2R 2R 1R 2-7
Winst-verlies 0-1 1-4 1-4 2-4 3-4 1-4 1-4 9-25
Tennis Masters Cup
ATP World Tour Finals – – – – – – – 0-0
ATP Masters 1000
Indian Wells – – 3R 1R 1R 2R 1R 3-5
Miami 3R 2R 1R 1R 2R 2R – 5-6
Monte Carlo – 2R – 1R 1R – – 1-3
Hamburg – – 2R 1R 1R – 1R 1-4
Rome – – 3R 3R 1R 1R 3R 6-4
Montréal/Toronto – – 3R 1R – – – 2-2
Cincinnati – – 2R 3R – – – 3-2
Madrid – – KF – – – – 3-1
Parijs – – 1R – – – – 0-1
Olympische Spelen
Olympische Spelen n.v.t. n.v.t. 1R n.v.t. n.v.t. n.v.t. – 0-1
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 0 1 1 0 2
Totaal winst-verlies 12-8 19-20 31-29 17-24 19-21 21-16 9-17 140-146
Eindejaarsranking 85 64 38 84 63 73 108

Mannendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Toernooi 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 w-v
Grandslamtoernooien
Australian Open – 1R – 1R 1R 1R – 0-4
Roland Garros 1R 1R – – 1R W 3R 8-4
Wimbledon – 1R 1R – – 2R – 1-3
US Open 1R 1R 1R 1R 2R 2R – 2-6
Winst-verlies 0-2 0-4 0-2 0-2 1-3 8-3 2-1 11-17
Tennis Masters Cup
ATP World Tour Finals – – – – – HF – 2-2
ATP Masters 1000
Indian Wells – – – – – – – 0-0
Miami – – – – – – – 0-0
Monte Carlo – – – – – – – 0-0
Rome – – – – – 1R – 0-1
Hamburg – – – – – 1R l.c. 0-1
Madrid – – – – – – – 0-0
Montréal/Toronto – – – – – – – 0-0
Cincinnati – – – – – – – 0-0
Shanghai l.c. – 0-0
Parijs – – – – – – – 0-0
Olympische Spelen
Olympische Spelen n.v.t. – n.v.t. n.v.t. n.v.t. – n.v.t. 0-0
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 1 1 1 3 0 6
Totaal winst-verlies 2-6 8-13 13-13 15-10 7-5 24-13 2-3 76-70
Eindejaarsranking 404 127 93 76 107 17 273
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Luis Horna.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Luis_Horna&oldid=67529565"