bewaargeving
Uiterlijk
- be·waar·ge·ving
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | bewaargeving | bewaargevingen |
verkleinwoord | - | - |
de bewaargeving v
- (juridisch) overeenkomst waarbij de nemer zich tegenover de gever verbindt een roerend goed dat de gever hem toevertrouwt, onder verplichting om het te bewaren en in natura terug te geven
- (juridisch Latijn) depositum
1. handeling waarbij men een goed van een ander ter bewaring aanneemt onder teruggaveverplichting
- Het woord bewaargeving staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- Zie Wikipedia voor meer informatie.