Naar inhoud springen

Portrait de la jeune fille en feu

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Portrait de la jeune fille en feu
Alternatieve titel(s) Portrait of a Lady on Fire
Regie Céline Sciamma
Producent Véronique Cayla
Bénédicte Couvreur
Scenario Céline Sciamma
Hoofdrollen Adèle Haenel
Noémie Merlant
Valeria Golino
Muziek Jean-Baptiste de Laubier
Montage Julien Lacheray
Cinematografie Claire Mathon
Distributie Pyramide
Première 19 mei 2019 (Cannes)
Genre Kostuumdrama
Speelduur 120 minuten
Taal Frans
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Kijkwijzer
Bewerk dit op Wikidata
Bewerk dit op Wikidata
Officiële website
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Portrait de la jeune fille en feu, ook bekend onder de Engelstalige titel Portrait of a Lady on Fire, is een Frans kostuumdrama uit 2019 onder regie van Céline Sciamma. De hoofdrollen worden vertolkt door Adèle Haenel en Noémie Merlant.

Verhaal

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1760, op een eiland in Bretagne, wordt edelvrouwe Héloïse in korte tijd klaargestoomd voor een gearrangeerd huwelijk. Ze is enkele weken geleden door haar moeder, de gravin, uit het klooster gehaald, om de plaats in te nemen van haar zus, die zich onlangs van het leven heeft beroofd. Maar ook Héloïse staat niet te springen om te trouwen met een man die ze nooit heeft ontmoet, en weigert te poseren voor haar huwelijksportret. Kunstenares Marianne wordt daarom een week lang ingehuurd als haar gezelschapsdame, om buiten medeweten van Héloïse alsnog een portret te fabriceren. Na een week is het portret af, naar tevredenheid van de gravin. Marianne en Héloïse zijn inmiddels echter genoeg vertrouwd met elkaar geraakt, dat Marianne haar het schilderij laat zien. Héloïse is geschokt, niet zo zeer van het bestaan ervan, maar van de gekozen gezichtsuitdrukking waarin zij zichzelf niet herkent. Marianne besluit hierop het gezicht op het schilderij met een spons te vernietigen, en Héloïse vraagt aan de gravin of Marianne een week langer mag blijven om een nieuw portret te maken, met de belofte er deze keer wél voor te poseren. De gravin gaat akkoord, onder voorwaarde dat het portret af is wanneer ze over een week terugkeert naar het eiland.

In Héloïses laatste dagen als ongehuwde vrouw groeien zij en Marianne verder naar elkaar toe en ontwikkelt zich een heimelijke romance. Op een avond lezen ze, samen met het dienstmeisje Sophie, de legende van Orpheus en Eurydice en bediscussiëren ze de ware reden waarom Orpheus omkeek en zo Eurydice verloor. Verder helpen ze Sophie om een abortus te verwezenlijken en te verwerken, introduceert Marianne bij Héloïse het muziekstuk l’estate van Vivaldi op het klavecimbel, en bezoeken ze met Sophie een nachtelijke bijeenkomst van dansende en zingende vrouwen rond een kampvuur, waarbij de japon van Héloïse vlam vat. Als herinnering voor later tekent Marianne een zelfportret op pagina 28 van een boek van Héloïse. Het onvermijdelijk einde van de relatie vindt plaats wanneer het huwelijksportret af is, Héloïse door haar moeder in een trouwjapon wordt gehesen en Marianne het eiland moet verlaten. In een verwijzing naar de legende van Orpheus en Eurydice kijkt Marianne bij haar vertrek nog één keer om, voor ze voorgoed van het eiland vertrekt en haar geliefde Héloïse achterlaat.

Enkele jaren later treft Marianne op een kunsttentoonstelling een portret aan van Héloïse. De vrouw wordt erop afgebeeld met een dochter aan haar zijde, en in haar hand een nagenoeg gesloten boek, maar met een omgevouwen hoekje op pagina 28. Ook ziet ze Héloïse nog één keer van een afstand, in een concertzaal, waar Héloïse geëmotioneerd luistert naar een uitvoering van l’estate. [1]

Rolverdeling

[bewerken | brontekst bewerken]
Acteur Personage
Haenel, Adèle Adèle Haenel Héloïse
Merlant, Noémie Noémie Merlant Marianne
Golino, Valeria Valeria Golino Gravin
Bajrami, Luàna Luàna Bajrami Dienstmeisje Sophie

Productie

[bewerken | brontekst bewerken]

Eind juni 2018 verscheen op twitter dat regisseuse Céline Sciamma voor haar volgende film, Portrait de la jeune fille en feu, opnieuw zou samenwerken met actrice Adèle Haenel, met wie ze eerder al in Naissance des pieuvres (2007) had samengewerkt.[2] In september 2018 werd via hetzelfde kanaal het vastleggen van acteurs Noémie Merlant, Valeria Golino en Luàna Bajrami publiekelijk bekendgemaakt.[3] De opnames, die in Bretagne plaatsvonden, gingen op 15 oktober 2018 van start en eindigden op 4 december 2018.[2][4][5] De portretten die Marianne tekent in de film werden in werkelijkheid geschilderd door de Franse kunstenares Hélène Delmaire.[6]

De film ging op 19 mei 2019 in première op het filmfestival van Cannes.[7]

Prijzen en nominaties

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Prijs Categorie Genomineerde(n) Uitslag
2019 Filmfestival van Cannes Gouden Palm Céline Sciamma Genomineerd
Queer Palm Gewonnen
Beste scenario Gewonnen
Europese filmprijzen Beste regie Céline Sciamma Genomineerd
Beste scenario Genomineerd
Beste actrice Adèle Haenel Genomineerd
Noémie Merlant Genomineerd
European University Film Award Gewonnen
2020 Golden Globes Beste niet-Engelstalige film Genomineerd
BAFTA Awards Beste niet-Engelstalige film Genomineerd
César Awards Beste film Céline Sciamma, Bénédicte Couvreur Genomineerd
Beste regie Céline Sciamma Genomineerd
Beste actrice Adèle Haenel Genomineerd
Noémie Merlant Genomineerd
Beste originele scenario Céline Sciamma Genomineerd
Meest beloftevolle actrice Luàna Bajrami Genomineerd
Beste camerawerk Claire Mathon Gewonnen
Beste kostuumontwerp Dorothée Guiraud Genomineerd
Beste productieontwerp Thomas Grézaud Genomineerd
Beste geluid Julien Sicart, Valérie Deloof, Daniel Sobrino Genomineerd
[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Portrait_de_la_jeune_fille_en_feu&oldid=62613570"