Naar inhoud springen

Otsjchamoeri (plaats)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Otsjchamoeri
ოჩხამური
Daba in Georgië Vlag van Georgië
Otsjchamoeri (Georgië)
Otsjchamoeri
Geografie
Autonome Republiek Adzjarië
Gemeente Koboeleti
Hoogte 12 m
Coördinaten 41° 51' NB, 41° 50' OL
Bevolking
Inwoners (2024) 3.160 [1]
Etniciteit (2014) Georgisch (95,7%)
Armeens (1,9%)
Russisch(1,8%)
Overige informatie
Daba sinds 1954
Tijdzone UTC+4
Otsjchamoeri in Adzjarië
Otsjchamoeri (Adzjarië)
Otsjchamoeri
Foto's
Portaal  Portaalicoon   Georgië

Otsjchamoeri (Georgisch: ოჩხამური) is een zogeheten 'nederzetting met stedelijk karakter' (daba) in het zuidwesten van Georgië met 3.160 inwoners (2024), gelegen in de autonome republiek Adzjarië op ongeveer vijf kilometer ten noordoosten van de stad Koboeleti.

De nederzetting is gesitueerd in de Koboeleti-vlakte, tussen de rivieren Otsjchamoeri en Sjavigele. Tussen Otsjchamoeri en Koboeleti liggen twee beschermde natuurreservaten die onderdeel zijn van de Colchis Regenwouden en Wetlands, een UNESCO Werelderfgoed. Administratief vallen de nabijgelegen dorpen Tsetschlaoeri en Jichanjoeri onder Otsjchamoeri.

Vergane glorie

De naam Otsjchamoeri heeft een Mingreelse oorsprong, en is samengesteld uit de woorden "Otsjcha" en "Moeria". Volgens een legende liep een Mingreel langs deze plek en sprak hij in verbazing over de overvloed aan vis in het riviertje deze twee worden. "Otschi" betekent "vis" in het Mingreels terwijl "moeria" naar een modderige kuil of poel verwijst.[2]

Het gebied tussen Otsjchamoeri en de Tsjoloki-rivier was in april 1918 het strijdtoneel tussen het Ottomaanse Rijk en de Nationale Raad van Georgië die een maand later de Democratische Republiek Georgië zou uitroepen. De kleine Georgische troepenmacht van 400 soldaten waren in staat om te voorkomen dat de circa 7000 Ottomaanse strijdkrachten verder naar het noorden konden trekken.

In nasleep van de Vrede van Brest-Litovsk, dat het Russische einde in de Eerste Wereldoorlog betekende, besloten de Ottomanen om Adzjarië dat hen toeviel gewapenderhand te bezetten. De de facto onafhankelijke Transkaukasische Democratische Federatieve Republiek controleerde het gebied feitelijk en wilde dit niet overdragen. De Nationale Raad van Georgië zocht een diplomatieke oplossing via de Vredesconferentie van Trabzon, maar de Ottomanen wachtten dit niet af.

In de Sovjet-Unie

[bewerken | brontekst bewerken]

Met de Sovjet-collectivisatiecampagne in de jaren 1920 en 1930 kwam in Otsjchamoeri een grote thee-kolchoz (collectieve boerderij). Hierdoor werd het dorp onderdeel van een groter subtropisch landbouwgebied in Adzjarië. Dit bracht een toestroom van migranten op gang en de omvang van de bevolking nam sterk toe.[3] In 1954 werd Otsjchamoeri gepromoveerd naar een 'nederzetting met stedelijk karakter' (დაბა, daba).[5]

Begin 2024 had Otsjchamoeri 3.160 inwoners,[1] een daling van ruim 40% ten opzichte van de volkstelling van 2014. Otsjchamoeri kende volgens deze volkstelling een grote meerderheid Adzjaarse Georgiërs (96%) en kleine gemeenschappen van 100 Armeniërs (1,9%) en Russen (1,9%).[6]

Jaar 1939 1959 1970 1979 1989 2002 2014 2020 2024
Aantal - 3.803 Gedaald 3.673 Gestegen 4.322 Gestegen 5.008 Gestegen 5.026 Gestegen 5.355 Gedaald 3.730 Gedaald 3.160
Verantwoording data: Bevolkingsstatistiek Georgië 1897 tot heden[7][9]

De Georgische internationale hoofdweg S2 (E70) loopt langs Otsjchamoeri. Dit gedeelte van de S2 wordt ook wel Koboeleti Bypass genoemd en is een belangrijke verkeersader naar en van Batoemi en Turkije. De Tbilisi - Samtredia - Batoemi spoorlijn heeft een station in Otsjchamoeri.

  • (ka) Slag bij Tsjoloki
Zie de categorie Ochkhamuri van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.