Sporting Cristal
| Sporting Cristal | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
| Naam | Club Sporting Cristal | |||||
| Bijnaam | Los Celestes Los Cerveceros Los Bajopontinos Los Rimenses | |||||
| Opgericht | 1955 | |||||
| Plaats |  Lima
| |||||
| Stadion | Estadio Alberto Gallardo, Lima | |||||
| Capaciteit | 18.000 | |||||
| Voorzitter | Joel Raffo
| |||||
| Trainer |  Tiago Nunes
| |||||
| Clubtopscorer(s) | Jorge Soto
| |||||
| (Hoofd)sponsor | Cerveza Cristal
| |||||
| Kledingmerk |  Adidas
| |||||
| Competitie | Primera División Peruana
| |||||
| Website | Officiële website | |||||
| ||||||
| ||||||
Sporting Cristal is een Peruviaanse voetbalclub uit Rímac (Lima). De club werd opgericht op 13 december 1955 als Sporting Tabaco maar veranderde van naam toen een bierbedrijf de club overnam.[1] Sporting Cristal is de derde Peruaanse club met de meeste titels en in 1997 werd het de tweede Peruaanse club die in de finale van de Copa Libertadores speelde.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]20e eeuw
[bewerken | brontekst bewerken]In 1954 verkochten de Engelse eigenaars hun brouwerij Backus & Johnston uit het district Rímac aan Peruviaanse kapitalisten. De nieuwe eigenaars wilden graag een voetbalclub hebben die het bedrijf vertegenwoordigde.
Er was al een club uit de buurt, Sporting Tabaco, die in de hoogste klasse speelde. Tabaco had nog nooit de titel gewonnen en zat in een economische crisis. De club werd overgenomen en kreeg de naam Sporting Cristal Backus. In het eerste seizoen werd de club meteen landskampioen. In de pers werd de club bestempeld als geboren kampioen. De club zou nog meer titels winnen en werd een van de beste voetbalclubs van het land na Universitario de Deportes en Alianza Lima. Na enkele jaren werd Backus uit de naam gehaald om de economische onafhankelijkheid te demonstreren.
Cristal won het kampioenschap van 1979 in het Estadio Nacional. De club behaalde 19 overwinningen, 19 gelijke spelen en 6 verliespartijen. De topscorer van het team was Julio César Uribe met 18 goals.[2]
In het gedecentraliseerde kampioenschap van 1994 werd Sporting Cristal comfortabel ingewijd kampioen.[3] De superioriteit van dit team vergeleken met zijn rivalen was zo groot dat het vijf wedstrijden eerder kampioen werd. Een van hun overwinningen was tegen Defensor Lima met 11-1, dit is de grootste overwinning in de geschiedenis van Sporting Cristal.[3]
Het jaar daarop won Cristal opnieuw een kampioenschap. De titel werd opnieuw comfortabel behaald, drie data voor het einde van het toernooi.[4] In september van dat jaar heropende Sporting Cristal het San Martín de Porres stadion (tegenwoordig Alberto Gallardo stadion genoemd).[5] In totaal speelde de club in 1995 44 wedstrijden, won 29, speelde 9 gelijk en verloor 6, scoorde 98 doelpunten en kreeg 36 tegen.[4] Door het kampioenschap van 1996 te winnen, werd Sporting Cristal het eerste drievoudig kampioensteam in het Peruaanse profvoetbal.[6] Gedurende het toernooi speelde de club 30 wedstrijden, won 22, speelde 3 gelijk en verloor 5, scoorde 71 doelpunten en kreeg 26 tegen.[7]
In 1997 bereikte de club, onder de vleugels van de Uruguayaanse coach Sergio Markarián, de finale van de Copa Libertadores waar het Braziliaanse Cruzeiro. In de heenwedstrijd verloor Sporting met 1-0 en in de terugwedstrijd bleef het 0-0. Voor Peru was dit wel een uitstekende prestatie, de vorige Peruviaanse finalist in de Copa Libertadores was Universitario in 1972 dat toen verloor van Independiente de Avellaneda. In het Peruaanse kampioenschap, de club werd tweede in 1997, 1998 en 2000 en derde in 1999 en 2001.[8][9]
21e eeuw
[bewerken | brontekst bewerken]
In 2002 nam de Braziliaan Paulo Autuori de technische leiding van het team op zich.[10] Met een team vol jonge mensen eindigde Cristal het Torneo Apertura op de derde plaats.[11] De club werd landskampioen in het Torneo Clausura.[11] De aanvoerder en doelpuntenmaker van het team met 23 goals was Luis Alberto Bonnet.[12]
In 2005 vierde Cristal zijn 50ste verjaardag met een nieuw nationaal kampioenschap.[13] Aan het einde van de campagne had Cristal Jorge Soto en Luis Alberto Bonnet als doelpuntenmakers. In 2007 voltooide het team het slechtste seizoen in zijn geschiedenis, dat jaar stond het op het punt om naar de tweede divisie te gaan. Roberto Palacios, een van de idolen van de club, keerde terug naar het team om hem te helpen uit een slecht moment te komen.[14]
De jaren 2009 en 2010 waren onregelmatige seizoenen waarin de club respectievelijk op de zevende en tiende plaats eindigde.[15] In 2011 nam Felipe Cantuarias het presidentschap van Sporting Cristal op zich, waarmee een periode van institutionele verandering in de club begon. Verdiende eerbetoon werd gebracht aan idolen van de club zoals Julio César Balerio, Jorge Soto, Julio César de Andrade Moura "Julinho", Orlando de la Torre, Fernando Mellán, Julio César Uribe en Horacio Baldessari.[16]
Erelijst
[bewerken | brontekst bewerken]- Primera División Peruana
- Kampioen (20): 1956, 1961, 1968, 1970, 1972, 1979, 1980, 1983, 1988, 1991, 1994, 1995, 1996, 2002, 2005, 2012, 2014, 2016, 2018, 2020
- Runner-ups (16): 1931*, 1954*, 1962, 1963, 1967, 1973, 1977, 1989, 1992, 1997, 1998, 2000, 2003, 2004, 2015, 2021
- * =resultaten Sporting Tabaco inbegrepen
- Copa Bicentenario
- Kampioen (1): 2021
- Copa Libertadores
- Finalist: 1997
Eerste elftal
[bewerken | brontekst bewerken]Selectie
[bewerken | brontekst bewerken]
Bekende ex-spelers
[bewerken | brontekst bewerken]
Kampioensteams
[bewerken | brontekst bewerken]1956
[bewerken | brontekst bewerken]- Rafael Asca, Reynaldo Párraga, Guillermo Lozano, Alfredo Cavero, Raúl Pini, Adolfo Donayre, Alberto Del Solar, Dante Rovay, Ernesto Villamares, Roberto Martínez, Dardo Acuña, Antonio García, Ernesto Rivera Carrera, Carlos Zunino, Enrique Vargas, Máximo Mosquera, Vicente Villanueva, Luis A. Navarrete, Antonio Sacco, Faustino Delgado, Urbano Farfán en Fernando Narciso.
1961
[bewerken | brontekst bewerken]- Reynaldo Párraga, Rafael Asca, Luis Rubiños, Eloy Campos, Anselmo Ruíz, Orlando de La Torre, Alberto Del Solar, Roberto Elías, Hugo Carmona, Matías Quintos, Alipio Escate, Javier C. Márquez, Raúl A. Romero, Carlos Lazón, Alberto Ramírez, Nicolás Nieri, Gerardo Altuna, Félix Martínez, José del Castillo, Alberto Gallardo, Faustino Delgado, Luis Pasache, Enrique Arguedas en Carlos Castro.
1968
[bewerken | brontekst bewerken]- Luis Rubiños, Alberto Párraga, Amado Tejada, Eloy Campos, Fernando Mellán, Orlando de La Torre, Roberto Elías, Víctor Fernández, Anselmo Ruíz, César Tagle, Luis Beretta, Ángel Velásquez, Ramón Mifflin, Nicolás Nieri, Alfredo Quesada, Ricardo Quiñonez Arizaga, José Villanueva, Tadeo Risco, José del Castillo, Alberto Gallardo, Carlos Gonzales Pajuelo, Mario Aquije, Jorge Vásquez, Bernabé Navarro, Julio Salas, Alfredo Córdova en Samuel Molina.
1970
[bewerken | brontekst bewerken]- Luis Rubiños, Rodolfo Bazán, Amado Tejada, Eloy Campos, Fernando Mellán, Orlando de La Torre, Roberto Elías, Víctor Fernández, Héctor Revoredo, César Tagle, Ramón Mifflin, Alfredo Quesada, José del Castillo, Jorge Charún, Roberto Chauca, Hernán Cortez, Alberto Gallardo, Carlos Gonzales Pajuelo, Próspero Merino, Bernabé Navarro, Tadeo Risco, Mario Aquije, Alejandro Guzmán en Carlos Lizarzaburu.
1972
[bewerken | brontekst bewerken]- Ramón Quiroga, Luis Rubiños, Gerardo Rubiños, Eloy Campos, Orlando de La Torre, Víctor Fernández, Fernando Mellán, César Tagle, Gerardo Baigorria, Héctor Revoredo, Víctor Benítez, Juan Rubianes, Roberto Chauca, Ramón Mifflin, Alfredo Quesada, José del Castillo, Raúl Quiles, Luis Farfán, Luis A. Torres, Carlos Gonzales Pajuelo, Augusto Palacios, Vinha de Souza, Alberto Gallardo, Reynaldo Jaime, Juan P. Orbegozo, Tadeo Risco en Luiz Carlos de Oliveira.
1979
[bewerken | brontekst bewerken]- Ramón Quiroga, Gustavo Bazán, Roger Valdivia, Eleazar Soria, Héctor Chumpitaz, Rubén Díaz, Carlos Carbonell, Fernando Mellán, Miguel Gutiérrez, José Navarro, Gustavo A. Bustamante, Reynaldo Costa, Alfredo Quesada, Pedro Chinchay, Ramón Mifflin, Luis Reyna, Julio César Uribe, Arturo Bisetti, Julio Aparicio, Enrique Jesfen, Roberto Mosquera, Juan Carlos Oblitas, Eloy Ortiz, Oswaldo Ramírez, Percy Rojas, Hugo Palomino, Edgar Astudillo, Raúl Gonzales en Walter Pasache.
1980
[bewerken | brontekst bewerken]- Ramón Quiroga, Gustavo Bazán, Elías Acevedo, Eleazar Soria, Héctor Chumpitaz, Rubén Díaz, José Navarro, Miguel Gutiérrez, Gerardo Baigorria, Carlos Ríos Mora, Gustavo A. Bustamante, Carlos Armando Hidalgo, Alfredo Quesada, Pedro Chinchay, Luis Reyna, Julio César Uribe, Gustavo Fernández, Oscar Luis Mangier, Roberto Mosquera, Juan Carlos Oblitas, Oswaldo Ramírez, Percy Rojas, Eloy Ortiz, Edgar Astudillo, Carlos Campos Acuña, Dardo Acuña en Oscar Chirinos.
1983
[bewerken | brontekst bewerken]- Gerardo Rubiños, Humberto Valdettaro, Gustavo Bazán, Miguel Gutiérrez, Pablo Lobatón, Héctor Chumpitaz, Rubén Toribio Díaz, Carlos Ríos Mora, Felipe Uculmana, César Carlos Gonzales Hurtado, Juan Piña, Guillermo Ramírez, Alfredo Quesada, Luis Reyna, Óscar León, Enrique Bone, Pedro Ruiz, Alan Incháustegui, Rafael Cánepa, Luis Mora, Jorge Hirano, Juan Caballero, César Loyola, Oswaldo Flores, Julio Antonio Aliaga en Emilio Murakami.
1988
[bewerken | brontekst bewerken]- Jesús Purizaga, Gustavo Gonzales, Carlos Marrou, Roberto Arrelucea, Segundo Cruz, Jorge Arteaga, Percy Olivares, Luis Ávila, Martín Ochandarte, Pedro Olivares, Walter Galdos, Mario Palacios, José Fernández Salas, Luis Redher, Francesco Manassero, Julio César Antón, Julio César Uribe, Jesús Sánchez, César Loyola, Víctor Hurtado, Óscar Calvo, Luis Chavieri, Pedro Arteaga, Víctor Ramírez en Ayrton Loyola.
1991
[bewerken | brontekst bewerken]- Carlos Castagneto, Miguel Miranda, Francisco Pizarro, Jorge Arteaga, Luis Ávila, Manuel Earl, Carlos Gastiaburú, Carlos Enrique Lobatón, Percy Olivares, Claudio Pedraglio, Orlando Prado, Leo Roja, Dany Aviles, Julio César Antón, Juvenal Briceño, Juan Carlos Kopriva, Francesco Manassero, Pedro Novella, Roberto Palacios, Pablo Zegarra, Julio César Uribe, Horacio Baldessari, Martín Dall'Orso, Eugenio La Rosa, Flavio Maestri en Franco Navarro.
1994
[bewerken | brontekst bewerken]- Julio César Balerio, Rafael Quesada, Frank Villanueva, Jorge Soto, Juan Ramón Castro, Manuel Earl, Orlando Prado, Nolberto Solano, Martín Ramírez, Diego Rebagliati, Carlos Torres, Martín Vásquez, Pedro Garay, Germán Pinillos, Álex Magallanes, Roberto Palacios, César Angelello, Aldo Olcese, Julinho, Flavio Maestri, Julio Rivera, Juan Carlos Letelier, Julio Lurita, Fredy Uribe en Pedro Gavilano.
1995
[bewerken | brontekst bewerken]- Julio César Balerio, Carlos Marrou, Frank Villanueva, Jorge Soto, José Soto, Marcelo Asteggiano, Manuel Earl, Orlando Prado, Germán Pinillos, Nolberto Solano, Carlos Torres, Martín Ramírez, Pedro Garay, Erick Omar Torres, Martín Hidalgo, Alex Magallanes, Roberto Palacios, Álex Pineda, Flavio Maestri, Julinho, Julio Rivera, Bica, Marco Roberto en Pedro Prado.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- (es) Club Sporting Cristal, officiële website
- (es) Extremo Celeste, supporterssite
- ↑ (en) Historia. Sporting Cristal. Geraadpleegd op 3 april 2022.
- ↑ Campeón 1979 | Sporting Cristal. web.archive.org (5 juli 2013). Gearchiveerd op 5 juli 2013. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ a b 1994: Paseo bajo el puente - De Chalaca | Futbol para el que la conoce. dechalaca.com. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ a b Sporting Cristal en 1995 / InternetSCeleste. www.internetsceleste.com. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ (en) Estadio Alberto Gallardo. Sporting Cristal. Gearchiveerd op 15 september 2023. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ Sporting Cristal en 1,996 / InternetSCeleste. www.internetsceleste.com. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ Peru 1996. www.rsssf.org. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ Sporting Cristal en el Descentralizado 1998 / InternetSCeleste. www.internetsceleste.com. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ Cristal - Boys 2000: Mejor segundo que tercero - De Chalaca | Futbol para el que la conoce. dechalaca.com. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ (es) El día que Paulo Autuori echó a cinco referentes de Cristal y salió campeón. El Bocón (10 april 2019). Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ a b Peru 2002. www.rsssf.org. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ Raúl Behr, Doble nueve en ataque: Monstruos de dos cabezas - De Chalaca | Futbol para el que la conoce. dechalaca.com. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ Carlos Nieto, Peru 2005. www.rsssf.org. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ (es) La trayectoria del Chorrillano Palacios en Sporting Cristal. ExtremoCeleste.com - Web Oficial de la Hinchada de Sporting Cristal (8 december 2021). Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ Carlos Nieto, Peru 2009. www.rsssf.org. Geraadpleegd op 8 maart 2023.
- ↑ (es) GrupoRPP, Sporting Cristal: Julinho recibió un emotivo homenaje en ´Noche Celeste´. RPP (21 januari 2014). Geraadpleegd op 31 maart 2023.
· 
· 