derivatie
Uiterlijk
- de·ri·va·tie
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘afleiding’ voor het eerst aangetroffen in 1650 [1]
- afgeleid van het Franse dérivation [2]
- Naamwoord van handeling van deriveren met het achtervoegsel -atie of daarvoor van het Latijnse 'derivatio' [3]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | derivatie | derivaties |
verkleinwoord | - | - |
- afleiding
- (taalkunde) vorming van nieuwe woorden door het toevoegen van affixen aan andere woorden of morfemen
- uit een andere verkregen stof
1.
- Het woord derivatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "derivatie" herkend door:
73 % | van de Nederlanders; |
84 % | van de Vlamingen.[5] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "derivatie" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Wiktionnaire
- ↑ derivatie op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be