Naar inhoud springen

West Bromwich Albion FC

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
West Bromwich Albion
West Bromwich Albion FC
Naam West Bromwich Albion Football Club
Bijnaam The Baggies
Opgericht 1878
Stadion The Hawthorns,
West Bromwich
Capaciteit 26.850
Voorzitter Vlag van China Lai Guochuan
Eigenaar Vlag van China Lai Guochuan
Trainer Vlag van Spanje Carlos Corberán
Competitie EFL Championship
Website Officiële website
Thuis
Uit
Alternatief
Geldig voor 2024/25
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

West Bromwich Albion Football Club (kortnaam: West Brom, WBA) is een Engelse voetbalclub, opgericht in 1878 door medewerkers van Salter's Spring Works in West Bromwich, een stad in de West Midlands. WBA speelt zijn thuiswedstrijden op The Hawthorns.

WBA is een van de traditieclubs in Engeland als een van de medeoprichters van de Engelse Football League en meer dan 90 seizoenen in de hoogste afdeling. West Bromwich won in zijn geschiedenis vijfmaal de FA Cup en werd eenmaal Engels landskampioen.

De club werd in 1878 opgericht als de West Bromwich Strollers door arbeiders van George Salter's Spring Works. Twee jaar later werd de naam veranderd in West Bromwich Albion waardoor het de eerste club werd die de naam Albion als een suffix gebruikte. Albion was een district in West Bromwich waar enkele spelers woonden en werkten. In 1881 sloot de club zich aan bij de Birmingham & District Football Association en kon zo deelnemen aan de Birmingham Senior Cup, daar werd de kwartfinale bereikt, de club versloeg enkele clubs die al langere tijd bestonden.

Het volgende jaar sloot de club zich bij de Staffordshire FA aan en won de eerste trofee, de Staffordshire Cup. In 1882/83 nam de club voor het eerst deel aan de FA Cup en bereikte in 1886 voor het eerst de finale, daarin werd met 2-0 verloren van de Blackburn Rovers. Het volgende seizoen verloor de club met dezelfde cijfers van Aston Villa. In 1888 werd voor de derde opeenvolgende keer de finale gehaald en derde keer goede keer, de club won met 2-1 van Preston North End FC. Datzelfde seizoen ging ook de competitie van start, alleen Blackburn en Aston Villa waren oud FA Cup winnaars die geselecteerd werden. Albion werd ook toegelaten tot de 12 clubs die de competitie oprichtten. West Bromwich is nooit erg succesvol geweest in de competitie maar wel in de FA Cup. Slechts zeven clubs wonnen de beker vaker dan West Bromwich en de club werd ook vijf keer verliezend finalist, er zijn maar vijf clubs die in meer finales stonden.

Eind 19e, begin 20e eeuw

[bewerken | brontekst bewerken]

Het tweede FA Cup succes kwam er in 1892 toen in de finale Aston Villa met 3-0 verslagen werd. Van dan af tot aan de Eerste Wereldoorlog kreeg de club te kampen met financiële problemen en degradeerde twee keer uit de hoogste klasse. Hoogtepunten uit deze jaren waren twee bekerfinales, in 1895 verloor de club met 1-0 van Aston Villa en in 1912 van tweedeklasser Barnsley na een replay.

Na de Eerste Wereldoorlog toen de competitie hervatte na enkele seizoenen stil te liggen werd de club voor de eerste en enige keer in de geschiedenis kampioen. Het was ook de eerste kampioen die meer dan 100 keer scoorde in één seizoen. De volgende seizoenen slabakte de club weer en in 1925 werd Albion vicekampioen met slechts twee punten achterstand op kampioen Huddersfield Town. Twee seizoenen later degradeerde de club echter opnieuw. In 1930/31 werd de club de eerste club die de FA Cup en promotie naar de hoogste klasse won. Tot op heden is dit nog niet herhaald. De terugkeer werd gevierd met een zesde plaats, en het volgende seizoen werd Albion zelfs vierde. Tot 1935 kon de club nog standhouden in de top 10 maar daarna ging het weer bergaf tot een degradatie volgde in 1938. Door de Tweede Wereldoorlog lag de competitie opnieuw enkele jaren stil en in 1948/49 promoveerde de club opnieuw, dan volgde het langste opeenvolgende verblijf in de hoogste klasse, 24 jaar.

Jaren 50 en 60

[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de jaren 50 en 60 groeide de club van de Midlands, de topclub van de Midlands uit die tijd was Wolverhampton Wanderers maar het was ook een gouden tijdperk voor Albion. De FA Cup werd twee keer gewonnen. In 1953/54 kwam de club dicht bij het winnen van zowel de League Cup en de FA Cup, het zou de eerste club zijn die dat presteerde in de 20e eeuw. In de FA Cup werd Preston met 3-2 verslagen maar in de League Cup had de club pech door enkele blessures en verloor de finale van de Wolves. Albion was in de jaren 50 bekend voor hun goed aanvallend voetbal, grote spelers uit die tijd waren Ronnie Allen, Bobby Robson, Derek Kevan en Don Howe. In 1955 bereikte Albion de finale van 'le soir festival de foot', een voetbaltoernooi in Parijs maar verloor daarin van de Hongaarse club Honvéd Boedapest. Twee jaar later werd Albion het eerste Britse profteam dat een wedstrijd kon winnen in de Sovjet-Unie, in die tijd nog achter het IJzeren Gordijn. Ze speelden drie wedstrijden, gelijk tegen Zenit Leningrad en een overwinning tegen Dinamo Tbilisi en legerploeg CSKA Moskou. De Sovjets werden later uitgenodigd in Engeland en Albion versloeg het Sovjetleger met 6-5 in de eerste verlichtte wedstrijd op Hawthorns.

In de competitie werd de club vierde in 1952/53, dit werd zelfs gevolgd door een vicetitel het volgende seizoen. Daarna werden weer middelmatige plaatsen behaald. Van 1958 tot 1960 eindigde Albion drie keer op rij in de top 5.

In 1966 won de club voor de eerste en enige maal de League Cup met 5-3 over twee wedstrijden van West Ham United, het was de laatste League cup die in twee wedstrijden beslist werd. Het volgende seizoen werd opnieuw de finale bereikt, het leek alsof de titel verlengd werd na een 2-0-voorsprong op Queens Park Rangers maar uiteindelijk verloor de club met 2-3. De laatste grote trofee in de prijzenkast van Albion werd in 1968 gewonnen toen Everton verslagen werd in de FA Cup. De club won met één doelpunt in de verlenging van Jeff Astle die daarmee de eerste speler werd die in elke ronde van de FA Cup een doelpunt kon maken. Het volgende seizoen verloor de club in de halve finale van Leicester City. In 1970 verloor de club de League Cup finale van Manchester City met 2-1. Astle scoorde het doelpunt voor Albion en werd zo de eerste speler die in zowel de League Cup finale als de FA Cup finale kon scoren. Een laatste hoogtepunt uit het decennium was een 6-3-overwinning tegen landskampioen Manchester United.

Jaren 70 en 80

[bewerken | brontekst bewerken]

Begin jaren 70 ging het slecht met de club en in 1973 degradeerde de club naar de Second Division. Onder leiding van Johnny Giles promoveerde de club terug na drie seizoenen. Dan begon een nieuw gouden tijdperk onder trainer Ron Atkinson. Na een zevende en een zesde plaats werd de club derde in 1979, Albion deed mee voor de titel maar slabakte aan het einde van het seizoen. Een jaar eerder verloor de club pas in de halve finale van de FA Cup van Ipswich Town, dat getraind werd door voormalige Albion-ster Bobby Robson.

In de UEFA Cup van 1978/79 werd de kwartfinale bereikt waarin de club verloor van het Joegoslavische Rode Ster Belgrado. Dat seizoen won de club met 3-5 tegen Manchester United op Old Trafford, het was de laatste keer in de geschiedenis dat een bezoekersteam vijf keer kon scoren in Manchester.

Na het einde van dit fenomenale seizoen verkocht de club zijn beste spelers. Vele fans beschuldigden de raad van bestuur dat ze geen ambitie hadden. Tijdens deze periode werd de club het eerste Britse team dat in China speelde, hierover werd de documentaire Albion in the Oriënt gemaakt door de BBC. Tijdens de tournee werd aan middenvelder John Trewick gevraagd wat hij vond van de Chinese Muur. Zijn beroemde antwoord was "Als je één muur gezien hebt, heb je ze allemaal gezien".

Atkinson werd in 1981 naar Manchester United gelokt, zijn opvolger Ronnie Allen leidde Albion naar de halve finales van zowel de League als de FA Cup. Het was de laatste keer dat Albion zover doorstootte in de bekercompetities. Albion was op dat moment de club die het meeste halve finales had bereikt, al heeft Manchester United dat record inmiddels verbroken.

In 1986 degradeerde de club en belandde in een van de donkerste periodes in de clubgeschiedenis. West Bromwich werd laatste met slechts 3 gewonnen wedstrijden en had het slechtste resultaat ooit in de clubgeschiedenis. De volgende vijf seizoenen speelde de club in de Second Division en eindigde slechts één keer in de top 10. In 1991 degradeerde de club voor het eerst naar de Third Division.

Recente geschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

Na twee seizoenen derde klasse keerde de club terug naar de tweede klasse die intussen First Division heette nadat de Premier League werd opgericht in 1992. De resultaten waren middelmatig en in 1999/00 werd een nieuwe degradatie maar net vermeden. De club herstelde zich wel en werd zesde, het beste resultaat in meer dan vijftien jaar. Na de vicetitel in 2002 keerde de club terug naar de hoogste klasse, al was het verblijf daar slechts eenmalig. In 2004 promoveerde de club opnieuw na de vicetitel en kon dit keer net het behoud verzekeren in de Premier League.

In 2006 werd West Bromwich Albion echter opnieuw naar de tweede klasse verwezen. Daar werd de club vierde en verloor in de eindronde van Derby County zodat de club nog minimum één jaar in tweede moet blijven. In 2008 werd West Brom kampioen en keerde terug naar de Premier League, maar werd na één seizoen weer naar een divisie lager verwezen. Maar datzelfde jaar promoveerde de ploeg weer naar het hoogste niveau, en speelt het in 2010/2011 weer in de Premier League.

In het seizoen 2014/15 nam West Bromwich Albion na 19 speelronden afscheid van trainer-coach Alan Irvine. Het ontslag volgde op de 2-0 nederlaag tegen Stoke City FC, het zevende verlies in negen wedstrijden. West Bromwich Albion stond op dat moment zestiende in de Premier League. Irvine werd opgevolgd door Tony Pulis. Die hield het ruim twee jaar vol bij WBA.

Na het ontslag van Pulis in 2017 in november werd Alan Pardew aangesteld. Ook Pardew, won uiteindelijk maar één wedstrijd en zou het einde van het seizoen 2017/18 niet halen. Nadat West Brom acht keer op rij verloor, voelde de club zich genoodzaakt om de Londenaar te ontslaan.[1] De club zou uiteindelijk als hekkensluiter degraderen naar de Football League Championship.

Hij werd opgevolgd door Darren Moore, die in eerste instantie als tijdelijke opvolger werd aangewezen. De oud-verdediger wist degradatie niet te voorkomen, maar presteerde toch boven verwachting met de ploeg. WBA onder zijn leiding onder meer van Manchester United en Newcastle United. Het leverde Moore in april zelfs de uitverkiezing op van Beste Manager van de Maand in de Premier League.[2] De clubleiding besloot op 18 mei om hem definitief aan te stellen als hoofdcoach, met als opdracht een directe terugkeer naar de hoogste afdeling van het Engelse profvoetbal.

Kampioen: 1919/20
Tweede: 1924/25, 1953/54
Derde: 1978/79
Kampioen: 1888, 1892, 1931, 1954, 1968
Tweede: 1886, 1887, 1895, 1912, 1935
Kampioen: 1966
Tweede: 1967, 1970
Kampioen: 1920, 1954
Tweede: 1931, 1968

Overzichtlijsten

[bewerken | brontekst bewerken]

Eindklasseringen vanaf 1946/47

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1947 7e
    Second Division
  • 1948 7e
    Second Division
  • 1949 2e
    Second Division
  • 1950 14e
    First Division
  • 1951 16e
    First Division
  • 1952 13e
    First Division
  • 1953 4e
    First Division
  • 1954 2e
    First Division
  • 1955 17e
    First Division
  • 1956 13e
    First Division
  • 1957 11e
    First Division
  • 1958 4e
    First Division
  • 1959 5e
    First Division
  • 1960 4e
    First Division
  • 1961 10e
    First Division
  • 1962 9e
    First Division
  • 1963 14e
    First Division
  • 1964 10e
    First Division
  • 1965 14e
    First Division
  • 1966 6e
    First Division
  • 1967 13e
    First Division
  • 1968 8e
    First Division
  • 1969 10e
    First Division
  • 1970 16e
    First Division
  • 1971 17e
    First Division
  • 1972 16e
    First Division
  • 1973 22e
    First Division
  • 1974 8e
    Second Division
  • 1975 6e
    Second Division
  • 1976 3e
    Second Division
  • 1977 7e
    First Division
  • 1978 6e
    First Division
  • 1979 3e
    First Division
  • 1980 10e
    First Division
  • 1981 4e
    First Division
  • 1982 17e
    First Division
  • 1983 11e
    First Division
  • 1984 17e
    First Division
  • 1985 12e
    First Division
  • 1986 22e
    First Division
  • 1987 15e
    Second Division
  • 1988 20e
    Second Division
  • 1989 9e
    Second Division
  • 1990 20e
    Second Division
  • 1991 23e
    Second Division
  • 1992 7e
    Third Division
  • 1993 4e
    Second Division
  • 1994 21e
    First Division
  • 1995 19e
    First Division
  • 1996 11e
    First Division
  • 1997 16e
    First Division
  • 1998 10e
    First Division
  • 1999 12e
    First Division
  • 2000 21e
    First Division
  • 2001 6e
    First Division
  • 2002 2e
    First Division
  • 2003 19e
    Premier League
  • 2004 2e
    First Division
  • 2005 17e
    Premier League
  • 2006 19e
    Premier League
  • 2007 4e
    Championship
  • 2008 1e
    Championship
  • 2009 20e
    Premier League
  • 2010 2e
    Championship
  • 2011 11e
    Premier League
  • 2012 10e
    Premier League
  • 2013 8e
    Premier League
  • 2014 17e
    Premier League
  • 2015 13e
    Premier League
  • 2016 14e
    Premier League
  • 2017 10e
    Premier League
  • 2018 20e
    Premier League
  • 2019 4e
    Championship
  • 2020 2e
    Championship
  • 2021 19e
    Premier League
  • 2022 10e
    Championship
  • 2023 9e
    Championship
  • 2024 5e
    Championship

In 1992 invoering van de Premier League en opheffing van de Fourth Division; in 2004 opheffing van de First, Second en Third Division.

Seizoensresultaten

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Clubs Divisie Duels Winst Gelijk Verlies Doelsaldo Punten Tsch
1990–1991 23 24 Second Division 46 10 18 18 52–61 48 11.993
1991–1992 7 24 Third Division 46 19 14 13 64–49 71 12.711
1992–1993 4 24 Second Division 46 25 10 11 88–54 85 15.161
1993–1994 21 24 First Division 46 13 12 21 60–69 51 16.840
1994–1995 19 24 First Division 46 16 10 20 51–57 58 15.200
1995–1996 11 24 First Division 46 16 12 18 60–68 60 15.061
1996–1997 16 24 First Division 46 14 15 17 68–72 57 15.064
1997–1998 10 24 First Division 46 16 13 17 50–56 61 16.662
1998–1999 12 24 First Division 46 16 11 19 69–76 59 14.585
1999–2000 21 24 First Division 46 10 19 17 43–60 49 14.584
2000–2001 6 24 First Division 46 21 11 14 60–52 74 17.655
2001–2002 2 24 First Division 46 27 8 11 61–29 89 20.910
2002–2003 19 20 Premier League 38 6 8 24 29–65 26 26.731
2003–2004 2 24 First Division 46 25 11 10 64–42 86 24.765
2004–2005 17 20 Premier League 38 6 16 16 36–61 34 25.987
2005–2006 19 20 Premier League 38 7 9 22 31–58 30 25.404
2006–2007 4 24 Championship 46 22 10 14 81–55 76 20.472
2007–2008 1 24 Championship 46 23 12 11 88–55 81 22.311
2008–2009 20 20 Premier League 38 8 8 22 36–67 32 25.828
2009–2010 2 24 Championship 46 26 13 7 89–48 91 22.199
2010–2011 11 20 Premier League 38 12 11 15 56–71 47 24.683
2011–2012 10 20 Premier League 38 13 8 17 45–52 47 24.793
2012–2013 8 20 Premier League 38 14 7 17 53–57 49 25.327
2013–2014 17 20 Premier League 38 7 15 16 43–59 36 25.194
2014–2015 13 20 Premier League 38 11 11 16 38–51 44 25.064
2015–2016 14 20 Premier League 38 10 13 15 34–48 43 24.631
2016–2017 10 20 Premier League 38 12 9 17 43–51 45 23.876
2017–2018 20 20 Premier League 38 6 13 19 31–56 31 24.520
2018–2019 4 24 Championship 46 23 11 12 87–62 80 24.148
2019–2020 2 24 Championship 46 22 17 7 77–45 83 18.824
2020–2021 19 20 Premier League 38 5 11 22 35-76 26 --
2021–2022 10 24 Championship 46 18 13 15 52–45 67 21.431
2022–2023 9 24 Championship 46 18 12 16 59–53 66 23.094
2023–2024 5 24 Championship 46 21 12 13 70-47 75 24.057

West Bromwich in Europa

[bewerken | brontekst bewerken]
Toelichting op de tabel: #Q = #kwalificatieronde / #voorronde, #R = #ronde, PO = Play-off, Groep (?e) = groepsfase (+ plaats in de groep), Competitie (?e) = competitiefase (+ plaats in de competitie), 1/16 = zestiende finale, 1/8 = achtste finale, 1/4 = kwartfinale, 1/2 = halve finale, TF = troostfinale, F = finale, T/U = Thuis/Uit, BW = Beslissingswedstrijd, W = Wedstrijd, PUC = punten UEFA-coëfficiënten.

Uitslagen vanuit gezichtspunt West Bromwich Albion

Seizoen Competitie Ronde Land Club Totaalscore 1e W 2e W PUC
1966/67 Jaarbeursstedenbeker 2R Vlag van Nederland DOS Utrecht 6-3 1-1 (U) 5-2 (T) 3.0
1/8 Vlag van Italië Bologna FC 1-6 0-3 (U) 1-3 (T)
1968/69 Europacup II 1R Vlag van België Club Brugge 3-3 u 1-3 (U) 2-0 (T) 7.0
1/8 Vlag van Roemenië (1965-1989) Dinamo Boekarest 5-1 1-1 (U) 4-0 (T)
1/4 Vlag van Schotland Dunfermline Athletic 0-1 0-0 (U) 0-1 (T)
1978/79 UEFA Cup 1R Vlag van Turkije Galatasaray 6-2 3-1 (U) 3-1 (T) 13.0
2R Vlag van Portugal SC Braga 3-0 2-0 (U) 1-0 (T)
1/8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Valencia CF 3-1 1-1 (U) 2-0 (T)
1/4 Vlag van Joegoslavië Rode Ster Belgrado 1-2 0-1 (U) 1-1 (T)
1979/80 UEFA Cup 1R Vlag van Duitse Democratische Republiek Carl Zeiss Jena 1-4 0-2 (U) 1-2 (T) 0.0
1981/82 UEFA Cup 1R Vlag van Zwitserland Grasshopper Zürich 1-4 0-1 (U) 1-3 (T) 0.0
Totaal aantal behaalde punten voor UEFA coëfficiënten: 23.0

Zie ook:

Bekende (oud-)spelers

[bewerken | brontekst bewerken]

Trainer-coaches

[bewerken | brontekst bewerken]
Van Tot Naam D W G V
16.12.2020 23.05.2021 Vlag van Engeland Sam Allardyce 26 4 8 14
01.07.2019 16.12.2020 Vlag van Kroatië Slaven Bilić 65 26 22 17
10.03.2019 13.06.2019 Vlag van Engeland James Shan 12 6 1 5
02.04.2018 09.03.2019 Vlag van Jamaica Darren Moore 48 23 13 12
29.11.2017 02.04.2018 Vlag van Engeland Alan Pardew 21 3 5 13
20.11.2017 29.11.2017 Vlag van Engeland Gary Megson (interim) 2 0 0 2
01.01.2015 20.11.2017 Vlag van Wales Tony Pulis 121 38 33 50
30.12.2014 01.01.2015 Vlag van Engeland Rob Kelly (interim) 1 0 1 0
01.07.2014 30.12.2014 Vlag van Schotland Alan Irvine 22 6 5 11
09.01.2014 12.05.2014 Vlag van Spanje Pepe Mel 17 3 6 8
15.12.2013 08.01.2014 Vlag van Engeland Keith Downing 4 1 3 0
01.07.2012 14.12.2013 Vlag van Schotland Steve Clarke 60 19 14 27
11.02.2011 30.06.2012 Vlag van Engeland Roy Hodgson 55 20 14 21
01.07.2009 07.02.2011 Vlag van Italië Roberto Di Matteo 83 40 19 24
18.10.2006 30.06.2009 Vlag van Engeland Tony Mowbray 140 58 30 52
19.09.2006 17.10.2006 Vlag van Engeland Nigel Pearson (interim) 4 3 1 0
09.11.2004 18.09.2006 Vlag van Engeland Bryan Robson 81 19 24 38
09.03.2000 26.10.2004 Vlag van Engeland Gary Megson 221 94 50 77
27.07.1999 03.08.1999 Vlag van Engeland John Gorman
01.07.1999 31.03.2000 Vlag van Engeland Brian Little
01.01.1998 27.09.1999 Vlag van Engeland Denis Smith
01.02.1997 30.11.1997 Vlag van Engeland Ray Harford
20.10.1994 22.01.1997 Vlag van Engeland Alan Buckley
01.07.1993 30.06.1994 Vlag van Engeland Keith Burkinshaw
01.07.1992 30.06.1993 Vlag van Argentinië Osvaldo Ardiles
25.02.1991 30.06.1992 Vlag van Engeland Bobby Gould
01.07.1988 30.06.1991 Vlag van Engeland Brian Talbot
03.09.1987 12.10.1988 Vlag van Engeland Ron Atkinson
07.02.1986 30.09.1987 Vlag van Engeland Ron Saunders
29.09.1985 28.02.1986 Vlag van Engeland Nobby Stiles
24.02.1984 30.09.1985 Vlag van Ierland Johnny Giles
01.07.1982 12.02.1984 Vlag van Schotland Ronald Wylie
01.07.1981 30.06.1982 Vlag van Engeland Ronnie Allen
12.01.1978 30.06.1981 Vlag van Engeland Ron Atkinson
25.12.1977 03.01.1978 Vlag van Engeland John Wile
01.07.1977 31.12.1977 Vlag van Engeland Ronnie Allen
01.07.1975 30.06.1977 Vlag van Ierland Johnny Giles
01.07.1971 07.04.1975 Vlag van Engeland Don Howe
01.07.1967 30.06.1971 Vlag van Engeland Allan Ashman
01.04.1963 30.06.1967 Vlag van Engeland Jimmy Hagan
01.07.1953 30.06.1959 Vlag van Engeland Vic Buckingham
01.07.1952 30.06.1953 Vlag van Engeland Jesse Carver
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie West Bromwich Albion F.C. van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.